ป่าอุกกาบาต ตอนที่ 10
ตอนที่สิบ จิบโค้กไป ให้สบาย ต้องถูกใจ ได้ดูฉาก รักหอมหวาน มีฉากหวิว สยิวกิ้ว หิวน้ำตาล อย่ารอนาน รีบหันมอง จ้องหน้าจอ
ริมฝีปาก ลากถู ดูเร่าร้อน แรงไม่ผ่อน นอนกอดก่าย ใจสุขสันต์ สัมผัสนุ่ม ไฟสุมเต้า เร้าโรมรัน หยุดนิ่งพลัน เมื่อฉันยิน ปิ่นเอ่ยคำ
ชื่อหนุ่มอื่น รื่นฤทัย ในจิตหล่อน ทำฉันงอน ตอนนี้ ไม่มีขำ เธอยังรัก ปักใจ ในความจำ ยังเพ้อพร่ำ ฉันช้ำใจ ไม่ยินดี
อาจเพราะปิ่น ได้กลิ่นเร้า จากแมงเม่า จึงมึนเมา เอาแต่ใจ ไร้ศักดิ์ศรี หากกอดเธอ เพ้อต่อไป คงไม่ดี ฉันผละหนี ลี้ออกไป ใจเดียวดาย
สุริยา พาแสงทอง ส่องตรงหน้า ความร้อนพา ให้ข้าตื่น ฟื้นตอนสาย เราคุยไป คล้ายไม่คิด เรื่องติดใจ ความจริงไซร้ ปิ่นเอียงอาย แอบแก้มแดง
ความในใจ ไม่กล้าถาม นามคู่หล่อน คิดยอกย้อน คลอนแคลน แสนขัดแย้ง ถึงรู้ไป ใจไม่สุข ทุกข์ร้อนแรง เหมือนฟ้าแกล้ง แรงกายอ่อน ก่อนเดินทาง
เส้นทางดิน เริ่มมีหิน ไม่ชินนัก กิ่งไม้หัก ดักหน้า พากันขวาง ฉันนำหน้า ฝ่าบุกไป ในเส้นทาง กลิ่นเหงื่อจาง ร่างกายเหนื่อย เริ่มเฉื่อยชา
ปีนขึ้นเนิน ยากเกินไป ปิ่นไม่ยื้อ ฉันดึงมือ ยื้อยุด ฉุดขึ้นผา มืออวบอิ่ม นิ่มนุ่ม ชุ่มอุรา ปิ่นเงยหน้า น้ำตาปริ่ม ยิ้มสุขใจ
ความสัมพันธ์ ฉันและเธอ เผลอใจคิด ความใกล้ชิด จิตใจเคลิ้ม เริ่มหวั่นไหว ฉันกังวล ว่าตนผิด คิดไปไกล เลยกลั้นใจ คิดอย่างไร ไม่แสดง
ผ่านกลุ่มหิน ยินเสียงเด่น เป็นน้ำตก ในป่ารก โลกสดชื่น ตื่นรับแสง ท่าไม่ดี มีเสียงเพิ่ม เริ่มคลางแคลง เสียงสาวแกล้ง แข่งเล่นกัน ทำฉันงง
สองเราแอบ แนบชิดหิน เหมือนนินจา มองลงมา น่าตกใจ ให้ลุ่มหลง สาวทั้งห้า มาเล่นน้ำ ท่ามกลางดง ผมยาวตรง นงเยาว์ เต้าโตงเตง
ผ่านไม่นาน สาวเหล่านั้น หันหาเรา วิ่งจ้ำอ้าว เราสงสัย ใครข่มเหง เก็บชุดวาง ข้างตลิ่ง วิ่งกระเตง ใส่กางเกง กินรี บินหนีไป
ที่แท้เป็น กินรี ที่ถอดปีก มาหลบหลีก ปลีกความร้อน กันตอนสาย แต่พวกหลอน ร่อนหนีไป เพราะเหตุใด หันหลังไป ใจแทบวาย หนีไม่ทัน
*** โปรดติตตาม ตอนต่อไป ***
| Create Date : 25 พฤศจิกายน 2556 |
| Last Update : 25 พฤศจิกายน 2556 1:38:05 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 605 Pageviews. |
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 9 คน [