เมื่อวานนี้เป็นวันEel Day หรือที่ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า Ushi no Hi (丑の日)คนญี่ปุ่นมีประเพณีการกินปลาไหลย่างในวันUshi no Hi เพราะเชื่อว่าแร่ธาตุต่างๆในปลาไหลจะช่วยให้ร่างกายกระปรี้กระเปร่าต้านทานต่อความร้อนแรงของอากาศในช่วงฤดูร้อนได้เป็นอย่างดี

ฉันไม่ค่อยจะสันทัดในเรื่องนี้สักเท่าไร เพราะปกติไม่ใช่คอปลาไหลอยู่แล้ว แต่เมื่อวานนี้จู่ๆตาอ้วนก็พูดขึ้นมาว่าวันนี้วันUshi no Hiนะ ฉันก็เลยช่วยอวยตามประสาภรรยาที่ดีที่รู้ว่าสามีชอบกินปลาไหลย่างเป็นชีวิตจิตใจ

อย่างนี้ก็ต้องไปกินปลาไหลย่างน่ะสิป่าป๊า

เท่านั้นแหล่ะ แค่คำพูดเฉยๆก็กระตุ้นให้ต่อมstaminaของตาอ้วนทำงานเกินประสิทธิภาพ รีบอาบน้ำแต่งตัวออกจากบ้านทันที ซึ่งผิดวิสัยครอบครัวหอยทากของบ้านเราเป็นอย่างมาก

ตอนแรกคิดว่าตาอ้วนจะหาร้านปลาไหลย่างแถวๆสถานีโยโกฮาม่ากิน เพราะมีร้านที่พอจะดังอยู่บ้าง อย่าง ร้านChikuyoutei(竹葉亭)หรือร้านNoda-iwa(野田岩)แล้วก็ไม่เสียเวลามากด้วย เพราะว่าเราจะไปดูกระดิ่งที่วัดKawasaki Daishi(川崎大師)กันต่อ แต่ที่ไหนได้พี่แกอยากกลับไปร้านที่เคยกิน ประมาณว่าขอระลึกความหลัง ก็เลยต้องขับรถเข้าไปในโตเกียวเพียงเพื่อที่จะไปกินปลาไหลย่าง

* อยากดูร้านที่กล่าวมา คลิ๊กลิงค์ที่ชื่อร้านได้เลยค่ะ*

ร้านYazagawa(八沢川)นี้อยู่ที่สถานีJiyugaoka ขับรถไปวนหลายรอบกว่าจะหาที่จอดได้ เพราะถนนแคบเหลือเกิน แถมพี่แกยังจำไม่ได้อีกว่าร้านอยู่แถวไหน เพราะบรรยากาศเปลี่ยนไปจากสมัยที่เคยกินเมื่อนานมาแล้ว ฉันกับน้องกะหล่ำจึงเข้าไปนั่งรอในร้านDoughtnut Factory ให้ตาอ้วนไปเดินหาร้านจองโต๊ะก่อน แล้วย้อนกลับมารับ

ร้านYazagawaเป็นร้านสไตล์ญี่ปุ่นหน่อยๆ ถึงภายนอกจะดูเป็นตึกทรงทันสมัย แต่ภายในบรรยากาศยังคงเหมือนเมื่อ 50 ปีก่อน ห้องปูเสื่อตาตามิ นั่งบนเบาะ พนักงานเสริฟเป็นคุณป้าใส่กิโมโน

ปริมาณของうな重จะมีให้เลือก 4 ไซส์ คือ Ume(梅) Take(竹) Matsu(松) และพิเศษ　ราคาก็ต่างกันไปด้วย ตาอ้วนเลือกTakeสำหรับตัวเองและฉันเหมือนกันทั้งคู่ เพียงแต่ของตาอ้วนเพิ่มปริมาณข้าว

เรื่องรสชาติ ก็ขึ้นอยู่กับลิ้นแต่ละคน สำหรับฉันๆว่าเฉยๆ แถมคิดเข้าข้างตัวเองด้วยว่าไม่ต่างกับปลาไหลย่างตัวละ 1580 เยน ที่ซื้อมาจากซุปเปอร์ให้ตาอ้วนกินบ่อยๆเลย ตาอ้วนเองก็รู้สึกเฉยๆเหมือนกัน แต่ก็พยายามมองโลกในแง่ดีกว่า หากไม่ได้ลองauthentic tasteก็คงไม่รู้ว่าปลาไหลที่ขายในซุปเปอร์อร่อยหรือเปล่า...ตาอ้วนว่าเสน่ห์ของการกินข้าวหน้าปลาไหล คือ การที่ได้ทานปลาไหลที่ย่างขึ้นมาสดๆ น้ำมันจากตัวปลาหยดกระทบถ่านดังฉี่ๆ ปลาไหลย่างที่ขายในซุปเปอร์ถึงจะพอๆกับที่ไปกินวันนี้ แต่ก็ถูกย่างทิ้งไว้นานแล้ว ความอร่อยก็จะลดลงไป (จริงเหรอ?)

