รร.ทีบาทะ รร.ทีซวยคี จ.ตาก (วันที่สาม)
วันนี้ขยันอัพบล็อกจ้า....
เช้าวันที่ 9 เม.ย. วันนี้พี่ๆ ต้องเดินทางกลับกทม. กันแล้ว....แต่พอดี ครูแหลม ซึ่งสอนรร. อยู่ในกลุ่มแม่ฟ้าหลวง อยากให้พวกเราขึ้นไปเยี่ยมน้องๆ รร.ทีซวยคี รถสามารถขึ้นถึง เลยต้องรีบเร่งออกจากรร.ทีบาทะกันแต่เช้าเลย....ดื่มกาแฟ เติมพลังกันแต่เช้า..น้องๆ มาส่งกันเยอะแยะ
ป้าตา ก็เตรียมขึ้นนั่งบนรถเลย....แต่ คนขับบอกว่า ลงเดินกันให้หมด มีแค่คนขับกับพี่หนุ่ยคนรู้ทาง...อ้าว พอเดินมาดูทางก็เห็นแล้วล่ะว่า...ขึ้นรถกันไม่ได้ ต้องเดินไปจนกว่าจะพ้นลำธารที่พวกเราไปเล่นน้ำกันเมื่อวาน....โหว...เดินอีกล่ะ
ได้เวลาโบกมือลาน้องๆ รร.ทีบาทะ แล้วจะมาหาใหม่เน้อ...ต่อจากนี้ พี่ๆ ก็ต้องไปผจญกำ..กับลำธาร และถนนข้างหน้ากันตามลำพัง นึกว่าจะได้นั่งรถสบายๆ แล้วเชียว ยังต้องลุ้น ขึ้น-ลงเขา สะพาน ข้ามห้วย...กว่าที่เราจะออกมาเจอถนนใหญ่กัน...
ออกมาเอารถของพี่ดอน และลุงสกนธ์ ที่จอดฝากเค้าไว้ตรงทางเข้าเดินเท้า....แล้วโบกมือลาแยกกันตรงนี้ (สองคนเค้าจะไปดูรร.บนเขาอีกที่หนึ่ง) พวกเรา 5 คน ต้องไปเจอครูแหลมที่ร้านข้าว (หิวแล้ว...ข้าวเที่ยงยังไม่ได้กินกันเลย...) ซึ่งเราออกมาสายมากเลย ....ตกลงกันว่าจะขึ้นดอยไปดูรร.ทีซวยคี อีกหนึ่งรร. แล้วให้คุณหนุ่ย นอนรออยู่ที่ป้อมตำรวจ เพราะขากลับกทม. ตัองผลัดเปลี่ยนกะน้องบอมขับรถ .... บอกว่าทางรถขึ้นถึง...แต่ไม่ได้บอกว่า ทางมันวิบากจริงๆ ....เวลาขึ้นมานก็ขึ้นจนป้าตา และน้องหญิงไหลไปกองท้ายรถ เวลาทางลง มานก็ดิ่งลงจน สองสาวคนเดิมเทไปรวมติดเบาะหน้า แล้วรถก็วิ่งเลียบเขาไปวนซ้าย วนขวา ...คนขับไม่ชินเส้นทางต้องค่อยๆ ขับไป ไม่งั้นโหม่งเหวกันแน่ๆ ....ลุ้นกันเหมือนนั่งเรือไวกิ้งส์เลยอ่ะ แล้วถ้าคุณครูดอย ขึ้นมาสอน ต้องขับมอไซต์ขึ้นมา ถ้าหน้าฝนล่ะ...
ตอนแรกพวกเรากะว่าจะไม่ขึ้นมา เอาไว้มาในโอกาสหน้าจะได้มานอนค้างด้วย แต่ครูแหลมบอกว่า ชาวบ้านและเด็กๆ มารอที่รร. ตั้งแต่เช้าแล้ว เค้าอยากเจอพวกเรา เพราะไม่ค่อยจะมีใครขึ้นไปพัฒนารร. เลย....พอไปถึง รร. เด็กเล็กก็หลับกันไปแล้ว (ภาพนี้ไม่ได้จัดสร้างแต่ประการใด) ส่วนพ่อแม่เด็กๆ ก็กลับบ้านกันหมด เพราะเราขึ้นมาบ่ายกันแล้ว...
หนังสือเก่ามากๆ และไม่พอเรียน กระดาน 1 แผ่นใช้เรียน 2 ชั้น ห้องก็ต้องนั่งเรียนรวมกัน คุณครูมีคนเดียว...ครูปุ้ย (น่ารักมาก)
มาดูห้องน้ำเก่า และที่สร้างใหม่ (พี่ๆ ปันรักส่งเงินมาให้บางส่วนเป็นค่าแรงและปูน)
มีชาวบ้านชวนให้ไปเที่ยวบ้าน ไปเอามะพร้าวอ่อนมาทาน อ่ะ ตอนแรกเดินลง เป็นทางลงเขาไม่เท่าไหร่ แต่ขากลับต้องแบกมะพร้าวลูกใหญ่ๆ กลับมาด้วยนี่ซิ...เล่นเอาหอบแฮ่กๆ เลย แถมคุณน้าใจดี ให้มะพร้าวมาแล้ว ยังให้ชุดกะเหรี่ยงสีขาว สำหรับสาวๆ วัยละอ่อนให้ป้าตา 1 ตัว บอกเป็นของลูกสาวให้เป็นของขวัญที่ขึ้นมาเยี่ยมพวกเค้า (ซึ้งมากเลย แล้วรู้ได้งัย...ว่าป้าตา ยังสาวอยู่) ....แวะบ้านชาวบ้านตลอดทาง ก็อุดหนุนผ้าถุง เสื้อกันมาบ้าง...ป้าตา กะน้องบอก เลยใส่โชว์เด็กๆ ที่รร. ถ่ายรูปเป็นที่ระทึก....
ได้เวลากลับกันแล้ว...บอกเด็กๆ แล้วป้าจะขึ้นมาหาอีกเน้อ...
ระหว่างทางที่กลับลงมาจากรร.ทีซวยคี เห็นดอกสะเดาดิน สีขาวเด่นอยู่ในป่าที่ไฟไหม้ ...เพราะตอนอยู่ที่รร.ทีบาทะ มีน้องๆ เก็บมาลวกแล้วจิ้มกะน้ำพริกอร่อยมาก...ครูแหลมเลยให้พวกเราลองขุดดอกสะเดาดินข้างทาง เก็บมาฝากคนกทม. ไปลวกจิ้มน้ำพริกกิน
จบทริปแล้ว...เหนื่อยกาย แต่สุขใจ
Create Date : 10 พฤศจิกายน 2551 |
|
8 comments |
Last Update : 11 พฤศจิกายน 2551 11:54:47 น. |
Counter : 2397 Pageviews. |
|
|
|
วันนี้ป้าตาขยันอัพจริงๆ ...อิอิ ตามอ่านแทบไม่ทันแน่ะ..
รีเควส: ขอดูภาพป้าตาใส่ชุดกะเหรี่ยงวัยละอ่อนหน่อยซิคะ...ว่างามขนาดไหน...