อีกไม่กี่วันจะสี่สิบเอ็ดแล้วหรือเนี่ย...โฮะโฮะโฮะ
ไม่อยากจะทำซึ้งก่อนจะโบกมือลาช่วงอายุ 30 - 40 (เวลาต้องติ๊กเลือกในแบบสอบถามต่างๆ 55555)
สี่สิบปีที่ผ่านมา...เจออะไรมาเยอะล่ะ พอถึงวันนี้ก็รู้สึกว่าถึงเราจะบ้าๆบอๆ เล่นอะไรเด็กๆ ทำเสียงสารพัดจนคนงง เรียกว่าชีวิตต้องมี soundtrack ตลอดว่างั้นก็ได้
แต่ก็ได้เติบโต คิดอะไรเป็นมากขึ้น วันเวลาผ่านไปจะว่าเร็วก็เร็ว จะว่าช้าก็ช้า เมื่อวานนี้น้องสาวต่างแม่หมั้น เราก็ไปร่วมงาน ได้เจอคนของเรื่องราวในอดีตที่เจ็บปวด แต่ก็สามารถก้าวผ่านมันมาได้...และรู้สึกว่า...
เราหลุดจากบ่วงความชังที่ก่อเกิดในใจมานานกว่าสามสิบปีลงได้ และสิ่งที่เราทำไปก็คงทำให้ผู้ชายที่เรารักมากที่สุดเห็น เราไม่รู้หรอกว่าพ่อจะคิดยังไง เราแค่อยากให้เขาสบายใจ
ดีใจที่ได้ถ่ายรูปกับพ่อ ได้กอดแขนพ่อด้วยน้า
พ่อไม่ค่อยจำอายุเรา...5555 เพราะพ่อยังหนุ่ม แต่ลูกสาวเริ่มแก่มากแล้ว
ไม่ใช่วันพ่อ...เลยวันแห่งความรัก...แต่ก็อยากบอกว่ารักพ่อที่สุดค่ะ
Create Date : 17 กุมภาพันธ์ 2556 |
|
3 comments |
Last Update : 17 กุมภาพันธ์ 2556 22:18:01 น. |
Counter : 1545 Pageviews. |
|
|
|