ไปถึงJiyugaokaทั้งที แต่ไม่มีเวลาเดินดูของเลย เพราะต้องรีบทำเวลาก่อนที่วัดจะปิด แต่ฉันก็ยืนกรานที่จะซื้อโดนัท จากร้านHara Donuts(はら　ドーナッツ) ร้านนี้ฉันเคยดูตอนออกทีวี ว่าเป็นโดนัทที่ใช้วัตถุดิบที่เป็นธรรมชาติ วัตถุดิบที่ผลิตภายในญี่ปุ่นทั้งหมด ไม่มีการนำเข้า เป็นโดนัทออกแนวออแกนิคส์

คอนเสปต์ของรสชาติ คือ รสมือแม่(お袋の味) ฉันลองทานแล้ว รู้สึกเฉยๆ กลับชอบรสชาติแบบDoughtnut Factoryมากกว่า ส่วนตัวคิดว่าโดนัทออแกนิคส์นี้รสชาติเหมือนโดนัทที่เคยกินสมัยเด็กๆเลย เพียงแต่รสสัมผัสจะหนักๆกว่า และไม่หวานมากแค่นั้นเอง อาจจะเป็นเพราะซื้อมาแล้วไม่ได้กินเลยหรือเปล่า ทิ้งไว้คืนนึงแล้วค่อยมากิน มันก็เลยไม่ค่อยอร่อย นี่ซื้อมา 8 ชิ้น ฉันทานไปชิ้นเดียว ที่เหลือตาอ้วนคงกินหมดเพราะพี่แกว่าชอบ

ร้านหาง่ายมากเลย อยู่คนละฟากถนน ตรงกันข้ามกับDoughtnut Factory ต้องซื้อกลับมากินเท่านั้น ไม่มีที่ให้นั่งกินในร้าน

จากนั้นเราก็รีบบึ่งรถไปที่วัดKawasaki Daishi ไปถึงก็ 5 โมงกว่าแล้ว จวนเจียนที่งานจะเลิก

ภาษาญี่ปุ่นเรียกว่า Fu~rin ฉันขอเรียกเป็นภาษาไทยว่ากระดิ่งแล้วกัน เพราะยังคิดคำที่เหมาะสมกว่านี้ไม่ได้

กระดิ่งแบบนี้ เป็นสัญลักษณ์อย่างนึงสำหรับหน้าร้อนของญี่ปุ่น นอกเหนือไปจาก ชุดยูกาตะ น้ำแข็งไส เส้นโซเมงบนน้ำแข็ง ช้อนปลาทอง งานบงโอโดริ และดูดอกไม้ไฟ เพราะเสียงกรุ๋งกริ๋งใสยามเมื่อกระดิ่งต้องลมช่วยผ่อนคลายความร้อนในจิตใจ

ฉันเข้าใจผิดนิดหน่อย นึกว่างานนี้เป็น Fu~rin Festival(風鈴祭り) พอไปถึงงานอิมเมจมันไม่เหมือนกับที่คาดไว้ เพราะมันเป็น การขายกระดิ่ง(風鈴市)เสียมากกว่า กระดิ่งที่แขวนรายเรียงไว้เหนือศีรษะ มีราคาติดไว้ทั้งหมด ราคาก็ไม่ใช่ถูก 2พันเยนขึ้นทั้งนั้นเลย มาจากจังหวัดต่างๆในญี่ปุ่น ดีไซน์ก็เน้นเอาความเด่นหรือสัญลักษณ์ประจำจังหวัดมาย่อไว้ในรูปลักษณ์และลวดลายบนกระดิ่ง

