ผี ๓ สลึง....

ผีสามสลึง... ๑ สลึง ไคโร่ที่บ้านข้าพเจ้า พูดถึงเรื่อง ไคโร่ หลายคนคงเคยดูหรือไม่ก็เคยได้ยินชื่อ หนังผีสัญชาติญี่ปุ่น ที่ได้ชื่อไทยแสนเก๋ว่า "ผีอินเตอร์เนต" ไม่รู้เหมือนกันว่าตอนตั้งชื่อคนตั้งเขาคิดอะไรอยู่ สมัยก่อนเป็นพวกชอบเล่นคอม จนดึก จนเช้า แถมเล่นแบบไม่เปิดไฟ อาศัยแค่แสงจากจอคอม แสงจากจอทีวี ก็สามารถเล่นได้ วกกลับมาเรื่องหนังไคโร่ ปกติเป็นคนที่ไม่ค่อยกลัวผี หรือหนังผีสักเท่าไร แต่ยอมรับ ดูเรื่องนี้แล้วหลอนชอบกล ระแวงเป็นพักๆ กับเงามืดตะคุ่มๆ อาการหลอนยังไม่หายดีเท่าไร วันหนึ่งก็เจอเข้ากับตัว ยามดึกคืนหนึ่ง จำได้ว่าน่าจะเลยเที่ยงคืนมาแล้ว เล่นคอม เล่นเนตไปตามปกติ เกิดหิวน้ำ เลยต้องเดินลงมาที่ข้างล่าง แต่ก่อนนั้นก็เข้าห้องน้ำทำธุระเสียหน่อย ก่อนเข้าไปก็เห็นท่านแม่นอนอยู่บนที่นอน พอออกจากห้องน้ำ ก็ตรงมาเปิดประตูตู้เย็นกิน้ำเย็นให้ชื่นใจเสียหน่อย แต่แล้ว....... หางตาก็รู้สึกถึงบางสิ่งไหวๆที่ทางหางตา ตรงแถวๆบันได ไฟข้างล่างก็ปิดหมด มีแค่แสงจากบันไดชั้นบน ใจน่ะเต้นตึกตัก ไอ่เจ้าผีไคโร่ที่ดูมายังคงแอบหลอน หันขวับไปทันที ที่ไหนได้.... ท่านแม่ตูนี่เอง ก่อนเข้าห้องน้ำเห็นนอนอยู่ คงตื่นเพราะได้เสียง จขบ เดินลงมา ตอนไปกินน้ำก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้หันไปมองใหม่ ว่าแม่นอนอยู่หรือเปล่า ใครจะไปคิด ว่าท่านแม่จะลุกขึ้นมาเปลี่ยนชุดนอนใหม่ยามดึก แม่จะรู้ไหมหนอ ทำเอาลูกเกือบหัวใจวาย ตอนนั้นยิ่งหลอนจากหนังอยู่ หนังบ้าอะไรไม่รู้ ใกล้ตัวเหลือเกิน ไหนจะคอม ไหนจะเนต แถมยังเล่นกับเงา เง้อออออออออออออ ผีชักกระตุกหลอนเค้า ๒ สลึง หรือ ๕๐ สตางค์ ผีเด็กขายพวงมาลัย ชีวิตคนเมือง โดยเฉพาะเมืองฟ้าอมร คงน้อยคนนักที่ขับรถเองแล้วจอดติดตรงแยกไฟแดง แล้วจะไม่เจอ คนขายพวงมาลัย ตั้งแต่เด็ก ยันคนหนุ่ม-สาว ไปจรถึงคนชรา ค่ำวันหนึ่งประมาณ 2-3 ปีก่อน ช่วงเทศกาลกินเจ ค่ำคืนที่รถติดมหาศาล ไม่รู้ติดอะไร ที่ไฟแดงใต้สะพานกรุงเทพใหม่ รถก็ติด หงุดหงิดก็หงุดหงิด หิวก็หิว ติดแหง่ก แทบไม่ขยับ ศาลเจ้า กับที่ขายอาหารเจ อยู่เบื้องหน้าเพียงแค่นี้เอง ถ้าพับรถเก็บได้ คงพับเก็บใส่กระเป๋าแล้วเดินไปยังจะไวกว่า นั่งมองรถติด มองไฟแดง บ่นงึมงำกับท่านแม่ ง้องแง้ง งอแง เพราะท่านแม่ให้มา พอบ่นมากๆ ก็บอกให้กลับเลยก็ได้ แม่ขาาาาาาาา มันสายเกินกลับแล้วค่ะ มันไม่ขยับ แล้วข้างหน้าก็ถึงแล้ว นั่งมองว่าทำไมรถไม่ขยับซะที รถดันข้างหน้าก็เป็นรถกระบะ มองไม่เห็น ต้องชะโงก อ้อมไปทางท่านแม่ที่นั่งอยู่ข้างๆ เอาอีกแล้ว ไววูบที่หางตา อะไรวะ ใต้สะพานกรุงเทพใหม่ก็มืดๆ รถก็จอดเลนขวาสุดติดเกาะกลาง กันไปปุ๊บ ใจหายวับ แม่เจ้า........... เงาหนึ่งตะคุ่มๆ เกาะกระจกรถ แหมแนบใบหน้าเข้ามาชิด ไม่รู้ว่าเป็นคนกรี๊ดไม่เป็นหรืออย่างไรกับเหตุการณ์แบบนี้ แทบจะร้องเฮ้ยลั่นรถ แต่ก็ไม่ได้ร้องไป "เด็กขายพวกมาลัย" ชูยื่นพวงมาลัยให้ดู ว่าจะซื้อไหม แถมแนบหน้าเข้ามาซะติดกระจก มือก็นาบแปะลงมา ไอ้น้องงงงงงงงงง ใครเขาสั่งเขาสอนให้เสนอขายพวงมาลัยแบบนี้ ดีนะพี่ไม่กลัวจนหัวใจวายตายไป น้องขา มืดๆ ดึกๆ รถพี่ก็ติดฟิล์มดำ แล้วน้องมาไม่ให้ตั้งตัว โผล่มาจากด้านไหนนี่ หลังจากน้องเขาตื้อขายไม่สำเร็จ เด็กน้อยคนนั้นก็ตามไปส่องกระจกเพื่อขายรถคันหลังแทน ไม่รู้ว่าน้องเขาขายสำเร็จไหม แต่พี่อยากบอกไว้ พี่ไม่ด่าแถมท้ายก็ดีแล้ว หรือจะผิดที่พี่ ที่ไม่ยอมสนใจน้อง มัวแต่ชะโงกมองทางข้างหน้า จนน้องจนเรียกร้องความสนใจด้วยวิธีนี้ เฮ้อออออออออออออออ ผีเด็กขายพวงมาลัยที่ใต้สะพานกรุงเทพใหม่ น้องยังอยู่ไหม...... ๓ สลึง วิญญาณ ? ล่าสุด เมื่อยามค่ำคืนก่อน ขับรถพาท่านแม่ที่เกิดนึกคึกอยากกินสเต็กไปกินให้สมใจท่าน ตอนออกจากบ้านไปก็เย็นๆ ฟ้ายังไม่มืด เลยเปิดแค่ไฟหน้าบ้านไว้ ไม่ได้เปิดไฟตรงประตูรั้ว กินอิ่มมีความสุข ดูดเงินท่านแม่ตุนของกินกะใส่ตู้เย็นตุนเต็มที่ กินข้าวที่นั่นก็ อืด แสน อืดดดดดดดดดดดดด เพราะหิวข้าวมาก่อนหน้า ขับรถมาทุกอย่างปกติดีหมด ไม่มีผีเด็กขายพวงมาลัยให้เจอ เพราะไม่ได้ไปแถวใต้สะพาน ขับรถเข้าหมู่บ้าน เดี๋ยวนี้เขาก็ไม่เปิดไฟข้างทางแล้ว คงเพราะ สวัสดิการหมู่บ้านไม่มีแล้ว บ้านใครบ้านมันไป มืดก็ระวังกันเองไปแล้วกัน โชคดีบ้านอยู่ลอคแรก กลับมืดแค่ไหนก็ยังไม่เปลี่ยว ไฟถนนใหญ่ด้านหน้ายังพอเห็น แต่ที่จริงก็ไม่เป็นอะไรหรอก ขับรถจอดหน้าบ้านตัวเอง ดึกมาก ท่านแม่ก็ฌปิดไฟรอ เม้าท์ออกนอกเรื่อง ออกทะเล วกกลับมา เหตุการณ์คืนก่อน พอกินเสร็จขับรถกลับบ้าน เป็นปกติ ที่ท่านแม่จะเป็นคนเปิดประตูเข้าบ้าน ส่วนตัวเองก็ถอยรถเข้า ด้วยความที่บ้านก็หลังไม่ได้ใหญ่โต แต่ดันข้าวของเยอะ เลยพับหูช้างรถตัวเองเก็บทุกครั้งที่ถอยเข้าจอด ถอยตามปกติที่เคยถอยทุกวัน หันไปสังเกตด้านข้าง กะเสา กะระยะจอดให้เหลือทางเดิน กระจกมองข้างก็ไม่เหลือให้มอง เหลือก็เพียงกระจกหลัง มองไปก็ไม่เห็นอะไร หันข้างซ้ายมองกำแพง มองเสา แต่ทำไมหนอ หางตาขวา มันมีอะไรไหววูบอีกแล้ว หันไปปุ๊บ หายวับไม่มีอะไร เอาแล้วไงตู..... มองไปที่ด้านหน้าประตู เห็นบางร่างเพิ่งผ่านพ้นไป "ท่านแม่ตู" เอาอีกแล้ว........ ทำไมหนอ ท่านแม่ถึงได้ชอบเคลื่อนไหวหายตัวแบบนี้ ถึงลูกจะไม่ได้ขี้กลัวมาก แต่มันก็วูบวาบเน้อ บางที ถ้าเป็นเพื่อนรักที่กลัว "ผี" มากขนาดขึ้นสมอง เจอเรื่องพวกนี้ไปมีหวังกรี๊ดดังลั่น ไม่ก็ร้องไห้โฮ จบแล้วครับผม กลายเป็นเรื่องเล่าซาจี๊ ไปซะงั้น ภาพประกอบจาก internet นำมารวมและดัดแปลงใหม่ โดยโฟโต้ชอพ ทำให้รุ่นน้อง แต่มันไม่เอาไปใช้เสียที เลยเอามาใช้เองก่อน BGM :: ห้องสุดท้าย โดย เอ้

Create Date : 13 พฤษภาคม 2550		7 comments
Last Update : 13 พฤษภาคม 2550 0:29:23 น.
Counter : 691 Pageviews.
Share Tweet