...หยินต้า....

หยินต้า..อะไรหว่า

อืม...ถ้าใครเข้ามาอ่านบล้อคโดยดูจากหัวข้อแล้วรู้สึกงงๆ..เป็นข้าพเจ้าก็คงสงสัยใคร่อ่านเพราะอยากรู้ ...หรืออาจจะไม่อ่านเลยเพราะไม่รู้ว่ามันพูดถึงอะไร...

อย่าถือสา จขบ. ที่ชอบเจรจากับตัวเองเป็นนิจศีลเลยค่ะ จขบ. นึกอยากเขียนถึงอะไรก็เขียนไปเรื่อยเปื่อย...นึกว่าเมื่อยเมื่อไหร่ ก็ไม่เขียนซะงั้น...

ข้าพเจ้าระลึกถึง หยินต้า อันเป็นนามของเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งคนที่แต่งหนังสือเรื่อง The Good Women of China เขากล่าวอ้างถึง

หนังสือว่าด้วยความทุกข์ทนทรมานของผู้หญิงจีนในช่วงปฏิวัติวัฒนธรรม โดยผู้เขียนคือคุณซินหรันได้สัมภาษณ์ผู้หญิงจีนหลายๆ คน ซึ่งแต่ละคนล้วนผ่านประสบการณ์ชีวิตอันเลวร้าย บางกรณีเหลือเชื่อว่านี่จะเป็นชะตากรรมของมนุษย์ ซึ่งก็ถือว่าร่วมยุคสมัยเดียวกับพ่อแม่ของเรานี่เอง

เรื่องแสนรันทด แต่ก็อ่านเหมือนราวต้องมนต์สะกดอยู่อย่างนั้น อ่านแล้วไม่เสียน้ำตา แต่ทว่า ก็อึ้งไปกับชะตากรรมของคนแต่ละคนที่ถูกเล่าถึง

แต่หนังสือขนาด 300 กว่าหน้าที่แปลเป็นไทย แล้ว มีเรื่องเล็กๆ เรื่องหนึ่งซึ่งสะดุดใจข้าพเจ้าเป็นพิเศษคือเรื่องของเด็กชายที่ชื่อหยินต้า ที่ผู้เขียนพูดถึงเพียง 4-5 หน้ากระดาษ แต่เป็น 4-5 หน้ากระดาษที่กินใจ

เด็กชายกำพร้าผู้ซึ่งไม่มีอะไรมากไปกว่าเสื้อผ้าเก่าๆ สวมใส่เพียงชุดเดียวที่ต้องใส่ตลอดไม่ว่าจะเป็นหน้าร้อนหรือหน้าหนาว แต่ว่าหัวใจกลับเด็ดเดี่ยวและงดงาม

หยินต้าเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผู้เขียนหนังสือเล่มนี้ เป็นเพื่อนในช่วงที่ชีวิตของผู้คนส่วนใหญ่ในเมืองจีนล้วนรันทดและแร้นแค้น แต่ท่ามกลางสภาพแห่งความแร้นแค้นนั้น หยินต้ายังมีดวงตาและจินตนาการค้นหาความงดงามของสิ่งรอบตัว หาความน่าสนใจของผู้คน ท่ามกลางความโกลาหลอลหม่านของสังคมขณะนั้น

ตอนหนึ่งที่ผู้เขียนกล่าวถึง ....

"เขาถามฉันว่าฉันชอบสิ่งใดของเมืองนี้บ้าง ฉันตอบว่าฉันไม่รู้เพราะมันไม่มีอะไรให้ชอบ เมืองนี้เป็นเมืองเล็กๆ ปอนๆ ไร้สีสัน มีแต่ควันไฟจากเดาหุงหาอาหารคลุ้งไปทั่ว กับผู้คนที่เดินไปมาในสภาพเสื้อผ้าขาดวิ่น เก่า และโทรม ก็มีเพียงเท่านั้น หยินต้าสอนให้ฉันพิเคราะห์บ้านแต่ละหลังในเมืองอย่างตั้งใจ แม้กระทั่งหลังที่ปะติดปะต่อกันขึ้นมาจากเศษขยะ ใครอาศัยอยู่ในบ้านเหล่านี้ พวกเขาทำอะไรกันข้างใน พวกเขาทำอะไรกันข้างนอก ทำไมประตูถึงเปิดค้างไว้ ครอบครัวข้างในกำลังรอใครหรือพวกเขาลืมเปิดประตู ความขี้ลืมของเขาจะนำมาซึ่งผลลัพธ์อย่างไร

ฉันทำตามคำแนะนำของหยินต้าในการค้นหาสิ่งน่าสนใจรอบๆ ตัว จากนั้นฉันก็ไม่ทุกข์ไม่กับการถูกกลั่นแกล้งและถ่มน้ำลายใส่ที่ยังประสบอยู่ทุกวันต่อไป ฉันจะหมกมุ่นกับความคิดต่างๆ และคอยจินตนาการถึงชีวิตของผู้คนในบ้านเหล่านั้น ความแตกต่างระหว่างโลกแห่งจินตนาการและโลกแห่งความเป็นจริงได้กลายเป็นแหล่งของความอุ่นใจและความเศร้าหมองของฉันไปพร้อมกัน...."

ข้าพเจ้าชอบวิธีเข้าหาโลกของหยินต้า แม้ว่าสงครามทำให้เขาตาย แต่วิธีคิดของเขาก็ยังมีความหมาย ต่อผู้คนที่ยังเหลืออยู่บนโลกใบนี้

โลก แม้จะดูเลวร้ายเพียงไหน หากมีหัวใจไม่ปิดกั้นตัวเอง มันก็ยังมีมุมที่สวยงามอยู่เสมอ หยินต้าคงคิดว่าอย่างนั้น

ข้าพเจ้าพยายามจะคิดเช่นกัน...

Create Date : 03 มิถุนายน 2550 Last Update : 3 มิถุนายน 2550 23:38:17 น. Counter : 571 Pageviews.		7 comments
Share Tweet