|
1 | 2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 |
8 | 9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
กิจกรรมยามว่างแบบแปลกๆ (เราต้องกำลังเป็นโรคจิตแหงมๆเลย)
คนเรามีใครบ้างที่เวลาว่างๆ ไม่มีกิจกรรมอะไรทำ แปงนะตอนเด็กๆชอบ แรกเริ่มเล้ย ปักครอสติกค่า...ผู้หญิงม๊าก มาก ปักตั้งหลายลาย แต่สุดท้ายเสร็จสมบูรณ์แค่ 2 ลายเอง 555
ต่อมาก็เริ่มบ้า...ถึงขั้นบ้าค่า ต่อจิ๊กซอว์ วันๆแทบไม่ทำไรกลับมาจากเรียนก็มานั่งต่อ ต่อ ต่อ แล้วก็ต่อ จนเต็มบ้านคับท่าน ข้าวปลาไม่กิน ต่อจนแทบเลือดกำเดาพุ่ง จนคนเค้าแซวกันว่าเอารูปที่ต่อ ติดแทนวอล์เปเปอร์ซะเลย (ส่วนใหญ่มีแต่รูปหมีพูห์อ่ะ) ได้แต่ต่อ แต่ไม่มีเงินซื้อกรอบใส่ ก็กรอบมันแพงกว่าตัวจิ๊กซอว์ที่ต่ออีกอ่ะ ต่อ 500 ชิ้นใช้เวลาแทบไม่ถึง ชั่วโมง แต่เป็นรูปการ์ตูนนะจะถนัด
พอหายบ้าจิ๊กซอว์ ก็มาอ่านการ์ตูนญี่ปุ่นเด็กน้อยมัธยมฮาเฮ มาเป็นนิยายโรแมนติก กุ๊กกิ๊ก ยังไม่ถึงขั้นอีโรติกนะได้แต่อ่านบ้างแต่ไม่กล้าเช่าไม่กล้าซื้อกลัวผู้ใหญ่หยิบอ่านแล้วจะโดนมิใช่น้อย ไม่อ่านอย่างเดียวซื้อด้วยจากที่เมื่อก่อนไม่เคยเปลืองเงินกับอะไรก็ต้องมาเสียตังค์ให้นิยาย...ตูละกลุ้ม(แล้วจะซื้อทำไมบ่นอยู่นั่นแหละ) เรื่องนิยายนี่ต้องโทษพี่สาวมันเอามาให้อ่านจนติด แล้วเหมือนโรคติดต่อ พี่อีกคนก็พากันติด แต่ที่เจ๋งสุดๆ คุณยายค่า ยายอิฉัน เห็นหลานอ่านอยากอ่านบ้าง ไม่อ่านนิยายหรอกนะ โน้น แกอ่านพ็อคเกตบุ๊ค ทุกอย่างทั้งดาราและคนธรรมดาที่เค้าเขียน ติดมากจนแบบว่า..ยายไปเช่ากะหนูม่ะ.. แกชอบฝากให้เช่า ไอ้เราก็อยากให้ไปเลือกเอง
กิจกรรมต่อมาก็มานี่เลยวันๆหมกตัวอยู่กับหน้าจอคอม วันนึงกี่ชั่วโมงไม่รู้นับเอา เที่ยงถึง 5 โมงเย็น แล้วก็ต่ออีกตอนทุ่มถึงเกือบเที่ยงคืน เป็นอย่างนี้แทบทุกวัน ยังงงตัวเองอยู่เลยว่ามันมีอะไรให้ดูนักฟระ เล่นจนสายตาสั้นเพิ่มขึ้นเยอะมาก จาก R 700 L 750 เพิ่มไปเป็น 875 กะ 850 แถมมีเอียงด้วย ตอนวัดสายตาเสร็จนะตะโกนบอกแม่ว่า..."แม่หนูสายตาสั้นมากกว่าแม่แล้ววววว" คนที่วัดสายตาเค้าบอกว่ามันไม่น่าภูมิใจเลยนะนั่นนะ...แฮะแฮะ ก็ไม่ได้ภูมิใจไรหรอกมันแบบละเหี่ยใจกำเวงมันไม่หยุดเสียทีไอ้สายตาเนี่ย คนอื่น อายุขนาดนี้สายตาเค้าคงที่กันหมดแล้วไอ้เราดิยังเดินหน้าอยู่เลย จะเหยียบพันแล้ว...เนี่ยแหละน้า อะไรไม่ดีลงเราหมด พ่อกะแม่สั้น พี่น้องไม่มีใครสายตาสั้นเลย มีเราคนเดียวเอง ไอ้น้องสาวอยากสั้นมากกกก บอกพ่อว่ามองไม่เห็น พอไปวัด 75 เอง เค้าบอกยังไม่ต้องตัดหรอกไม่จำเป็น พ่อนะแทบจะยันโครมมีแต่คนที่เค้าไม่อยากสายตาสั้น อีนี่ดั๊นอยาก...
