|
| 1 | 2 | 3 |
4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
|
|
|
|
|
ทรัพย์ชีวิต
ชายคนหนึ่งกำลังนอนพงาบๆอยู่บนเตียงในโรงพยาบาล สายระโยงระยางเชื่อมต่ออวัยะร่างกายกับอุปกรณ์ไฟฟ้า สายตาทอดนิ่งมองแสงไฟจากเพดาน เสียงเข็มนาฬิกากระดิกเบาแต่กลับได้ยินชัด
ชายผู้นี้แทบจะไม่มีเส้นผมอยู่บนหัว หน้าดูซูบผอม ร่างกายเหี่ยวเฉา นิ่งและเหมือนไม่มีลมหายใจ หากไม่เห็นสายที่ต่อเชื่อมคงจะคิดว่าเป็นศพ
เขาเข้ามารับการรักษาตัวเมื่อหกเดือนก่อน ลูกชายเป็นผู้พาเขามาที่นี่และยื่นเจตนาจะให้พ่อของตนเองเข้าการรักษา แม้อาการที่พ่อเขาเป็นจะอยู่ในระยะสุดท้ายแล้วก็ตาม
เขาเป็นโรคมะเร็งขั้นสุดท้าย
ลูกชายเขาบอกกับผมว่า เขาต้องการให้ผมรักษาพ่อของเขาให้หายจากโรคนี้ แม้ว่าจะต้องใช้เงินเท่าไหร่ก็ตาม เขามีเงินพอจะจ่ายทุกอย่างให้กับผม
น่าเสียดายที่เงินรักษาชีวิตคนไม่ได้
ผมพยายามปฏิเสธหลายครั้งที่จะไม่รับบุคคลที่นอนเวลารอความตายแบบนี้ แต่เขาก็อ้อนวอนขอร้องให้รับพ่อของเขาไว้รักษาตัวที่นี่ด้วย
เดิมทีผมก็ปฏิเสธเหมือนทุกทีจนกระทั่งเขาบอกตัวเลขเงินที่จะให้ ผมจึงเปลี่ยนใจรับรักษาตัวเขา
แรกๆที่เขาเข้ามารับการรักษาตัว ผมดูประวัติคนไข้และบรรเทาอาการให้นานที่สุด เพราะหากเขายิ่งอยู่นาน กำไรของที่นี่จะดีขึ้น ผมจะมีเงินจากการบรรเทาคนชราผู้นี้
บุตรชายยังคงส่งเงินให้ทุกครั้งเมื่อผมส่งบิลเก็บค่ารักษา จำนวนเงินมากเอาการอยู่แต่เขาก็มีเงินเพียงพอที่จะส่งให้ผมรักษาพ่อของเขาต่อไปเรื่อยๆ
ตอนนี้ผมมองคนป่วยทำเงินผมอีกครั้ง หวังว่าเขาจะหายใจอยู่ แม้ลมหายใจจะแผ่วเบาเหมือนกบจำศีล ในทางกฎหมายแล้ว ก็คือสิ่งมีชีวิตและผมมีหน้าที่ต้องยืดชีวิตเขา
และทุกครั้งที่ต่อลมหายใจของเขาได้ นั้นหมายถึงโบนัสและกำไรของบริษัท
ลูกชายเขาไม่ได้มาเยี่ยมเขาอีกเลยนับตั้งแต่วันที่มาส่งตัวพ่อ ดูเหมือนเขาจะมีครอบครัวใหม่และหน้าที่การงานที่สร้างเงินจำนวนไม่จำกัด คงจะไม่มีเวลามาดูแลท่าน
ส่วนของชายชรา ในวันแรกที่พบก็ทราบได้เลยว่า อีกไม่กี่วันคงจะอยู่เมรุเผาศพ เขาไม่พูดหรือพูดไม่ได้กันแน่ เพราะผมไม่เคยเห็นเขาปริปากอะไรเลย ยกเว้นแต่สายตาเขาที่มองไปทั่วๆ
นี่ก็ผ่านหกเดือนแล้ว เขาก็ยังพงาบๆเหมือนปลาที่ถูกจับขึ้นมาหายใจในอากาศและถูกปล่อยลงหน้า เป็นอย่างนี้ครั้งแล้วครั้งเล่า อะไรเป็นแรงบันดาลใจให้ชายชราผู้นี้ดำเนินชีวิตต่อได้
เขาคงจะรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นขยะ เป็นขยะที่กองไว้ที่บ้านและเหม็นต่อคนในครอบครัว ลูกเขาก็เลยส่งมาที่นี่ แต่สำหรับที่นี่แล้วตัวเขาก็คือลูกค้าชั้นเลิศ เป็นดั่งเครื่องทำเงินได้ดีทีเดียว
เขาอาจจะไม่อยากมีชีวิตอยู่แล้วก็ได้ หลังจากลูกเอาเขามาทิ้งไว้ที่นี่ หลายครั้งผมเห็นเหมือนมีน้ำตาไหลลงมาอาบแก้มและพยาบาลต้องเข้ามาเช็ดทุกครั้ง
ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้ง ผมเดินเข้ามาตรวจดูอาการเหมือนที่เคยทำ จู่ๆก็มีสัญญาณดังขึ้นที่เครื่องช่วยหายใจ ผมรีบเข้าช่วยเหลือ พยาบาลหลายคนเข้ามาช่วยเหลือผมด้วยเมื่อได้ยิน
เสียงพยาบาลคนหนึ่งพูดขึ้นในสถานการณ์คับขัน
"อย่าเพิ่งตาย"
Create Date : 25 พฤษภาคม 2551 |
Last Update : 6 กันยายน 2551 17:35:28 น. |
|
2 comments
|
Counter : 631 Pageviews. |
|
|
|
โดย: fordear วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:08:12 น. |
|
|
|
|
|
|
|