สิ่งสำคัญไม่ได้อยู่ที่ โลกมีแง่มุมมากมายให้มอง
แต่อยู่ที่เราจะเลือกมองมุมไหนต่างหาก.... :))
|
||||||||||||||
โจทย์ประจำหลัก กม.ที่ 19 ... ณ กาลครั้งหนึ่ง  กาลครั้งหนึ่ง   ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยความหม่นหมอง ... มืดมิด...และไม่สดใส น้ำตาของเจ้าหญิงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะชุบชีวิตทุกสรรพสิ่งให้ฟื้นคืนมา  พระราชาประกาศให้รางวัลกับคนที่จะทำให้เจ้าหญิงร้องไห้ได้ ประชาชนจากทั่วทุกสารทิศ ต่างพากันตบเท้าเดินทางมา ด้วยหวังว่า วิธีการของตน จะสามารถทำให้เจ้าหญิงร้องไห้ และได้พิชิตรางวัล คนแล้วคนเล่า ที่ต่างก็นำเรื่องน่าเศร้ามาเล่าให้เจ้าหญิงฟัง แต่ไม่มีสักเรื่องเดียวที่จะทำให้เจ้าหญิงเสียน้ำตา....ได้สักที  เจ้าหญิงไม่เห็นว่าจะมีเรื่องเศร้าเรื่องไหน จะทำให้เธอร้องไห้ได้ ความเศร้าในใจของเธอนั้นหนักหนานักถ้าเทียบกับเรื่องน่าเศร้าของใครๆ จนกระทั่งถึงตาของนายพรานหนุ่ม เขาไม่มีเรื่องเศร้ามาเล่าเช่นคนอื่นๆ แต่เขากลับมีคำถามมาถามกับเจ้าหญิง  "ทรงเล่าให้ข้าฯ ฟังได้ไหมว่า เหตุใดท่านถึงได้เศร้าโศกยิ่งนัก" "ชายคนรักของข้าฯ ได้ตายจากข้าฯ ไป .. นั่นคือสาเหตุ" "พระองค์ทรงทราบหรือไหมว่า การจากลาย่อมเศร้าโศกเสมอ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่ก็ตาม" "ใช่ ! สิ่งนั้นข้าฯ รู้ดี" "แล้วเจ้าชายจากพระองค์ไปด้วยเหตุอันใดเล่า" "เค้าได้ต่อสู้กับปีศาจร้าย เพื่อช่วยให้บ้านเมืองและข้าฯ รอดพ้นจากความตาย" "ความตายย่อมน่าเศร้า หากใช้ชีวิตอย่างไม่คุ้มค่า พระองค์ทรงคิดไหมว่า เจ้าชายได้ใช้ชีวิตอย่างคุ้มค่าแล้ว" "คิดสิ เจ้านี่ไม่น่าถาม เพียงแต่ข้าฯ คิดว่าเค้าได้จากข้าฯ ไปเร็วเหลือเกิน และข้าฯ คิดว่า คงไม่มีใครดีเกินไป เกินกว่าที่ข้าฯ จะรักได้อีกแล้ว" "นั่นก็เป็นเพราะว่าโลกนี้ อาจจะไม่มีปาฏิหาริย์มากพอสำหรับเราทุกคน และไม่มากพอสำหรับพระองค์ด้วยเช่นกัน" "ใช่ เจ้าพูดได้ถูกต้องแล้ว" "แล้วพระองค์ทรงลืมไปแล้วหรือว่า เราทุกคน มีต่อมน้ำตา และนั่นแปลว่า ชีวิตอนุญาตให้เราร้องไห้ได้ พระองค์โปรดอย่าเก็บกั้นความรู้สึกอีกต่อไปเลย"  และแล้ว... เจ้าหญิงได้หลั่งน้ำตาออกมา หากแต่ไม่ใช่เพราะความเศร้าโศก แต่เป็นน้ำตาแห่งความเข้าใจ ที่ได้ปลดปล่อยเจ้าหญิงออกจากความทุกข์ทรมาน... พร้อมๆ กับสรรพสิ่งก็กลับมาสวยงามอีกครั้งหนึ่ง  คุยกันท้ายเรื่อง... อีกครั้งกับการร่วมเดินทางไปกับถนนสายนี้มีตะพาบของชาลีนะคะ ^^ โจทย์ประจำหลัก กม.