Bloggang.com : weblog for you and your gang
Group Blog
Out door
กล่องดวงใจ
ห้องนั่งเล่น
ห้องครัว
ห้องเก็บของ
ห้องสมุด
ห้องใต้หลังคา
<<
มีนาคม 2549
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
17 มีนาคม 2549
หนูขอโทษ ( คำสารภาพบาป )
All Blogs
ลักปิดลักเปิด
มาบอก ... มากล่าว
เหนื่อย ... ขี้เกียจ
โดน Bag Tag เข้าจนได้
ภารกิจ " หนีออกจากบ้าน "
นกแก้ว นกขุนทอง
เปิดบ้าน
หนูขอโทษ ( คำสารภาพบาป )
ฉันมันเป็นคนขี้.......
สวัสดีปีใหม่
หญิงไทยกับชายชรา...
กรมอุจุ๊ เชื่อบ่ได้....
แม่บ้านรีไซด์เคิ้ลลลล์
ความจำปลาทอง
หนูขอโทษ ( คำสารภาพบาป )
เมื่อวานโทรไปบ้านใหญ่
ถามว่าจะไปโอฮากะกันวันใหน
ไม่มีใครรับสาย
อีกสองชั่วโมงโทรไปใหม่
นานะ ( น้องสาวพี่เฉื่อย ) รับ
บอกโอโต้ซังไม่อยู่
โอก้าซังไม่ค่อยสบาย จึงนอนพักผ่อน
เป็นห่วงจัง.....
โอก้าซังมักจะคอยดูแลเอาใจใส่แต่คนอื่น
จนลืมนึกถึงตัวเองเสมอ ๆ
2 อาทิตย์ก่อนนู้น ไปค้างบ้านนู้นมา
คุณปู่คุณย่าจัดวันเด็กผู้หญิงให้เด็กหญิงมิกิหลานรัก
เมื่อลูกชาย ลูกสะใภ้ และหลานรักมาถึง
อารหารก็เพรียบพร้อมบนโตะ เหล้ายาปลาปิ้ง
คุณย่าทำอาหารเยอะมาก
คุณย่าคงตื่นมาทำแต่ไก่โห่
เพราะคุณย่าเป็นคนทำอะไรช้า ๆ
กว่าจะได้อาหารเพรียบพร้อมบนโต๊ะนี้
คุณย่าคงไม่ได้นั่งมาทั้งวันแน่
แต่...ให้ตายสิ เย็นวันนั้น
มิกิหลานรักไม่ยิ้มแย้มร่าเริงเหมือนอย่างเคยเลย
เป็นอะไรไม่รู้สิ ร้องให้แว๊ก ๆ ๆ ไม่ยอมหยุดเลย
คุณปู่ คุณย่า คอยอุ้มคอยโอ๋กันอยู่อย่างนั้นตลอด
แต่เธอจำหน้าแม่ได้แล้ว จึงไม่ยอมหยุดร้อง
ถ้าไม่ไช่แม่มันอุ้ม... แม่มันจึงต้องอุ้มร่อนไปร่อนมา
คุณย่าเห็นแล้ว กลัวลูกสะใภ้จะไม่ได้กินข้าว
จึงขออุ้มบ้าง ไล่ให้ลูกสะใภ้ไปกินข้าว
ไปดื่มเหล้าที่ย่าเตรียมไว้ให้...
แย่งหลานไปอุ้ม หลานมันก็ไม่ยอมให้อุ้ม
มันร้อง ๆ ๆ ๆ ย่ามันก็จะอุ้ม ๆ ๆ ๆ ๆ
แม่มันเลยโมโห เกิดอาการควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
บันดาลโทสะ ตะคอกใส่คนแก่
" โอก้าซัง ส่งมิกิมาเถอะ แกง่วง "
" มิกิง่วงนอน ไม่ได้อยากเล่น "
" ถึงเวลานอนแกแล้ว แกต้องนอนเท่านั้นจึงจะหยุดร้อง"
คุณย่าเงียบ....ส่งหลานรักคืนให้
โอก้าซัง....หนูขอโทษ...วันนั้นหนูตะคอกใส่
หนูผิดไปแล้ว...
