|
สามรอบขอบชีสสสสสสส ตอนที่ 11 ตั้งหลัก...พักสักหน่อย (ดีไหม)
เดือนตุลาคมที่ผ่านมามีเรื่องราวอะไรให้ทำเยอะมาก จนรู้สึกชีวิตหมุนไปตามกำหนดการตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นคนใหม่ๆ การเดินทาง การเรียนรู้ และได้เห็นในน้ำใจของ...บางคน....และโดนกระแทกจาก...บางอย่าง...ที่ทำให้เซ...เกือบล้ม
เป็นเดือนที่อารมณ์ไม่ว่าจะตกต่ำแค่ไหน แต่พอเวลาบอกว่าเริ่มต้นทุกอย่างก็ถูกเก็บเข้าลิ้นชักอารมณ์ สมองไม่หยุดนิ่งจากการคิด...คิด...คิด ปากที่ต้องเจรจา...ไม่ได้เสแสร้ง...หากแต่ต้องอดทน..ใจเย็น เพื่องานที่จะต้องลุล่วง เพื่อไม่ให้มีอะไรผิดพลาด มือถือที่เปิดพร้อมตลอดเวลาที่จะรับสายหากมีอะไรเปลี่ยนแปลง ยามค่ำคืน...ร่างทอดลงอย่างอ่อนล้า แม้ว่าจะมีน้ำตาจากบทสนทนาในบางคืน แต่สมองบอกแค่ว่า...หยุดคิด...ต้องหลับ..หลับเพื่อให้มีแรงกับอะไรที่รอให้ทำอีกในวันต่อไป
แล้วเวลาที่ข้างในมันล้า จิตใจที่อ่อนแอ การนอนหลับจะมีอะไรมากกว่านั้นเข้ามาเสมอ จะเพราะอะไร....สาเหตุอะไร ไม่อยากไปหาเหตุผล แค่ไม่อยากให้มันเกิดขึ้นอย่างที่เห็น...ก็เพียงพอ หากแต่ว่า...เมื่อมันเกิด และเกิดขึ้นอย่างที่เห็น...ซ้ำแล้วซ้ำเล่า...จนคนรอบข้างบอก...อย่ามาฝันถึงนะ ก็แล้วจะไปกำหนดอะไรได้ ใครละที่กำหนดได้ อย่างน้อย...ที่เห็น...ที่รู้...ก็เพราะผูกพันนะถึงได้เห็น แล้วอยากจะบอกว่า เมื่อมันเป็นอย่างที่เห็น คนที่รู้สึกไม่ดีจริงๆ...ก็ตัวเราเองนี่แหละ...เพราะไม่สามารถไปเปลี่ยนแปลงอะไรได้..นอกจากบอกกล่าวให้รู้ก่อน...ก็เท่านั้น
กับคนในหัวใจก็ดูเหมือนจะมีเรื่องให้วุ่นวาย คงเพราะเราเองที่เหนื่อย...และคาดหวังว่า...เขาน่าจะเข้าใจและอยู่ข้างๆเราสักนิด มันเป็นการเรียกร้องที่ตัวเองไม่ชอบเลย...แต่กับจิตใจที่ล้าแต่ต้องฮึด...ความต้องการนี้รุนแรงมากทีเดียว และนั้นทำให้หัวใจแอบน้อยใจ คนเก่าๆวนเวียนมาให้นึกถึง คนปัจจุบัน...ไปอยู่ไหน สิ่งที่น่ากลัวคือความเด็ดเดี่ยวของใจเราเอง ประสบการณ์ทำให้ใจแข็ง...และมองความรักไม่ใช่แค่ด้วยหัวใจ แต่กับคนรัก...อาจมองว่าเรานั้น...มองความรักง่ายเกินไป แต่เพราะรู้ว่ารัก เมื่อเธอยอม...ฉันยอม เราก็ยังคงจับมือกันเดินต่อไปได้....ใช่มั้ย สัญญานะ...อย่าทิ้งให้ฉันรู้สึกเหมือนไม่มีใคร....อย่าให้ใครคนอื่นมายืนแทนที่เธอในวันที่ฉันต้องการเธอ...เหลือเกิน เพราะฉันยอมที่จะเลือกเดินไปคนเดียวเงียบๆ...ลำพัง
มองย้อนกลับไป เพียงเดือนเดียว...เราก็สามารถเติบโตกับโลกใบนี้ได้ไม่น้อย แต่ยอมรับว่าเหนื่อยจริงๆ ถึงวันนี้...ยังรู้สึกเคว้งๆ เหมือนว่าความวุ่นวายที่ผ่านมานั้นคล้ายดังพายุหมุน แม้จากไป แต่ก็ยังสร้างความมึนงงกับเราอยู่
เมื่อวานไปบริจาคเลือดมา รู้สึกดีเหมือนทุกครั้ง ความตั้งใจดีมันก็น่าจะพาเราผ่านอะไรๆไปได้แหละ แต่ตอนนี้..ขอถอยออกมาสามสี่ก้าว ไม่อยากจะเดินออกไปข้างหน้า ไม่อยากให้ใครสนใจ...หรือแม้แต่จะคิดว่าเราอยากอยู่ตรงนั้น อยากเป็นคนด้านหลัง นั่งทำอะไรเงียบๆ หากใครร้องขอ...ก็ยินดีทำให้ ไม่ต้องชอบมากมายแต่อย่าเบื่อหน่ายก็เพียงพอ บางคนแค่คนรักเพียงนับนิ้วครบ...เขาก็รู้สึกดีแล้ว...จริงๆ
ชาราบูน
| Create Date : 07 พฤศจิกายน 2551 |
|
12 comments |
| Last Update : 7 พฤศจิกายน 2551 10:11:20 น. |
| Counter : 462 Pageviews. |
|
 |
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 7 คน [
เรื่องราวของปัญหา ความยุ่งยาก ความคับข้องใจ
ความรู้สึกสับสนที่ถาโถมเข้ามา
ขอให้ผ่านไปได้ ด้วยใจที่เข้มแข็งของคุณนัทนะคะ
มีความหวัง มีศรัทธา มีพลังใจไม่ย่อท้อนะคะ
พายุนี้ก็จะผ่านพ้นไป ในสักวันหนึ่ง อาจเร็วๆนี้ หรืออาจต้องใช้เวลา แต่มันก็จะผ่านไปในที่สุดค่ะ