ที่ 19 ถูกกำหนดขึ้นโดยบล๊อกเป็ดสวรรค์ กำหนดให้ตะพาบทุกท่าน เขียนงานเขียนในรูปแบบที่ตัวเองถนัด โดยให้ในเอนทรี่นั้น มีประโยคห้าประโยคนี้อยู่ในงานเขียนด้วย นั่นคือ 1. ไม่มีใครดีเกินไป เกินกว่าที่เราจะรักได้ 2. โลกนี้ อาจจะไม่มีปาฏิหาริย์มากพอสำหรับเราทุกคน 3.การจากลาย่อมเศร้าโศกเสมอ ไม่ว่าจะจากกันด้วยดีหรือไม่ 4.เราทุกคน มีต่อมน้ำตา และนั่นแปลว่า ชีวิตอนุญาตให้เราร้องไห้ได้ 5.ความตายย่อมน่าเศร้า หากใช้ชีวิตอย่างไม่คุ้มค่า ไม่ยากไม่ง่ายเลยใช่ไหมล่ะ? ตามความรู้สึกของชาลี โจทย์นี้ไม่ง่าย และไม่ยาก แต่ก็ทำให้นั่งคิดอยู่นาน ว่าจะสื่องานออกมาในไหน สุดท้ายก็ลงตัวกับนิทานนี่ล่ะค่ะ ชอบหรือไม่ชอบยังไง อ่านแล้วช่วยฝากคำติชมไว้เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ เครดิต : ขอบคุณภาพประกอบทุกภาพจากในเวปฯ นะคะ แล้วพบกันบล๊อกต่อไปจ๊ะ ... บายๆๆๆ
เข้ามาส่งตะพาบขึ้นบกด้วยคนค่ะพี่รี่ อิอิอิ
โดย: KowneawMooping@MooBambam
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:23:23 น.อิอิ แวะมาดูเจ้าหญิงตะพาบ ราดรี
เจ้าชายตายไปแล้วก็ช่างเถอะ หัวหน้าลิงยังอยู่ โอ๋ๆอย่าร้องไห้น้า เด๋วไปตามให้ เรื่องน่ารักดีค่ะชาลี เขียนง่ายๆตอบตรงโจทย์ เลย เจสยังไม่มีเวลาเขียนเลย พอดีไปทำงานให้พ่อนิดหน่อย คืนนี้จะลองเขียนดู คิดถึงชาลีจ้ะ  โดย: คล้ายดาว
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:37:21 น.โดย: MaFiaVza
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:16:29:24 น.เข้าใจคิดเรื่องดีครับ จบแบบ HAPPY ENDING
โดย: คุณต่อ (toor36
) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:17:03:31 น.สวัสดียามเที่ยงๆ จากทางนี้ค่ะคุณชาลี
ตามมาอ่านด้วยคนนะคะ ชอบเรื่องนี้มากเลย ได้ข้อคิดดีจริงๆ ถูกใจค่ะ เมืองไทยมีน้ำท่วมเยอะ หวังว่าทางบ้านคุณชาลีคงปลอดภัยดีนะคะ รักษาสุขภาพด้วยค่ะ โดย: diamondsky
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:18:05:17 น.ขอบคุณที่แวะไปอ่านงานตะพาบค่ะ
และขอบคุณสำหรับคำชมค่ะ ทำให้มือใหม่มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย ทักทาย แวะมาอ่านเหมือกันค่ะ น่ารักมากๆ โดย: ในความอ่อนไหว
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:19:25:47 น.น่ารักทั้งเรื่องและภาพประกอบเลยค่ะ..คุณชาลี
โดย: Or Rudy เริงฤดีนะ IP: 124.121.59.242 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:36:31 น.
