BlogGang.com : : monsil : พงัน..

เล่าละไม..

<<

เมษายน 2552

>>

			1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30

15 เมษายน 2552

พงัน..

พงัน..

ระยะทาง 660กิโลบวกๆอีกราวร้อยโล.. และระยะเวลาโดยสารทางเรือ อีกสามชั่วโมง(ไม่รวมตอนที่รอขึ้นเรืออีกเกือบห้าชั่วโมง)...มันเหนื่อยชวนหงุดหงิดชิบหาย..
หากแต่ฟ้าที่ฟ๊า..ฟ้า .. ทะเลก็สีจัดได้ตอแหลมากมาย.. ทำให้หงิดหงิดน้อยกว่าที่ควรจะเป็น

ทริปของพวกเรามีสมาชิกเก้าคน แต่ออกจากกรุงเทพแค่แปด อีกหนึ่งหน่วยปักหลักรอที่ปลายทาง

รถสองคันที่คนละสกุล..สมาชิกคนละสกิล..และเรื่องสนทนาที่ต่างอยู่สุดปลายของอีกฝั่ง ออกจากรุงเทพในเวลาไล่เลี่ยกัน อย่างเป็นอิสระ..
(ขอบคุณโทรศัพท์มือถือ ที่ทำให้ชีวิตง่ายขึ้น)

...เมื่อลงรถ สมาชิกจากอีกคันถามไถ่
“คันนี้คุยอะไรกันมั่ง ขามาอ่ะ”
“แหกปากร้องเพลงตลอดทาง เพลงอะไร เพลงไหนเพราะ ป้ายบอกทาง คุยกับรถคันหน้า..อะไรผ่านสายตาก็คุยหมด...แล้วคันโน้นล่ะพี่”
“เค้าคุยประเด็นเกี่ยวกับการเลี้ยงดู สิ่งแวดล้อม หรืออะไรที่มีผลต่อจิตใจ แล้วก็ทิศทางการเมือง บลาๆๆๆ”
..ปิ๋มกระพริบตาปริบๆ ก่อนที่จะหัวเราะพร้อมกับคนถาม

(หมายเหตุ.. ไอ้ที่บลาๆๆๆเนี่ย เค้าพูดเป็นเรื่องเป็นราวมาแหละ...แต่เป็นปิ๋มเองที่จำไม่ได้ ..มันไม่เข้าหัว)

เกาะ.. เป็นเกาะที่ใหญ่ผิดจินตนาการไว้มากมาย

รีสอร์ทที่ไปพัก เป็นอานิสงค์จากเพื่อนแม่อ๊กกิ ซึ่ง..เรียกได้ว่าอยู่ในระดับ กินดี..อยู่สบาย..

แต่มองไปทางไหน.. แม่ม..ไม่มีคนไทย
“เนี่ยเป็นคนไทยกลุ่มแรกในรอบห้าเดือน”.. เจ๊หน้าตาย ที่มารับออร์เดอร์พูดเรียบๆไร้อารมณ์ตามสีหน้า พวกเราพยักหน้าหงึกหงัก..

พาเหรดอาหารที่สั่งกันมาแบบหน้ามืด ..ทำให้ฝรั่งมองตาม..

.คงสงสัยว่าปอบกะเหรี่ยงพวกนี้มันเอามากินหรือถมที่..

คืนแรกผ่านไป.. พวกเราหลับและฝันกันอย่างจริงจัง..

เนื่องจากที่ผ่านมา สมาชิกอมีบ้า แทบจะไม่มีกิจกรรมอะไรเวลาไปเที่ยวมากไปกว่านอนหายใจ เดินลั้ลลาดื่มด่ำกับบรรยากาศ..

..แต่.. ไหนๆก็มาไกลขนาดนี้ ปิ๋มรู้สึกว่ามันควจจะมีกิจกรรมให้สมความยากลำบากในการเดินทางซักหน่อย
ทะเลอมีบ้า เอาไว้เป็นทะเลใกล้ๆ ..มาไกลๆ สวยๆทั้งที ควรจะบิ๊วตัวเองให้มีกิจกรรมบ้าง..

ล่องเรือรอบเกาะ ดำน้ำตื้น
..ดูจะเป็นกิจกรรมที่ใช้พลังงานชีวิตอย่างสูงสำหรับชนชั้นอมีบ้า.. แต่ปิ๋มก็บิ๊วตัวเองสำเร็จ..

เคยมีช่วงนึง ที่ปิ๋มเปรี้ยวนึกเอากิจกรรมการดำน้ำลึก เป็นเป้าหมายนึงที่อยากทำให้ได้ในชีวิตนี้

แต่หลังจากที่ ดำน้ำตื้นห่างเรือแค่ราว10เมตร แล้วทะเลมันดันใสจนมองเห็นลึกไปไหนต่อไหน..
ปิ๋มป๊อดว่ะ.. เห็นที ฝันนี้คงเป็นหมัน.. ยอมรับอย่างไม่อายว่าต่อให้มีชูชีพ แต่จังหวะที่เงยหน้าจากน้ำแล้วมองเห็นแต่ทะเล….
(เพราะเสือกหันผิดทิศ เรืออยู่ข้างหลัง..ใกล้จนแทบจะโขกหัวแตก)
ปิ๋มหัวใจจะวายตาย ...