กว่าคุณเธอจะหมดแรงร้อง
และหลับไปเล่นเอาเหนื่อยไปตามๆ กัน
.... ต่อมา คุณปู่นั่งมองหลานรักที่กำลังนอนอยู่
คุณปู่รักหลาน อยากอุ้มหลาน
ก็ตะกี้หลานมันเอาแต่ร้อง มันไม่ให้อุ้ม
ตอนนี้มันเงียบ ๆ น่ารักดีจัง อยากอุ้ม
คุณปู่จึงค่อย ๆ เข้าไปอุ้ม
แต่...มิกิหลานรัก ร้องให้แผลงฤทธิ์อีกแล้ว
คราวนี้ร้องหนักกว่าเดิมอีก ใครก็เอาไม่อยู่แล้วสิ
...แม่มันโมโหอีกแล้ว... สันดานดิบเริ่มครอบงำ
ตะคอกใส่คนแก่อีกแล้ว
" มิกิหลับอยู่ดี ๆ โอโต้ซังไปอุ้มทำไม "
" มิกิ ตกใจทีนี้ร้องให้ไม่หยุดแล้ว "
คุณปู่คอตก.........
โอโต้ซัง....หนูขอโทษ...วันนั้นหนูตะคอกใส่
หนูผิดไปแล้ว
----------------------------------------------
จากวันนั้นมานั่งคิดนอนคิด
รู้สึกผิด และไม่สบายใจเลย.............
โอโต้ซัง โอก้าซัง เคยบอกพ่อกับแม่ฉันว่า
" ไม่ต้องเป็นห่วงลูกสาวนะ ฉันจะดูแลให้ดีที่สุดเลย"
และท่านทั้งสองก็ทำได้ดีที่สุดจริง ๆ
วันที่มิกิออกจากโรงบาล จะได้กลับบ้าน
คุณปู่พาไปเลือก はごいた
คุณปู่บอกว่ามันมีความหมายสำหรับเด็กผู้หญิง
พอฉันเห็นตุ๊กตาสวย ๆในตู้กระจกงาม ๆ นั้น
ราคามันทำให้ฉันหูหนา ตาโต และพร่องปากพูดแย่ ๆ ออกมา
" แพงจัง ไม่เอาได้ใหม เสียดายตังค์ "
"เปลี่ยนเป็นอย่างอื่นที่มันจำเป็นกว่านี้ได้ไหม"
คุณปู่เงียบไปอึดใจนึง ก่อนตอบว่า
" ปู่อยากซื้อให้หลาน ปู่อยากให้จริง ๆ กรุณารับไว้เถอะ"
นี่ฉันลืมคิดไปว่า คำพูดฉันมันทำร้ายจิตใจคนที่ตั้งใจให้
ฉันคิดไม่ถึงว่าเจ้าตุ๊กตาสวย ๆ
ในตู้กระจกที่ติดตราประจำตระกูลนั้น
มันมีค่าทางจิตใจสำหรับผู้ให้และผู้รับมากมายแค่ใหน
.....ยิ่งได้รู้จากน้องสาวพีเฉื่อยว่า
โอโต้ซังไปด้อม ๆ มอง ๆ ที่ร้านขาย はごいた
และสั่งทำตราประจำตระกูลไว้
ตั้งแต่หลานรักยังอยู่ในทอ้งแล้ว
ฉันรู้สึกผิดมากจริง ๆ .............
-------------------------------------------------------
เดือน 2 คุณย่าไปสั่งทำตุ๊กตาโอฮินะซะมะ
สำหรับวันเด็กผู้หญิงในเดือนถัดมา
แล้วโทรบอกให้ลูกชายกับลูกสะใภ้ไปเอา
ลูกชายมันก็ไม่ว่างไปเอาซักที
กว่าจะโผล่ไปได้ คุณย่าเธอโทรมาตามแล้วตามอีก
พอลูกชายไปเห็นโอฮินาซะมะที่คุณย่าสั่งไว้
ตกใจพูดไปว่า
" ทำใมซื้อมาอันใหญ่ขนาดนี้ "
"แล้วจะเอาไปวางไว้ที่ใหน"
ยิ่งลูกสะใภ้ตาดีเห็นราคาที่แปะไว้ข้างตู้
ก็ตะเบ็งพูดไปแบบไม่คิดถึงหัวอกคนให้อีกแล้ว
" หูย...ซื้อตุ๊กตาราคาเท่านี้ ซื้อนมให้มิกิกินได้จนโตเลยนะ"
" เอาไปเปลี่ยนเป็นอันเล็ก ๆ ได้ใหม?"
คุณย่าเงียบ...แล้วทรุดตัวลงนั่งตรงเก้าอี้ข้าง ๆ ตู้
ท่านก้มหน้าลงมองพื้นแป๊บนึง ก่อนเงยหน้าขึ้นพูดว่า
"ก็ย่าซื้อมาแล้ว ถ้าเอาไปเปลี่ยนก็เกรงใจเจ้าของร้านเขา"
แล้วฉันยังยืนยันอีกว่า
"อันขนาดนี้เอากลับไปด้วยไม่ได้แน่นอน"
ลูกชายคว้าโทรศัพท์ โทรหาร้านที่คุณย่าซื้อมา
แล้วขอเปลี่ยน...
เจ้าของร้านก็ใจดีมาก ๆ ให้เอาไปเปลี่ยนได้
แถมยังคืนเงินส่วนต่างมาให้อีก
แต่ที่น่าเกลียดมากไปกว่านั้นก็คือ
ลูกชายกับลูกสะใภ้ ชี้เอาอันที่เล็กที่สุดในร้าน
โดยไม่ได้สนใจไตร่ตรองดูรายละเอียดปลีกย่อยอะไรเลย
และก่อนที่ลูกชายจะอุ้มโอฮินะซะมะอันเท่าตู้ปลานั้นออกจากร้านไป
เจ้าของร้านก็พูดว่า
"เสียดายอันที่จองไว้นะ คุณย่าเธอสั่งทำกับช่างที่มีฝีมือคนนึงทีเดียว"
" ประณีต ตัวตู้ทำจากไม้โมโม่ ความหมายดี "
" ที่ให้คืนได้ เพราะว่าอันนี้เดี๋ยวก็มีคนมาซื้อไปแน่นอน"
นี่ฉันเสียดายเงินจนหน้ามืดตามัวไปแล้ว
ฉันเห็นแก่เงินส่วนต่าง ฉันให้เงินมันมีอำนาจเหนือฉัน
ฉันทำร้ายจิตใจคุณย่า
น้องพี่เฉื่อยบอกว่า....
โอก้าซังเทียวไปเทียวมาที่ร้านนั้นบ่อยมาก
หากขับรถผ่าน คุณย่าจะคอยชะโงกหน้าไปดูเสมอ ๆ
ว่าของที่คุณย่าสั่งทำไว้ มาถึงหรือยัง
ฉันรู้สึกผิดมากจริง ๆ
-----------------------------------------------------
วันนี้ฉันโทรไปบ้านใหญ่อีก
โอโต้ซังบอก โอก้าซังสบายดี ไม่ต้องเป็นห่วง
ไม่สบายเล็กน้อย หายแล้ว
ฉันจึงบอกว่า งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้ วันเสาร์
พวกเราจะไปหา จะไปค้างซักสองสามวัน
โอโต้ซังบอก "จะรอนะ" ด้วยน้ำเสียงดีใจ
ฉันนั่งมองไปรอบห้อง
ของใช้มิกิ ของเล่น เสื้อผ้า ต่าง ๆ นา ๆ
คุณปู่คุณย่าท่านซื้อให้ทั้งนั้น
ใหนจะข้าวสารกรอกหม้อทุกวันนี้
คุณปู่ท่านหิ้วมาให้ไม่เคยขาด
เรียกได้ว่า ตั้งแต่ฉันมาอยู่ที่ประเทศนี้
ฉันไม่เคยซื้อข้าวสารกินเองเลย
แล้วฉันจะยังใจร้ายกับท่านอีกเหรอ......
