~"ชัยชนะอาจมีค่า 100 แต้ม แต่ระหว่างทางเราอาจเก็บได้มากกว่า 1000 แต้มด้วยซ้ำ"~
Group Blog
 
<<
สิงหาคม 2550
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031 
 
4 สิงหาคม 2550
 
All Blogs
 
หนู...กลั๊ว กลัว...หนู 1

ชีวิตนี้ไม่เค้ย ไม่เคยเลยที่จะรู้สึกกลัวไรเท่านี้มาก่อนเล้ย พี่น้องคาบ

ก็น้องหนู มิคกี้เมาส์อ่ะดิ มีเรื่องตล๊ก ตลกกับอาการกลัวไอ้เจ้าเจอร์รี่เนี่ยมาเล่าให้ฟัง นั่งนึกไปก็ขำไป พอดีมันมีเรื่องมากระตุ้นทำให้กลัว ก็เมื่อวานอ่ะดิ นึกอยากไปเซเว่นตอนประมาณ เที่ยงคืนครึ่งตอนนั้นยังไม่กลับบ้านเลย ไปที่ร้านแม่ แล้วก็ด้วยว่า เซเว่นเนี่ยอยู่ไม่ห่างบ้านมากนัก เดินผ่านตึกแถวไป 5 ห้องแล้วเลี้ยวขวาผ่านร้านทองแล้วก็เจอเซเว่น แต่ว่าไอ้หน้าปากซอยเนี่ยซิ มีสารพัดร้านขายอาหารทั้งอาหารแล้วแต่จะสั่ง หรือ ไม่สั่ง มีหมด อาหารจานเดียว หลายจาน ของหวาน ผลไม้ เครื่องดื่ม กระทั่งยาดองเหล้ายังมีอยู่ในดงเดียวกันหมด...(เพราะเหตุนี้ทำให้ไม่ชอบไปร้านกะแม่เพราะของกินเยอะ...อ้วนตายเลย) ต่อๆๆนะ พอมีร้านอาหารมันก็มีหนู เป็นเรื่องปกติ เหมือนที่ว่าฝนตกแล้วรถติดอ่ะแหละ แต่เวลานั้นอ่ะร้านเค้าปิดหมดแล้ว เหลือแต่หน้าร้านเราที่ให้เค้าเช่าขายผัดไท หอยทอด กำลังทำความสะอาดเก็บร้านอยู่ ตอนจะไปเว่นเนี่ยก็ชวนพี่คนนึงไปด้วย เป็นมันทั้งพี่ทั้งเพื่อนเลย พี่คนเนี้ยก็กลั๊ว กลัวหนูมากกกกกก ไอ้เราก็กลัวแต่ไม่เท่าไรหรอก ...ซะเมื่อไร ตอนเดินไปเนี่ยอยู่ดีดีพี่เข้าก็กระตุกมือแล้วบีบแน่น ไอ้เราก็ตกใจถามว่า "มีไร เห็นหนูหยอ" พี่เค้าก็บอก "ป่าว" ไอ้เราก็โล่งเพราะถ้าพี่เค้าเห็นหนูวิ่งเงี้ยเค้าจะชะงักไง แล้วตามด้วยเสียง...ที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งทรโข่ง หรือ เครื่องขยายเสียงเลย เราก็เดินไปเว่นต่อ ซื้อของกลับมาระหว่างเดินเลี้ยวพ้นหน้าปากซอยก็ข้ามฝากมาฝั่งที่ตั้งของร้าน เดินผ่านตึกแถวอีก 3 หลังจะถึงร้าน เราก็ไม่ได้จับมือแล้วแต่แปงเดินข้างหน้าไม่ห่างพี่เค้าหรอก....นาทีนั้นเอง หางตาอันรวดเร็วของแปงก็เห็นหนูที่อยู่อีกฝากวิ่งข้ามฝากมาอย่างรวดเร็ว...(รถไม่มีเพราะดึกแล้ว ซอยก็เล็กนิดเดียวไม่กว้างเลย) มันดันไม่วิ่งป่าวดิ มันวิ่งเฉียงมาทางคนที่เดินอ่ะดิ หลังจากนั้นอาการของแต่ละคนก็แตกต่างกัน

