 |
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
 |
17 พฤษภาคม 2549 |
|
 |
 |
|
 |
|
|
|
 |
 |
 |
 |
|
 |
 |
 |
 |
|
Happy Birthday to Oomnhoy on 17th May 2006
วันนี้ย้อนหลังไปเมื่อ 11ปีที่แล้ว (17 พฤษภาคม 2538) เป็นวันที่แม่หน่องและพ่อมีความรู้สึกหลายอย่างรวมกัน จนไม่สามารถบรรยายให้ใครฟังได้ ณ เวลานั้น
เริ่มตั้งแต่ประมาณ 8โมงเช้าพ่อโก้ขับรถไปส่งแม่หน่องที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์เพื่อคลอดน้องอุ้ม ที่จอดรถไกลจากตึกที่แม่หน่องจะคลอดพ่อโก้เลยส่งแม่หน่องให้ลงที่หน้าตึกก่อน แล้วพ่อโก้ก็ไปหาที่จอดรถ แต่แม่หน่องเป็นคนที่ขี้รำคาญเลยไม่รอ และรีบเดินเพื่อจะไปเข้าห้องคลอดที่ชั้นสอง มีเจ้าหน้าที่รีบเอารถเข็นวิ่งเข้ามาหาแม่หน่องและบอกว่า ให้ขึ้นรถจะไปส่งที่ห้องคลอด แม่หน่อง say no และบอกว่าจะเดินไปเอง (ห้องคลอดอยู่ที่ชั้น2)
เมื่อพ่อโก้จอดรถเสร็จ พ่อโก้ก็ส่งแม่หน่องเข้าห้องคลอด โดยพ่อโก้ได้นั่งรอที่หน้าห้องคลอด ส่วนแม่หน่องเข้าไปในห้องคลอดปั๊บ ก็ถูกคุณพยาบาล สวนทวาร ทำความสะอาดบริเวณช่องคลอด กำจัดขนเขินอะไรก็ว่ากันไป แล้วพยาบาลก็ให้แม่หน่องนอนรอที่ห้องรอคลอด ซึ่งเป็นห้องรวมมีประมาณ 10เตียง เตียงที่แม่หน่องนอนรอคลอดเป็นเตียงด้านในสุด คุณหมอสั่งให้พยาบาลให้น้ำเกลือเร่งคลอดกับแม่หน่อง จนถึงช่วงประมาณบ่ายสองโมง คุณหมอได้มาบล็อกสันหลังแม่หน่อง เพื่อให้ชาก่อนที่จะไปคลอด ปานประหนึ่งแม่หน่องเป็นคนไข้ วีไอพี เพราะคุณหมอที่ทำคลอดน้องอุ้มเป็นอาจารย์ เพราะฉะนั้นทุกครั้งที่คุณหมอจะมาทำอะไรกับแม่หน่องก็ตาม ก็จะมีนักเรียนแพทย์มายืนออกันหน้าสลอนอีกประมาณนับสิบคน เพื่อมาเรียนรู้ พอทั้งคุณหมอและพยาบาลไม่อยู่แม่หน่องก็ได้มองไปที่เตียงอื่น ๆ ที่ดูท่าทางแต่ละคนช่างเจ็บปวดหรือเกิน บ้างก็ร้องครวญครางเหมือนในหนังไทย "โอ๊ย ไม่เอาอีกแล้ว ปวดเหลือเกิน" พวกพยาบาลก็แซวบอกไม่เชื่อ แต่เชื่อมั้ยว่าแม่หน่องปวดเหมือนกัน(ตอนยังไม่บล็อก)แต่ไม่ร้องเพราะเราอ่านหนังสือมามาก แล้วในหนังสือบอกวิธีว่าตอนปวดท้องให้ทำอย่างไร แล้วเราก็ทำตาม
จนกระทั่งถึงเวลา 6โมงเย็นเป๊ะ พยาบาลเข็นแม่เข้าห้องคลอด พยาบาลได้จับขาแม่หน่องแยกออกจากกันเพื่อจะยึดไว้กับขาหยั่ง ขาน่ะกางออกประมาณเกือบร้อยห้าสิบองศาเห็นจะได้ ในห้องจะมีคุณหมอที่ต้องทำคลอดน้องอุ้ม นักเรียนแพทย์ประมาณแปดคน กุมารแพทย์ 1คน นักเรียนของกุมารแพทย์อีก 1คน พยาบาล 1 คน หมอบอกให้แม่หน่องเบ่ง เนื่องจากแม่หน่องถูกบล็อกสันหลังเลยไม่มีความเจ็บปวดเลยไม่รู้ว่าตัวเองต้องเบ่งตอนไหน