Group Blog All Blog
|
รักร้ายๆของนายจอมหยิ่ง ตอนที่ 1 รักร้ายๆของนายจอมหยิ่ง อารัมภบท เมื่อ ปรเมษ เจสัน ชายหนุ่มผู้เพรียบพร้อมทุกอย่าง นิสัยไม่ยอมใคร มาเจอกับ เทียนขวัญ สานตินนท์ สาวน้อยทีรั้นและเชื่อมั่นในตัวเองสูง ความรัก ความร้าย ก็เกิดขึ้นกับทั้งสอง โดยไม่ทันได้ตั้งตัว ตอนที่ 1 ท่ามกลาง แสง สีและเสียงดังของดนตรีแด้นส์สมัยใหม่และผู้คนวุ่นวาย อยู่รอบตัว ชายหนุ่ม ผมสีเข้ม ที่ถูกตัดอย่างได้รูป ผิวขาวอย่างชาวตะวันตก ตากลมโต คิ้วเข้มรับกับจมูกโด่ง เป็นสันและริมฝีปากสวย จนผู้หญิงต้องอิจฉา กลับนั่งเหม่อลอย มองผู้คนในคลับแห่งนี้ ที่กำลังเต้นและดื่มอย่างสนุกสนาน อย่างไม่ได้สนุกไปด้วยเลย ทั้งที่คลับแห่งนี้ เป็นสถานบันเทิง อันหรูหราในใจกลางกรุงเทพฯ ที่คนสังคมชั้นสูงเท่านั้นที่จะมีสิทธิ์เข้ามาใช้บริการได้ “เฮ่ย ปรเมษ เป็นอะไรวะแก ไม่สนุกเหรอ เอาแต่นั่งเหม่ออยู่ได้" ทรงพล ผู้ชายหน้ากลม ออกท้วม ท่าทางอารมณ์ดี เพื่อนสนิทของชายหนุ่มเอ่ยขึ้น พร้อมทั้งพยักพเยิดหน้าให้ ปรเมษ รู้สึกตัว หันกลับมายิ้มเนือยๆพลางส่ายหัว “ไม่ไปชวนน้องๆเค้าออกไปสนุกหน่อยเหรอ เห็นมองแกหลายร้อยรอบแล้วนะ“ ทรงพลกล่าว หมายถึงสาวสวยโต๊ะข้างๆ ที่มีท่าทางเชื้อเชิญชายหนุ่มเพื่อนของเขาอย่างออกนอกหน้า “ไม่ล่ะ เชิญแกตามสบาย“ ชายหนุ่มกล่าว พลางทำหน้าเบื่อหน่าย แล้วหันไปเรียกบริกร “น้องครับ ช่วยเช็คบิลด้วยนะครับ“ ปรเมษกล่าว “เฮ่ย อะไรอีกวะ จะกลับง่ายๆแบบนี้เลยเหรอวะ ไม่อยู่สนุกกันต่อเหรอ ชั้นกำลังสนุกเลย“ ทรงพลบอก พลางยิ้มส่งสายตา และชูแก้วให้กับสาวโต๊ะข้างๆ “เชินแกสนุกต่อแล้วกัน ชั้นกลับก่อน“ ชายหนุ่มกล่าวพร้อมกับ หยิบเงินวางไว้ที่โต๊ะ และลุกเดินออกจากโต๊ะไป ปล่อยให้ทรงพลเดินไปหาสาวโต๊ะข้างๆ “โอ๊ย บ้าชิบ“ เสียงชายหนุ่มอุทานพร้อมกับสบถออกมา เมื่อมีร่างของสาวน้อย ที่อยู่ในเสื้อผ้าที่รัดรูป เน้นให้เห็นช่วงอก ที่พุ่งดันเสื้ออกมา พุ่งชนอกแข็งแรงของเขาอย่างจัง จนเครื่องดื่มในแก้วของเธอหกเลอะเสื้อด้านหน้าของเขา จนเปียกชุ่ม แก้วหล่นจากมือเธอลงไปแตะที่พื้นพรม โดยไม่แตกเสียหาย กลิ่นแอลกอฮอล์ฟุ้งกระจายไปทั่วบริเวณ ปรเมษมองอย่างโกรธๆ พลางดันร่างบางนั้นออกห่าง มองพินิจหน้าของสาวน้อยที่น่าจะอายุแค่ยี่สิบต้นๆในแสงสลัว ตาที่ได้รับการตกแต่งไว้เเป็นอย่างดีหลี่ปรือ บ่งบอกอาการว่าเมา มาก ขนตายาวงอนทาบทับดวงตาไว้ ผมดำยาวดูรุ่ยร่าย เหมือนเจ้าของไม่ได้ใส่ใจ ริมฝีปากอิ่มเต็มสวยที่ถูกเคลือบ ด้วยลิปสติกสีแดงสด ยิ้มน้อยๆคล้ายคนกำลังละเมอฝันหวานอะไรซักอย่าง “ระวังหน่อยนะน้อง ถ้าเมาก็กลับบ้านไปนอนซะ“ ชายหนุ่มกล่าว พร้อมกับเขย่าร่างน้อยในอ้อมแขนให้ได้สติ “ใครๆ น้องคุณ“ เสียงอ้อแอ้ของหญิงสาวกล่าวขึ้น พลางหรี่ตามองหน้าชายหนุ่มในความมืด แล้วยิ้มเยาะ “อ๋อ พ่อรูปหล่อ กำลังล่าเหยื่ออยู่เหรอ ที่นี่ไม่มีไก่หรอกนะ" สาวน้อยกล่าวต่อ พลางสะบัดตัวเองออกห่างจากชายหนุ่ม แต่เธอเซจนเกือบร่วงลงไปกองกับพื้น ถ้าไม่ได้มือแข็งแรง ของชายหนุ่มเกี่ยวแขนนุ่มไว้ พลางดึงให้ลุกขึ้นยืนแนบชิด กับอกกว้าง “ปล่อยฉัน ไม่ต้องมายุ่ง" หญิงสาวแหวอย่างโกรธๆ พลางดันตัวเองออกห่างจากอกแน่นของคนที่ออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ “ฮึ ทำมาเป็นปากดี แค่จะยืนยังไม่ไหว“ ชายหนุ่มทำเสียงในลำคอ แล้วกระชากหญิงสาวให้เดินตาม สาวน้อยถลาตัวปลิวตามแรงกระชาก ลงไปนั่งฟุบอยู่บนโซฟา ตัวนุ่มในมุมลับตาคนของคลับแห่งนั้น “นี่คุณ คุณไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับฉันนะ ฉันเจ็บ คุณต้องขอโทษฉันเดี๋ยวนี้“ สาวน้อยแหวใส่ชายหนุ่มอีก อาการสะลึมสะลือเมื่อครู่เริ่มหายไป “ทำไมจะทำไม่ได้ และอีกอย่างทำไมผมต้องขอโทษคุณด้วย ในเมื่อคนที่ต้องเป็นฝ่ายขอโทษ คือคุณต่างหาก ที่คุณทำเสื้อผมเลอะ แล้วยังเอามาแว๊ดๆอยู่นี่ ไม่มีมารยาท“ ชายหนุ่มตอกกลับด้วยเสียงเข้ม “ฉันไม่มีทางจะขอโทษคนอย่างคุณ คุณมันไม่ใช่สุภาพบุรุษ" หญิงสาวกล่าว พลางเชิดหน้า ทำให้เห็นจมูกรั้น ซึ่งบ่งบอก ความเป็นตัวตนของเจ้าของได้เป็นอย่างดี “ตกลงจะให้ผมเป็นฝ่ายผิดให้ได้ใช่มั๊ย ได้“ ชายหนุ่มทำเสียง คำราม พลางโน้มตัวลงเอาหน้าเข้าไปไกล้ใบหน้าหญิงสาว พลางหรี่ตามองเนินเนื้อสีขาวที่พ้นขอบเสื้อด้านบนขึ้นมา ด้วยดวงตาที่เป็นประกาย และยกมือแข็งแรงขึ้นใช้นิ้วเรียวเขี่ย ไปตามพวงแก้มนุ่มของหญิงสาวอย่างย่ามใจ “หยุดเดี๋ยวนี้นะ ไม่งั้นฉันจะกรี๊ดให้ลั่นเลย“ หญิงสาวทำเสียงขู่ ทั้งที่จริงๆ ใจเธอสั่นและมันก็หล่นลงไปอยู่ตาตุ่มด้วยความกลัว ตั้งนานแล้ว “เอาเลย อยากจะประจานตัวเอง ก็เชิญเลย ผมไม่แคร์อยู่แล้ว" ชายหนุ่มรวน พร้อมทั้งยักคิ้วให้สาวน้อยที่อยู่ตรงหน้า ด้วยท่าทางกวนโมโห และยิ่งโน้มตัวลงไปไกล้หญิงสาวขึ้นไปอีก เทียนขวัญเม้มริมฝีปากนุ่มแน่น ถ้าเค้าสามารถเห็นใบหน้าของเธอ ชัด ก็จะดูออกว่า หน้าของเธอมันซีดยิ่งกว่าไก่ต้มซะอีก