ของแปงหรอ พอเห็นแค่แวบเท่านั้นแหละตัวเกร็งไปหมดเลย แล้วก็เดินจ้ำอ้าว จ้ำอ้าวลูกเดียวไม่หันไปมองและไม่สนใจใครด้วย รู้แต่ว่าใจเต้นแรงมากตอนนั้น ต้องรีบถึงร้านให้เร็วที่สุด เดินแบบหุ่นยนต์เลยนึกภาพแบบว่าแข็งๆ แขนเกร็งตลอดเลย แต่จังหวะนั้นหูก็ได้ยินเสียง กรี๊ดดังมากกกกกกกก สลับกับหนูแล้วก็ กรี๊ด หนู อย่างเงี้ยข้างหลังอ่ะ แล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกระโดด พอแปงถึงหน้าร้านปุ๊บก็พูดทันทีเลย แต่ยังไม่หันนะ พี่จุ๊บจะกรี๊ดทำไมเนี่ย หนวกหู ...แบบว่าแก้เก้ออ่ะ... แล้วก็หันกลับไปเห็นพี่จุ๊บมาถึงหน้าร้านแล้วเหมือนกัน แต่สายตาก็สำรวจไปทั่ว เห็นคนที่ทำความสะอาดร้านผัดไทอมยิ้มอยู่ แล้วก็ผู้ชายคนนึงเดินมาจากเซเว่นพร้อมกันก็หัวเราะ แล้วก็มอไซค์คันนึงที่เพิ่งเลี้ยงเข้าซอยเกือบเสียหลักแน่ะ

อาการพี่จุ๊บพี่ที่เดินไปด้วยกัน พี่เค้าเห็นเท่าหนูก็กรี๊ดแล้วก็จะคว้าตัวแปง แต่หันมาหาแปงไม่เจอ ก็แบบ...ตายแน่ ตู ตายแน่แปงมันทิ้ง...แล้วเค้าก็กรี๊ด ผสมกับกับการกระโดดและเดินไปด้วย นึกภาพนะแบบที่เด็กหญิงน่ารักเดินไปกระโดดไปอยู่ในสวนอ่ะ แต่นี่แบบภาพติดขัดมีกระตุก พร้อมกับเสียงกรี๊ด แล้วก็หน้าตาแบบกลัวสุดขีดอ่ะ

พอเข้ามาร้านเท่านั้นแหละยังไม่มีใครทันพูดไรคนในร้านก็พูดขึ้นมาแล้ว "เจอหนูกันอ่ะดิ" งงค่า รู้ได้ไงเค้าบอกว่า "เสียงเจ้าจุ๊บดังขนาดนั้นไม่รู้ได้ไง" อ๋อ เก็ตล่ะ แล้วก็มาเล่ากันกับพี่จุ๊บ พี่เค้าก็ถามว่า "แปงเดินไม่รอเลย ทิ้งกันไปเลย" เค้านึกว่าเราไม่เห็นหนูไง ไอ้เราก็บอกว่า "พี่ ไมหนูจะไม่เห็นเพราะหนูเห็นไง ถึงได้เดินหนี ไม่สนใจเสียงพี่อ่ะ เพราะแค่พี่แหกปากร้องโดยที่หนูไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นหนูต้องหันไปหาพี่แล้ว" พี่เค้าก็ว่าใหญ่ ไอ้เราก็บอก ว่าเราก็กลัวไม่แพ้กันหรอก แต่มันบังคับตัวไม่ได้อ่ะ แล้วซักพักพี่เค้าก็ทำท่าที่เค้าเดินไปกระโดดไปพร้อมแหกปากไปให้เรากะคนในร้านดู เท่านั้นละ ฮากร๊ากเลย แล้วเราก็มานั่งคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เคยเจอหนูแล้วแต่ละคนมีอาการยังไงกันบ้าง ปกติ แปงเจอหนู อันดับแรก เกร็งอ่ะ ไม่พูด ไม่กรี๊ด ดูภายนอกไม่รู้อ่ะว่าเป็นไร ต่อมาเดินหนีให้ห่างเลย ห่างแบบว่าถ้ามันวิ่งมาหาเราแล้วเราหนีทันอ่ะ ปกติก็ไม่ค่อยเจอหนูบ่อย แต่มีเหตุการณ์หนึ่งจะเล่าให้ฟัง แบบร้องไห้เลย
ตอนนั้นยังเรียน ม.ต้นอยู่เลย ที่เกิดเหตุก็ที่ร้านนี้แหละ ที่ร้านแม่จะเลี้ยงแมวตัวนึง มันชื่อ อีทองแดง มีความสามารถพิเศษหลายอย่าง 1. ชอบจับหนูแล้วต้องเอามาอวดด้วยนะว่า...เนี่ย หนูจับได้ เก่งป่ะแม่...
2. ถ้าคนในบ้านคนไหนถูกหวยนะ มันจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆแล้วร้องตลอดวันที่หวยออกเลย
3. ถ้าหากว่างานเข้าร้านใครมันจะไปร้านของฝั่งนั้นแล้วไปร้อง นัวเนียกับเจ้าของอ่ะ แล้วงานก็เข้าเต็มร้านเลย

