กล้าทำ.....กล้ารับ
ความรับผิดชอบ....เป็นภาระที่ยิ่งใหญ่ที่โลกทิ้งไว้เพื่อพิสูจน์ความเป็นมนุษย์ชีวิตของคนบางคนไม่เคยรับผิดสักครั้งจนทำให้เกิดความเคยชินความเคยชินประเภทนี้เกิดขึ้นง่ายเพราะว่าเกิดแล้วสบายไม่ต้องรับรู้ ไม่ต้องติดตามผล ไม่ต้องฟังเสียงบ่น ด่ายังยิ้มได้ในทุกเรื่องราวไม่ว่าจะหนักหนาสักแค่ไหนเวลาที่ต้องทำอะไรสักอย่าง...ความอหังการจะท่วมท้นไฟแห่งการลงมือนั้นจะมหาศาลตัวจะพองโตกว่าคนทั้งโลกนาทีที่ยิ้มรับคำชื่นชมนั้นจะแสนนานแต่เมื่อเกิดความผิดพลาดสิ่งแรกที่นึกได้คือการหาคนรับผิดชอบสิ่งที่สองคือการคิดวิธีว่าจะทำอย่างไรจะให้รับความคิดเหล่านี้......จะฝังรากลึกอยู่ในสมองส่วนที่ไม่มีใครระบุชื่อได้เป็นความสามารถที่ลึกล้ำ เป็นการเอาตัวรอดที่แหลมเฉียบคมกว่าสัตว์ทุกประเภทในโลก " การรับความชอบนั้นไม่ใช่ความผิด แต่การไม่รับผิดนั้น...น่ารังเกียจ "คนบางคนคุ้นเคยแต่การรับความชอบชีวิตจึงไม่เคยรู้ว่ารับผิดชอบอย่างไรคนพวกนี้จึงสร้างปัญหามากมายไว้ให้กับคนรอบข้างและสังคมเสมอแต่ความชอบที่คิดว่าได้มาเปล่าๆนั้นจริงๆแล้วจะมีอะไรที่ต้องเอาไปแลกมากมายวางความชอบลงจากอ้อมแขนสักห้านาที..แล้วทบทวนดูอะไรที่เราเอามันไปแลกมาคนใกล้ชิด..มิตรภาพ....เกียรติยศ...หรือศักดิ์ศรีทำใจให้เย็นๆนึกดีๆแล้วจะรู้ว่าการลุกขึ้นมาบอกว่าตัวเราเป็นคนผิด..ไม่เคยทำให้ใครตาย
สวัสดีค่ะ มาเยี่ยมเยียน ค่ะ
(@^_^@)
ฝันดีนะคร๊า จุ๊ฟๆๆๆ
)
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
แต่การไม่รับผิดนั้น...น่ารังเกียจ
จะจำไว้นะคะ
เป็นคำที่ ..โดน...มาก ๆ ค่ะ