เอาแค่นี้ก็พอเนอะ.. ควรพอใจในสิ่งที่ตัวเองมีอยู่ และเป็นได้..

ตกกลางคืน กิจกรรมของพวกเราเป็นการไปเยี่ยมหาดริ้น ที่ไม่ใช่วัน Full moon
ที่จริงตอนขาทัวร์รอบเกาะ พวกเราแวะที่นี้กันหนนึงแล้ว..

ภาพฝรั่งนอนอาบแดด.. บอกตามตรงว่าแสนจะละลานตาแม้ในสายตาผู้หญิงด้วยกัน(แหะๆ)
แต่ทรายที่นี่มันสุดยอดจริงๆ ..ละเอียดชนิดที่ย่ำยังไงก็ไม่เป็นรอยเท้า ..
ปิ๋มลองเอาส้นเท้าปักๆหมุนๆให้เกิดหลุม...
..แป๊บเดียว..ทรายเนื้อละเอียดโคด..ค่อยๆขยับมาเติมตัวเอง..จนเรียบสนิทดังเดิม...

...(ตอนที่มันแห้ง ก็นุ่มเท้ามากๆ.. เข้าใจแล้วว่าทำไมคนมันชอบกันจัง)

..หาดริ้นที่ไร้ปารตี้ ..มีเพียงอย่างเดียวที่ประทับใจ... คือฟัคกิ้งชีปบั๊คเก๊ตว้อดก้าลิโพโรคจิตร.. ที่ทำให้ปิ๋มกับอ๊กกิตาสว่างยันตีสี่.. ช่างเป็นสุดยอดโอทอปแท้ๆ..

...เบียร์สองถาด กับสมาชิกเก้าคน มิชชั่นไม่คอมพลีทเพราะขาดขี้เมาตัวพ่อ... แต่ถึงแม้เจ้าตัวจะไม่อยู่.. ก็ดูเหมือนจะถูกกล่าวถึงและเป็นที่ถวิลหาตลอดทั้งทริป ..ชนิดที่ว่าถ้าพูดถึงทีจามที ..ป่านนี้หลอดลมมันคงหลุดมาอยู่นอกตัวตั้งแต่วันแรก..

บนเรือเฟอรี่ขากลับ พวกเรายึดเอามุมนึงบนเรือมานั่งเกะกะชาวบ้านร้องเพลงละเลียดบรรยากาศ ส่งท้ายทริป ..
ข่าวการชุมนุมที่ออกทางโทรทัศน์ทำให้รู้สึกเหี่ยว.. แต่สำหรับกรณีนี้.. การเป็นอมีบ้ากลับเป็นสิ่งที่เมนเทนอีคิวสำหรับหลายคน..(ปิ๋มขอเลี่ยงไม่ออกความเห็นเรื่องการเมืองทุกประการ)

...สมาชิกครึ่งนึง ตัดสินใจกลับคืนนั้นเลย(ซึ่งรวมปิ๋ม) แต่อีกครึ่ง ที่มีวันหยุดเหลืออยู่ ต้องการจะไปเยี่ยมเยือนสวนโมกข์ จึงแยกกันที่ในเมือง มีการสลับตัวกันเล็กน้อย

ขากลับ..สมาชิกใหม่ของลูกอ๊อด เป็นสารถีให้ตลอดทาง ..เริ่มต้น คุณสารถีพาลูกอ๊อดเคลื่อนที่ราวๆเก้าสิบกิโลเมตรต่อชั่วโมงพร้อมกับบอกว่า
“ผมจะขับเท่านี้แหละ.. ช้าหน่อยแต่ปลอดภัย”
เมื่อข้ามหนึ่งในสามของระยะทาง จากเก้าสิบกลายเป็นร้อยเจ็ดสิบ..
(เหตุผลนั้น มันทำร้ายเกินจะเล่า)

เรากลับถึงกรุงเทพราวๆตีสาม ..และปิ๋มวางหัวบนที่นอนเวลาตีสี่กว่าอย่างหมดแรง..

..เป็นทริปที่ดีอีกทริปนึง ..
รายละเอียดของทริปอาจจะกระพร่องกระแพร่ง เพราะค่าที่ส่วนมากมัน..อมีบ้า..
..ไม่มีเหตุผล ไม่มีคำอธิบาย ไม่มีประเด็น เคลื่อนไหวให้น้อย ..หรรษาและตามใจตัวเองให้มาก..
รักสบายให้สุดๆ...

วันหยุด ..จะต้องการอะไรมากกว่านี้...

รูปนี้เป็นฝีมือของสมาชิกคนนึงในทริปค่ะ ทริปนี้มีแต่ตากล้องเริ่ด..เลยขอเป็นนางแบบอย่างเดียว

Create Date : 15 เมษายน 2552

Last Update : 15 เมษายน 2552 13:33:19 น. 1 comments

Counter : 329 Pageviews.

Share
Tweet


วันหยุดสุดสบายนะคะ

โดย: โยเกิตมะนาว

วันที่: 15 เมษายน 2552 เวลา:13:21:06 น.

monsil

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Smember

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

.. คนละคนกับที่เป็นนักเขียนนะคะ ..

[Add monsil's blog to your web]

Bloggang.com