จริงๆจะไปตำหนิว่าราคาแพงก็คงไม่ถูก เพราะเป็นงานฝีมือจริงๆ อย่างกระดิ่งที่มาจากจังหวัดIshikawa(石川) จะเป็นporcelainที่ขึ้นชื่อของทางนั้นที่เรียกว่า Kutani Porcelain(九谷焼) ที่บ้านซื้อเซ็ตจานชามของKutani Porcelainมาตอนไปเที่ยวที่นั่น ก็ราคาแบบนี้ หรืออย่างกระดิ่งของจังหวัดKanagawa เห็นแล้วรู้เลย เพราะเป็นหน้าตุ๊กตาดารุมะ(Dharma Doll) ยังมีกระดิ่งรูปทรงนกฮูก ฉันไม่แน่ใจว่ามาจากจังหวัดOkayamaหรือเปล่า เพราะเหมือนงานBizenyakiของทางนั้นมาก เคยซื้อตุ๊กตาเจ้าชาย+เจ้าหญิงมาฝากโอก้าซัง ก็ราคาแบบนี้....ฝีมือก็คงสมราคาแล้ว

มีคนซื้อกันเยอะเลย ถูกใจลวดลาย รูปทรง เสียงกระดิ่งใบไหน ก็ให้พ่อค้าแม่ขายใส่ลงกล่อง จ่ายตังค์ แต่ฉันไม่ได้ซื้อมา เพราะว่าที่บ้านมีกระดิ่งทำนองอย่างนี้ราว 3-4 อันแล้ว มีความหลังที่ไม่ค่อยดีนักกับการแขวนกระดิ่ง ตอนอยู่ฮ่องกง พวกเราอยู่แมนชั่นชั้น 34 ก็แขวนกระดิ่งไว้ที่ขอบหน้าต่าง ลมทะเลพัดมาเสียงกระดิ่งดังเป็นกังวานไพเราะเสนาะหูเชียว แต่วันหนึ่งคนดูแลก็มาเคาะประตูบ้าน ขอร้องให้เอากระดิ่งออก เพราะเพื่อนบ้านที่อยู่ชั้นต่ำกว่าไปร้องเรียน ว่าเสียงกระดิ่งที่พวกเราว่าเพราะเหมือนเสียงปลุกวิญญาณผู้ตายตามความเชื่อของคนจีน แป่ว เดี้ยงสนิท...เลยต้องปลดกระดิ่งลงมาเก็บในกล่องเหมือนเดิม

ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่คิดจะแขวนกระดิ่งอีกเลย

เมื่อวานอากาศร้อนอบอ้าวมาก เห็นสาวๆในชุดยูกาตะแล้วเห็นใจเหมือนกัน หน้าเป็นมันเหงื่อไหลไคลย้อยเลย เด็กที่บ้านก็ใส่จิมเบ~ คุณย่าซื้อให้ ตั้งแต่ตอนวันทานาบาตะ ไซส์90 ใหญ่ไปหน่อย เพราะน้องกะหล่ำใส่ไซส์ 7-80 อยู่ ปีหน้าคงจะพอดีตัว

ขากลับไปแวะLazona ที่สถานีKawasakiด้วย กินข้าวที่food court ฉันกินเซ็ตผัดกระเพราของร้านที่หนึ่ง ไม่ประทับใจอย่างแรง ส่วนตาอ้วนกินบิบิมบับ และเรเมงร้านเกาหลี พี่แกชอบใจใหญ่บอกว่าอร่อย

เมื่อวานตาอ้วนกินดุเดือดมากเลย กินทุกอย่างที่ขวางหน้าจริงๆ เอวขยายจนต้องไปซื้อเสื้อผ้าเพิ่มที่Uniqlo ซื้อกันทั้งผัวทั้งเมีย ราคาถูก ชอบจริงๆ

ก่อนกลับแวะร้านหนังสือMaruzen ตาอ้วนซื้อหนังสือ 4-5 เล่ม หนึ่งในนั้นถูกฉันรบเร้ามานาน เที่ยวนี้พี่แกยอมซื้อแต่โดยดี แถมจะคว้ามาทีสองเล่มเลย แต่ฉันยับยั้ง เอาทีละเล่มก่อน อ่านแล้วดี ค่อยกลับไปซื้ออีกเล่มนึง หนังสือมันไม่ขาดตลาดง่ายๆหรอก

Create Date : 20 กรกฎาคม 2552
Last Update : 20 กรกฎาคม 2552 12:22:28 น.		0 comments
Counter : 1534 Pageviews.
Share Tweet