เรื่อยเปื่อยกับชีวิต...ในวันว๊าง..ว่าง...

เสาร์ 4 ก.พ.

ไรฟระ...เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก เจ็ดแปด เก้า สิบ...ผ่านปีใหม่สากลแล้วก็ปีใหม่จีนไปเรียบร้อย เดือนนี้เข้าสู่เทศกาลตรุ้สฝรั่ง... วันวาเลนไทน์หอมชื่นใจ วันที่ใครๆเขาบอกว่าเป็นวันเสียตัวแห่งชาติ เอาเถอะน่า...คิดซะว่าก็ยังดีกว่าวันเสียชาติจนหมดตัว....ณ จุดนี้มาช่วยกันตั้งจิตอธิษฐานกันนานๆ ว่าอย่าให้มีวันเช่นนั้นเลย จะเสียตัวแห่งชาติหรือเสียชาติจนหมดตัว ขอกาหัวข้อ ไม่ถูกต้องทั้ง ก และ ข...:)

วันนี้วันเสาร์ ชีวิตเงียบเหงาอะไรเช่นนี้ หันหน้าซ้ายสองที ขวาสามสี่ที ...ชักปวดคอ..อ้าว...วันนี้ไม่มีใครเลย...แว๊กก....ว๊าย...ต๊าย...กรี๊ซซ...จิตป่วน...มวนท้อง...คลื่นไส้...อาเจียน...วิงเวียน...คล้ายจะเป็นลม...ใครช่วยส่งยาหม่องตราถ้วยทองมาให้สูดดมที...ชีวิตนี้จะไม่ลืมพระคุณ...

เอาวะ...ช่างแม่ม...ไม่มีใครก็ไม่ต้องมี อยู่เป็นชะนี เอ๊ย...สตรีเดียวดายคงไม่ถึงกับตายฮ๊าหรอกน่า...ว่างนักก็ลองท้าทายตัวเองดูถีว่าจะผ่านวันเสาร์ที่เวลาเดินช้าๆนี้ไปได้อย่างไร

อ่ะ ..นั่นไง... ผ้ากองโตยังไม่ได้ซัก ...ห้องน้ำสกปรกนักก็ยังไม่ได้ถู หนังแผ่นหลายเรื่องก็ยังไม่ได้ดู บ้านที่รั่วจนเป็นรูก็ยังไม่ได้ซ่อม...บร๊ะเจ้า....!!..มีไรทำแก้หงุมหงิมตั้งเยอะตั้งแยะ...แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว ขอนอนเอาแรงก่อน......
.......
.......
....
แวะพักไปนอนพักผ่อน...เอ๊ย...พักก่อน...ยังไม่ทันทำไรพักซะก่อนแระ...สงสัยตื่นขึ้นมาพักจากการนอน...นัยว่านอนนานจนเหนื่อย...อ่า...สงสัยกันอยู่ละซี้ว่าอินางนี่จะลงมือทำอะไรซักทีรึยัง...อารัมภบ่นอยู่นั่นแหละ...อิอิ...ลีลาอย่างนี้มีรึจะทำ....อารมณ์ยังไม่นำ การทำงานบ้านย่อมไม่เกิด...:)

เที่ยงครึ่ง...พยายามหยิบจับทำอะไรซักอย่าง หันไปเห็นกองซองจดหมายต่างๆ หยิบมาพลิกๆจัดระเบียบ ไม่ใช่จดหมายรักเก่าเก็บอะไร แต่เป็นเอกสารใช้ประกอบหลักฐานการเสียภาษี ...ฤดูกาลนี้ของทุกปี ...คุณเสียภาษีแล้วหรือยัง...:)...วันว่างอย่างนี้เลยเอาเอกสารมาเตรียมไว้แต่เนิ่นๆ แต่ยังขาดเอกสารอีกหลายรายการ...รอ..ก่อนจนวันสุดท้าย...:)

บ่ายสองกว่าๆแล้ว...หิวรอบสองก็ต้องออกไปหาไรกิน รองท้องหน่อย...ร้านอาหารใกล้บ้านบรรยากาศเริ่ด นึกว่าอยู่บ้านนอกที่ไหน มองไปเห็นแต่หญ้า...รกคาตา...ไหนๆ ก็ออกจากบ้านมาแล้วก็เถลไถลไปอีกสักหน่อยจะเป็นไรไป...เลือกขับรถไป Premier Place ย่านเดินเล่น สไตล์คอมมูนิตี้ มอลล์ อยู่ก่อนถึง Makro ศรีนครินทร์นิดนึง...คอนเซ็ปท์หรูหรา แต่ทว่าร้างไร้ผู้คน...อือม...มันคงถูกสร้างให้เป็นมุมสงบ ..แต่สงสัยว่ามันจะสงบเกินไปรึเปล่าว๊า ...ถ้าเป็นเจ้าของร้นค้าแถวนั้น คงนั่งอธิษฐานหาลูกค้าตาปริบๆ เข้าไปยืนอ่านหนังสือที่ร้าน เล็กๆ ที่มีอยู่ ดูๆ อยู่ยี่สิบนาที มีคนเข้าร้านมาสองคน เข้ามาทักคนขาย เราจะยืนอ่านนานๆ ก็อาย...เลยเลือกหยิบซื้อมา 2-3 เล่ม.....ช่วงเวลาที่เหลือของวันนี้ เลยมีเวลาดีๆ อยู่กับหนังสือชื่อบังเอิญ ....ที่บังเอิญเลือกมา...และอีกสองเล่มที่ต้องจัดการภายในคืนนี้แหละ....แฮ่.....ในที่สุดก็หมดวัน โดยไม่ได้แตะต้องสิ่งใดๆ ที่ลิสต์มานั้นเลย...เอวัง อังเว...what a crazy & lazy Saturday 

Create Date : 04 กุมภาพันธ์ 2555 Last Update : 4 กุมภาพันธ์ 2555 21:53:32 น. Counter : 850 Pageviews.		3 comments
Share Tweet