น่ารักจังเลยค่ะคุณรี่
ทั้งเนื้อเรื่องทั้งภาพประกอบ เข้ากันมาก มันกลมกล่อมลงตัวดีค่ะ อ่านไปรู้สึกประโยคบังคับจะมาเป็นไฮไลท์เกือบครบหมดเลยนะคะเนี่ย เก่งจริงๆค่ะ  โดย: ชะเอมหวาน
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:47:27 น.เรื่องดี กลมกล่อม
น่าชวนน้องโจ่ยมาอ่านครับ ไม่เศร้ามาก กำลังดี  โดย: ชายผู้หล่อเหลา...กว่าแย้นิดนึง. (เป็ดสวรรค์
) วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:31:31 น.ตามมาอ่านตะพาบค่ะ
คุณชาลีช่างผูกเรื่องให้สัมพันธ์กับโจทย์ได้ดีมากเลยค่ะ อ่านแล้วเหมือนว่าเราไม่มีโจทย์ตัวนี้เป็นตัวบังคับ แถมเรื่องก็สั้นกระชับและได้เนื้อหาค่ะ น่าเอาจะมาสร้างเป้นหนังน่ะนี่  โดย: ซองขาวเบอร์ 9
วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:33:26 น.เป็นนิทานที่อ่านแล้ว .. อยากเป็นเจ้าหญิงนะค่ะไม่รู้ทำไม
  โดย: JewNid
 วันที่: 6 พฤศจิกายน 2553 เวลา:22:33:24 น.ว้าว...
นึกว่าเข้าไปในเมืองเทพนิยายค่ะ ภาพคลาสสิค ค่ะ โดย: Gunpung
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:5:25:33 น.สวัสดียามเช้าครับพี่ชาลี
เข้ามาอ่านโครงการตะพาบครับ อิอิอิ     โดย: กะว่าก๋า
 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:7:49:13 น.น่ารัก มีเสน่ห์
สวยงามทั้งภาษา และรูป ครีเอทมากๆจ้า... โดย: นักล่าน้ำตก
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:12:18 น.อ่านไปแล้วจินตนาการว่าตัวเองเป็นเจ้าหญิง อิอิ
ปล.ปราสาทนอยสชวานสไตน์(หงส์หินใหม่) สวยจังเลย ดูกี่ทีก็ชอบค่ะ โดย: is_ninja
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:8:50:26 น.เข้้ามาอ่านจ้า
เนื้อหาดี ภาพปลากอบสวยงาม ถ้าเป็นพี่คงแต่งไม่ได้สระสรวย ขนาดนี้ โดย: aitai
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:52:21 น.มาทักทายพี่รี่ วันหยุด วันเล่นเกมส์ค่ะ มีความสุขทั้งวันนะจ๊ะ โดย: KowneawMooping@MooBambam
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:9:56:22 น.เจ้าหญิง...น่ารักนะคะ น้ำตาแห่งความเข้าใจ แม้นเราจะห่างกันไกล ยังคงมีหัวใจนึกถึงกัน....นะคะ มาส่งยิ้มให้ในวันหยุดค่ะ โดย: พธู
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:10:06:30 น.น้ำตาแห่งความเข้าใจ
ชอบคำนี้เหมือนกันกับน้องพูเลยค่ะ บางครั้งเราไม่ต้องเศร้า แต่เพราะเราตื้นตันใช่หรือเปล่าชาลี เขียนแนวนิทานก็น่าอ่านค่ะชาลี เขียนไว้เยอะๆนะคะ เอาไว้รวมเล่มส่งสำนักพิมพ์ พี่จะรอ วันที่มีน้องเป็นนักเขียนอีกคน แอมอร โดย: peeamp
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:12:26:45 น. โดย: nootikky
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:41:40 น.ม่ายอาว หน้าหนาวไม่อยากซึ้งงงง
น่ารักดีค่ะ โดย: แม่น้องกะบูน
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:24:00 น.รี่น่าจะเขียนหนังสือขายเป็นงานอดิเรกได้เลยนะ เข้าใจผูกเรื่อง
โดย: ลุงแอ๊ด IP: 115.87.49.7 วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:20:32:17 น.
