Hadano Togawa Park

เค้าว่ากันว่าปีนี้ดอกคอสมอส(秋桜)บานเร็ว ราววันที่ 25 กันยา กลีบดอกก็เผยความงามบานสล้างทั่วทุ่งแล้ว แต่ฉันยังไม่ได้ไปดูเลย อาทิตย์ก่อนๆก็เลยลองเลียบๆเคียงๆถามป่าป๊า-หม่าม้าว่าหากจะไปดูดอกคอสมอส ควรไปที่ไหนดี

ป่าป๊าว่า นี่เลย...ทุ่ง(野原)　จะดูดอกคอสมอสให้สวย ต้องออกทุ่ง...ว่าแต่ว่าทุ่งไหนดีล่ะป่าป๊า

เล็งๆปฏิทินดู เดือนตุลานี้มีวันหยุดยาวติดกัน 3 วัน เออ...หากิจกรรมทำเหนื่อยกันดีกว่า ด้วยความที่อยากดูดอกดาวกระจายเป็นทุนอยู่แล้ว ก็เลยค้นหาข้อมูล เจอรูปที่คนเค้าถ่ายมา โหย...สวยๆๆ ที่ไหนเนี่ย อยากไปมั่ง

แป่ว...

จ. ไอจิ(愛知県)
จ. ซากะ(佐賀県)

เออ...สาธุ ดูในฝันก็ได้ฟระ ไกลจากบ้านขนาดนี้ โปรเจคถูกตาอ้วนปัดตกแน่ๆ ค้นใหม่ๆ...คราวนี้ลองใส่คีย์เวิร์ด จ. คานากาว่า(神奈川県)ที่ตัวเองอยู่สิ...

มีข้อมูลขึ้นมาหรอมแหรม ไม่เข้าใจเลยว่าจ.ติดกับโตเกียวที่ฉันอยู่เนี่ย ไม่นิยมปลูกดอกดาวกระจายเหรอฟระ...แล้วสถานที่ล่ะ ที่ไหน...โหย...Kurihama Hana no Kuni..เคยไปแล้วน่ะ แต่เอาก็เอา...ดีกว่าไม่ได้ดู

ช้าก่อน...โฮมเพจบอกว่า เนื่องจากน้อง18(ไต้ฝุ่น)มาเยือน น้องดาวกระจายเลยกลายเป็นน้องดาวกระจุย ธาตุไฟเข้าแทรก ลมปราณแตกซ่าน ต้องใช้เวลาฟื้นฟูวิทยายุทธ 1 อาทิตย์ ช่วงนี้จึงไม่ควรดู

เออ...เซร็ง...ไม่ไปก็ได้วะ งอนแล้ว...อัศวินม้าขาวอย่างตาอ้วนมาช่วย ก็บอกว่ามีสวนอีกแห่งนึงที่มี 8 หมื่นดอก แต่ก็เจอน้อง18เข้าโจมตีราบพนาสูรเหมือนกัน แต่สวนนี้ยังไม่เคยไป อยากลองไปดูมั้ย...

มีเหรอจะปฏิเสธ ก็เลยตกลงปลงใจไปที่สวนHadano-Togawa Park กัน

เช้าวันอาทิตย์ที่ 10 ฉันก็เลยรีบตื่นมาตั้งแต่6โมงกว่า มาทำปิ่นโต (ไม่ได้ๆ อาทิตย์ที่แล้วกินนอกบ้านทั้งเสาร์-อาทิตย์เลย...ใช้งบเกินตัวไปหน่อย เดี๋ยวเก็บตังค์ไม่เข้าเป้า)..ตาอ้วนกับน้องกะหล่ำ ก็ยังนอนแข่งกันตูดโด่งอยู่

พอราว 8 โมงกว่าก็บังคับให้ตาอ้วนลุก เพราะเราตกลงกันแล้วว่าล้อรถหมุน 10 โมงตรง ก็สงสารตาอ้วนเหมือนกัน เพราะพักนี้น้องกะหล่ำโยเยตอนกลางคืนทุกคืนเลย (ลองค้นหาสาเหตุ แม่ๆคนญปมาเล่าประสบการณ์บอกว่า เด็กในวัยนี้-ราว 2 ขวบ ร้องโยเยตอนกลางคืนก่อนนอน(夜泣き)เป็นเรื่องปกติมาก เพราะเบบี๋ในวัยนี้ เค้ารับข้อมูลใหม่ๆสิ่งใหม่ๆเข้ามาในสมองไว้มาก การจัดระเบียบข้อมูลตรงนี้ยังทำไม่ได้ เบบี๋จึงแสดงออกมาในรูปร้องไห้โยเย) แล้วตาอ้วนเป็นคนอุ้มหลับ แล้วค่อยเอาน้องกะหล่ำส่งให้ฉันที่นอนรออยู่บนเตียง ซึ่งฉันก็หลับไปหลายตื่นอยู่...ตาอ้วนก็หนักหน่อย

