|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
หนูขอโทษ ( คำสารภาพบาป )
เมื่อวานโทรไปบ้านใหญ่ ถามว่าจะไปโอฮากะกันวันใหน ไม่มีใครรับสาย อีกสองชั่วโมงโทรไปใหม่ นานะ ( น้องสาวพี่เฉื่อย ) รับ บอกโอโต้ซังไม่อยู่ โอก้าซังไม่ค่อยสบาย จึงนอนพักผ่อน เป็นห่วงจัง..... โอก้าซังมักจะคอยดูแลเอาใจใส่แต่คนอื่น จนลืมนึกถึงตัวเองเสมอ ๆ
2 อาทิตย์ก่อนนู้น ไปค้างบ้านนู้นมา คุณปู่คุณย่าจัดวันเด็กผู้หญิงให้เด็กหญิงมิกิหลานรัก เมื่อลูกชาย ลูกสะใภ้ และหลานรักมาถึง อารหารก็เพรียบพร้อมบนโตะ เหล้ายาปลาปิ้ง คุณย่าทำอาหารเยอะมาก คุณย่าคงตื่นมาทำแต่ไก่โห่ เพราะคุณย่าเป็นคนทำอะไรช้า ๆ กว่าจะได้อาหารเพรียบพร้อมบนโต๊ะนี้ คุณย่าคงไม่ได้นั่งมาทั้งวันแน่
แต่...ให้ตายสิ เย็นวันนั้น มิกิหลานรักไม่ยิ้มแย้มร่าเริงเหมือนอย่างเคยเลย เป็นอะไรไม่รู้สิ ร้องให้แว๊ก ๆ ๆ ไม่ยอมหยุดเลย คุณปู่ คุณย่า คอยอุ้มคอยโอ๋กันอยู่อย่างนั้นตลอด แต่เธอจำหน้าแม่ได้แล้ว จึงไม่ยอมหยุดร้อง ถ้าไม่ไช่แม่มันอุ้ม... แม่มันจึงต้องอุ้มร่อนไปร่อนมา คุณย่าเห็นแล้ว กลัวลูกสะใภ้จะไม่ได้กินข้าว จึงขออุ้มบ้าง ไล่ให้ลูกสะใภ้ไปกินข้าว ไปดื่มเหล้าที่ย่าเตรียมไว้ให้... แย่งหลานไปอุ้ม หลานมันก็ไม่ยอมให้อุ้ม มันร้อง ๆ ๆ ๆ ย่ามันก็จะอุ้ม ๆ ๆ ๆ ๆ แม่มันเลยโมโห เกิดอาการควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่ บันดาลโทสะ ตะคอกใส่คนแก่
" โอก้าซัง ส่งมิกิมาเถอะ แกง่วง " " มิกิง่วงนอน ไม่ได้อยากเล่น " " ถึงเวลานอนแกแล้ว แกต้องนอนเท่านั้นจึงจะหยุดร้อง"
คุณย่าเงียบ....ส่งหลานรักคืนให้
โอก้าซัง....หนูขอโทษ...วันนั้นหนูตะคอกใส่ หนูผิดไปแล้ว...
กว่าคุณเธอจะหมดแรงร้อง และหลับไปเล่นเอาเหนื่อยไปตามๆ กัน .... ต่อมา คุณปู่นั่งมองหลานรักที่กำลังนอนอยู่ คุณปู่รักหลาน อยากอุ้มหลาน ก็ตะกี้หลานมันเอาแต่ร้อง มันไม่ให้อุ้ม ตอนนี้มันเงียบ ๆ น่ารักดีจัง อยากอุ้ม คุณปู่จึงค่อย ๆ เข้าไปอุ้ม แต่...มิกิหลานรัก ร้องให้แผลงฤทธิ์อีกแล้ว คราวนี้ร้องหนักกว่าเดิมอีก ใครก็เอาไม่อยู่แล้วสิ ...แม่มันโมโหอีกแล้ว... สันดานดิบเริ่มครอบงำ ตะคอกใส่คนแก่อีกแล้ว
" มิกิหลับอยู่ดี ๆ โอโต้ซังไปอุ้มทำไม " " มิกิ ตกใจทีนี้ร้องให้ไม่หยุดแล้ว "
คุณปู่คอตก.........
โอโต้ซัง....หนูขอโทษ...วันนั้นหนูตะคอกใส่ หนูผิดไปแล้ว
----------------------------------------------
จากวันนั้นมานั่งคิดนอนคิด รู้สึกผิด และไม่สบายใจเลย.............
