|
| 1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 |
7 | 8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 |
14 | 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 |
21 | 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 |
28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
ของขวัญให้...พ่อ
เกิดมาอยู่บนโลกนี้อีกนิดเดียวก็ 30 ปีแล้ว พึ่งได้มีโอกาสเรียกตัวเองว่า พ่อ ก็ปีนี้
ปกติวันพ่อก็ไม่เคยหาของขวัญหรือทำอะไรให้พ่อ (ของผม) ดีใจเลยสักครั้ง
ถ้าจะมีก็คงเป็นของขวัญที่กลับตัวกลับใจ ตั้งใจเรียนจนสอบติด จุฬาฯ กระมั้ง
และแม้ผมอาจไม่เคยคิดทำอะไรให้พ่อในวันพ่อก็ตาม แต่ผมก็เชื่อมั่นว่า ลูกของพ่อคนนี้มีนิสัยเกือบเหมือนพ่อร้อยเปอร์เซ็นต์
ดังนั้นในวันนี้ที่ผมเป็นพ่อคนกับเขาแล้ว ผมจึงอยากจะบอกความในใจบางอย่างให้พ่อ (ของผม)
ปาป๋า...ครับ
ปาป๋ายังจำเด็กตัวเล็กๆ ที่คอยเกาะแขน ทิ้งตัวลงพื้นให้ปาป๋าลาก เล่นอย่างสนุกสนานได้ไหม ปาป๋ายังจำเด็กตัวเล็กๆ ที่ใกล้วันสอบแล้ว แต่เขาก็ยังเอาสมุดเพลงมานั่งร้องนั่งท่องอย่างกับเป็นตำราได้ไหม ปาป๋ายังจำเด็กตัวเล็กๆ ที่รอฟังนิทานจากวิทยุที่ต้องเปิดกันทุกเช้าก่อน เราจะไปโรงเรียนได้ไหม ปาป๋ายังจำเด็กตัวเล็กๆ ที่สอบตกแล้วตกอีก ซ่อมแล้วซ่อมอีก หัวสมองขี้เลี่อยได้ไหม
ปาป๋ารู้ไหม ถ้า...ไม่มีใครซื้อคอมพิวเตอร์จอเขียวมาให้ลองเล่น ปาป๋ารู้ไหม ถ้า...ไม่มีใครหักลิควิด เพื่อพยายามสอนให้เขียนให้ถูกต้อง ปาป๋ารู้ไหม ถ้า...ไม่มีใครมาเป็นตัวอย่างให้ลูกเห็นว่า ทุกสิ่งทุกอย่างเราทำได้ หากพยายาม ปาป๋ารู้ไหม ถ้า...ไม่มีใครชักชวนให้ไปทำอย่างอื่น เมื่อรู้ว่าลูกไปเล่นสนุ๊กกับเพื่อน
วันนี้ลูกคนนี้ คงไม่ได้เป็นอย่างนี้
และแม้เวลาจะผ่านมาแล้วถึง 30 ปีนับตั้งแต่ลูกคนนี้เกิดมา ปาป๋าก็ยังคงทำหน้าที่พ่อ และเป็นห่วงลูกชายคนนี้อยู่เสมอ
ในวันที่ลูกคนนี้ได้เป็นพ่อกับเขาบาง ทำให้ได้เรียนรู้อย่างลึกซึ้งว่า ความรักของปาป๋าที่ให้มาตลอดนั้นยิ่งใหญ่กว่าความรักใดๆ ในโลก
ปาป๋าคือ พ่อที่ดีที่สุดในโลก
--------------------------------------
เขียนไปเขียนมา ดันเข้าเรื่อง...จนได้ กลับมาเรื่องอินทัชดีกว่าครับ
ตอนนี้อินทัช เริ่มหยิบจับของเข้าปาก หยิบของชูไปมาได้แล้ว และก็ชอบพ่นน้ำลาย โดนกันทั่วหน้า (ทั่วหน้าจริงๆ ) ทั้งผมและภรรยา
ที่สำคัญ อินทัชจะพูดแล้ว ผมละงงเลย ไม่ใช้ร้องอ้อแอ้เหมือนเดิม 4 เดือนปกตินะครับ
แต่ร้อง เหมือนเด็กกำลังหัดพูด (ทำเอา งง)
คือ จะเอาอะไร จะให้ทำอะไร ก็จะร้องพูดอยู่ภาษาเดียว
ประมาณว่าถ้าผมหรือภรรยา สุ่มถูกต้องว่า ไอ้ที่ร้องพูดต้องการอะไร เขาก็จะหยุด แต่ถ้าไม่ก็จะร้องพูดต่อไป
ผมเลยคิดว่ามันต่างกับการอ้อแอ้อยู่คนเดียวของเด็ก 4 เดือนมากนัก
นอกจากนี้อินทัชตัวยาวขึ้นอย่างเห็นได้ชัดเจนมาก ตอนนี้น่าจะ 70 เซนติเมตรได้แล้วมั้ง
ใครๆ เห็นก็ชอบถามว่าน้องกี่เดือนแล้ว เดินได้หรือยัง
ผมเลยคิดในใจว่า ต่อไปนี้ พ่อแม่มันคงไปทานร้านบุฟเฟ่ต์ไม่ได้แล้ว เพราะแม้อินทัชทานไม่ได้ แต่อาจต้องจ่ายตังค์เพราะสูงเกิน
----------------------- เขียนมายาวแล้ว ขอโชว์รูปบ้าง เป็นรูปถ่ายแบบในสตูของผม
ใครสนใจถ่ายแบบนี้ก็บอกได้นะครับ
ปิดท้ายด้วยรูป โลกยิ้ม ที่นานๆ จะมีสักครั้งครับ
Create Date : 01 ธันวาคม 2551 |
Last Update : 2 ธันวาคม 2551 0:00:41 น. |
|
5 comments
|
Counter : 711 Pageviews. |
|
|
|
โดย: little nuch วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:9:04:45 น. |
|
|
|
โดย: pinkyrose วันที่: 2 ธันวาคม 2551 เวลา:16:15:32 น. |
|
|
|
โดย: My LeOZaA วันที่: 4 ธันวาคม 2551 เวลา:19:42:36 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
นนทบุรี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
ปัจจุบันทำงานเป็นผู้จัดการฝ่ายการตลาด ให้กับบริษัทแห่งหนึ่ง
สำหรับบล็อกนี้ เขียนขึ้นเพื่อเป็นบันทึกเรื่องราวชีวิตของน้องอินทัชไว้จดจำ และเป็นข้อมูลสำหรับคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ให้ได้อ่านกันสนุกๆ ด้วยนะครับ
|
|
|
|
|
|
|
รูปน่ารักดีค่ะ