อันดับต่อไปมาถึง กิจกรรมอันใหม่ที่เราอยากนำเสนอ ไม่ต้องเสียเงิน ไม่ต้องเสียสายตา คุณสามารถทำกิจกรรมนี้ได้ทุกสถานที่ทุกเวลา...ถ้าคุณหน้าด้านพอ...นั่นก็คือ การถอนขนหน้าแข้ง เง็งอ่ะดิ อันนี้เฉพาะคุณผู้หญิงที่มีขนหน้าแข้งนะคะ อย่างเรา นี่ก็อีกอย่างที่ถ่ายทอดมาที่เรา ขนเยอะจิงๆ คนหรือลิงยังสงสัยอยู่ อันนี้มาจากพ่อถ่ายทอดมาที่เราคนเดียว คนอื่นนะไม่มีขนเลย มีก็แต่ขนอ่อนๆ แบบกำลังน่ารักน่าชัง..นี่พูดถึงขนนะเนี่ย...เราดิเยอะจนผู้ชายยังอายเลย โดยเฉพาะคนขาอ่ะ เวลาใส่กระโปรงสั้นก็น่าเกลียดดิ ปกติโกนเอาพอมันขึ้นก็แข็งอ่ะ บางทีเป็นขนคุดอีก เลยเริ่มถอน ถอนไปถอนมาติดค่ะ ยิ่งกว่ายาเสพติด ถึงขนาดที่ว่ามันขึ้นไม่ทัน เราเห็นแค่ว่ามันขึ้นดำๆ แต่ยังไม่โผล่พ้นเนื้อมา..ด้วยความที่โรคจิต ก็หนีบเนื้อออกเพื่อจะได้ดึงขนได้...ตูท่าจะบ้า ขาเป็นแผลหมดเลย จากขาสวยๆ เป็นแผลเต็มเลย ถอนทุกวี่ทุกวัน แบบว่า พ่อกลับมาบ้านทีไรเข้าห้องลูกสาวต้องเห็นมันเอาขาพาดกำแพง มือถือแหนบ ตาก็เพ่งพินิจหยั่งกะจะหาเลขเด็ดที่หน้าแข้งหยั่งไงหยั่งงั้น ขนจั๊กกะรักกะแร้ก็ไม่เว้น ปกติโกนค่า ท่านผู้ชม อยากลองถอนจะได้นานขึ้นทีซื้อเครื่องถอนมาตั้งนานไม่ได้ใช้เพราะเจ็บอ่ะ ตานี้แหละเลี้ยงให้ยาวหน่อยแล้วถอน...โอ้ พระจอร์เจ้ามันหลุดดีจัง แต่เลือดไหลด้วย ก็ 1 รู ขนขึ้นตั้ง 4 เส้น...พ่อก็บอกจะถอนทำไมปล่อยให้มันขึ้นไปเป็นธรรมชาติ ก็พ่อผู้ชายนิ่ ลูกสาวพ่อคนอื่นๆ ก็ไม่มีใครบ้า มาราธอน 1 รู 4 เส้นแบบหนูนิ่... ว่าจะไม่ถอนเพราะเด๋วขาลายไม่สวย แต่ก็ทำไม่ได้ เราต้องเป็นโรคจิตแน่ๆ เลยอ่ะถึงขนาดไปร้านแม่ไม่มีไรทำก็ไปหาซื้อแหนบมานั่งถอนอ่ะ
Create Date : 19 กรกฎาคม 2550 |
Last Update : 19 กรกฎาคม 2550 21:44:21 น. |
|
5 comments
|
Counter : 537 Pageviews. |
|
|
|
โดย: s.o.s วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:52:49 น. |
|
|
|
โดย: off_elmas วันที่: 19 กรกฎาคม 2550 เวลา:21:57:06 น. |
|
|
|
โดย: MeJayya วันที่: 23 กรกฎาคม 2550 เวลา:0:27:00 น. |
|
|
|
โดย: MeJayya วันที่: 28 กรกฎาคม 2550 เวลา:19:59:16 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Newton Massachusetts United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Hello หวาดดีค่า ใครที่เข้ามาเราก็อยากบอกว่า blog ของเราเป็นประสบการณ์ในชีวิตล้วนๆ อยากเอามาแบ่งปันกันแลกเปลี่ยนให้ได้รู้กัน ไม่ได้ดีเด่ไรเล้ย บางเรื่องอาจมีประโยชน์ บางเรื่องอาจเป็นเรื่องน่าเบื่อ บรรยาย บ่นที่เก็บกดในชีวิต(ระบายบ้างจะได้ไม่เครียด) บอกไว้ก่อนนะ เราเขียนในมุมมอง ความคิด ทัศนคติของเรา ก็มันเรื่องของเรานี่หว่า
|
|
|
|
|
|
|
ตัวเราเองก็ลูกลิงอ่ะ แต่เนื่องจากขาลายเป็นแผนที่โลก เลยมิกล้าใส่สั้น
วันๆใส่แต่กางเกงขายาว..เรื่องขนหน้าแข้งเลยไม่สนมันละ