เหนื่อย (ใจ) จัง
เวลาที่เราใช้หัวใจทำงาน โดยไม่ผ่านสมองมันทำให้เราลืมคิดถึงตัวเอง ลืมคิดถึงครอบครัวจะมีการทุ่มเทที่ผิดปกติวิสัยของความเป็นมนุษย์ไม่นอนก็ได้ ไม่กินก็ได้ ขอแค่ได้ทำงานที่ตัวเองรักแม้ไม่มีสิ่งตอบแทนใดๆ....แต่สิ่งที่ได้รับมันกลับมีค่าทางจิตใจแต่เมื่อสิ่งที่เราตั้งใจทำ ถูกแปรเจตนาไปอีกแบบหนึ่งการแปรเจตนาด้วยการคิด พูด นินทา โดยไม่คิดเข้ามาถามตรงๆแบบนี้ไม่ใช่วิธีการของคนที่เค้ารักกันทำกันมันจะมีประโยชน์อันใด ที่จะต้องอยู่ร่วมกัน ใช้ชีวิตร่วมกันในเมื่อแท้ที่จริงแล้ว สิ่งที่เราได้ทำร่วมกันด้วยความรักในสิ่งเดียวกันมันไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิตเรา ไม่ใช่แม้เพียงกึ่งหรือครึ่งเมื่อมีพบ...ก็ต้องมีการลาจากยังคงดีใจและสุขใจ....ที่มีมิตรภาพอบอวลรอบๆ ตัวขอบคุณทุกคนที่ให้ความรัก มิตรภาพที่แท้จริงขอบคุณบางคนที่ทำให้รู้ว่า ความรักเอาชนะความชังไม่ได้ขอบคุณทุกๆสิ่งที่นำพาให้เรามาพบกัน....ขอบคุณ
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