โอโต้ซัง โอก้าซัง เคยบอกพ่อกับแม่ฉันว่า " ไม่ต้องเป็นห่วงลูกสาวนะ ฉันจะดูแลให้ดีที่สุดเลย" และท่านทั้งสองก็ทำได้ดีที่สุดจริง ๆ
วันที่มิกิออกจากโรงบาล จะได้กลับบ้าน คุณปู่พาไปเลือก はごいた คุณปู่บอกว่ามันมีความหมายสำหรับเด็กผู้หญิง พอฉันเห็นตุ๊กตาสวย ๆในตู้กระจกงาม ๆ นั้น ราคามันทำให้ฉันหูหนา ตาโต และพร่องปากพูดแย่ ๆ ออกมา
" แพงจัง ไม่เอาได้ใหม เสียดายตังค์ " "เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่มันจำเป็นกว่านี้ได้ไหม"
คุณปู่เงียบไปอึดใจนึง ก่อนตอบว่า
" ปู่อยากซื้อให้หลาน ปู่อยากให้จริง ๆ กรุณารับไว้เถอะ"
นี่ฉันลืมคิดไปว่า คำพูดฉันมันทำร้ายจิตใจคนที่ตั้งใจให้ ฉันคิดไม่ถึงว่าเจ้าตุ๊กตาสวย ๆ ในตู้กระจกที่ติดตราประจำตระกูลนั้น มันมีค่าทางจิตใจสำหรับผู้ให้และผู้รับมากมายแค่ใหน
.....ยิ่งได้รู้จากน้องสาวพีเฉื่อยว่า โอโต้ซังไปด้อม ๆ มอง ๆ ที่ร้านขาย はごいた และสั่งทำตราประจำตระกูลไว้ ตั้งแต่หลานรักยังอยู่ในทอ้งแล้ว
ฉันรู้สึกผิดมากจริง ๆ .............
-------------------------------------------------------
เดือน 2 คุณย่าไปสั่งทำตุ๊กตาโอฮินะซะมะ สำหรับวันเด็กผู้หญิงในเดือนถัดมา แล้วโทรบอกให้ลูกชายกับลูกสะใภ้ไปเอา ลูกชายมันก็ไม่ว่างไปเอาซักที กว่าจะโผล่ไปได้ คุณย่าเธอโทรมาตามแล้วตามอีก พอลูกชายไปเห็นโอฮินาซะมะที่คุณย่าสั่งไว้ ตกใจพูดไปว่า
" ทำใมซื้อมาอันใหญ่ขนาดนี้ " "แล้วจะเอาไปวางไว้ที่ใหน"
ยิ่งลูกสะใภ้ตาดีเห็นราคาที่แปะไว้ข้างตู้ ก็ตะเบ็งพูดไปแบบไม่คิดถึงหัวอกคนให้อีกแล้ว
" หูย...ซื้อตุ๊กตาราคาเท่านี้ ซื้อนมให้มิกิกินได้จนโตเลยนะ" " เอาไปเปลี่ยนเป็นอันเล็ก ๆ ได้ใหม?"
คุณย่าเงียบ...แล้วทรุดตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ข้าง ๆ ตู้ ท่านก้มหน้าลงมองพื้นแป๊บนึง ก่อนเงยหน้าขึ้นพูดว่า
"ก็ย่าซื้อมาแล้ว ถ้าเอาไปเปลี่ยนก็เกรงใจเจ้าของร้านเขา"
แล้วฉันยังยืนยันอีกว่า
"อันขนาดนี้เอากลับไปด้วยไม่ได้แน่นอน"
ลูกชายคว้าโทรศัพท์ โทรหาร้านที่คุณย่าซื้อมา แล้วขอเปลี่ยน... เจ้าของร้านก็ใจดีมาก ๆ ให้เอาไปเปลี่ยนได้ แถมยังคืนเงินส่วนต่างมาให้อีก
แต่ที่น่าเกลียดมากไปกว่านั้นก็คือ ลูกชายกับลูกสะใภ้ ชี้เอาอันที่เล็กที่สุดในร้าน โดยไม่ได้สนใจไตร่ตรองดูรายละเอียดปลีกย่อยอะไรเลย และก่อนที่ลูกชายจะอุ้มโอฮินะซะมะอันเท่าตู้ปลานั้นออกจากร้านไป เจ้าของร้านก็พูดว่า
"เสียดายอันที่จองไว้นะ คุณย่าเธอสั่งทำกับช่างที่มีฝีมือคนนึงทีเดียว" " ประณีต ตัวตู้ทำจากไม้โมโม่ ความหมายดี " " ที่ให้คืนได้ เพราะว่าอันนี้เดี๋ยวก็มีคนมาซื้อไปแน่นอน"
นี่ฉันเสียดายเงินจนหน้ามืดตามัวไปแล้ว ฉันเห็นแก่เงินส่วนต่าง ฉันให้เงินมันมีอำนาจเหนือฉัน ฉันทำร้ายจิตใจคุณย่า
น้องพี่เฉื่อยบอกว่า.... โอก้าซังเทียวไปเทียวมาที่ร้านนั้นบ่อยมาก หากขับรถผ่าน คุณย่าจะคอยชะโงกหน้าไปดูเสมอ ๆ ว่าของที่คุณย่าสั่งทำไว้ มาถึงหรือยัง
ฉันรู้สึกผิดมากจริง ๆ
-----------------------------------------------------
วันนี้ฉันโทรไปบ้านใหญ่อีก โอโต้ซังบอก โอก้าซังสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง ไม่สบายเล็กน้อย หายแล้ว ฉันจึงบอกว่า งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ วันเสาร์ พวกเราจะไปหา จะไปค้างซักสองสามวัน โอโต้ซังบอก "จะรอนะ" ด้วยน้ำเสียงดีใจ
ฉันนั่งมองไปรอบห้อง ของใช้มิกิ ของเล่น เสื้อผ้า ต่าง ๆ นา ๆ คุณปู่คุณย่าท่านซื้อให้ทั้งนั้น ใหนจะข้าวสารกรอกหม้อทุกวันนี้ คุณปู่ท่านหิ้วมาให้ไม่เคยขาด เรียกได้ว่า ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่ประเทศนี้ ฉันไม่เคยซื้อข้าวสารกินเองเลย
แล้วฉันจะยังใจร้ายกับท่านอีกเหรอ......
