เล่าละไม..
วัน...เดือน...ปี
ฝัน..ฝัน..
<<
พฤษภาคม 2552
>>
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
2 พฤษภาคม 2552
อยากพัก..
รัก 7ปี ดี 7หน
Money ball
เกรียน..
เงียบหายไปนาน น้าน นาน..
หวาน..
งานรวมใจ..
pay it forward..
น้องหมาบาดเจ็บ?
รถไฟฟ้า..กับรักที่ผ่านพ้นไป(นานแล้ว)
ความทรงจำ(แสนอร่อย)..
Broken..
ผู้ชายหล่อ..
ทริปครึ้มฝน..
Empathy..
ทำบุญ...ล้างซวยไม่ได้จ้า..
เรื่องหมามาก..
เปิดหูเปิดตา(เหรอ)..
ชิมไป.เพ้อเจ้อไป
นิทานก่อนนอน..ซะที่ไหนล่ะ
ต้นไม้ที่ไม่มีวันออกดอก..
หนังสือเล่มใหม่...
คุณจะรับได้ไหม..
นิทานเด็ก..
เดินทางไปแกล้งลูกชาวบ้าน..
อยากพัก..
วิช(เชส)ลิต์ ดรีมลิสต์..
เรื่องรัก..ของชาวบ้าน
แค่อยากเล่า..
เพื่อนของเราชื่อ..
พงัน..
บ้าน..
การเคลื่อนไหวจากความรัก..
ใจ(ไม่)ร่ม..
รักแรก....
ไวรัส..
ตัดสินใจ..
วันร้าย..
ปีใหม่แล้ว.
ลูกน้อง=พ่อหมอ..
บางกอก..ซีวิว
ใจคอไม่ดี..
..ระหว่างทาง..
ระยะโปรโมชั่น..
ไฟราตรี..
นกขมิ้นเหลืองอ่อน..
รบรายวัน
คนของลูกน้อง...
เท้าความ...
อยากพัก..
ปิ๋มตื่นมาอย่าง..ค่อนข้างขุ่นมัว..
ใจนึงอยากจะโทษการสังสรรค์เมื่อคืน แต่ปิ๋มคิดว่านั่นมันโคตรจะเล็กน้อย
เทียบกับดูหนังซีรีย์แล้ว นอนเร็วกว่ากันเยอะ...
เวลายิ่งผ่าน อีคิวยิ่งตกลงไปเรี่ยพื้น..
ประกอบกับ..สิ่งแวดล้อม พร้อมจะย่ำอีคิวให้มันต่ำเตี้ยไปอีก..
แย่ซะจน.. จากคนที่ชอบสบตามนุษย์เวลาคุย..ปิ๋มใช้วิธีหมุนเก้าอี้หันไปทางอื่นเวลาต้องสนทนา...
ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะต้องการเก็บแววตาขุ่นมัวไม่ให้ใครเห็น หรือเลี่ยงการมองเห็นอะไรที่จะยิ่งทำร้ายอีคิวตัวเอง..
ระหว่างการสนทนา..เสทำไม่สนใจ คว้าตารางเวรที่ยังเป็นแค่ฉบับร่าง มาดู..
มีวันทำงานคั่นแค่สองวัน แล้วมันจะเป็นหยุดยาวของปิ๋ม..
เอาออกซะดีไหม..
ไปไหนก็ได้ เงียบๆ ไกลๆ อยู่แม่งเจ็ดวันไปเลย..
ขณะที่คิด ปากปิ๋มก็เผลอทะลุกลางปล้อง
"ถ้าหยุดซักเจ้ดวันจะเป็นไรไหม"
...วงสนนทาดูเหมือนจะชะงัก.. ช่างเถอะ ปิ่มยังอยู่กับความคิดตัวเองอยู่
ไม่ว่างสนใจ
..แล้ว ..ถ้าหยุดจะไปไหน..
แว่ปนึง ปิ๋มนึกถึงบ้านที่เลย ..คงจะดีถ้าได้ไปนอนกลิ้งเกลือกซักอาทิตย์..
แต่..
ปิ๋มมีเหตุผล ที่คิดว่าจำนวนข้ออาจเข้าสองหลัก ที่ทำให้ปิ๋มไม่อาจขับรถลุยเดี่ยวไปอยู่เงียบๆที่บ้านตัวเองซักอาทิตย์ได้..
...
ปิ๋มถอนหายใจ เลิกคิด แล้วกลับมาสงสัยตัวเองแทน ว่าอะไรทำให้หงุดหงิด และอะไรทำให้เหนื่อยจนอยากจะพักขนาดนั้น..
ปิ๋มคิดไปเรื่อยๆ และคิดไปจนถึงเมื่อคืน..
ท่ามกลางวงสนทนา..
.........................................................................
ขากลับจากงานเลี้ยง อะไรก็ไม่รู้ทำให้ปิ๋มเลี้ยวมาอีกทาง ทางที่อาจจะเคยผ่านมาแบบไม่รู้อะไร..
มีแต่การ"คาดเดา"ว่ามันจะพาปิ๋มไปถึงที่ซุกหัวนอนได้
เที่ยงคืนกว่า..ช่างไม่กลัวหลงทางซักนิด..(ปิ๋มเป็นมนุษย์ที่ระบบเนวิเกเตอร์ล่มสลาย แต่ใจกล้าไม่เข้าเรื่อง)
ปิ๋มชอบฟังเพลงเวลาขับรถ และชอบอย่างยิ่งที่จะร้องตามเพลง..
