วันนี้พี่ที่สาขาโทรมา

"เย็นนี้ไปไหนหรือเปล่า" ปลายสายส่งเสียงมา

"ทำไมอะพี่" ผมตอบกลับไปด้วยความสงสัย

เค้าเลี้ยงส่งพี่ที่ลาออกกันจะมาก็มานะ

*********************************************

พี่คนนี้เป็นหนึ่งในหลายๆ คนที่ผมรู้จักจากการทำงานที่นี่

ก่อนหน้านี้มีคนที่ผมรู้จักแยกย้ายกันไปหลายคนแล้ว

รู้สึกใจหายอยู่เหมือนกันเพราะถือว่าพี่คนนี้ก็สนิทคนนึง

แต่ก็อย่างว่า แต่ละคนก็มีหนทางเดินที่แต่ละคนเลือกเดินแตกต่างกันไป

***********************************************

ผมมองชีวิตของเราเหมือนถนนเส้นนึง

ที่มันจะต้องมีตรอกซอกซอย ที่ต้องผ่านเข้ามายังถนนเส้นนี้

บางเส้นก็เข้ามารวมกันแล้วก็เป็นทางแยกออกไป

บางเส้นก็วิ่งเป็นคู่ขนานกันไป

*********************************************

หลายๆ คนผ่านเข้ามา แล้วก็จากไปทั้งเพื่อน หรือ คนรัก

ซึ่งไม่ว่าอย่างไร เราซึ่งเป็นเส้นหลัก

ก็คงยังต้องเดินหน้าต่อไป

แน่นอน มันต้องมีถนนอื่นๆ ตัดผ่านเข้ามาอีกมากมาย

*********************************************

หลายๆ คนก็คงคิดแบบเดียวกับผม

บางทีก็เคยคิดเหมือนกันว่า

นี่กุว่างขนาดนั่งคิดอะไรโน่นนี่ขนาดนี้

นี่กุปลงกับชีวิตขนาดนั้นเลยเหรอวะ

**********************************************

ชีวิตมันก็เท่านี้ละว๊า

ช่างมันเหอะ ยังไงสักวันนึงเราเองก็ต้องไปจากที่นี่อยู่ดี

เราเองก็มีทางเดินของเรารออยู่แล้ว

แค่รอเวลาว่าเมื่อไหร่มันจะถึงเวลาของเราบ้าง

*********************************************

เมื่อถึงวันนั้นเราอาจจะยังคงเป็นถนนเส้นเดียวต่อไป

หรือไม่ก็ถ้าโชคดีก็คงมีถนนอีกเส้นนึงเคียงข้างไปด้วยกัน

แต่สำหรับวันนี้

"แค่เท่านี้ก็ดีแล้ว"

Create Date : 18 กันยายน 2552
Last Update : 18 กันยายน 2552 10:50:38 น.		5 comments
Counter : 698 Pageviews.
Share Tweet