ธิดาวานร..โสตาย กับบักมึน หลังปีใหม่มา งานเข้าเยอะพอสมควร ถึงบัดนี้ยังเคลียร์งานออกไปไม่หมดเลย แต่อยากจะอัพเดตบล็อกบ้าง เดี๋ยวมันจะเหงาเสียก่อน ครั้นจะอัพเดตว่า ตอนนี้อินทัช เป็นบักมึนมากๆ เจ้าเล่ห์ จอมมายาและตอแหล่สุดๆ ก็คงจบแต่เพียงเท่านี้ แต่ผมอยากจะอัพเดตมากกว่านี้ วันนี้เลยจะเขียนเรื่องเกี่ยวกับ ธิดาวานร..โสตาย กับบึกมึน ธิดาวานร..โสตาย คือ ลูกของเพื่อนภรรยาครับ ปัจจุบันอายุน่าจะ 11 เดือน โตกว่าอินทัชประมาณ 6 เดือน ทำให้ช่วงก่อนคลอดอินทัชเราได้เห็นพัฒนาการหลายๆ อย่าง ฉายา ธิดาวานร...โสตาย เป็นฉายาที่คุณแม่เขาตั้งให้ลูกเอง ได้มาจากความซนสุดๆ ซนแบบไม่รู้เจ็บ คำว่า โสตาย ก็เป็นภาษาอีสาน ความหมายโดยประมาณคือ "สู้จนตาย" ทำอะไรสักอย่าง ให้ตายกันไปข้างหนึ่ง" ในที่นี้จึงหมายถึง "ธิดาวานรที่เล่นให้ตายกันไปข้างหนึ่ง" คุณแม่ของธิดาวานร ก็มีวิธีเด็ดๆ ป้องกันเจ้าตัวเล็กเล่นซนแบบราคาประหยัด หลายท่านอาจใช้ยางปูพื้นสำหรับเด็ก ซึ่งมีราคาแพงมาก อย่างต่ำ ๆ ตร.ม. หนึ่งก็นับร้อยบาท ปูให้เด็กเล่นได้สบายๆ ก็ไม่ต่ำกว่าพันบาท แต่ปัญหาที่ตามมาคือ ต่อไปปูยังไง ถ้าเด็กเล่นแรงๆ ล้มใส่พื้นยาง ยังไง ก็ยังเจ็บอยู่ดี คุณแม่ธิดาวานร มีไอเดียดีๆ คือ ใช้ผ้านวมผืนใหญ่ๆ ที่มีทั้งปลอกผ้าและใยผ้านุ่มๆ ซึ่งใช้ของเก่าๆ ก้ได้ ซักให้สะอาด จากนั้นไปซื้อฟองน้ำ ขนาดใหญ่กว่า หรือเล็กกว่าผ้านวมนิดหน่อยก็ได้ ราคารวมๆ ไม่เกินพัน อาจจะแค่ 2-3 ร้อยบาท ถ้าไปซื้อถูกแหล่ง แหล่งที่ว่า คือ ตามร้านทำเบาะ หรือไม่ก็แหล่งขายวัตถุดิบทำเบาะ แถวๆ วงเวียน 22 ที่ขายทั้งพลาสติก ทั้งอะคริริก (ถ้าจำไม่ผิด) จากนั้นก็เอาฟองน้ำที่ได้ ใส่เหมือนไส้ผ้านวม ประโยชน์ที่ได้คือ นิ่มกว่า ซักได้สะอาดกว่า เก็บได้ง่ายกว่า ปรับเปลี่ยนได้ตามสภาพพื้นที่มากกว่า ตอนช่วงที่ซนๆ นี่ ผมกับภรรยาก็ยังนึกสงสัยอยู่ว่าอินทัชจะซนมากน้อยแค่ไหน แต่ปัจจุบันเรารู้แล้วว่า อินทัชนั้น ควรได้รับฉายาว่า บักมึน เพราะอินทัช มึนมากๆ ตอนนี้เรียกร้องเป็นทุกอย่าง เวลาไปเดินเที่ยวห้าง ถ้ารถเข็นหยุดเพราะผมหรือภรรยาแวะดูสินค้า อินทัชก็จะร้องกรีดขึ้นมา นัยว่าฉันจะไปต่อ อย่าหยุด ถ้าเข็นรถต่อ อินทัชก็จะหยุดทันที แต่ถ้าไม่ก็มีอาการกรีดร้อง พร้อมดิ้น หรือเวลากินนม ถ้าอิ่มแล้วหรือไม่อยากกิน ก็จะส่ายหน้า เอาลิ้นดันออก ที่สำคัญที่สุด เวลาไม่พอใจอะไรสักอย่าง อินทัชก็จะกรี้ดร้อง ดิ้นสุดแรงเกิด หรือบ่นอย่างต่อเนื่องจนกว่าจะมีใครมาสนใจสักคนหนึ่ง แล้วหากภารกิจนี้สำเร็จ มีใครสักคนมาอุ้มหรือเล่นด้วย อินทัชก็จะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ สายตาจะเย้ยคนอื่นๆ เป็นความหมายประมาณว่า "ไงละ แล้วก็มีคนมาเล่นกับฉัน ไม่ง้อหรอก" ปล. รูปน้องเติร์น ธิดาวานร ถ่ายตั้งแต่ตอน 6 เดือนครับ   Create Date : 15 มกราคม 2552 5 comments Last Update : 15 มกราคม 2552 15:04:14 น. Counter : 1289 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายคะ   โดย: ApPleNarak999 15 มกราคม 2552 15:36:37 น.

มีความสุขกับครอบครัวมากๆนะคะ   โดย: aaa IP: 203.148.160.50 15 มกราคม 2552 17:04:53 น.

เข้ามาดูฉายา .. หล่อขนาดนี้ พ่อแม่ยังใจร้าย ว่าเค้ามึนได้น้อ ไม่ไหว ก็ส่งมาทางนี้นะคะ ยินดีรับ อิอิ น่ารักแบบนี้   โดย: SaNs tOi : Le MoNdE s'EcrOulE 16 มกราคม 2552 3:09:42 น.

เด็กๆก็มีอาการคล้ายๆกันเลยครับ น้องเหนือเมฆก็มีคล้ายๆกันเลย   โดย: น้องเหนือเมฆ 17 มกราคม 2552 0:22:54 น.

อ้าว ป้าโรสข้ามเรื่องนี้ไปได้ไงเนี่ย ย้อนกลับมาอ่านค่ะ ธิดาวานรนี่ก็น่ารักไม่แพ้น้องอินทัชเลยนะคะ ตาแป๋วเชียว ป้าโรสว่าตอนนี้คงยังไม่ถึงเวลาเป็น"วานร"ของน้องอินทัชมังคะ ถึงตอนคลานหรือเดินได้เนี่ย คุณพ่อคุณแม่เตรียมจับให้ทันก็แล้วกัน 55555 ตอนนี้เป็นบักมึนไปก่อนนะคะน้องอินทัช   โดย: pinkyrose 20 มกราคม 2552 10:08:34 น.