Toy Run (กิจกรรมทำประโยชน์ของนักบิดที่นี่จ้า)

เวลาหน้าร้อน จะเห็นกิจกรรมของคนที่นี่มากมายหลายรูปแบบแล้วแต่ใครนิยมชมชอบทำสิ่งใด สำหรับคนที่รักการขับขี่สองล้อเครื่อง การร่วมกันทำกิจกรรมใดๆนอกจากจะเป็นการพบปะสังสรรค์ พักผ่อนหย่อนใจแล้ว ยังเกิดประโยชน์ต่อสังคมด้วยน๊า วันนี้เราตามนายยุ่งไปToy Run จ้า

Toy Run คือการรวมตัวกันของสมาชิกชมรมนักบิดเขานี่แหละ นำเอาของเล่นมารวมกันแล้วนำไปบริจาคให้แก่สถานที่ต่างๆเช่น โรงพยาบาลเด็ก สถานสงเคราะห์เด็ก หรือสถานที่ที่มีเด็ก รวมกันอยู่ กิจกรรมนี้จะถูกกำหนดวันและเวลาโดยผู้นำแล้วแจ้งไปยังสมาชิกทั้งหลาย เมื่อใกล้ถึงวัน ก็เตรียมหาของเล่น เกมส์ ตุ๊กตุ่น ตุ๊กตา เอาไว้ไปร่วมกิจกรรมกัน ครั้งนี้ เป็นครั้งที่ 20 แล้วจ้า

พวกใครพวกมัน บ้านใครใกล้ใครก็นัดกันไปพร้อมกัน จุดนัดพบก็ ตามปั๊มน้ำมันแหละ ง่ายดี กินกาแฟ เติมน้ำ้มัน แล้วก็ไปกันเลย

ขี่กันไปซักพักไม่เกิน ชม. หรือ45 นาที ก็ต้องจอดพักกันบ้างอ่ะค่า ก็แหม มันเมื่อยนี่นา



ผู้หญิงคุยกันทุกเรื่อง ผู้ชายท่าจะคุยเรื่องรถ





จุดนัดพบสำหรับรวมตัวกันที่แรกสำหรับทุกคน คือสนามบินของเมืองเบอร์ลิน (ไม่ได้อยู่เยอรมันนะ ชื่อเมืองที่นี่ ชื่อมอสโควก็มี เลบานอนก็มี ) สนามบินเบอร์ลิน เป็นสนามบินสำหรับเครื่องบินเล็ก ไม่มีเครื่องบินพานิชย์มาจอด วันนี้เราจึง จอดกันเต็มรันเวย์ไปเลย



ที่เห็นใส่เสื้อหนังกันเกือบทุกคนนี้ ไม่ได้เอาเท่ห์แต่อย่างใด วันนี้อากาศค่อนข้างเย็นทีเดียว ตอนเช้า 60 F ก็ประมาณ 16-17 c ยิ่งอยู่บนรถขณะวิ่ง เจ้าประคุณเอ๊ย อยากให้ย้อนกลับไปส่งบ้านใจจะขาด ขนาดประโคมเสื้อยืดข้างในสองตัว แล้วนะ ถุงมือ ก็แล้ว บรื๋อ เสื้อหนังนี่ นอกจากกันหนาว ยังลดความบาดเจ็บได้ ในกรณีเกิดอุบัติเหตุได้นะ

ส่วนท่อนล่างที่เห็นเหมือนมีแต่ขากางเกงใส่ทับกางเกงยีนส์อีกที เขาเรียกว่า chaps คล้ายๆที่คาวบอยเขาใส่กันไง แต่งครบเครื่องไม่อยากจะเดินไปไหนเลย มันอึดอัดเกะกะ แต่อยู่บนรถหนาวๆแล้ว จะรู้ถึงคุณค่าของมัน



กฏข้อบังคับของนักบิดรัฐนี้ คือต้องใส่หมวกกันน็อค และสวมแว่นตาทุกคน ส่วนเสื้อผ้าฟรีสไตล์ ถ้าอากาศไม่หนาวก็ใส่เสื้อยืด กางเกงยีนส์ แค่นั้นแหละ




ตุ๊กตุ่น ตุ๊กตา ก็ยัดกันท้ายรถนี่แหละ จริงใจน่าดู แต่ก็ดี ใครเห็นก็รู้เลยว่า กำลังจะไปไหน




นี่พี่ลิง ก็ไปกับเขาด้วย




นี่ตัวอารายเนี่ย



มีรถไส้กรอก เบอร์เกอร์ กาแฟ น้ำดื่มมาขาย กินกันแก้หิวไปก่อย นี่เอาหมามาด้วย ใส่มาในกระเป๋าหน้าท้องรึไงเนี่ย



