|
|
|
|
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
|
หนีกรรมให้พ้นด้วยความดี
ปล่อยชีวิตคล้อยเคลื่อนตามสบาย สุดท้ายกรรมคืนรูปตามกรรมประสา
ปล่อยชีวิตตามสบายจนเคยชิน เวลาเดือดร้อนก็มาพบหน้าพุทธะพบหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ขอร้องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วยอย่างนั้นอย่างนี้แต่ตลอดชีวิตไม่มีความดีมาต้านทานกรรม แล้วจะให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์เอาความยุติธรรมไปทิ้งไว้ที่ไหนได้ ฉะนั้น เกิดเป็นคนอยากหนีกรรมให้พ้นต้องรู้จักทำดี อยากทำให้กรรมเบาบางที่สุด ไม่ต้องเจอกรรมหนักไม่ต้องเจอภัยรุนแรง เราต้องรู้จักประคองตนเองให้มั่นคง สร้างกุศลบำเพ็ญตน แม้กรรมจะมาเราก็ไม่หวาดหวั่น เพราะว่าเรารู้จักที่จะรับมือรู้จักที่จะต่อสู้ ชีวิตนี้หากเผชิญความทุกข์ยากลำบาก จะเอาอะไรไปรับจะเอาอะไรมาหนุนใจให้สู้ต่อไปได้ ถ้ารู้จักศึกษาธรรม รู้จักใช้ธรรมธรรมนั้นเองจะช่วยฝึกปลอบใจให้เราลุกให้เรากล้าหาญเข้มแข็งต่อสู้ คนมีธรรมะทุกวันหมั่นใช้ธรรม หมั่นเอาธรรมมาตรวจสอบใจ ธรรมนั่นเองจะช่วยให้เราไม่ผิดพลาด ไม่ก้าวพลาดในชีวิต กลัวอย่างเดียวกลัวท่านเกียจคร้านอ่อนแอกลัวความดีไม่สามารถเอาชนะความชั่วในใจกลัวท่านจะเข้าข้างตน ไม่ยอมแก้ไขตน แต่เราต้องการให้รู้ว่าทุกคนก็เป็นพุทธะได้ อยู่ที่ชาตินี้เอง อย่าไปรอชาติหน้า อย่าไปรอวันไหน อยู่ที่ว่าวันนี้จะตัดสินใจบำเพ็ญตนไหม
หนึ่งในแปดเซียนท่านหลันไฉ่เหอ พุทธสถานอิ๋งเซียน ดอนเมือง กรุงเทพฯ 21 พฤศจิกายน 2542 ที่มา //thai.mindcyber.com/modules.php?name=Sections&op=viewarticle&artid=367
---------------------------- โลกธรรมสำหรับปถุชนแล้ว หนีไม่พ้นโลกธรรม 8
มีลาภ เลื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ มีสรรเสิรฐ มีนินทา มีสุข มีทุกข์
ผู้คนมักชมชอบ ด้านสุข เวลาทุกข์ถาโถม ก้อทุรนทุราย ยามมีสุข ก้อมักจะหลงระเริง ลืมทุกข์ พอทุกข์ มา ก้อพูมพาย
ที่เป็นเช่นนี้ก้อเพราะ ความหลงในโลก หากผู้คนมีปัญญา เฝ้ามองสิ่งที่เข้ามาตามความจริง ก้อจะพบว่า โลก ก้อเป็นเช่นนี้
สุข ทุกข์ล้วนคู่กัน (ทวิภาวะ) จริงๆ แล้ว ตัวตนที่กำหนด ทุกข์ สุข นั้น ก้อคือ การให้ค่าจากใจ นั่นเอง ใจนั่นล่ะ ที่บอกว่า ชอบ สุข เกลียดทุกข์ และก็ใจอีกเช่นกันที่บอก ว่า ชอบใจ หรือ ไม่ชอบใจ ลองสังเกตดู คนเราจะชอบอะไรๆ ไม่เหมือนกัน บางคนชอบสิ่งหนึ่ง แต่อีกบางคน ก้อเฉยๆ ต่างกัน
และกรรมก็เกิดจากกระทำ วิบากกรรมก็มาจากการมีตัวตน ดังนั้น นักปฏิบัติ จึงควรปฏิบัติ เพียร เพื่อล่ะวางตัวตน
เมื่อไร้ตัวตน ย่อมไร้ วิบากกรรม สรรพสิ่งก้อย่อมเป็นไปเช่นนั้นเอง -------------- เจริญในธรรมครับ
Create Date : 25 มกราคม 2550 |
|
8 comments |
Last Update : 25 มกราคม 2550 11:24:31 น. |
Counter : 550 Pageviews. |
|
|
|
|
โดย: viji (viji ) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:10:35:30 น. |
|
โดย: gripenator วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:13:28:46 น. |
|
โดย: sak (psak28 ) วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:14:28:32 น. |
|
โดย: whitespace วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:18:35:57 น. |
|
โดย: icebridy วันที่: 25 มกราคม 2550 เวลา:23:01:11 น. |
|
โดย: หนูนา IP: 58.137.81.98 วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:16:35:55 น. |
|
| |
|
พฤติภาพแห่งจิต |
|
|
|
|