Bloggang.com : ลั่นทมขาว : หนึ่งเดือนที่เหลือของวัยสามสิบแปด

หนึ่งเดือนที่เหลือของวัยสามสิบแปด

เมื่อวานนี้...วันอาทิตย์ เป็นวันอาทิตย์ที่ตื่นเช้าผิดปกติ...คงเพราะคิดว่าจะต้องทำไรหลายอย่างมั้ง เลยลุกมาตั้งแต่สิบโมง (นอนไปตีสองแท้ๆ) ตั้งใจจะไปเอาของที่ Central World เพราะวันนี้กับพรุ่งนี้ก่อนไปเชียงใหม่ไม่ว่างเอาซะเลย

วันอาทิตย์...รถราไม่เยอะ แต่เอ..พอผ่านแยกลาดพร้าวไปทำไมวิภาฯรถติดละ....ก็ติดไปขยับไปทีละนิด จนมาเจอสาเหตุ....

เลนซ้ายมีรถคว่ำตะแคงอยู่...แวบแรกที่เห็นไกลๆบอกตัวเองว่า..อย่าหันไปดูนะไอ้นัท แต่แล้วหน้าก็หันตาก็มอง...ภาพที่เห็นซ้อนกับภาพที่ตรึงแน่นในสมองและความจำ...หันกลับมา...ตั้งสติขับรถต่อไป...และน้ำตาไหล

น้ำตาไหลไม่นาน...สองมือกำพวงมาลัยแน่น...คนที่ขับรถระวังอย่างฉัน...ระวังชีวิตคนอื่นยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง...ยังมีวันพลาด....

บอกตัวเอง..คิดในสิ่งที่ต้องทำดีกว่า และด้วยความไม่หยุดนิ่ง...ก็จัดการทุกอย่างเสร็จได้ในเวลาไม่ถึงสองชั่วโมง จนเพื่อนบอกว่าทำไมเร็วจัง....ก็คนไม่ปกตินี่นา

พรุ่งนี้ไปทำงานแล้ว ตอนเย็นก็จะบินไปเชียงใหม่...พาถ้วยฟูไปหาหลินปิง ไปเร็วกว่าที่คิด...เพราะเดือนหน้างานยุ่งทีเดียว จะเลื่อนออกเจ้าถ้วยก็คงเศร้า (หม่าม้าเจ้าถ้วยก็เศร้า) เราก็เอาให้มันเร็วขึ้นดีกว่า เพื่อตัวเองด้วย...อย่างน้อย...สามหมีคือความสุข...คงจะเยียวยาอะไรๆในใจได้บ้าง

อีกเดือนเดียวก็จะสามเก้าแล้ว...จะตั้งชื่อว่าไรดีอะ สามเก้าเมาไม่เลิก เอ...ท่าจะไม่ดี สามสิบเก้าเท่านั้นเอง...หืม...ดีเหมือนกัน....หรือจะ..สามสิบเก้าแล้วนะยะ เอาละ...ขอแรงช่วยกันคิดหน่อยละกันนะคะ

Create Date : 31 มกราคม 2554

Last Update : 31 มกราคม 2554 19:12:31 น.

5 comments

Counter : 504 Pageviews.