keep walking.......
|
||||
[บ่น] พรุ่งนี้ เดี๋ยวนี้ เคยมั๊ยคะที่... พูดบ่อยๆว่าพรุ่งนี้แล้วกัน
ชั้นเป็นคนหนึ่งที่มี "จุดมุ่งหมายมากมาย" ในปีนี้ จุดมุ่งหมายไหนที่ใช้ความเหนื่อย แลกมาด้วยหยาดเหงื่อและแรงงานฉันมักจะบอกว่า "พรุ่งนี้แล้วกัน" ลืมตามาอีกที ฉันวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อต้นปี ตอนนี้ล่อเข้าไปเดือนที่ห้า จะครึ่งปี ยังไม่มีอะไรลุล่วง ฉันก็คิดไปอีกว่า... "สงครามยังไม่จบอย่างเพิ่งนับศพทหารเลยคะ" เอาไว้พรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาเริ่มทำ T_______T ยิ่งตอนนี้ยิ่งอยู่ในช่วงที่ฝึกงานด้วย ตื่นตีห้า อาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน.... ก็ถึงที่ทำงานทันเวลาพอดี ฉันตระหนักว่า... ไม่มีเวลาจะอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบซัพฉึก... จะเปิดเทอมแล้ว ก็ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยแม้แต่น้อย จับหน่อยก็พอประมาณ ไหนๆจะกังวลเรื่องหนังสือที่ต้องอ่าน กับเวลาสอบที่วิ่งเข้าหาไวราวกับโกหกแล้ว... ฉันก็ต้องกังวลเรื่องผลิตเงินให้ได้ตามที่ตัวเองตั้งเป้าอีก เอาเวลาไปทำงานพิเศษ... คิดดูเถิดจะเอาเวลาตรงไหนไปอ่านหนังสือ T_____T
มันวุ่นวายมั๊ยหล่ะคะ ชีวิต... ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว สืบเนื่องด้วยข้อความข้างบน เคย Draft ไว้เมื่อ หลายอาทิตย์ก่อน ก็ไม่ได้เขียนต่อเสียที แล้วก็ไม่จบเสียทีด้วย +5555 วันนี้มีความรู้สึกใหม่ๆ ฉันรู้ว่าความรู้สึกที่ว่า "ผลัดวันประกันพรุ่ง" มันเป็นนิสัยที่ไม่ดีเลย ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม (ก็คือวันเสาร์ที่แล้ว) ฉันเจอคนคนหนึ่ง ที่ฉันไม่ได้เจอมาร่วม สองปี...... เธอกลับมาเป็นแรงผลักดันให้ฉันอีกครั้ง กลับมาเตือนคำพูดที่ฉันเคยพูดไว้ กลับมาย้้ำทุกๆอย่างให้ชัดเจนขึ้นอีกครั้ง ทั้งๆที่เราไม่ได้คุยกันเลย แม้แต่คำเดียว ตลอดชีวิตฉันฉันมองเธอเป็นไอดอลยังไง ฉันก็มองเธอเป็นอย่างนั้นอยู่ ณ ตอนนี้ ฉันไม่เสียใจที่หักหลังเธอ ไม่เสียใจที่ไม่ลดทิฐิของตัวเองลงเข้าไปกล่าว "สวัสดี"เธอในวันนั้น แต่ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอหมดทุกสิ่ง ถ้าเป็นฉัน ฉันคงเป็นแบบเธอเช่นกัน ผิดกันตรงที่ฉันมีทิฐิของฉันมีมากกว่า ไม่ว่าเธอจะมองว่าฉันทำอย่างไรกับเธอ แต่ที่ฉันเป็นทั้งหมดทั้งมวลก็เพื่อตัวเธอเอง ฉันรู้ทิฐิมันไม่เป็นผลดีกับใคร ทั้งเราที่เป็นห่วงกัน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดกันแม่แต่ซํกคำ แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จำทำตามคำพูดของตัวเองให้สำเร็จเสียก่อน ฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่าสิ่งที่ฉันพูดไปฉันทำได้ จนกว่าจะถึงเวลานั้น รอฉันหน่อย ฉันสัญญาว่าฉันจะเข้าไปกล่าว "สวัสดี และขอโทษ" กับเธอ โดยที่ไม่ต้องรอให้ผู้ใหญ่ตักเตือนฉันแน่นอน ดังนั้น คำว่า "เดี๋ยวก่อน" จึงไม่จำเป็นกับฉันอีกต่อไป ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ก่อนที่เราสองคนจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันจริงๆ ฉันจะต้องทำตามคำพูดของฉันในตอนนั้นให้สำเร็จ ฉันจะไม่รอให้มันเข้ามาเองแน่ ฉันจะไม่รอใให้ถึงเวลาที่เหมาะสมแน่ พอถึงเวลานั้น ฉันอาจจะต้องเสียเธอไปจริงๆก็เป็นได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกครั้งแน่ ถึงเจ๊ที่ไหมรักและเคารพเสมอมา เราจะต้องเจอกันเร็วๆนี้แน่ เมื่อมีจุดมุ่งหมาย เมื่อพร้อมที่จะฝ่าฟันอุปสรรค เพื่อจุดหมายนั้น ฉันว่า... คำว่า"เดี๋ยวก่อน"คงไม่จำเป็นอีกต่อไป |
lustig
Rss Feed Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
Group Blog All Blog
Link |
|||
Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved. |