ออกจากบ้านได้ราว 10 โมงกว่า ก็ขึ้นทางด่วนไป ขับรถราวชั่วโมงกว่าๆก็ถึงแล้ว ที่จอดรถมี 3 ที่ แต่ที่จอดที่ใกล้ดอกดาวกระจายมากที่สุดเต็ม...ก็เลยไปจอดprivate parking lot แพงกว่าที่จอดรถของpark 200 เยน

โอ้โห...สวนนี้อลังการงานสร้างมาก เป็นพาร์คที่เป็นธรรมชาติสุดๆ คือ ลักษณะภูมิศาสตร์ของพาร์คถูกห้อมล้อมไว้ด้วยทิวเขาทันซาวะ(丹沢)　แล้วพาร์คนี้อยู่ที่ก้นกระทะพอดี จากจุดที่เริ่มต้น จะต้องเดินลงไปที่ตีนเขา จึงจะเป็นจุดไฮไลท์ของพาร์ค ที่มีทั้งสวนสนุกให้เด็กเล่น จุดปิคนิค จุดบาร์บีคิว จุดแค้ปปิ้ง และลำธารธรรมชาติสายเล็กๆน้ำตื้น

เราไปเจอตลาดเช้าที่ชาวบ้านชาวไร่แถวนั้น เอาพืชผักที่ปลูกเองมาขาย สนนราคาก็ถูก 100-200 เยน ไม่มีเกินนี้ ผักงามๆสดๆเพิ่งเก็บมาจากสวน ใครล่ะจะปฏิเสธได้...ก็เลยแวะซื้อ4-5อย่างติดไม้ติดมือถือไปด้วย บางคนซื้อจนหอบพะรุงพะรังเลย

น้องกะหล่ำเริ่มส่งเสียงร้องวีน เพราะแม่มัวแต่จะเก็บภาพ ฉันกับตาอ้วนก็เลยตรงดิ่งไปที่ข้างลำธารปูเสื่อสาดรื้อปิ่นโตจัดสำรับกินกลางวันกันก่อนเลย ให้รู้มั่งบ้านนี้ใครใหญ่สุด...น้องกะหล่ำนั่นเอง...

พักนี้น้องกะหล่ำกินข้าวได้ยากเย็นจริงๆ อาจจะเป็นเพราะฉันพาลูกไปบ้านใหญ่อาทิตย์ละสองครั้ง แล้วปู่ย่าเค้าทำอาหารใส่น้ำตาลเพื่อล่อให้หลานกินคล่อง แต่นั่นมันก็ทำให้หลานติดรสหวานไปเลย พอมาเจออาหารของแม่ที่ไม่ใส่น้ำตาล น้องก็เลยพิโยกพิเก เอามือปัดช้อนบ้าง เอามือขยี้หน้าขยี้ตาตัวเองบ้าง เอามือเกาหัวบ้าง...ฤทธิ์เยอะ...เดี๋ยวเนี้ย นานๆเปลี่ยนบรรยากาศ พาน้องมากินข้าวข้างนอก...ก็ดูเหมือนน้องจะกินได้มากกว่าปกติ(หน่อยนึง)

จุดที่เรานั่งปิคนิค ข้างๆคือลำธารสายเล็ก เบื้องหน้าคือผืนหญ้าสีเหลืองที่ตัดไถราบเรียบเสมอกัน ดูก็รู้ว่าได้รับการดูแลเป็นอย่างดี เบื้องบนคือท้องฟ้าสีฟ้าเข้ม มีปุยเมฆสีขาวกระจายเป็นหย่อมๆ มีสะพานแขวนใหญ่มหึมาพาดข้ามหุบเขาเบื้องล่างเป็นเส้นสีดำท่ามกลางผืนผ้าใบสีฟ้าเข้ม เป็นภาพที่สวยงามที่ธรรมชาติบรรจงแต่งแต้มไว้ให้มนุษย์อย่างเราๆได้ชื่นชม

มีหลายครอบครัวมาปิคนิควันนี้ แล้วก็มาบาร์บีคิวด้วย แต่ฉันไม่ได้เดินไปดู เห็นตอนอยู่บนสะพานแขวน

น่าเสียดายที่น้องกะหล่ำยังเดินไม่ได้ จึงต้องคอยระวังไม่ให้น้องคลานออกไปนอกเสื้อ เพราะมีก้อนหินก้อนกรวดเต็มไปหมด น้องคงจะหยิบใส่ปากแน่ๆ เสื่อปูผืนบาง ปูทับก้อนหินเล็กๆ พอนั่งก็รู้สึกระคายก้นอยู่เหมือนกัน ฉันจึงเอาผ้าห่มน้องปูทับเสื่อแล้วจับน้องนั่งบนผ้าห่มนั้น แต่น้องก็จะยืนตลอด...

ตาอ้วนบอกว่าหน้าร้อนปีหน้าจะพาลูกมาเล่นน้ำที่นี่ ก็ต้องเตรียมชุดเปลี่ยน ผ้าขนหนูผืนโตมาด้วย แต่สงสัยว่าเด็กคงจะยั้วเยี้ยคับคั่ง แล้วยุงก็คงชุมอยู่ไม่น้อยถ้าถึงตอนนั้น

พอทานกลางวันเสร็จ ยืดเส้นยืดสายนิดหน่อย ก็เก็บสัมภาระ แล้วย้ายจุด

อยากพาน้องกะหล่ำมาเล่นที่สนามเด็กเล่นตรงนี้ รู้ก็รู้ว่าลูกคงยังเล่นอะไรไม่ได้มาก ยังยืนปล่อยมือแล้วล้มแปะอยู่เลย แต่เห็นแล้วมันก็อดไม่ได้ เพราะเด็กๆเล่นกันน่าสนุกสนานนัก มีทั้งที่ลื่น เชือกปีน เชือกไต่ และของเล่นใหม่ที่ดึงดูดที่สุด เห็นจะเป็นเนินผ้าใบ 2 ลูกนี้ ที่เด็กๆปีนขึ้นไปกระโดดดึ๋งดั๋งกัน

ไม่รอช้า ฉันรีบบอกให้ตาอ้วนเอาลูกไปเล่นบ้าง แต่ด้วยความที่ยังเล็ก น้องจึงได้แต่คลานและนั่งอยู่ตีนเนิน แล้วไม่ได้นั่งเฉยๆด้วย เพราะแรงสั่นสะเทือนจากที่เด็กคนอื่นกระโดด ส่งผลให้ลูกแม่หัวคะมำอยู่บ่อยๆ เอาเป็นว่าลูกแม่ไม่ปลื้ม ต้องรอปีหน้า ถึงจะร่วมดึ๋งดั๋งกับพี่ๆเค้าได้

ตะวันเลื่อนคล้อย ฤดูใบไม้ร่วงแบบนี้ พอสิ้นแสงอาทิตย์ก็มืดเร็ว และอากาศก็เย็นเยือก ฉันชวนตาอ้วนกลับ เพราะว่าอยากจะแวะทานราเมงเจ้าดังなんつッ亭ก่อนกลับบ้าน แล้วขามาขับผ่านร้านเห็นคนรอต่อคิวกันเยอะ เลยคิดว่าวันนี้จะทานข้าวเย็นให้เร็วหน่อย จะได้เลี่ยงการรอคิวนาน

น้องกะหล่ำก็เริ่มงอแงหน่อยๆ เพราะว่าเหนื่อย สายลมและแสงแดด ถึงจะช่วยรีเฟรชร่างกายจากความล้าความเครียดจากการดำเนินชีวิตในแต่ละวัน แต่ก็ทำให้เหนื่อยได้ไม่รู้ตัวเหมือนกัน

ขากลับตาอ้วนอุ้มลูกที่หลับคอพับคออ่อนอยู่บนบ่าพ่อ ส่วนฉันก็เข็นรถเข็นเด็กที่บรรทุกสัมภาระเพียบแปร้ เดินขึ้นเนินที่สูงชัน หอบแฮ่กๆ ปวดปลีน่องปวดหลังมาก ตอนนี้ร่างกายมันไม่ฟิตอย่างแต่ก่อน เพราะตั้งแต่มีลูกก็ไม่มีเวลาเข้าฟิตเนสออกกำลังกายเลย

ฉันขอแวะจุดพักเพื่อเปลี่ยนผ้าอ้อมให้ลูก แล้วก็กดน้ำมานั่งดื่มพักให้เหงื่อจากการไต่เนินแห้งเสียหน่อยก่อน

น้องกะหล่ำตื่นพอดี ก็ฝากให้ตาอ้วนช่วยอุ้มลูกไว้สักประเดี๋ยว ส่วนฉันก็ต้องไปทำตามเจตนารมณ์ที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่แรกก่อนจะมาที่พาร์คนี้ คือ การถ่ายรูปดอกดาวกระจาย

สมคำร่ำลือจริงๆ....

เจอน้อง18 เข้าไป กระจุยจนแทบไม่เหลือ

ตาอ้วนทิ้งท้ายไว้ว่า สวนแห่งนี้ ช่วงใบไม้เปลี่ยนสีสวยมาก นักท่องเที่ยวนิยมมาดูใบเมเปิ้ล(紅葉)ส้มๆแดงๆกัน ดูแล้วก็เห็นจะจริง ขนาดว่าวันนี้อากาศอบอุ่น ยังเห็นส้มๆเหลื่อมล้ำเขียวๆออกมาเยี่ยมหน้าทักทายเลย ถ้ามากลางฤดูใบไม้ร่วงจะสวยขนาดไหน

"เดือนหน้าเรามากันอีกดีมั้ยอ้วน" ฉันรีบชวนทันที

"...หนาวน้า....ไหวเหรอ กลัวว่าลูกจะหนาวไปน่ะ"

ตาอ้วนทิ้งท้ายไว้แค่ประโยคนั้น ไม่ได้รับปาก แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธ


เป็นวันที่แสนเหนื่อย...แต่ก็สุขใจ

แล้วเพื่อนๆละคะ วันนี้ชวนครอบครัวออกสู่ธรรมชาติแล้วหรือยัง

Create Date : 13 ตุลาคม 2552		0 comments
Last Update : 13 ตุลาคม 2552 14:31:20 น.
Counter : 1508 Pageviews.
Share Tweet