Bloggang.com : benzmkt : กวีสี่แยก

กวีสี่แยก

ข้างหน้าอีกสองร้อยเมตรเป็นด่านเก็บเงินผ่านทาง ... ผมขับรถตามคันหน้าไปอย่างห่างๆ มือขวาจับพวงมาลัยขณะที่มือซ้ายขวานหาเศษเหรียญ

ผมมักจะเก็บเศษเหรียญไว้ที่ช่องบุหรี่เสมอ เอาไว้จ่ายค่าผ่านทางที่ตรงนี้เป็นประจำ มันเป็นทางที่ผมต้องผ่านอยู่ทุกวัน วันละสองรอบ และต้องจ่ายค่าผ่านทางเป็นเงินห้าบาททุกครั้งที่ล้อผ่านเส้นประนี้

ความจริงแล้ว ผมไม่มีความจำเป็นต้องมาทางนี้เสมอไปหรอกเวลาที่กลับบ้าน เพียงแต่ถนนหลักที่ผมเข้าบ้านนั้น รถจะติดอยู่เสมอ ยิ่งเป็นช่วงเวลาเร่งด่วนแล้ว บางครั้งผมต้องอยู่ในรถนานถึงสามสิบนาทีกับระยะที่ห่างซอยเพียงสองร้อยเมตรเท่านั้น

ขณะที่ผมผ่านทางลัดจะลดเวลาบนรถได้ไปมากทีเดียว แม้จะเสียห้าบาทก็ตาม ..

ทางลัดตรงนี้ .. จึงจำเป็นที่ผมต้องผ่านทุกวัน

ที่มือซ้ายยังสาละวนกับการหาเหรียญอยู่ ทำไมถึงมีแต่เหรียญสลึงที่ใช่ไม่ได้ทั้งนั้น ครั้งหนึ่งผมเคยยื่นเหรียญสลึงให้กับคนเก็บเงิน เขาบอกกับผมว่า ..

"เงินสลึงเอาไปทำไรได้ละพี่"

หยิบกระเป๋าเงินที่อยู่ในกางเกง เปิดและค้นหาเศษเหรียญ ไม่มี! สิ่งที่พบคือธนบัตรสีม่วงเท่านั้น ครั้งหนึ่งผมเคยยื่นธนบัตรสีแดงให้ เงินทอนที่ได้รับกลับเป็นเหรียญสิบ เหรียญห้าและเหรียญบาททั้งหมด ..

เมื่อถึงคิวผมที่ต้องจ่ายค่าผ่านทาง ผมลดกระจกลง ยิ้มปากกว้าง "น้องครับ พี่ติดค่าผ่านทางก่อนได้ไหม"

เด็กเก็บเงินตีสีหน้าเปลี่ยนไป ..

ผมนึกย้อนกลับไปเมื่อชั่วโมงที่แล้ว ถ้าตอนนั้นผมไม่ยื่นเงินให้เขา ตอนนี้คงมีเหรียญห้าบาทเป็นค่าผ่านทางแล้ว

ขณะที่ผมกำลังกลับจากออฟฟิศที่สุขุมวิศ รถผมมุ่งหน้าไปยังวิภาวดีเพื่อเข้าเส้นทางหลัก มันเป็นเส้นทางที่ผมวิ่งอยูทุกวัน เวลาที่ผมกลับมักจะเป็นหลังเที่ยงคืนเสมอ

ก่อนที่จะเข้าเส้นทางวิภาวดี ผมจำเป็นต้องผ่านสี่แยกหนึ่ง สี่แยกนี้จะมีไฟแดงที่ยาวนานประมาณสองนาทีเห็นจะได้ ทุกครั้งที่ผมเดินทางมักจะติดที่แยกนี้เสมอ

เมื่อชั่วโมงที่แล้วก็ติดที่ไฟแดงนี้ และมันควรเป็นเหมือนทุกๆคืน
แต่คืนนี้ไม่เหมือนทุกๆคืน ..

ที่สี่แยก ผมมักจะเจอกับอาชีพที่หลากหลายแตกต่างกันไป บ้างก็เป็นเด็กขายพวงมาลัย บ้างก็เป็นขายหนังสือพิมพ์ บ้างก็เป็นขายถั่ว บ้างก็ขายถุงมือขับมอเตอร์ไซค์

แต่คืนนี้ .. ผมเจอกวี ? ที่สี่แยกไฟแดง ..

แสงไฟที่ส่องมาจากไฟข้างถนน ทำให้ผมมองเห็นเขาไม่ชัดนัก เสื้อสีแดง กางเกงยีนส์น้ำเงินมอซอ ควงกีตาร์โปร่งและปากคาบหมวกให้หงาย .. กำลังเดินผ่านหน้ารถและอ้อมมาที่ข้างกระจกรถ

สายตาผมมองที่ไปที่เขา เขากำลังดีดกีตาร์ เหมือนกำลังจะฮัมเพลงอะไรอยู่ ผมลดกระจกข้างลงเพียงคืบ ฟังสิ่งที่เขากำลังบรรเลง ...

(.............................) มันเป็นเพลงคุ้นหูผม เป็นเพลงที่ผมเคยฟังในสมัยเรียนมัธยมที่บ้านเกิด ผมลดกระจกลงอีกนิด เพื่อฟังเพลงนั้นชัดๆ ขณะที่เวลาไฟแดงกำลังจะหมดไป

เงื้อหูฟังอีกครั้ง เพลงถูกบรรเลงด้วยกีตาร์เก่าๆ และเสียงฮัม ผมเผลอร้องเพลงไปตามทำนองที่กวีสี่แยกคนนี้บรรเลง

จะไฟเขียวแล้ว ผมต้องไป แต่ผมอยากรู้อะไรบางอย่าง

"อายุเท่าไหร่ครับ" ผมถาม

เสียงกีตาร์หยุดเงียบชั่วครู่ มือเขาย้ายจากกีตาร์ไปจับหมวกแทน
"25 ครับ"
"เป็นคนจังหวัดอะไรครับ"
"นนทบุรีครับ"

ผมหยิบที่เขี่ยบุหรี่ มันมีเหรียญจำนวนมากที่ผมเก็บไว้สำหรับค่าผ่านทาง หยิบขึ้นมาข้ามกระจกรถ และเทเหรียญทั้งหมดลงในหมวกที่เขาถือหงายอยู่ เสียงเหรียญกระทบกันดังชัดเจน

รถข้างหลังบีบแตรไล่ ผมปิดกระจก เข้าเกียร์ ขับผ่านสี่แยกนั้น มองผ่านทางกระจกหลัง เห็นเขาโบกมือลา

เด็กเก็บเงินตีสีหน้าเปลี่ยนไป ..

"พรุ่งนี้เช้าพี่ต้องจ่ายเงินของคืนนี้ด้วยนะ" เด็กเก็บเงินบอกผม
"อืม พรุ่งนี้เช้า เดี๋ยวพี่จ่ายแทนของคืนนี้ด้วยละกัน"

ผมปิดกระจก ขับรถทางผ่านลัดนั้นไป ...

Create Date : 08 พฤศจิกายน 2551

Last Update : 8 พฤศจิกายน 2551 0:54:04 น.

0 comments

Counter : 668 Pageviews.