== ภูเขา หิมะ ชอคโกแลต และ มีดพก : Chapter 1 : ชอคโกแลตที่หายไป

Chapter 1
ชอคโกแลตที่หายไป




วันจันทร์ที่ 30 มกราคม 2549
กรุงลอนดอน ประเทศอังกฤษ
05.45 น

"When you left I lost a part of me. It's still so hard to believe. Come back baby please cause we belong together...."

เพลง We belong together ของ Mariah Carey ดังขึ้น มันคือเสียงนาฬิกาปลุกจาก โทรศัพท์ของผมเอง
อะไรกันนี่ นี่มันกี่โมงกัน ยังง่วงอยู่เลย แม้จะนอนในห้องที่มี heater แต่ผมก็รู้สึกถึงลมหนาวที่ลอดผ่านหน้าต่างเข้ามาได้

ตายหละ วันนี้เราต้องไปสถานีรถไฟ Liverpool Street นินา จองรถไว้เช้าด้วย
ไม่น่าเชื่อว่า เวลาที่ผมรีบ ฉันมันจะทำอะไรรวดเร็วได้อย่างไม่น่าเชื้อ แต่ ไม่ใช่ว่าจะเป็นเรื่องดีเลยเมื่อผมได้ทำอะไรเร็วเกินไป

อากาศที่ลอนดอน เช้านี้ประมาณ 2 องศาเซลเซียส แต่ด้วยเสื้อหลายต่อหลายชั้นที่มันพันห่อร่างกายผมไว้
ผมไม่ค่อยรู้สึกหนาวนัก แต่อาจจะเป็นเพราะสิ่งที่กำลังจะไปค้นหากระมัง ที่ทำให้ผมใจจดใจจ่อ ลืมความหนาวรอบกาย
จากสถานี Liverpool Street เพียงชั่วโมงเศษ ผมก็มาถึงสนามบิน Stansted ที่ตั้งอยู่ทางเหนือของลอนดอน สนามบินนี้ถูกใช้เป็นสนามบิน
สำหรับสายการบินราคาประหยัด รวมถึง สายการบินพิเศษของบริษัทส่งพัสดุ

ไม่นานหลังจาก check in เสร็จ เครื่องบินลำเล็กกว่าปรกติที่ผมเคยนั่ง ก็เริ่มเคลื่อนที่ ใจผมสั่นอย่างบอกไม่ถูก วันนี้มีเพื่อนร่วมทาง 50 คนเท่านั้น
เครื่องบินจึงดูโหรงเหรงเป็นพิเศษ ระหว่างทาง ผมมองลอดหน้าต่างเป็นระยะๆ ไม่น่าเชื่อว่า วิวจากบนนกเหล็ก จะสะกดผมได้ถึงเพียงนี้ นี่ไม่ใช่
การบินครั้งแรก และ ผมก็เป้นคนที่เดินทางบ่อย แต่วิวที่ผมเห้นมันคือ ภูเขามากมาย หลั่นเป้นชั้น กั้นด้วยหิมะขาวโพลน ในใจผม อยากจะกระโดดไปนอกหน้าต่าง
แล้วดูวิวที่เห้นกับตาชัดๆจริงๆ

ด้วยเวลาเพียง ชั่วโมงครึ่งโดยประมาณเท่านั้น ผมก็มาถึง จุดหมายปลายทาง นั่นคือประเทศเล็กๆ แสนสงบ ประเทศที่ผู้คนยิ้มแย้มแจ่มใส
ประเทศที่ผลิตนาฬิกา ได้ดังก้องโลก ประเทศแห่งภูมินิทัศน์อันตรึงตรา

สวิตเซอร์แลนด์

จากสนามบินนานาชาติ Geneva ผมต่อคิวเข้าซื้อ ตั๋ว Swiss Pass ที่สามารถทำให้ผมท่องเที่ยวทั่วประเทศ ไม่ว่าจะด้วย รถไฟ รถเมล์ รถราง หรือ เรือ ได้อย่างอิสระ
ราคาแพงพอดู แต่ใครจะรู้ว่า หลังจากนั้นอีก 7 วัน ตั๋วใบนี้คือสิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขมากที่สุดครั้งหนึ่งในชีวิตนี้

เพียง 6 นาทีเท่านั้น รถไฟก็พาผมมาสู่สถานีรถไฟหลักของ กรุงเจนีวา นั่นคือ Cornavin

ค่อนข้างทุลักทุเลพอสมควรกว่าจะออกมาจากสถานีรถไฟ ก็ผมอ่านไม่ค่อยรู้เรื่องกับพวกป้ายหนะ คนที่นี่ พูดภาษาฝรั่งเศสเป้นหลักเนื่องจากมีพรมแดนติดกับประเทศฝรั่งเศส

ผมเดินจาก สถานีรถไฟ ผ่านสวนสวยหลายแห่ง หอบสัมภาระ จนไปถึงริมทะเลสาบ วันนี้อากาศสดในดีมาก แสงแดด รำไร ส่องเป้นประกาย
สะท้อนผิวทะเลสาบแห่ง Geneva เป้นภาพที่งดงามมาก ทะเลสาบที่นี่ทั้งใส และ สะอาด ผมไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่า ผมจะสามาถมองเห็นก้นของทะเลสาปได้อย่างชัดเจน มองเห็นก้อนหิน แต่ละก้อนได้ แม้แต่ส่วนที่ลึกที่สุด ไม่มีขยะสกปรก เหมือน Thames ที่ลอนดอน หรือ เจ้าพระยาที่กรุงเทพ จะมีก็แต่ ฝุงนกเป็ดน้ำ และ หงส์ ที่ว่ายน้ำเล่นกันอย่างร่าเริง

