 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
นิทานเด็ก..
ระหว่างเดินฆ่าเวลาในห้างสรรพสินค้าต่างถิ่น
ซุ้มหนังสือลดราคา(ที่ปิ๋มตัดสินมาตลอด ว่าแม่งไม่เคยมีอะไรน่าสนใจ)
ตั้งอยู่ระหว่างทาง ปิ๋มชะลอฝีเท้า..
..ไม่ได้เสียหลาย หากจะมองๆมันซะหน่อย..
ทันไดนั้น ..นิทานเล่มหนึ่งก็เตะตา...
.......................................................................................
ตอนเด็กๆ พ่อกับแม่ปิ๋มไม่ใช่ประเภทที่จะมานั่งอ่านหรือเล่านิทานให้ลูกฟังก่อนนอน
แม่จะทำงานๆ ทำนู่นนี่นั่นตลอดเวลา
ส่วนพ่อก็.. ถ้าลูกดูท่าทางไม่ง่วงไม่งอแงก็หนีบไปโรงหนังด้วย.. แล้วค่อยหิ้วลูกที่หลับคอพับมาเข้านอน..(เป็นสาเหตุว่าทำไมปิ๋มชอบดูหนัง)
เรื่องไม่ได้ฟังนิทาน ปิ๋มไม่ได้ถือเป็นปมด้อย อาจเป็นเพราะปิ๋มเป็นเด็กรักการอ่าน ทำให้ป๋มมีความสุขกับการไปขลุกอยู่ในห้องสมุดทั้งโรงเรียน ทั้งห้องสมุดประชาชน
ปิ๋มยังจำความรู้สึกตอนป.หนึ่ง ที่อ่านแบบเรียนภาษาไทยล่วงหน้า ไปเจอสระ อัวะ อัว เออะ เออ..แล้วอ่านไม่ออก
(มานะ มานี ไปดูกอบัว อะไรซักอย่าง)
ปิ๋มร้องไห้อย่างคับแค้น จนพี่สาวมาสะกดให้ฟัง กระนั้นก็ยังเจ็บใจ ทำไมพี่กุอ่านได้ ทำไมกุอ่านไม่ได้(บ้าดี)
กลับเข้าเรื่อง..เมื่อปิ๋มอ่านหนังสือคล่องการไล่ล่านิทานมาอ่าน เป็นความสุขอย่างนึง
สมัยนั้น จะมีนิทานเด็กเล่มเล็กๆ สี่สี มีมากมายหลายเรื่อง แต่ละเรื่องก็สั้นๆ
ไม่เกินความสามารถของสมาธิเด็ก
นิทานเรื่องที่ปิ๋มรักและจำได้ คือเรื่อง เทวดาจิ๋วกับช่างทำรองเท้า.. ไม่รู้เป็นไร ชอบมาก
พอโตขึ้นมาอีกหน่อยก็อ่านได้ยาวขึ้น..
คราวนี้ เป็นชุด"เทพนิยายกริมม์" ตอนนั้นเป็นเล่มเล็กๆยาวๆสีเทา เล่มนึงมีอยู่หลายเรื่องตามความสั้นยาว..สารภาพตามตรงว่าตอนรี้ปิ๋มหาซื้อแบบครบชุดอยู่
นอกจากนั้นยังมีการ์ตูน"โคมทองแห่งชมพูทวีป" เป็นการ์ตูนประวัติของพระพุทธเจ้า ซึ่งปิ๋มรู้สึกว่ามันอ่านสนุกมาก และที่สำคัญ มันทำให้จำอะไรได้เย้อเยอะ มากกว่าตำราซะอีก
แล้วก็จะมี
"นิทานสองพี่น้อง ชุดสีแดง" เป็นนิทานของฝรั่ง อันนี้ก็อ่านสนุก เป็นเรื่องของเด็กสองคนทำอะไรซนๆน่ารักๆ
"นิทานนานาชาติ" รวมของมากมายหลายประเทศ ของไทย ปิ๋มจำได้ว่าเป็นเรื่องของลูกหมาที่ไม่พอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ ตอนที่อ่านครั้งแรกปิ๋มยังคิด ..อะไรวะ เป็นตัวแทนนิทานไทยยังไง ปิ๋มยังไม่เห็นรู้จัก..
..แต่ก็นั่นแหละ.. อ่านๆไปแล้ว ปิ๋มกลับชอบทุกเรื่องในนั้น..สมกับที่เค้าคัดมาจริงๆ
และสุดท้าย เรื่องสั้นสุดประทับใจ
"พี่ชาย" เป็นเรื่องของพี่น้องห้า..หรือหกคน ที่ปากกัดตีนถีบ ดูแลกันมาตั้งแต่เด็ก ..ทุกวันนี้ปิ๋มยังแอบนึกอยากได้
และ..อย่าหาว่าแก่แดดเลย ปิ๋มอ่าน"นิทานเวตาล"ว่ะ.. อันนี้ไว้อันสุดท้าย เพราะปิ๋มหามันมาครอบครองได้แล้ว
.............
พูดแล้วยาว..
แต่ทุกวันนี้ ปิ๋มยังชอบแอบหยิบนิทานเด็กขึ้นมาอ่านอยู่..
แต่ก็อดคิดไม่ได้..
ว่าทำไมนิทานเด็กสมัยนี้มัน...แปลกๆ
| Create Date : 06 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 6 พฤษภาคม 2552 21:04:08 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 721 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| monsil |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