เธอได้แต่พยายามเอนตัวออกห่าง กลั้นใจ มือสั่น ปากสั่น หลับตาปี๋ กลัวว่าจะถูกเขาลวนลามจริงๆ “ก็แค่เนี้ย ทำเป็นเก่ง นึกว่าจะแน่ ผมจะบอกให้นะสาวน้อย อย่าทำเป็นเก่งให้มาก ยังไงคุณก็สู้ผู้ชายอย่างผมไม่ได้หรอก อีกอย่างไม่ต้องมาทำเป็นไก่อ่อนแถวนี้ ผมน่ะดูออกว่าคุณน่ะ มันแม่ปลาช่อนชัดๆ" ชายหนุ่มพูดเย้ยหยัน ก่อนที่จะถอยห่าง ออกจากหญิงสาวและยืดตัวขึ้นยืนเต็มความสูงหกฟุต หญิงสาวยังคงเงียบ กัดริมฝีปากแน่น ตากลมโตยังคงจ้องมอง ผู้ชายตัวโต ที่ยืนค้ำอยู่ข้างหน้า ด้วยความโกรธ ยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ “เอ้า เลยเป็นใบ้ไปเลย ไงล่ะแม่คุณ ทีนี้จะเอายังไง จะยอมขอโทษดีๆมั๊ย" เขาเอ่ยขึ้นอีก “ไม่มีทาง ฉันไม่มีทางขอโทษคนอย่างคุณ“ หญิงสาวเชิดหน้าใส่ อย่างไม่ยอมแพ้ “ก็ได้ เล่นแบบนี้ใช่มั๊ย ได้" ชายหนุ่มกล่าว พลางย่างสามขุม เข้ามาหาหญิงสาวอีก “ว๊าย คุณน้องขา ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น พี่มัวแต่เสียเวลาตามหาคุณน้องอยู่ตั้งนาน ผู้ชายหนีกลับหมดแล้วนะคะ ที่แท้มาหลบอยู่นี่เอง” เจด้า สาวประเภทสอง ที่มีท่าทางแข็งแรงเหมือนผู้ชายทั่วไป แต่แต่งหน้าจัด ท่าทางกระดี๊กระด้าเกินกว่าจริตหญิงทั่วไป เอ่ยแทรกขึ้นมา ก่อนที่ชายหนุ่มจะถึงตัวหญิงสาว หญิงสาวยิ้มอย่างดีใจ เมื่อเห็นผู้จัดการส่วนตัว เข้ามาแทรกได้ทันเวลา “ไม่มีอะไรค่ะ พี่เจด้า เทียนแค่โดนหมากัดแค่นั้นเอง“ หญิงสาวกล่าว พร้อมกับตวัดสายตาโกรธๆไปทางชายหนุ่ม “เอ๊ะ หมา หมาที่ไหนเหรอคะ มันไปไหนแล้ว แล้วน้องเทียนของพี่ เป็นอะไรรึเปล่าคะ เจ็บตรงไหนรึเปล่า แล้วต้องไปฉีดวัคซีนรึเปล่าคะเนี่ย“ เจด้าโวยวาย แล้วก็ชะงักเมื่อหันมาเห็นชายหนุ่มยืนอยู่ข้างๆ “อุ๊ย น้องเทียนขา แล้วเนี่ย ใครเอ่ย เทพบุตรหรือเทวดาล่ะคะ ทำไมล้อหล่อ“ เจด้าทำท่ากะหลิ่มกะเหลี่ยชายหนุ่ม “ไม่มีอะไรหรอกครับ คุณเทียนของคุณพี่ยังไม่โดนหมากัด ผมมาช่วยไล่หมาทันน่ะครับ เชิญคุณทั้งสองตามสบายนะคับ ผมไปก่อน“ ชายหนุ่มกล่าว พร้อมกลับปลายตาแบบคาดโทษ ไปทางหญิงสาว ที่ยังคงนั่งอยู่บนโซฟาตัวเดิม แล้วก็เดินจากไป “ไปเถอะค่ะพี่เจด้า เทียนเหนื่อยมาก อยากพักเต็มที พรุ่งนี้มีงานด้วย" หญิงสาวกล่าวขึ้น พร้อมทั้งยืนขึ้นเกาะแขนผู้จัดการส่วนตัว “เนี่ย รู้มั๊ยคะ คืนเนี้ยจะสนุกกว่านี้ ถ้าพี่ไม่มัวเสียเวลาตามหาน้องเทียน ป่านนี้พี่คงมีคนคอยขับรถไปส่งถึงเตียงแล้วล่ะค่ะ“ เจด้าบ่นพึมพัม