ผมเดินผ่านสถานที่สำคัญมากมายและเก็บรูปไว้เป้นที่ระลึก เช่นน้ำพุ Jet d'Eau สัญลักษณ์ประจำเมืองซึ่งเป็นน้ำพุมีความสูงกว่า 140 เมตร
หรือ แม้แต่ โบสถ์ St. Pierre อนุสาวรีย์ต่างๆตามสวนสาธารณะ ที่นี่ช่างสวยงามจริงๆ ไม่เพียงแต่สถานที่ท่องเที่ยวทีสำคัญ แม้กระทั่งบ้านเรือน
ตรอก ซอก ซอยเล็กๆของที่นี้ มันมีเสน่ห์ ทำให้ผมชอบประเทศนี้มาก

ผมเดินทางถึงโรงแรมที่ได้จองไว้ทาง internet โรงแรมน่ารักมากๆ ห้องไม่ใหญ่ แต่ดูอบอุ่น มีทีวี และ สารพัดสิ่งอำนวยความสะดวก

อ่า ตอนนี้เริ่มหิวแล้วหละ ผมต้องหาอะไรมาทานรองท้องก่อนดีกว่า ว่าแล้วก็หยิบหาชอกโกแลตที่ซื้อมาเมื่อวานดีกว่า เมื่อวาน ผมไปเดินเล่นที่ถนน Regent ใน Central London เดินผ่านร้าน ชอกโกแลตร้านหนึ่ง ชือ Godiva
ชอคโกแลตที่นี่ มีชื่อเสียงมาก เพราะผลิตจากวัตถุดิบชั้นเลิศที่คัดสรรอย่างดี รวมทั้งรสชาติที่แสนอร่อย แน่นอน แพงมาก แต่ผมก็อยากกิน
ซื้อมาได้ประมาณ 20 ชิ้นได้มั้ง แต่ราคา เกือบ สองพันบาทไทย เอาหละ ไหนๆก็ซื้อมาแล้ว ขอกินเลยดีกว่า

อืม ทำไม ไม่เจอหละ มันจะไปซ่อนอยู่ที่ไหนกันเชียว
เจอแต่

กล้อง

กล่อนดินสอ

เอ... ทำไมไม่มี
มันอยู่ไหนกันหละ อาจจะอยู่ในกระเป๋าเดินทางก็ได้ เพราะว่า pack ไว้เมื่อคืน อาจจะไม่ได้หยิบเอาเข้าเป้

ว่าแล้ว ค่อยมาทานก็ได้ ผมรู้ว่า นี่เริ่มจะเย็นแล้ว ควรจะออกไปทานอาหารเลยดีกว่า รวมทั้งเดินชมเมือง และสถานที่สวยงามอื่นๆยามค่ำด้วย
เจนีวา ยามพระอาทิตย์ตกสวยงามมาก แสงแดดสีแดงอิฐ กำลังจะลับขอบฟ้าต่อหน้าต่อตาผม พระอาทิตย์น้อยๆกำลังค่อยๆโบกมือลาเมืองนี้
พร้อมกับเคลื่อนตัวลงลับไปกับแนวตึกที่ปลายฟ้า เพื่อเข้าห้วงสู่นิทรา และ รอให้พระจันทร์ขึ้นมาทักทายโลกยามราตรี

ผมยังคงยืนอยู่บนสะพาน..
ยังคงยืนมองดูเหล่านกเป็ดน้ำ และ หงส์ ที่กำลังอาบน้ำเย็นเพื่อเตรียมเข้านอน
เพลินดีจัง ไม่น่าเชื่อนะ ว่าผมก็เป็นคนรักและชื่นชมธรรมชาติได้ถึงขนาดนี้

ส่วนเรื่องอาหาร วันนี้ ผมไม่ได้ทานอาหารอะไรเลิศหรูหรอก
แค่ McDonald's ก็พอ ต้องเก้บเงินไว้ใช้วันอื่นอีก แต่ยังไง วันนี้ต้องกลับไปหา ชอคโกแลตให้เจอให้ได้


ผมกลับมาถึงโรงแรม ตั้งหน้าตั้งตา อย่างไรก็ต้องหาชอคโกแลต Godiva ให้เจอให้ได้
หา
หา
หา
หา
และ หา

เท่าไหร่
ก็ไม่เจอ

เมื่อผมแน่ใจว่าได้ค้นดูอย่างละเอียดที่สุดแล้ว ผมก็ต้องบ่นกับตัวเองอีกครั้ง

"...เป้นอย่างนี้ทุกทีสิ...
เวลาเรารีบๆเนี่ย เป็นอย่างนี้ทุกที"


ผมคงลืมเจ้าชอคโกแลตสุดวิเศษไว้ที่โรงแรมในลอนดอนแล้วหละครับ


Chapter 2 : สองเท้าบนสะพาน
Coming soon!

Create Date : 12 กุมภาพันธ์ 2549 Last Update : 8 ธันวาคม 2554 17:47:13 น. Counter : 577 Pageviews.		27 comments
Share Tweet