หนูชาลีเขียนเรื่องแนวนี้ได้ดีแฮะ
โครงเรื่องใช้ได้แล้วละ อ่านเพลินเหมือนอ่านนิทานเจ้าหญิงเจ้าชายแบบคล้าสิค แต่ผูกเรื่องหลวมไปนิดนะ ส่วนเทคนิคการเขียน มีที่อยากท้วงติงนิดหน่อย "ทุกพื้นที่เต็มไปด้วยความหม่นหมอง ... มืดมิด...และไม่สดใส น้ำตาของเจ้าหญิงเป็นเพียงสิ่งเดียวที่จะชุบชีวิตทุกสรรพสิ่งให้ฟื้นคืนมา" ลองอ่านทบทวนประโยคแรกดู ทุกพื้นที่หม่นหมอง มืดมิด โอเค แค่นี้ได้ภาพ แต่มาตกม้าตายอีตรงคำสุดท้าย...และไม่สดใส การเขียนบรรยายภาพอะไร ควรจะลำดับการไล่ภาพตั้งแต่เบา...หนักขึ้น...หนักที่สุด เช่นบอกว่า อากาศซึมสลัว หม่นมัว แล้วจึงค่อยมืดมิด หากไปกลับหัวกลับหาง เช่นบอกว่า วันนี้มืดมิดทำให้หม่นมัวแล้วซึมสลัว มันก็ขัดต่อหลักความจริงและคอมมอนเซ้นส์ของคนใช่ไหม? นั่นแหละ พอหม่นหมอง มืดมิด แล้วกลับมาที่ไม่สดใส ที่ผู้เขียนใช้ตรงนี้ ก็มีสภาพเดียวกันเปี๊ยบเลย... และจากที่ยกตัวอย่างมาบรรทัดที่สอง ถามว่า รู้ได้อย่างไรว่าน้ำตาของเจ้าหญิงสามารถแก้ไขชุบชีวิตของสรรพสิ่งขึ้นมาได้ น่าจะมีเหตุ-ผล มารองรับสักเล็กน้อย เช่นอาจอ้างคำพยากรณ์จากผู้ศักดิ์สิทธิ์ประจำเมือง , โหรหลวง, ลูกแก้ววิเศษ ฯลฯ จะทำให้เรื่องมีความสมบูรณ์ขึ้นอีกเยอะ แต่โดยรวมแล้ว สามารถเล่านิทานเรื่องนี้ได้ดีทีเดียว น่าจะเป็นแนวถนัดของหนูชาลีได้อีกแนวหนึ่งครับ... โดย: ลุงแว่น
วันที่: 7 พฤศจิกายน 2553 เวลา:21:56:20 น.แวะมาอ่านตะพาบครับ ชาลี
ดำเนินเรื่องจนจบไหลเลื่อนดีครับ โดย: เศษเสี้ยว
วันที่: 8 พฤศจิกายน 2553 เวลา:0:08:01 น.ว๊าวๆๆๆๆ ภาพกับเนื้อหาเข้ากันมากครับแวะมาขอบคุณและเสพตะพาบครับ ชอบ ชอบ
โดย: eroz_killer
วันที่: 9 พฤศจิกายน 2553 เวลา:15:07:22 น. |
sierra whiskey charlie
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 18 คน [?] Group Blog All Blog
Link |
|||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
||||||||||||||