พวกนักเรียนแพทย์และพยาบาลเลยต้องนับ 1 2 3 และทำเสียงเบ่งให้แม่หน่องทำตาม แม่หน่องก็เอาแต่หัวเราะเพราะขำ และไม่ได้มีความเจ็บปวดเพราะมันชาไปหมด หมอให้ทำอย่างนั้นหลายครั้ง จนไม่ไหวแล้ว คุณหมอเลยต้องใช้ที่ปั๊ม ซึ่งดูแล้วเหมือนที่ปั๊มท่อน้ำทิ้งเวลาท่อตัน เอาไปดูดหัวน้องอุ้มออกมา พอน้องอุ้มออกมาปุ๊บไม่ต้องรอให้คุณหมอตีก้น แค่คุณหมอหมุนน้องอุ้มไปมา น้องอุ้มก็ร้องดังมาก แม่เริ่มสังเกตุลูก และมองตาม โอเคแม่หน่องเห็นแล้วน้องอุ้มมีปานแดงที่แขนซ้าย หมอตัดสายรกแล้วส่งน้องอุ้มต่อให้กุมารแพทย์ เพื่อจัดการเรื่องความสะอาดเบื้องต้น แล้วก็เอาน้องอุ้มมานอนทับบนหน้าอกแม่ เพื่อดูดนมเป็นครั้งแรก (น้องอุ้มคลอดออกมาประมาณ 6.20pm)
พ่อโก้นั่งรอลูกและเมียตั้งแต่แปดโมงเช้าถึงหกโมงเย็น อย่างอดทน และคุณยายตุ๊ก็มานั่งรอน้องอุ้มด้วยกัน จนกระทั่งพยาบาลเค้าเอาตัวน้องอุ้มออกไปก่อนเพื่อไปรอแม่หน่องอยู่ที่ห้องพิเศษ คุณยายตุ๊เห็นน้องอุ้มแล้วรู้ทันทีว่าหลานตัวเองเลยเดินตามไปที่ห้อง ส่วนพ่อโก้ก็รอรับแม่หน่องเพื่อจะไปหาลูกด้วยกัน
น้องอุ้มเป็นเด็กเลี้ยงง่าย เพราะพ่อโก้แม่หน่องผสมผสานวิธีเลี้ยงแบบสมัยใหม่และเก่าปนกัน พ่อโก้สร้างวินัยให้ลูกตั้งแต่เกิด โดยที่พ่อโก้ไม่ยอมให้ลูกร้องขอนม พ่อโก้จะตั้งนาฬิกาปลุกเป็นช่วง ๆ ให้แม่หน่องตื่นมาให้นมลูก ส่วนเรื่องฉี่นั้นพ่อโก้ให้น้องอุ้มใส่pampersตั้งแต่เด็ก เพราะเราอ่านหนังสือแล้วในหนังสือบอกว่าเด็กต้องนอนหลับลึกแล้วเค้าจะเจริญเติบโตเร็ว ให้ลูกนอนคว่ำหัวจะได้สวยแล้วเวลาอ๊อกก็จะไม่เข้าจมูกลูก
การเลี้ยงน้องอุ้มเป็นไปตามหลักการทุกอย่าง เลิกนมขวดเมื่อสองขวบ โดยให้กินนมกล่องแล้วดูดจากหลอดแทน ฝึกเรื่องการบังคับฉี่ซึ่งน้องอุ้มไม่เคยฉี่ราดที่นอน(น้องอุ้มเลิกใส่ pampers ตอน 1ขวบ)
ทำไมเวลา 11ปี มันเร็วขนาดนี้ แม่หน่องยังมีความรู้สึกเหมือนเพิ่งคลอดน้องอุ้มได้ไม่นาน ตอนนี้ลูกของแม่สูง 145 ซม. หนัก 36 กก. ในขณะที่วันนี้เมื่อ 11 ปีที่แล้ว น้องอุ้มสูงเพียง 52ซม. หนักเพียง 3060กรัมเท่านั้น
วันเกิดน้องอุ้มวันนี้ถือเป็นวันพิเศษของแม่หน่องพ่อโก้ด้วย แต่พ่อโก้ต้องทำงาน น้องอุ้มต้องเรียนหนังสือและซ้อมว่ายน้ำด้วย ทำให้เราต้องออกไปฉลองกันเวลาประมาณสองทุ่ม น้องอุ้มไม่ต้องการอะไรเป็นของขวัญวันเกิดจากพ่อแม่ เพราะน้องอุ้มคิดว่าน้องอุ้มมีทุกอย่างแล้ว (เออโชคดีไป) เราเลยไปนั่งทานข้าวกันสามคนพ่อแม่ลูกและน้าโอ้ด
แม่หน่องและพ่อโก้อยากบอกว่าน้องอุ้มคือของขวัญพิเศษจากเบื้องบนที่ได้กรุณาให้มา น้องอุ้มเป็นสิ่งมหัศจรรย์สำหรับพ่อแม่ My Wonderful candy, I love you.

