|
|
| | 1 | 2 |
| 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
| 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
| 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
| 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
| 31 | |
|
| |
|
|
|
|
|
|
|
|
มารู้จักกับ.. Nitrogen Narcosis กัน...
Nitrogen Narcosis หรือที่เรียกว่าเมาไนโตรเจน จะเกิดขณะที่เราดำน้ำภายใต้ความลึก ยิ่งความลึกเพิ่มขึ้น ผลที่ตามมาก็คือ ความกดดันจะเพิ่มขึ้นทุกความลึกที่ 10 ม., 20 ม. ,30 ม.ฯลฯ การเพิ่มขึ้นของความกดดัน จะเป็นผลให้ Nitrogen ที่มีอยู่ในอากาศที่เราใช้ในการหายใจ จะละลายเข้าสู่เนื้อเยื่อ และของเหลวในร่างกายเรา ยิ่งลงไปลึกมาก นานมาก ปริมาณไนโตรเจนก็จะเพิ่มมากขึ้นด้วย
ไนโตรเจน จะเป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดอาการเมา...
การลอยตัวกลับขึ้นสู่ที่ตื้น อาการดังกล่าวก็จะกลับสู่อาการปกติ...
"กฎของมาร์ตินี่ Martini's law" กล่าวว่า การดำน้ำลงไปทุกๆ 10 ม. จะเท่ากับคุณดื่มมาร์ตินี่ 1 แก้ว (ไม่ต้องกินเหล้าแล้ว ไปดำน้ำดีกว่า เมาเหมือนกัน ฮี่..ฮี่..)
อาการที่เกิด ต้องระวังให้มากนะ เพราะอาการที่ผมเคยเป็นคือ หมดสติ ระดับความลึกที่เป็น 100 ฟุต/30 ม.
อาการเตือนก่อนเป็น สาเหตุที่ผมเป็นโรคนี้ก็เพราะ ในหนังสือไม่ได้กล่าวถึงอาการเตือนแบบที่ผมเป็นเลยนะ ในหนังสือบอกว่า ดีใจเกินเหตุ เสียใจเกินเหตุ ควบคุมตัวเองไม่ได้ฯ ไม่มีให้เห็นแม้แต่อาการเดียวเลยน่ะซิ่
ขณะที่ผมดำน้ำ ก็สังเกตุอาการตามหนังสือว่าไว้นั่นแหละ แต่อาการที่ผมเป็นจะเริ่มจากแขน, ขา ชาก่อน แล้วลามขึ้นหน้าอก ขึ้นหน้า แต่ผมเริ่มรู้สึกถึงอาการที่ผิดปรกตินั่นก่อนแล้ว พอเริ่มชาที่หน้าอก (ลำตัว) ผมก็เริ่มกดเติมลมเข้า bcd. พอชาที่หน้าได้แป๊บเดียว ผมก็หมดสติไปเลย..
ผมมารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนผมลอยขึ้นมาที่ระดับ 80 ฟุต อาการเริ่มดีขึ้น พอลืมตาขึ้นมาได้ ผมดูความลึกอยู่ที่ 80 ฟุต ก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะลอยขึ้นเพราะว่าผมเติมลมเข้า bcd. ไปก่อนหมดสติแล้วนั่นแหละ ผมก็เริ่มเอาลมออกแล้วรักษาการลอยที่ระดับ 75 ฟุต แล้วเริ่มใช้ banger ดีดแท็งค์เรียกเพื่อนที่ลงมาด้วยกัน ไม่ได้ลอยไปไหน ดีดไปจนเพื่อนมาหานั่นแหละ (เพราะรู้สึกว่าไม่อยากไปต่อแล้ว กลัวจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกน่ะ เลยไม่ไปไหน) พอเจอเพื่อนๆ ก็ถามว่า o.k. มั๊ย ผมก็ตอบว่า o.k. แล้วก็ว่ายตามไป..
แต่ไม่น่าเชื่อ ผมเห็นเพื่อนผมว่ายอยู่ข้างหน้า แต่ผมว่ายไม่ตรง ทั้งๆ ที่ก็พยายามว่ายให้ตรงกับเพื่อน แต่ผมจะว่ายเฉียงออกไปเรื่อย จนต้องหยุดดู แล้วก็ว่ายเข้าไปหาเพื่อนใหม่ แต่ตัวผมเริ่มเฉออกไปอีก (เหมือนกับอาการของคนเมาที่เดินไม่ตรงทางยังไงยังงั้นเลยนะ) แต่พอลอยขึ้นสู่ระดับที่ตื้นเรื่อย ๆ อาการเป๋ ก็หายไป กลับเข้าสู่ภาวะปกติที่ระดับ 50 ฟุต
นี่ก็เป็นอีกเรื่อง... ที่อยากเตือนๆ กันไว้น่ะครับ เพราะบางทีเราจะไปเชื่อในหนังสือซะทั้งหมดก็ไม่ได้ เพราะคนแต่งเองก็คงไม่ได้มีอาการเหมือนที่ผมเป็น หรือผู้แต่งยังไม่ได้รับรายงานเรื่องนี้ เลยยังไม่รายงานเรื่องอาการเตือนไว้ในหนังสือน่ะ พอมีอาการอะไรที่ผิดปกติก็ควรจะบอก buddy แล้วกลับขึ้นสู่ผิวน้ำซะอย่าไปต่อ ถ้าไปต่อเรื่อยๆ อาการคงจะลุกลามมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นเอง...
นักดำน้ำที่เสียชีวิตหลายๆ คน เป็นคนเก่งๆ ทั้งนั้น สาเหตุก็น่าจะมาจากการที่เขาเหล่านั้น ไม่ทราบถึงอาการเตือนล่วงหน้าก่อนที่จะเป็นนั่นแหละ..ผมว่านะ
เพราะถ้าเขาเหล่านั้นรู้อาการเตือนล่วงหน้า ก็คงจะทำการแก้ไขเหตุการณ์เหล่านั้น ก่อนที่จะทำให้เกิดอาการของโรคนั่นแหละ...
ก็แปลกนะ.. ตอนที่ผมหมดสติ ทำไมผมไม่ได้คาย regulator น่าคิดเหมือนกันนะ.. ถ้าคายมีหวังไม่ได้มาเล่าเรื่องนี้ให้ฟ้งกันแล้วละ.. อิ๊..อิ๊..
| Create Date : 12 พฤษภาคม 2552 |
| Last Update : 12 พฤษภาคม 2552 9:12:16 น. |
|
3 comments
|
| Counter : 4078 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: baareeraa  วันที่: 12 พฤษภาคม 2552 เวลา:11:57:56 น. |
|
|
|
โดย: ตะวันลับฟ้า  วันที่: 14 พฤษภาคม 2552 เวลา:2:40:59 น. |
|
|
|
| โดย: montira@UA วันที่: 15 พฤษภาคม 2552 เวลา:18:34:04 น. |
|
|
|
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 23 คน [