....สมองตัน....จิงๆ นะ
เชื่อไหม....ข้าพเจ้าเคยเป็นนักเขียน...อ๊ะ...ไม่ใช่สิ...ต้องบอกว่าข้าพเจ้าเคยทำมาหากินกับการเขียนอยู่หลายปี...ทุกวันนี้ก็ยังเขียนอยู่แต่ไม่ใช่การเขียนเชิงตามใจฉันอย่างที่เคยทำมา..เป็นการเขียนเชิงพาณิชย์.....ไปซะมาก ก็ว่างเว้นจากการเขียนแบบตามใจฉันมานานหลายปี....เพราะมีเจ้านายเป็นพระเจ้าไปแล้ว...โฮ่ๆ ..ก็เลยต้องตามใจนายแทน
และวันนี้ ข้าพเจ้าค้นพบว่า....ข้าพเจ้าชักจะเขียนเรื่องสร้างสรรค์ไม่ค่อยออกแล้วล่ะ พี่น้อง.....แว้ก....กกกกก.....
ข้าพเจ้าไม่อาจเรียกตนเองได้ว่าเป็นนักเขียน อย่าว่าแต่เป็นนักอ่านเลย...แต่ก็รู้ว่า แม้แต่คนที่เรียกตนเองว่าเป็นนักเขียน ก็อาจประสบปัญหาประเภท เขียนไม่ออกได้อยู่บ่อยๆ แล้วยิ่งถ้าเป็นนักเขียนที่ไม่ค่อยได้ออกไปประสบพบผู้คนหรือหาประสบการณ์อะไรใหม่ๆ จะเอาอะไร๊....มาเขียน... แค่ไดอารี่ ยังยากส์.....
และวันนี้ ข้าพเจ้าก็รู้สึกเมื่อวันเมื่อวานนี้ วันมะรืนนี้ วันมะเรื่องนี้ ...วันหลายๆ วันที่ผ่านๆ มา หลายเดือนนี้..ข้าพเจ้าไม่มีเรื่องจะเขียน.....ไม่มีเรื่องจะเล่า...ไม่ถึงกับเศร้า ...แต่ตันจัง...ว๊อย....
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
คิดไรไม่ออกก็นอนมันเลย....