[บ่น] พรุ่งนี้ เดี๋ยวนี้

เคยมั๊ยคะที่... พูดบ่อยๆว่าพรุ่งนี้แล้วกัน

ชั้นเป็นคนหนึ่งที่มี "จุดมุ่งหมายมากมาย" ในปีนี้

จุดมุ่งหมายไหนที่ใช้ความเหนื่อย แลกมาด้วยหยาดเหงื่อและแรงงานฉันมักจะบอกว่า

"พรุ่งนี้แล้วกัน" ลืมตามาอีกที ฉันวางแผนไว้ตั้งแต่เมื่อต้นปี

ตอนนี้ล่อเข้าไปเดือนที่ห้า จะครึ่งปี ยังไม่มีอะไรลุล่วง

ฉันก็คิดไปอีกว่า... "สงครามยังไม่จบอย่างเพิ่งนับศพทหารเลยคะ"

เอาไว้พรุ่งนี้จะตื่นขึ้นมาเริ่มทำ T_______T

ยิ่งตอนนี้ยิ่งอยู่ในช่วงที่ฝึกงานด้วย ตื่นตีห้า อาบน้ำแต่งตัวไปทำงาน.... ก็ถึงที่ทำงานทันเวลาพอดี

ฉันตระหนักว่า... ไม่มีเวลาจะอ่านหนังสือเพื่อเตรียมสอบซัพฉึก... จะเปิดเทอมแล้ว

ก็ยังไม่ได้อ่านหนังสือเลยแม้แต่น้อย จับหน่อยก็พอประมาณ

ไหนๆจะกังวลเรื่องหนังสือที่ต้องอ่าน กับเวลาสอบที่วิ่งเข้าหาไวราวกับโกหกแล้ว...

ฉันก็ต้องกังวลเรื่องผลิตเงินให้ได้ตามที่ตัวเองตั้งเป้าอีก

เอาเวลาไปทำงานพิเศษ... คิดดูเถิดจะเอาเวลาตรงไหนไปอ่านหนังสือ T_____T

มันวุ่นวายมั๊ยหล่ะคะ ชีวิต... ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว

---

สืบเนื่องด้วยข้อความข้างบน เคย Draft ไว้เมื่อ หลายอาทิตย์ก่อน

ก็ไม่ได้เขียนต่อเสียที 

แล้วก็ไม่จบเสียทีด้วย +5555 

วันนี้มีความรู้สึกใหม่ๆ 

ฉันรู้ว่าความรู้สึกที่ว่า "ผลัดวันประกันพรุ่ง" มันเป็นนิสัยที่ไม่ดีเลย

ย้อนกลับไปเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม (ก็คือวันเสาร์ที่แล้ว) ฉันเจอคนคนหนึ่ง

ที่ฉันไม่ได้เจอมาร่วม สองปี...... 

เธอกลับมาเป็นแรงผลักดันให้ฉันอีกครั้ง กลับมาเตือนคำพูดที่ฉันเคยพูดไว้ 

กลับมาย้้ำทุกๆอย่างให้ชัดเจนขึ้นอีกครั้ง

ทั้งๆที่เราไม่ได้คุยกันเลย แม้แต่คำเดียว

ตลอดชีวิตฉันฉันมองเธอเป็นไอดอลยังไง ฉันก็มองเธอเป็นอย่างนั้นอยู่ ณ ตอนนี้

ฉันไม่เสียใจที่หักหลังเธอ ไม่เสียใจที่ไม่ลดทิฐิของตัวเองลงเข้าไปกล่าว "สวัสดี"เธอในวันนั้น

แต่ฉันเข้าใจความรู้สึกของเธอหมดทุกสิ่ง ถ้าเป็นฉัน ฉันคงเป็นแบบเธอเช่นกัน 

ผิดกันตรงที่ฉันมีทิฐิของฉันมีมากกว่า ไม่ว่าเธอจะมองว่าฉันทำอย่างไรกับเธอ

แต่ที่ฉันเป็นทั้งหมดทั้งมวลก็เพื่อตัวเธอเอง 

ฉันรู้ทิฐิมันไม่เป็นผลดีกับใคร ทั้งเราที่เป็นห่วงกัน แต่สุดท้ายก็ไม่ได้พูดกันแม่แต่ซํกคำ

แต่ฉันก็ยังยืนยันที่จำทำตามคำพูดของตัวเองให้สำเร็จเสียก่อน 

ฉันจะแสดงให้เธอเห็นว่าสิ่งที่ฉันพูดไปฉันทำได้ 

จนกว่าจะถึงเวลานั้น รอฉันหน่อย ฉันสัญญาว่าฉันจะเข้าไปกล่าว "สวัสดี และขอโทษ" กับเธอ

โดยที่ไม่ต้องรอให้ผู้ใหญ่ตักเตือนฉันแน่นอน 

ดังนั้น คำว่า "เดี๋ยวก่อน" จึงไม่จำเป็นกับฉันอีกต่อไป

ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป ก่อนที่เราสองคนจะกลายเป็นคนที่ไม่รู้จักกันจริงๆ

ฉันจะต้องทำตามคำพูดของฉันในตอนนั้นให้สำเร็จ 

ฉันจะไม่รอให้มันเข้ามาเองแน่ ฉันจะไม่รอใให้ถึงเวลาที่เหมาะสมแน่ 

พอถึงเวลานั้น ฉันอาจจะต้องเสียเธอไปจริงๆก็เป็นได้ ฉันจะไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นอีกครั้งแน่ 

ถึงเจ๊ที่ไหมรักและเคารพเสมอมา

เราจะต้องเจอกันเร็วๆนี้แน่

---

เมื่อมีจุดมุ่งหมาย

Create Date : 07 พฤษภาคม 2556 Last Update : 27 พฤษภาคม 2556 10:05:59 น. Counter : 631 Pageviews.		0 comments
Share Tweet