 |
|
|
 |
 |
|
|
| | 1 | 2 | 3 |
| 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 |
| 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 |
| 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 |
| 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 |
|
|
| |
|
 |
|
|
|
ครั้งแรกที่ Afton Alps เจ็บกว่านี้มีอีกไหม ฮือๆๆ (9 มีนาคม 2550)
อิอิ เห็นจั่วหัวว่าเป็นครั้งแรก ก็ครั้งแรกจริงๆ อ่ะนะ เจ็บไม่วันลืมจริงๆ ฮือๆๆ ไม่ใช่ไรหรอก ประสบการณ์เล่นสกีครั้งแรกอ่ะนะ :-)
เปิดเรียนสัปดาห์แรกของเซสชั่นนี้ ดั๊นมีกิจกรรมวันศุกร์เป็นสกีซะงั้น ตอนแรกก็คิดๆ อยู่หลายตลบว่าจะเอาอย่างไรดี จะไปดีไหม เพราะว่าของมันไม่เคยนี่นะ ครั้งแรกก็ต้องเสียว ต้องกลัวกันเป็นธรรมดา จริงไหมจ๊ะ
ที่จริงแล้วจะไปกันตั้งแต่สัปดาห์ก่อน แต่ติดที่มีพายุหิมะพอดี ก็เลยต้องเลื่อนมา กว่าเราจะตัดสินใจได้ ก็ล่อไปวันสุดท้ายคือวันศุกร์ช่วงเช้าก่อนจะไปนั่นแหละ ประมาณว่าหนูอยากลองของใหม่ในชีวิต หนูชอบท้าทาย อะไรประมาณนั้น (จริงๆ ละกลัวโคตรๆ)
ก่อนขึ้นรถ นัดพบกันที่ Arches อีกแล้วครับท่าน บรรยากาศสนุกสนานเชียว
ขึ้นรถไป ใจก็ตุ้มๆ ต่อมๆ ว่าจะเป็นยังไงบ้างนะ จะยากเปล่าว้า คิดไปต่างๆ นานา ก็พอดีถึงซะอย่างนั้น โอ้ ไวจริงๆ แบบว่าไม่ถึงชั่วโมงก็ถึงแล้ว ฮ่าๆๆ ดีจัง
พอถึงแล้วก็จัดการไปกรอกรายละเอียดของตัวเอง ที่อยู่ น้ำหนัก ส่วนสูง แล้วก็ไปจ่ายตังค์ค่าเช่าอุปกรณ์ เลือกรองเท้า จากนั้นก็เก็บข้าวของใส่ล็อกเกอร์ให้เรียบร้อย แล้วก็ถือไอ้ใบที่กรอกน่ะไปให้เค้าเลือกเลื่อน เพราะตะละคนก็น้ำหนัก ส่วนสูงแตกต่างกันไป ก็ต้องเลือกให้เหมาะสมกับร่างกาย ดังนั้นโปรดอย่าโกงน้ำหนัก
ฮ่าๆๆ จะว่าไป ตอนแรกเราก็กรอกแบบว่าต่ำๆ พอไปขั้นตอนนี้ต้องรีบแก้ทันที เดี๋ยวเอาเบอร์เล็กมาละแย่เลย เรากับกิ๊ฟก็รั้งท้ายอยู่ 2 คน คนอื่นๆ เค้าออกไปลานสกีกันหมดแระ และกว่าจะหาได้ว่าตรงไหนมันคือที่ที่เค้าสอนสำหรับนักสกีระดับ beginner ก็แทบแย่แน่ะ เค้าเรียนกันไปได้สักพักแล้วหละ
ก็ใช้เวลาอยู่ตรงนั้นประมาณชั่วโมงกว่าๆ ก็เรียนรู้การบังคับ การกำหนดทิศทาง อะไรนี่แหละ แล้วก็ฝึกๆ กันไป ก็ตรงลานสกีสำหรับ beginner นั่นแหละ เพราะไปสูงกว่านั้นก็คงแย่ ยังไม่คุ้นกันเลย
ท่าง่ายๆ ที่เค้าสอน ก็ท่า 11 (eleven) กะท่า A (capital A) แล้วก็การทำขาเวลาต้องการเลี้ยวซ้ายหรือเลี้ยวขวา
เราก็ชิวๆ ไปเรื่อย พยายามจะฝึกให้คล่อง แต่ก็อย่างว่าอ่ะนะ มือใหม่หัดขับก็อย่างงี้ กว่าจะบังคับให้มันได้ดังใจก็แสนจะเข็ญใจ โอ้ ทำไมมันยากขนาดนี้วะ เฮ่อ! ไอ้เจ้ากิ๊ฟก็นู่น นั่งกระเช้าขึ้นไปเล่นข้างบนแระ เรายังเตาะแตะอยู่ข้างล่างอยู่เลย
รอบต่อมากิ๊ฟก็มาชวน แบบว่าขึ้นข้างบนดีกว่าพี่ เราก็เอาไงดีวะ ยังรู้สึกว่าตัวเองยังเล่นได้ไม่ดีพอเลย แต่ก็เอาวะ ค่อยๆ เล่นละกัน คงไม่เป็นไร ช้าๆ สโลว์ๆ พองาม คิดได้อย่างนั้น ก็ขึ้นกระเช้าตามกิ๊ฟไปเลย อิอิ