น้องอุ้มกะน้าโอ้ด

น้องอุ้มกะเค้กวันเกิด


พ่อโก้ของน้องอุ้ม

แม่หน่องมัวเพลิดเพลินกับการรับประทานและการถ่ายรูป เพราะฉะนั้นไม่มีรูปแม่หน่องอีกตามเคย เอาไว้คราวหน้าจะไม่ลืมรูปตัวเองนะคะ
Create Date : 17 พฤษภาคม 2549 |
Last Update : 19 สิงหาคม 2549 10:06:39 น. |
|
15 comments
|
Counter : 855 Pageviews. |
 |
|
|
โดย: น้าหวาน IP: 203.144.141.21 วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:13:15:34 น. |
|
|
|
โดย: นู๋หน่อย IP: 203.144.141.21 วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:14:42:45 น. |
|
|
|
โดย: องุ่นค่ะ IP: 203.147.43.38 วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:00:00 น. |
|
|
|
โดย: toffypotty IP: 58.147.87.119 วันที่: 18 พฤษภาคม 2549 เวลา:18:27:12 น. |
|
|
|
โดย: Kaew IP: 203.155.40.132 วันที่: 19 พฤษภาคม 2549 เวลา:8:23:08 น. |
|
|
|
โดย: thaniya IP: 203.144.229.194 วันที่: 19 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:23:06 น. |
|
|
|
โดย: ออย IP: 61.7.130.149 วันที่: 19 พฤษภาคม 2549 เวลา:16:39:30 น. |
|
|
|
โดย: น้าปอนด์ IP: 58.147.43.237 วันที่: 25 พฤษภาคม 2549 เวลา:10:40:06 น. |
|
|
|
โดย: พี่โอ IP: 61.90.235.138 วันที่: 26 พฤษภาคม 2549 เวลา:21:11:34 น. |
|
|
|
โดย: น้าทีม IP: 202.12.97.100 วันที่: 31 พฤษภาคม 2549 เวลา:15:22:34 น. |
|
|
|
โดย: หมาน้อยเองค่ะ IP: 58.147.40.209 วันที่: 2 มิถุนายน 2549 เวลา:21:39:46 น. |
|
|
|
โดย: เมย์ สาธิต มอดินแดง IP: 203.113.60.7 วันที่: 3 มิถุนายน 2549 เวลา:22:08:36 น. |
|
|
|
โดย: ป้ามด วันที่: 13 มิถุนายน 2549 เวลา:7:32:31 น. |
|
|
|
โดย: น้ายุ้ย IP: 203.146.154.113 วันที่: 15 มิถุนายน 2549 เวลา:14:13:13 น. |
|
|
|
โดย: ลุงหนุ่ม +ป้าติ๊ก+น้องแพรวา IP: 203.113.56.10 วันที่: 15 สิงหาคม 2549 เวลา:10:39:58 น. |
|
|
|
| |
|
|
 |
 |
 |
 |
|
|