ได้เวลา ก็ออกเดินทางกันต่อ คราวนี้เป็นขบวนใหญ่เลย ต้องมีตำรวจคอยกั้นรถให้ทุกสี่แยก ผู้คนตามข้างทางมายืนดู โบกไม้โบกมือ พวกเราก็บีบแตรทักทาย ดูน่ารัก มีมิตรจิตมิตรใจ ไม่ได้เป็นที่น่ารังเกียจ เพราะนักบิดเหล่านี้ ค่อนข้างมีวินัยในการขับขี่ ไม่มีการแซงซ้ายป่ายขวา พวกเขารักษากฏจราจรกันเคร่งครัด อุบัติเหตุกับรถเหล่านี้แทบไม่มีเลย รถเก๋งที่จอดรอตามสี่แยกก็ยิ้มแย้มให้ ไม่มีใครทำท่าทางอารมณ์เสียให้เห็น เมืองเล็กๆอย่างนี้ ผู้คนค่อนข้างเป็นมิตร รถไม่เคยติด เวลามีขบวนอย่างนี้ จึงเป็นที่น่ายินดี มากกว่าน่ารำคาญ

จุดหมายต่อไปคือ State capital ที่เมือง Montpelier



มาถึงแล้วจอดรถเรียบร้อย ก็หยิบเอาของเล่นทั้งหลายไปวางรวมกันยังขั้นบันได





แล้วรับของที่ระลึกเป็นเข็มกลัด ใครอยากได้มากกว่านั้น ก็ซื้อเสื้อยืดที่ระลึกประจำงานได้จ้า นายยุ่งซื้อมาสองตัว

แล้วก็มีการกล่าวต้อนรับ โดยผู้จัดงาน กล่าวขอบคุณโดย governer จำชื่อไม่ได้จ้า



จำนาวผู้มาร่วมกิจกรรมครั้งนี้ นับเป็นจำนวนที่มากที่สุดเท่าที่จัดมาเลย คือมีจำนานรถมอเตอร์ไซด์ถึง 1,053 คัน (ปีที่แล้ว 844 คัน)จำนวนคนก็น่าจะมากเป็นเกือบ2เท่า เพราะส่วนใหญ่จะมากันสองคน สังเกตุดู เป็นผู้หญิงขี่มาเอง ก็ไม่ใช่น้อยเลย

มีการแจกเสื้อยืด ให้แก่คนที่อายุมากสุด คือ 77 ปี
อายุน้อยสุด 4 ปี มากะพ่อ
คนที่มาจากที่ไกลสุด จำไม่ได้ว่าเธอมาจากที่ไหน แต่เธอบอกว่า10,000ไมล์
ตายุ่งหันมาบอกว่า ชั้นว่าเธอมาไกลกว่านะ บ้า ชั้นมาตั้งแต่ปีที่แล้ว เพิ่งจะถึง ไม่นับย่ะ

เสร็จงานก็แยกย้ายกันไปทางใครทางมัน เดี๋ยวเจ้าหน้าที่ของหน่วยงานต่างๆก็จะมาเก็บของเล่นใส่รถไปแจกยังที่ต่างๆเอง พวกเราก็เดินทางต่อ พวกที่มาทางเดียวกันด้วยกันเพื่อนๆของนายยุ่งทั้งหมด 4 คัน 7 คน คนนึงไม่ได้พาภรรยามา เธอขี้หนาว คราวที่แล้ว เป็นครั้งแรกของเธอ เธอบ่นแทบตาย คราวนี้เลยไม่มา

ปกติในกลุ่มของนายยุ่งนี้ จะมีการนัดกันขี่รถเที่ยวกันเกือบทุก2 อาทิตย์ แล้วแต่ใครอยากไปไหน ไปหาของกิน ไปเที่ยวเล่นเฉยๆ ขี่วนไปรอบๆ แถวนี้ ธรรมชาติสวยงาม ไม่จอแจเหมือนเมืองใหญ่ พวกท่านจึงชอบกันนัก

เราไม่ค่อยอยากไปด้วยนัก บางวันมันร้อนมากๆ แดดจัด เราก็จะบอกว่า วันนี้ร้อน ไม่ไปนะ นายยุ่งก็บ่นว่า ก็เพราะมันร้อนน่ะสิ ถึงจะไป บางวันหนาว เราก็ไม่ไป นายยุ่งก็จะถามว่า " Do you have any excuse? โธ่เว้ย ไปกะเธอ กลับมาทีหน้าดำยังกะอีกา แถมตรงตายังเป็นวงขาวๆ ยังกะแรคคูน มันน่าดูที่ไหน

คราวนี้ยอมไปเพราะไปดูรถเยอะๆสนุกดี

หลังจากขี่กันไปอีกซักพัก ก็ไปหาอะไรกินกัน เป็นร้านอาหารซ่อนอยู่ในป่า มีบ่อให้เลี้ยงปลาเทร้าด้วย บรรยากาศดีทีเดียว



เจนกับหลุยส์ กำลังให้อาหารปลา หลุยส์คือคนที่เมียไม่มาด้วย



อิ่มหนำกันดีแล้วเราก็กลับบ้านจ้า เหนื่อยเหมือนกันนะนี่ กลับมากินยาแก้ปวดหัว แล้วหลับเป็นตายเลย วันอันยาวนาน ตั้งแต่ แปดโมงเช้าถึงสองทุ่มแน่ะ เป็นระยะทางกว่า 200ไมล์ คราวหน้าถ้าได้ไปงาน Bike week จะเอารูปรถสวยๆมาฝาก ไปแล้ว บ๊าย บายจ้า

Create Date : 13 สิงหาคม 2549		6 comments
Last Update : 9 กันยายน 2549 21:10:38 น.
Counter : 1351 Pageviews.
Share Tweet