ฉันกะว่า พร่งนี้ฉันจะไปทำอาหารไทยให้ท่านกิน
เพราะท่านทั้งสองชอบกินอาหารไทย
( ชอบเพราะเอาใจลูกสะใภ้รึเปล่าไม่รู้ )
แต่ตอนเย็นโอก้าซังก็โทรมา ว่า
พรุ่งนี้ยังไม่ต้องมานะ
โอก้าซังยังเป็นหวัดอยู่ กลัวมิกิจะติดหวัดจากย่า
อย่างอื่นไม่เป็นไรมาก ไม่ต้องเป็นห่วง
เป็นแต่หวัดเล็กน้อยเท่านั้น เดี๋ยวก็หาย......
แต่ฉันคิดว่า ท่านไม่ได้เป็นแค่เล็กน้อยหรอก
เพราะท่านชอบบอกว่าตัวเองไม่เป็นไร
เพื่อไม่ให้ใคร ๆ ต้องมาห่วง.............
ต่อไปฉันจะพยายามพูดดี ๆ กับท่าน
จะพยายามระงับสติอารมณ์
จะพยายามเอาแต่ใจตัวเองให้มันน้อยลงกว่านี้
จะพยายามเอาใจท่านมาใส่ใจเรา
ฉันจะพยายาม...........
คนข้าง ๆ มันบอก "จะทำได้เร้อ....
เดี๋ยวก็บอก กัมมังเดกิไน่..
แล้วก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมอีก "
เฉ๊อะ...อย่ามาดูถูกฉัน....
ฉันจะพยายามจริง ๆ
เพราะฉันไม่อยากมานั่งเสียใจทีหลัง
เหมือนตอนนี้ ที่ฉันเสียใจกับเวลา....
เวลาที่ผ่านมา ที่ฉันไม่ได้ดูแลพ่อแม่ตัวเองเลย
ขอโทษทีนะ วันนี้ร่ายซะยาวเลย
จะมีใครอ่านมาถึงตรงนี้มั๊ยเนี่ย....
จริง ๆ ตอนแรกกะจะเขียนไว้ในห้องเก็บของ (ที่ล็อคไว้)
เพื่อเก็บไว้เตือนสติตัวเอง....
...แต่คิดดูอีกที แปะไว้ห้องนี้ดีกว่า
เพื่อให้เพื่อน ๆ เข้ามาอ่าน และช่วยกันด่าฉันหน่อย
ฉันจะได้รู้สึกสำนึกซะมั่ง...
Create Date : 17 มีนาคม 2549
Last Update : 17 มีนาคม 2549 21:31:55 น.
13 comments
Counter : 611 Pageviews.
Share
Tweet
เรื่องที่ผ่านมาเเล้ว จะกลับไปเเก้ไขอะไรไม่ได้เเล้วค่ะ ก็พยายามทำวันข้างหน้าที่มีอยู่ให้ดีที่สุดก็เเล้วกันค่ะ :)
โดย:
Hana*
วันที่: 17 มีนาคม 2549 เวลา:21:45:07 น.
