น้ำตาหนึ่งถัง มิอาจเยียวยาแผลใจ นั่งเศร้าหนึ่งเดือนใช่ว่าความทุกข์จะเลือนหาย

 
มกราคม 2550
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
28293031 
 
10 มกราคม 2550
 

เปอร์เซนต์ของความตาย

ชีวิตของเราวันนี้ 100 % แยกเป็น การใช้ชีวิตประจำวัน 75 % และ เตรียมรอรับวันพรุ่งนี้ไว้เพียงแค่ 25 % เราไม่กล้าทุ่มเทไปมากกว่านั้นเพราะไม่รู้ว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น จึงคิดว่า....ทุ่มเทกับวันนี้และทำวันนี้ให้ดีที่สุดจะดีกว่า
ความตาย...ได้รออยู่ข้างหน้าของทุกๆคนเพียงแต่ว่ามันจะกวักมือเรียกใครให้ไปหามันก่อนเท่านั้น....ดังนั้น...จงอย่าเสียเวลาและโอกาสที่จะให้กับตัวเราเองและคนที่เรารักก่อนที่เราจะไม่มีเวลาและโอกาสทำสิ่งต่างๆเหล่านั้นได้อีกต่อไป
คนเราเกิดมาทุกคนแล้วก็ต้องตาย...แต่ก็เป็นเรื่องจริงนะ....ที่หลายๆคนได้ลืมเรื่องนี้ไปแต่บางคนไม่ได้ลืมเพียงแต่ไม่ตระหนักอะไร ไม่ได้คิด ไม่ได้มอง ถึงข้างหน้าซึ่งอาจจะเกิดเพราะอยากจะปล่อยให้มันเป็นไปตามสภาวะของมันก็ได้ เราเคยเก็บเอามาคิดอยู่หลายครั้งเวลาที่กำลังทำอะไรอยู่อย่างซีเรียส..เวลาที่เราเคร่งเครียดกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า...โดยนึกตรึกว่า....นี่เรากำลังทำอะไรอยู่ตรงนี้.....เราทำไปทำไม......เราทำไปเพื่ออะไร
หลายครั้งที่เราทำอะไรไปอย่างทุ่มเท....ไปเห็นค่ากับสิ่งที่มันเป็นเพียงภาพลวงตากับสิ่งที่ความจริงเป็นเพียงบางอย่างที่กำลังคุกคามใส่เราอยู่ขณะนั้น หากแต่มันหาใช่สิ่งสำคัญที่สุดของชีวิตเราไม่....หลายๆครั้งที่เราจมอยู่ในเงามืดบางอย่างซึ่งเราสู้กับมันอย่างเคร่งเครียดแต่ไม่กล้าขยับตัวออกจากตำแน่งตรงนั้น
........เป็นเพราะเรากลัวความเปลี่ยนแปลงใช่ไหม? .....กังวลต่อสิ่งที่เรามองไมเห็นซึ่งอยู่ข้างหน้าใช่ไหม ? เรากลัวไม่กล้าต่อสู่กับอุปสรรคปัญหาที่ใจเรากำลังจินตนาการว่ามันอาจจะรอเราอยู่ถ้าเราก้าวออกไปจากตรงนั้น
ความจริงหากหลุดออกจากมุมมืดที่เรากำลังยืนอยู่มันอาจจะเป็นทุ่งโล่งที่สว่างไสวสวยงามก็ได้อาจจะมีแค่คูคลองขวางอยู่ให้ดูเหมือนลำบาก......แต่พอก้าวพ้นไปก็พบเจอกับเรื่องดีๆจนในที่สุดบางทีเราก็พยายามที่จะคิดว่า......อะไรมันจะเกิดก็ต้องให้มันเกิดไป
สิ่งที่เรามีอยู่ในตรงนี้มันเหมือนภาพลวงตาแค่สุขแค่ทุกข์ชั่วขณะ....ก็จะกลายเป็นหมอกควันสูญสลายไป ไม่มีอะไรเที่ยงแท้แม้แต่ชีวิตของเราเองก็ไม่มีอะไรหนักหนาหรือรุนแรงไปกว่าความตายถ้าหากเราเตรียมรับมันอย่างไม่หวั่นเกรงอย่างสงบและมีสติมันก็ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด....แค่เดี๋ยวเดียว.......เหมือนกับหลับไป
ดังนั้นสิ่งสำคัญจึงไม่ได้อยู่ที่ความตาย แต่อยู่ที่.....เราจะมีชีวิตอยู่อย่างไรให้มีคุณค่าและทำให้ตัวเองและคนรอบข้าง...คนที่เรารัก...มีความสุข.......

..................ข้าว..............




 

Create Date : 10 มกราคม 2550
4 comments
Last Update : 10 มกราคม 2550 0:28:35 น.
Counter : 450 Pageviews.

 
 
 
 

Photobucket - Video and Image Hosting

หวัดดีค่ะ แวะมาเยี่ยมเยียน

มาดึก ไป นิโหน่ยนะค่ะ

คงไม่ได้รบกวน อิ

หลับฝันดีค่ะ

oggang.com/emo/emo15.gif>
 
 

โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) วันที่: 10 มกราคม 2550 เวลา:1:15:39 น.  

 
 
 
ใช่เลยค่ะ อันนี้เห็นด้วยอย่างยิ่งโดยเฉพาะdeathcock บอกว่าจะตายอีก อีก 50 ปี ฮ่าฮ่า นั่นคือตายแบบธรรมชาตินะค่ะไม่ได้ตายจากอุบัติเหตุแต่ความตายวนเวียนรอบๆเราอยู่ทุกวินาที ตื่นมาแค่รู้ว่ายังมีลมหายใจต่อชีวิตในแต่ละวัน จริงๆค่ะ ความตายแค่เอื้อม
 
 

โดย: Hawaii_Havaii วันที่: 10 มกราคม 2550 เวลา:3:41:08 น.  

 
 
 






ผมกลัวนะ บางทีก็นึกกลัวความตายเหมือนกัน จนคิดว่าไม่อย่ากแก่เลย เพราะผมต้องอยู่คนเดียว คนที่คบกันอยู่ก็ไม่แน่ว่าเขาจะอยู่กับผมไปจนวินาทีสุดท้ายของชีวิตผมเหมือนกัน มันกลัวนะ กลัวตรงที่จะแก่เฒ่าไปอย่างโดดเดียว...



 
 

โดย: ระเด่น IP: 203.113.44.72 วันที่: 10 มกราคม 2550 เวลา:6:32:53 น.  

 
 
 
สุดยอด
 
 

โดย: yo IP: 161.200.255.162 วันที่: 10 มกราคม 2550 เวลา:9:13:30 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

 
Location :
กรุงเทพฯ Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




ไม่มีอะไรที่จะทำให้เราทุกข์ได้มากไปกว่าจิตที่ตั้งไว้ผิด...คือ....เอาแต่ปรุงแต่ง.....ไม่สามารถที่จะอยู่กับปัจจุบันได้ ไม่มีที่พักพิง ไม่มีบ้านที่พักใจ ทั้งหมดนี้เป็นเพราะเราไม่รู้เรื่องจิตใจของเราเอง แต่ถ้าเรามีปัญญาเข้าใจเรื่องจิตใจ ความเข้าใจนี่แหละที่จะเป็นเหตุให้พบกับความสุข
[Add 's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com