ปรากฏว่าพอลง ด้วยความแรงของกระเช้ามันก็ผลักเราลงไปตามทางลาด โอ้ มายก้อด ทางตรงนั้นก็หมิ่นเหม่ชิดกับริมทางมากๆ ยังไม่ทันจะคิดอะไร ไอ้เจ้าเลื่อนสกีก็พาเราตกลงไปข้างไหล่ทาง เราก็เฮ้ย อะไรวะเนี่ย ใจก็ตูมๆ คิดไปว่า นี่เราจะตกหน้าผาไหมเนี่ย แบบว่าตอนนั้นตกใจ ก็เลยคิดไปร้อยแปด จริงๆ หน้าผาก็ไม่ได้ชันมาก แต่ถ้าตกลงไปก็ใช่เล่นเหมือนกัน
จากนั้นก็พยายามจะลุกขึ้นมา แต่ด้วยความชัน ก็ทำให้เราตกลงไปอีก คราวนี้ไม่พยายามแระ เพราะว่ารู้สึกเจ็บหลัง เจ็บขามากๆ แถมกระแดะไม่ใส่ถุงมืออีก มือมันก็ครูดไปกับหิมะซิจ๊ะ แสบกันไปซะ อิอิ
กิ๊ฟไปตามเพื่อนมาช่วย ดึงเราขึ้นมาจากข้างทาง แล้วเพื่อนก็พยายามจะช่วยถอดรองเท้าออกจากเลื่อนให้ โห แข็งมากๆ ขนาดสองคนช่วยกันยังไม่ออกเลย สุดท้ายเราก็เลยบอกเพื่อน ไม่เป็นไร เราจะพยายามเอง แหม กว่าจะถอดได้แทบแย่เหมือนกัน พยายามปล้ำกับมันอยู่นานมาก ประมาณว่ามือเท้าก็ล้าแล้วด้วย ก็ตกลงมาตั้งสองทีนี่นะ เฮ่อ
พอถอดได้ ก็เลยนั่งกระเช้ากลับลงไปข้างล่างเลย เจอเพื่อนระหว่างทาง เพื่อนก็ตะโกนถามไถ่กันใหญ่ ก็เข้าใจว่าเป็นห่วงอ่ะนะ แต่ก็อายๆ จัง เพราะว่ามีเรานั่งกลับลงมาคนเดียว คนส่วนใหญ่เค้าจะสกีลงมากันอ่ะนะ แง.. อายจัง ทำไงได้ กรูเจ็บนี่หว่า
พอลงไปข้างล่าง ก็เลยขี้เกียจเล่นมันแระ แบบว่าเจ็บ(หลัง) แสบ(มือ) มาก นั่งเล่น เดินเล่น ถ่ายรูปดีกว่า
เอาอุปกรณ์ไปคืนเรียบร้อยก็เลยไปเดินเล่นก่อน ไปยืนดูเค้าเล่นสโนว์บอร์ดกัน โห ตื่นตาตื่นใจมาก อยากเล่นบ้างจัง แต่ก็ไม่รู้จะเป็นยังไง ขนาดสกียังเอาไม่รอดเลย ฮ่าๆๆ ไม่เป็นไรค่อยๆ เป็น ค่อยๆ ไป ว่าจะเดินไปตรงที่เค้าเล่นสโนว์ทรู้ป ก็ไม่มีผู้คนอีก สงสัยเลิกเล่นกันหมดแล้ว ก็เลยไม่ได้เห็นบรรยากาศเลย ได้แต่มาดูรูปที่เพื่อนถ่ายกันมานี่แหละ
จากนั้นก็ไม่มีอะไร ก็เลยไม่นั่งดูเพื่อนๆ เล่นสกี ก็เลยอาสาเป็นตากล้องให้เพื่อน ใครอยากได้รูป อยากถ่ายวีดีโอ มาจัดให้ ก็เพลิดเพลินจำเริญใจไป ดีที่อากาศไม่หนาวมาก ไม่งั้นคงจะแย่ เพราะนั่งถ่ายรูปอยู่กับที่นานมากๆ ไม่ได้ไปไหนเลย
ก็รอเวลากลับนู่นแหละ ถึงต้องหาอะไรทำฆ่าเวลา กว่าจะได้กลับก็ประมาณสามทุ่ม ขึ้นรถได้ก็นั่งคุยกับเพื่อนไปตลอดทาง จริงๆ ส่วนใหญ่เราจะเป็นผู้ฟังมากกว่า (ฮา) ปรากฏว่าพอถึงหอ ต้องหาอะไรกินใหญ่เลย เพราะว่าหิวโคตรๆ แถมบรมเหนื่อยอีกต่างหาก
สรุปแล้วการไปเล่นสกีของเราครั้งนี้ ถือเป็นประสบการณ์ที่มีค่าสำหรับเรามากๆ เพราะว่าก็ทำให้เราได้รู้จักมัน คิดแล้วเสียดายแทนเพื่อนๆ ที่ไม่ได้มาเหมือนกัน ในความคิดเรา คิดว่าถ้ามีโอกาสได้ทำอะไรก็ทำไปเหอะ เดี๋ยวพอตอนหลังจะโหยหา ตัดพ้อ ว่าทำไมตอนนั้นถึงไม่ทำนะ
จบแระ :-)
| Create Date : 26 มีนาคม 2550 |
| Last Update : 3 เมษายน 2550 9:33:23 น. |
|
0 comments
|
| Counter : 309 Pageviews. |
|
 |
|
|
|
|
|
| bugsong |
 |
|
|
|
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