หง่า...คุณกาปุ้ยเป็นลูกโทนรึเปล่าคะเนี่ย หรือไม่ก็คงเป็นน้องคนสุดท้อง
เอาเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว อย่าเก็บเอามาเป็นทุกข์เลยค่ะ คิดถึงอนาคตดีกว่าค่ะ จะแก้ไขตัวเองได้อย่างไร ไม่ให้เป็นที่เอือมระอากับญาติสามีอีกค่ะ
เราควรปล่อยวางบ้าง ควรเห็นดีด้วยกับสิ่งที่ท่านตั้งใจทำเพื่อเราค่ะ เงินทองของนอกกายค่ะ ไม่ตายก็หาใหม่ได้ แต่ความรู้สึกของคน เมื่อมันเสียไปแล้ว ก็แก้ไขให้เหมือนเดิมยากค่ะ บางครั้งการนิ่งเงียบหากไม่เห็นด้วยกับท่าน ก็น่าจะดีกว่านะคะ
สิ่งที่คุณปุ้ยทำที่ผ่านมาทั้งหมด คุณปุ้ยสำนึกผิดแล้ว แต่จะไม่มีประโยชน์หากคุณปุ้ยไม่ไปพูดกับท่านด้วยตัวเอง ไปทำความเข้าใจกับท่าน ขอโทษท่าน จะดีที่สุดค่ะ
โดย:
เด็กหัดเดิน
วันที่: 17 มีนาคม 2549 เวลา:22:58:59 น.
มาเป็นกำลังใจให้พยายามค่ะ
ทำให้ดีที่สุดเพื่อจะได้ไม่ต้องมาเสียใจภายหลังอีกนะคะ
โชคดีจังนะคะ มีพ่อแม่ที่น่ารักตั้ง 4 คนแบบนี้
ความรู้สึกที่เสียไปแล้ว ยังไงก็เหลือแผลเป็นไว้ค่ะ เหมือนเราถอนตะปูออกจากผนัง ยังไงก็ยังมีรอยหลงเหลืออยู่ แต่ถ้าเราพยายาม ในที่สุดรอยตะปูนั้นก็จะค่อยๆตื้นขึ้นด้วยความรักความเข้าใจและสิ่งดีๆที่เรากระทำให้ท่านในอนาคตค่ะ
โดย:
@opal@
วันที่: 17 มีนาคม 2549 เวลา:23:35:58 น.
มีความตั้งใจดีก็ถือว่ามีการเริ่มต้นที่ดีแล้วค่ะ ขอแค่ให้นึกถึงความตั้งใจนี้ทุกๆ ครั้งที่จะทำอะไรค่ะ ขอเป็นกำลังใจให้คุณปุ้ยนะคะ
โดย:
lisalee
วันที่: 18 มีนาคม 2549 เวลา:11:22:26 น.
เห็นด้วยกับคุณๆคนข้างบนนะ ปุ้ยโชคดีมาก ที่เจอครอบครัวสามีที่ดีกับเราขนาดนี้ เคยดูรายการตอนเช้าๆไหม แม่ผัวลูกสะใภ้ตีกันแหลกลาน บางคู่เล่นสงครามจิตวิทยาเสียจนอีกฝ่ายเกือบบ้าไปเลย
อันนี้ ในเมื่อทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว และปุ้ยเองก็สำนึกผิดแล้ว คราวต่อไปก็ต้องระวังมากๆแหละเนอะ คอยเตือนตัวเองว่า มาหาท่านไม่นาน เดี๋ยวเราก็กลับบ้านเราแล้ว อดทนนิดหน่อย รักษาความรู้สึกกัน ทางนู้นก็ไม่เสียใจ ทางเราก็ไม่ต้องมานั่งสำนึกผิดทีหลัง
....แต่ว่าอีกแง่นึงนะ ถ้าจะมองในแง่ดีๆ ก็ดีเหมือนกันนะ แบบว่าแสดงว่าปุ้ยรู้สึกสนิทใจกับครอบครัวสามีดังเช่นเป็นครอบครัวตัวเอง เลยแสดงความเป็นตัวของตัวเองที่สุดออกไป ไม่แน่ ท่านอาจจะแอบดีใจเล็กๆก็ได้นะ(แต่อย่าออกมาบ่อยดีกว่า แหะๆ) เราเองไปบ้านสามีกี่ทีๆ ก็นั่งเกร็งทุกทีเลยอ่ะ แม่สามีก็ดีมากนะ แต่ไม่สามารถสนิทใจได้มาก เพราะมันเหมือนมีกำแพงหลอกตัวเองว่า ยังไงเรามันก็ยังเป็นแค่คนอื่นอยู่ดี(ไม่ค่อยดีเลยนะอารมณ์นี้)
เอาเป็นว่า เอาใจช่วยให้ชนะ กับคำว่า "เดี๋ยวก็บอก กัมมังเดกิไน่.."ที่พ่อน้องมิกิดูถูกไว้ให้ได้นะ
โดย:
นู๋โนริ
วันที่: 19 มีนาคม 2549 เวลา:14:40:32 น.