ขณะที่ร้อง ก็ปล่อยความคิดให้ไหลไปเรื่อยๆ..
การเดินทางกับลูกชาย เลยกลายเป็นความสุขอย่างนึง
แผ่นเพลงที่ได้มาจากนังหลานวัยยี่สิบ เป็นเพลงเก่าสมัยมัธยม ที่ปิ๋มๆค่อยๆไล่ฟังไปเรื่อยๆ
จนกระทั่งถึงเพลงเพลงหนึ่ง..
ปิ๋มร้องตามได้แค่ครึ่งเพลง
ก่อนรู้สึกเหมือนอะไรจะจุกคอ...
(กลับมาปัจจุบัน)...อย่างไม่มีเหตุผล..ปิ๋มเริ่มเข้าใจความงอแงของตัวเองในวันนี้
...
หลับลงตรงนี้ พักใจไว้ก่อน
หลับตานอนจะคอยห่วงใย ไม่ห่างเธอ
อยากเพียงให้เธอลืมเลือน ให้เธอหายเหนื่อย
หลับตาลืมความปวดร้าว ที่ผ่านมา
หากเธอมีฝัน ถึงวันที่สวยงาม
เก็บความฝันนั้นไว้ไม่เปลี่ยนแปลง
รวบรวมพลังภายในใจ และจงมั่นคง
สิ่งเหล่านั้นคงสักวันได้ครอบครอง
หากเหนื่อยนัก ก็จงหยุดพัก
หลับตรงนี้ที่มีฉันคอยเอาใจ
หากเหนื่อยนัก หลับลงตรงนี้
ที่ตรงนี้รอเธอ ตลอดไป
เธอไม่ใช่คนแรกที่เคยฝันร้าย
เธอไม่ใช่คนแรกที่เคยอ่อนล้า
เธอก็เป็นอย่างคนที่ผ่านมา
เคยเจ็บและช้ำมา
บอกกับเธอคนดีที่ตรงนี้ว่ามีฉัน
..........................................................................................................................
ในวงสนทนาอีกวงนึง..ไม่เกี่ยวกัน เมื่อไม่นานมานี้
เพื่อนคนนึง บอกว่า เพลงที่เพราะที่สุด คือเพลงที่เป็นออริจินัล ไม่เคยเห็นว่ามีการคัพเวอร์ใหม่แล้วจะเพราะได้กว่าฉบับดั้งเดิม
ในขณะที่ปิ๋มและเพื่อนอีกคน เถียงว่า มันเป็นไปได้..ที่เพลงเพลงนึง มันจะเพราะได้โดยเสียงที่ไม่ใช่ฉบับดั้งเดิม..
เถียงไปเถียงมา กลับกลายเป็นเรื่องที่ว่า คนเรามักจะยึดติดกับ"ครั้งแรก"เสมอ
..เพลงก็เช่นกัน..
เพลงนี้ ครั้งแรกที่ปิ๋มได้ยิน..
ไม่ใช่จากเจ้าของบทเพลง..
.........................................................................
เสียงทุ้มๆ..พร้อมกับเสียงเกากีต้าร์เบาๆ ร้องให้ปิ๋มฟัง ท่ามกลางวงสนทนาเล็กๆ (อีกวง เมื่อราวสิบกว่าปีก่อน)
..เพลงนี้ ณ เวลานั้น... ทำให้ปิ๋มอยากจะหลับตาลงตรงนั้นจริงๆ
(และขอบอกว่าตอนนั้นรู้สึกผ่อนคลายจนแทบจะขอหมอนมานอนริมวงสนทนา)
..ปิ๋มชอบเพลงนี้ จนถึงกับขอให้คนร้องหามาให้..
คนร้อง..หาให้ไม่ได้ .. ปิ๋มเลยงอแง ขอให้อัดเสียงตัวเองและเสียงกีต้าร์ลงไปแทน
คนร้องยอมอย่างขัดเขินนิดหน่อย แต่ก็นึกสนุกพอจะทำให้ได้
หลายเดือนต่อมา.. ปิ๋มได้ฟังเพลงจากต้นฉบับ หลังจากที่ฟังคาสเส็ทม้วนนั้นไม่รู้กี่รอบ..
...ที่ปิ๋มมีเพราะกว่า..
ปล.พอรู้ตัว รู้เหตุ ..ปิ๋มก็หายบ้านะ แต่ยังอยากหาที่ไป
Create Date : 02 พฤษภาคม 2552
Last Update : 2 พฤษภาคม 2552 13:16:44 น.
2 comments
Counter : 308 Pageviews.
Share
Tweet
เจิมค่ะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ
โดย:
ดาวไร้ตะวัน
วันที่: 2 พฤษภาคม 2552 เวลา:14:22:42 น.
เหนื่อยก็พักค่า
โดย:
โยเกิตมะนาว
วันที่: 2 พฤษภาคม 2552 เวลา:15:43:57 น.
Name
* blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Opinion
*ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
monsil
Location :
[ดู Profile ทั้งหมด]
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
?
]
.. คนละคนกับที่เป็นนักเขียนนะคะ ..
ป้าหนอน
ว่านน้ำ
บุษบามินตรา
ศรีสุรางค์
O-HO
อินทวา
pigboo
=p o o k p u i=
Webmaster - BlogGang
[Add monsil's blog to your web]
Bloggang.com
เป็นกำลังใจให้นะคะ