ฉันกะว่า พร่งนี้ฉันจะไปทำอาหารไทยให้ท่านกิน เพราะท่านทั้งสองชอบกินอาหารไทย ( ชอบเพราะเอาใจลูกสะใภ้รึเปล่าไม่รู้ )
แต่ตอนเย็นโอก้าซังก็โทรมา ว่า พรุ่งนี้ยังไม่ต้องมานะ โอก้าซังยังเป็นหวัดอยู่ กลัวมิกิจะติดหวัดจากย่า อย่างอื่นไม่เป็นไรมาก ไม่ต้องเป็นห่วง เป็นแต่หวัดเล็กน้อยเท่านั้น เดี๋ยวก็หาย......
แต่ฉันคิดว่า ท่านไม่ได้เป็นแค่เล็กน้อยหรอก เพราะท่านชอบบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร เพื่อไม่ให้ใคร ๆ ต้องมาห่วง.............
ต่อไปฉันจะพยายามพูดดี ๆ กับท่าน จะพยายามระงับสติอารมณ์ จะพยายามเอาแต่ใจตัวเองให้มันน้อยลงกว่านี้ จะพยายามเอาใจท่านมาใส่ใจเรา ฉันจะพยายาม...........
คนข้าง ๆ มันบอก "จะทำได้เร้อ.... เดี๋ยวก็บอก กัมมังเดกิไน่.. แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก "
เฉ๊อะ...อย่ามาดูถูกฉัน....
ฉันจะพยายามจริง ๆ เพราะฉันไม่อยากมานั่งเสียใจทีหลัง เหมือนตอนนี้ ที่ฉันเสียใจกับเวลา.... เวลาที่ผ่านมา ที่ฉันไม่ได้ดูแลพ่อแม่ตัวเองเลย
ขอโทษทีนะ วันนี้ร่ายซะยาวเลย จะมีใครอ่านมาถึงตรงนี้มั๊ยเนี่ย.... จริง ๆ ตอนแรกกะจะเขียนไว้ในห้องเก็บของ (ที่ล็อคไว้) เพื่อเก็บไว้เตือนสติตัวเอง.... ...แต่คิดดูอีกที แปะไว้ห้องนี้ดีกว่า เพื่อให้เพื่อน ๆ เข้ามาอ่าน และช่วยกันด่าฉันหน่อย ฉันจะได้รู้สึกสำนึกซะมั่ง...
Create Date : 17 มีนาคม 2549 |
|
13 comments |
Last Update : 17 มีนาคม 2549 21:31:55 น. |
Counter : 612 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Hana* 17 มีนาคม 2549 21:45:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: @opal@ 17 มีนาคม 2549 23:35:58 น. |
|
|
|
| |
โดย: lisalee 18 มีนาคม 2549 11:22:26 น. |
|
|
|
| |
โดย: นู๋โนริ 19 มีนาคม 2549 14:40:32 น. |
|
|
|
| |
โดย: Oakyman (Oakyman ) 22 มีนาคม 2549 13:19:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: วดี 23 มีนาคม 2549 8:30:33 น. |
|
|
|
| |
โดย: จีออริน IP: 203.146.236.106 24 มีนาคม 2549 10:20:51 น. |
|
|
|
| |
โดย: iamname IP: 218.140.64.54 24 มีนาคม 2549 18:37:04 น. |
|
|
|
| |
โดย: lisalee 26 มีนาคม 2549 6:32:55 น. |
|
|
|
| |
โดย: katase 26 มีนาคม 2549 14:23:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: katase 27 มีนาคม 2549 11:33:07 น. |
|
|
|
|
|
|
|