พร้อมกับทำท่ากระฟัดกระเฟียด แต่ก็ยอมเดินออกไปด้วยดี ปรเมษกลับมาถึงห้องพักของเขา ซึ่งเป็นห้องชุดสุดหรู ที่มีเครื่องอำนวยความสะดวกครบครัน และอยู่บนชั้นสูงสุด ของโรงแรมระดับ 5 ดาว ที่เขาเพิ่งเข้ามาบริหารได้ไม่นาน เนื่องจากคนเก่าขอเกษียณตัวออกไป เนื่องจากปัญหาสุขภาพ ทำให้เขาถูกเรียกตัวกลับจากการศึกษาต่อระดับปริญญาโททางด้านกฏหมาย ที่สหรัฐอเมริกา โดยบิดาของเขาเองซึ่งเป็นเจ้าของโรงแรมแห่งนี้และรีสอร์ทในเครือทางภาคใต้อีกหลายแห่ง ทั้งที่ชายหนุ่มไม่ได้ชอบวงการนี้เลย ความฝันของชายหนุ่มคือการเป็นทนายความ ตามความสามรถของเขาเอง แต่เขาก็ต้องกลับมาตามคำสั่งของผู้เป็นบิดา ผ่านมาหลายชั่วโมงแล้ว แต่ชายหนุ่มในชุดนอนสีเทาเรียบหรู ยังคงยืนนิ่ง หันหน้าออกไปทางหน้าต่าง มองนิ่งไปยังแสงไฟ และแม่น้ำเจ้าพระยาที่อยู่ด้านนอก พลันชายหนุ่มก็นึกไปถึงสาวน้อยที่เขาเพิ่งได้เจอที่คลับแห่งนั้น "เธอชื่อเทียนสินะ" เขารำพึงกับตัวเอง พลางส่ายศีรษะ เมื่อนึกถึงความแสบของเธอ สงสัยคงจะเป็นลูกผู้ดีมีเงิน ที่ใจแตก เอาแต่เที่ยวสนุกไปวันๆ "ทำไมฉันต้องนึกถึงเธอด้วยนะ ใยตัวแสบ" ชายหนุ่มรำพึงกับตัวเองอีกครั้ง พร้อมกับสะบัดศีรษะไปมาเบาๆ หวังจะให้ช่วยคลายเมื่อยและลืมเรื่องไร้สาระที่เกิดขึ้นระหว่างเขากับแม่สาวน้อยคนนั้น ชายหนุ่มเดินลากเท้า ไปนอนลงบนเตียงนุ่ม หลับตาลง ทั้งที่เขาไม่แน่ใจว่า คืนนี้เขาจะหลับลงรึเปล่า เพราะมีหลายเรื่องให้เขาต้องคิดและแก้ปัญหาอีกมากมาย จบตอนค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน เชิญติชมผลงานของน้องใหม่ได้ตามสบายนะคะ ปล. ติมตามอ่านตอนที่ 2 เร็วๆนี้นะคะ
ขอขอบคุณ คุณชามินต์มากๆเลยนะคะ
จขบ ไม่เคืองเลยค่ะ ถ้ามีคำไหนที่ผิดบอกได้เลยค่ะ เดี๋ยวจะตามไปแก้ไข ขอบคุณจริงๆค่ะ โดย: เรไรไอด้า
 วันที่: 11 มิถุนายน 2554 เวลา:20:11:48 น.แค่ตอนแรกก้สนุกแล้วค่ะ ชอบมากๆเลย
โดย: 555 IP: 101.108.73.248 วันที่: 26 มิถุนายน 2554 เวลา:15:10:55 น.
|
เรไรไอด้า
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [?] บ้านเกิด ยโสธร ส่วนเมืองนอน อเมริกา งานประจำคือแม่ของลูก คติประจำใจ : ขาดเธอ ใช่ว่าฉันจะอยู่ไม่ได้ ขาดเธอ ใช่ว่าฉันจะตาย ก็แค่ "เสียดาย" เวลา Friends Blog
Link |
||||||||||||
อ้อ ตัวละคร ปรเมษ เขียนผิดเป็นราเมษด้วยค่ะ
ราเมษ รู้สึกตัว หันกลับมายิ้มเนือยๆพลางส่ายหัว
สะลึมสะลือ
ประจาน
ลวนลาม
กระฟัดกระเฟียด