cut my hair

เฮ้อ!! ช่วงนี้พระศุกร์เข้าพระเสาร์แทรก ครูกลางค่อยชื่นมื่นมาหน่อยเพราะได้หยุด ถ้าเป็นวันจันทร์ละก้อ ครูกลางจะค่อนข้างเซ็งเล็กน้อย เพราะต้องทำงานอีกแล้ว ทำไมอาทิตย์นึงต้องมีวันจันทร์ถึงวันศุกร์ด้วย ?? ถ้าครูกลางเป็น คมช ครูกลางจะสั่งให้ในหนึ่งอาทิตย์มีวันเสาร์ 3 และวันอาทิตย์อีก 4 เลยละ ... ฮ่า ๆ !!

ข่าวคราวเพื่อนฝูงก็มีบ้างเช่นเคยครับ ข่าวเศร้ามาก่อนครับ คือคุณแม่ของหมอสุรทัศน์ เพื่อนเราที่ลำปางถึงแก่กรรมแล้วครับ เนื่องจากอยู่ไกล เพื่อนฝูงทางกรุงเทพโดยตาอู๊ดก็มอบหมายให้คุณหมีเป็นตัวแทนพรรคพวกไปเคารพศพ ครูกลางก็ได้ข่าว พอดีกะลังจะไปเยี่ยมน้านงค์ที่เชียงใหม่พอดี ก็เลยแวะที่วัดปงสนุก ลำปาง แต่ไม่พบคุณหมอ ก็ขอแสดงความเสียใจด้วยครับ ข่าวดีก็คือ ตาอู๊ดเล่าว่าคุณหมอแกได้ไปอบรมที่ ก.อ.ร.ม.น. เอ๊ย! ไม่ใช่ครับ ครูกลางจำไม่ได้แล้วว่าที่ไหน ว่าแต่ว่า ใครว่าได้อบรมเป็นข่าวดีวะ ? ครูกลางค้านเสียงแข็งเลย ใกล้จะเกษียณแล้วยังมาอบรมอะไรกันอีก ทำให้สมองยุ่งเหยิงน่ารำคาญ !! ..ฮ่า ๆ !!

อย่างที่ว่าไว้คราวที่แล้วน่ะครับ ช่วงนี้ครูกลางเหงาจริงเหงาจัง เหงาเอามาก ๆ ก็เลยมักจะนั่งคนเดียวที่โต๊ะข้างบ้าน หาเครื่องดื่มบ้งกับแกล้ม รวมทั้งน้ำแข็ง มาเป็นเพื่อนคุยเสมอ คืนที่แล้วก็เช่นกัน ครูกลางนั่งตามลำพังในคืน ข้างขึ้น 11 ค่ำ มองไปที่จันทร์เสี้ยวลอยเด่นอยู่กลางนภา ลมหนาวพัดโชยมาเฉื่อยฉิว ฟ้าใส มีแต่เมฆน้อย ๆ ลอยผ่านดวงจันทร์เป็นระยะ บรรยากาศคล้าย ๆ ที่จังหวัดตากซึ่งเหมาะแก่การกินเหล้าเป็นอย่างมาก...ฮ่า ! ทำให้คิดถึงเพื่อนฝูงที่เคยร่วมวงเป็นอย่างยิ่ง เฮ้อ! แต่ระยะทางนั้นเป็นอุปสรรค ดังนั้นครูกลางจึงขอนั่งกินเหล้าเคล้าความเหงาคนเดียวเผื่อเพื่อนฝูงก็แล้วกันนะครับ ...ฮ่า !!

อย่างไงก็ตาม ไม่ว่าจะกินแบล็ค เรด หงส์ทองหรือสาโทก็ตาม มันจะไม่มีวันอร่อยไปได้ ถ้ามิได้กินร่วมกับคนที่เรารัก ..ฮ่า ! ว่าแล้วมือขวาครูกลางก็ยกแสงโสมไม่ผสมโซดาซดโฮกนึง มือซ้ายหยิบตีนเป็ดพะโล้ใส่ปากอีกกร้วม ลิ้นแลบออกมาเลียน้ำพะโล้ที่ย้อยมาจากมุมปากซ้าย ปากก็ร้องฮ่าด้วยความมัน ใจก็นึกถึงเพื่อนฝูงที่เคยร่วมวงกันมา พร้อมกันนั้นก็ยกหัวแม่เท้าขวามาเกาหน้าแข้งซ้าย เพราะยุงกัด แหม! ทำได้หลายอย่างในเวลาเดียวกันเชียวนะมึง ..…ฮ่า !!