อยากให้ด่าจริงเหรอครับเนี่ย??
ยังไงถ้ายังไม่ได้ขอโทษ
ก็เอ่ยปากขอโทษไปก่อนแล้วกันครับ
โดย: Oakyman (
Oakyman
) วันที่: 22 มีนาคม 2549 เวลา:13:19:34 น.
แอบเข้ามาเตือนสติอีกรอบค่ะ คุณปุ้ยโชคดีขนาดไหนแล้วคะ ได้พ่อแม่สามีดีขนาดนี้ หากคุณปุ้ยพอจะมีเวลา ให้ลองคลิกไปที่เวปเปิดท้ายขายของในลิงค์บล็อคดิฉันดูนะคะ คลิกอ่านที่หัวข้อด้านบนพ่อแม่คุยกันน่ะค่ะ แต่ละคนมีปัญหามากกว่าคุณปุ้ยหลายเท่านักค่ะ แย่ๆกันทั้งนั้นค่ะ มีทั้งแม่ผัวกดดัน สามีกับคนใช้อี๋อ๋อ สามีกับเพื่อนร่วมงานเล่นชู้กัน สารพัดปัญหาค่ะ
เรื่องต่างๆที่เราอ่านของคนอื่นนั้น ยังไงก็ไม่อยากให้เกิดกับตัวเราเองนะคะ ฉะนั้นการพูดคุย การทำความเข้าใจ การแก้ปัญหาด้วยสมองจะดีกว่าแก้ปัญหาด้วยการใช้อารมณ์ค่ะ เรื่องของจิตใจเป็นเรื่องละเอียดอ่อนค่ะ อันไหนหยวนๆได้ ก็นิ่งๆไว้ก่อนค่ะ ถ้ามันมีปัญหากับเราจริงๆ ก็พูดไปเลยตรงๆค่ะ ว่าเราชอบไม่ชอบอย่างไร อย่าให้มันระเบิดค่ะ ค่อยๆคิดแก้ไขปัญหาค่ะ
โดย:
เด็กหัดเดิน
วันที่: 23 มีนาคม 2549 เวลา:0:22:27 น.
พี่คิดว่า ความรู้สึกเสียใจและรู้สึกผิดเนี่ยแหละ
ได้ลงโทษน้องกาปุ้ยไปแล้ว ไม่ต้องรอให้ใครเข้า
มาว่าเลย (พี่เป็นบ่อย)
บางที พอเรารู้ว่ามีใครรักเรามากๆ เรามักจะลืม
แคร์ความรู้สึกเขา เพราะมั่นใจว่ายังไงซะ
เขาก็รักเราที่สุด เหมือนแม่กับลูกสาวน่ะ กระฟัด
กระเฟียดกันประจำ แต่ก็รักกันสุดๆ (อันนี้ก็จากชีวิตพี่เอง
)
ถ้าให้ช่วยคิดนะคะ คิดว่าไปขอโทษ ไปเล่าว่ารู้สึกเสียใจอย่างไรที่ทำลงไปแบบนั้น
น้องกาปุ้ยโชคดีมากๆ ที่มีพ่อ แม่ของสามีที่น่ารักมากๆ
โดย:
วดี
วันที่: 23 มีนาคม 2549 เวลา:8:30:33 น.