แล้วก้อหวนคิดถึงพรรคพวกที่กินเหล้าด้วยกันอีกครั้งนึง ทั้งสจว.รุ่น 90 นั้น ครูกลางต้องยอมรับเลยว่า ถ้าจะพูดถึงความเนี้ยบกันแล้ว คงไม่มีใครเกินเสธ.อี๊ดไปได้หรอก นี่ไม่ได้ยกยอ ไม่ได้ปอปั้น และ ไม่พูดเกินจริง ครูกลางสังเกตเพื่อนทุกคนเสมอ สรุปได้ว่า เสธ.อี๊ดเป็นคนแต่งตัวเนี้ยบ และตัดผมบ่อยที่สุด เว้นซักอาทิตย์สองอาทิตย์เท่านั้น มาอีกแล้ว จอนขาวมาเลย หน้าตาอิ่มเอิบ ก็สงสัยเล่น ๆไปยังงั้นแหละว่าทำไมคนเราต้องตัดผมบ่อย มีอะไรเหรอ หรือว่ารำคาญมาก ในที่สุดเมื่อความสงสัยอยู่เหนือความชอบธรรม ครูกลางก็เลยย่องไปแถวหลักสี่ ใกล้บ้านเสธ.อี๊ด เพื่อหาคำตอบครับ

ได้มาแล้วคร้าบบบ !... ฮ่า!! หลังจากใช้เวลาเสาร์อาทิตย์ 2 วันเท่านั้น ได้ความลับมาแล้ว ร้านที่แกชอบไปตัดผม ชื่อ มาโนชเกษา ...ไม่รู้ว่าเจ้าของคือมาโนชเพื่อนเราหรือไม่ รู้แต่ผู้จัดการร้านชื่อวิรุณ (คนละคนกับตำรวจวิรุณของเรานะครับ) วันอาทิตย์ที่ครูกลางไปนั้น ก็เลยถือโอกาสตัดผมซะเลย และแล้ว ... เหมือนกับบังเอิญ เพราะขณะครูกลางนั่งเพลิน ๆ ก็ได้ยินเสียงทุ้มนุ่มของเสธ.อี๊ดดังมาจากหน้าร้านว่า “ซักเมื่อไรจะถึงคิวผมครับ”

ผู้จัดการร้านเหลือบดูจำนวนลูกค้า แล้วตอบว่า “ประมาณ 2 ชั่วโมงครับ”

เสธ.อี๊ดก็จากไป โดยไม่ทันเห็นครูกลางที่นั่งตัดผมที่ด้านในแต่ประการใด

พอเสธ.อี๊ดลับตา ผู้จัดการก็ตะโกนเรียกเด็กรับใช้ทันที “เฮ้ย! ไอ้ตุ้ม ! มึงลองตามไอ้รูปหล่อคนตะกี้ทีวะ ดูว่ามันไปไหน ท่าทางมันพิลึกจัง อาทิตย์นี้เข้ามาถามกู 3 ครั้งแล้วว่าอีกนานไหมจะถึงคิวมัน แล้วก็ไม่เคยกลับมาตัดผมซักที”

ซักพักเดียวเท่านั้น ไอ้ตุ้มก็วิ่งกระหืดกระหอบกลับมาที่ร้านตัดผม ครูกลางกะลังนอนให้ช่างแคะหูด้วยความสบายกาย และรอฟังสาเหตุที่เสธ.อี๊ดมาถามที่ร้านบ่อย ๆ

ผจก.ร้าน : “ว่าไงไอ้ตุ้ม ได้เรื่องหรือยังว่าไอ้รูปหล่อนั่นมันไปไหน?”
ไอ้ตุ้ม : “ได้แล้วครับลูกพี่ หลังจากออกจากที่นี่แล้ว มันก็ดิ่งเข้าบ้านลูกพี่เลยครับ ... ฮ่า !!

ครูกลางจ้า .. ฮ่า ๆ

Create Date : 02 ธันวาคม 2549		0 comments
Last Update : 2 ธันวาคม 2549 14:09:31 น.
Counter : 348 Pageviews.
Share Tweet