ช้านรู้ว่าแกไม่ได้ตั้งใจหรอก คนแบบกาปุ้ยไม่อยากทำอะไรให้คนอื่นเสียใจหรอก
แต่ใจเย็นลงบ้างก็ดีนะแก เดี๋ยวมิกิเหมือนแม่แล้วจะยุ่ง อิ อิ
ปล.ฝากบอกคุณปู่คุณย่าว่าเก๋จังคิดถึงนะ ดูแลสุขภาพให้ดีด้วย
โดย: จีออริน IP: 203.146.236.106 วันที่: 24 มีนาคม 2549 เวลา:10:20:51 น.
เพิ่งมาอ่าน...น้ำตาคลอเบ้าเลย
ไม่ด่าหรอก...สำนึกแล้วนี่นา..
เอาเป็นว่า...ปุ้ยรู้ว่าปุ้ยทำอะไร..แล้วคิดได้
แค่นี้ก็ดีแล้ว
ต่อไปก็เหยียบอารมณ์ตัวเองนิดหน่อย
(บอกคนอื่น..ตัวเองทำไม่ได้หรอก)
แต่จริงๆเป็นเพราะว่าปุ้ยสนิทเหมือนพ่อแม่ด้วยแหละ
เลยพูด..ปล่อยอารมณ์ที่ว่าได้
เป็นเพราะว่าเป็นหลานคนแรกด้วยแหละ
ปู่ย่าเลยเต็มที่มาก...ลองมีอีกสักสี่คน..อุ้มกันมือเป็นระวิงแน่
แค่ปุ้ยเสียใจ..ก็เป็นการขอโทษได้แล้วล่ะ
เพราะต่อไปก็ระมัดระวังขึ้น
ปู่ย่าใจดีมากๆๆเลย..นับว่าปุ้ยโชคดีแล้วแหละ
ยังไงเอาใจช่วยให้ทำดีกับท่านได้เร็ว
คนข้างๆท้าแล้วทำไม่ได้...สบประมาทได้ไง
ปุ้ยยอมแพ้ได้รึ
โดย: iamname IP: 218.140.64.54 วันที่: 24 มีนาคม 2549 เวลา:18:37:04 น.
แวะมาเยี่ยมคุณแม่คนสวยค่า
โดย:
lisalee
วันที่: 26 มีนาคม 2549 เวลา:6:32:55 น.
วันนี้พามิซากิไปแอบดูซากุระมาค่ะ เก็บภาพมาฝากด้วยนะคะ แม่ปุ้ยแวะไปติชมได้ค่ะ
โดย:
katase
วันที่: 26 มีนาคม 2549 เวลา:14:23:48 น.
คอนนิจิวะ สบายดีไหมคะ
วันนี้โพสรูปสาวน้อยแล้วค่ะ
โดย:
katase
วันที่: 27 มีนาคม 2549 เวลา:11:33:07 น.
ชื่อ :
Comment :
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
กาปุ้ย
Location :
Ibaraki Japan
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
Friends' blogs
อ.ปมโปโกะ
Georinn
Hiroki
อดีตนักกินจุก
ปาน-Sapporo
oneni
fudge-a-mania
iamname
นู๋โนริ
ลำพูริมน้ำ
อัยคุง
วดี
อ้อแอ้เอง
House Of FlyingBird
Oakyman
lisalee
ปูขาเก เซมารู
Hana*
รสา รสา
naruน้องใหม่
@ - ENYA - @
เด็กหัดเดิน
katase
เจี๊ยบจัง
Naomichan
เต่าญี่ปุ่น
แม่บ้านณ.โตเกียว
LilyAi
UriBoU
keichan
**ความฝัน..และ..สุดที่รัก**
Chinese-DOLL
KOok_k
Webmaster - BlogGang
[Add กาปุ้ย's blog to your web]
Links
My ฮิฮิฮิฮิฮิ ( hi5 )
BlogGang.com
Pantip.com
|
PantipMarket.com
|
Pantown.com
| © 2004
BlogGang.com
allrights reserved.