ไอ้ 2 อันหลังเนี่ยดี แต่อันแรกเนี่ยรับไม่ได้เลย ต่อนะ ตอนนั้นหน้าร้านไม่มีคนอยู่เลย มีแปงอยู่คนเดียว แล้วคนที่พึ่งออกไปเค้าเปิดประตูทิ้งไว้ อีทองแดงมันก็สวนเข้ามา ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันคาบหนูไว้ในปาก ไม่ตายด้วยนะ...ย้ำ ไม่ตาย...พอมาถึงในห้องมันก็ปล่อยหนูในปากลง หนูก็วิ่งซิคะ แปงหรอ กระโดดขึ้นโต๊ะทำงานแม่เลย(เป็นกระจกด้วยนะที่รองโต๊ะอ่ะ) อีทองแดงก็วิ่งไล่จับหนูใหม่ ขณะนั้นในหัวยังพอคิดได้ สติ ...เราอยู่บนโต๊ะแม่ อีทองแดงเอาหนูเข้ามาเพื่ออวดแม่ โต๊ะแม่ อวดแม่ โต๊ะแม่ อวดแม่_____ด้วยความว่องไวปานสายฟ้าแลบ กระโดดเปลี่ยนโต๊ะทันทีด้วยที่เท้าไม่แตะพื้นเลย ใช้เก้าอี้เป็นตัวเชื่อมไปอีกโต๊ะนึง อันนี้เป็นโต๊ะพี่ไก่ เลขาแม่ (พี่สาวพี่จุ๊บที่กลัวหนู จะบอกคนนี้ก็ไม่ต่างเล้ย) แล้วจิงดังคาดอีนังทองแดง (ตัวผู้นะแต่มันเป็นแมวเกย์ เห็นมันมีไรกะแมวตัวผู้ด้วยกันแหละ) กระโดดขึ้นโต๊ะแม่ไปนอนเล่นหนูอยู่บนโต๊ะ ปล่อยให้หนีแล้ววิ่งตะปบใหม่ สักพักก็มีคนเดินเข้ามาในห้องเค้าก็ถามว่ามีไร เพราะไม่ร้องสักแอะเลยไม่มีใครรู้ดีที่มีคนเดินมา ไอ้เราก็ชี้สิคะ แล้วเค้าก็ ตวาดแมว "อีนังทองแดง" ตอนนั้นแม่มาแล้วก็มาดูว่าเกิดไรขึ้น พี่ไก่ก็เดินมากับเด็กผู้ชายในบ้านอายุประมาณ 6 ขวบอ่ะ แม่ถามมีไร เวลานั้นอยากถามว่าไม่มีใครสังเกตเด็กยักษ์มันยืนอยู่บนโต๊ะง่ะ พอคนที่เข้ามาคนแรกบอกว่าทองแดงเอาหนูเข้าในห้อง เท่านั้นหล่ะ นึกภาพตามคะท่านผู้อ่าน หนังจีนกำลังภายในพระเอกกระโดดที่เดียวขึ้นถึงหลังคา ต่อจากนั้นมาดูกันนะคะว่าเกิดอะไรขึ้น พี่ไก่กะเด็ก(ชื่อหนอน) กระโดดเพียงทีเดียวเหมือนหนังจีนกำลังภายใน ขึ้นไปยืนกอดกันบนเก้าอี้พลาสติกตัวเดียวกัน ...เก้าอี้แบบร้านอาหารข้างทางนั่นแหละแบบกลมนะ...ตอนนั้นเห็นภาพอยากจะขำบอกตรงๆ แต่ก็อยากร้องไห้อ่ะ พอเค้าจัดการทั้งแมวแล้วหนูตัวป่วนออกจากห้องแล้ว บุคคลที่ยังอยู่ที่สูงก็ยังไม่มีทีท่าจะลง ไอ้คู่ที่ยืนกอดกันก็ยังไม่อยากแยกจาก แม่ก็ว่าแปงทันที "แปงจะอยู่บนโต๊ะอีกนานม่ะ เด๋วกระจกก็แตกหรอก ตัวเราไม่ใช่เล็กๆนะ หนูมันไปแล้ว" เออ ถึงได้ยอมลง พอถึงพื้นเท่านั้นหละ ตัวสั่น แล้วก็ร้องไห้เลย สั่นไม่หยุดควบคุมตัวไม่ได้ ไม่เคยกลัวไรเท่านี้มาก่อนในชีวิต คนคู่นั้นก็ลงมาตาม เท่านั้นแม่ก็บอกเลย ว่าตอนที่เห็นพี่ไก่กะหนอนกระโดดขึ้นเก้าอี้นะ ตลกสุดๆเลย แม่บอกว่าเหมือนหนังจีนกำลังภายในเลย หยั่งกะติดสปริงที่เท้าแน่ะ ทีเดียวถึงเลย นั่นแหละ ถึงได้เริ่มหัวเราะกันออก จากนั้นมานะเลยกลายเป็นเรื่องเล่าของร้านเลยเวลาใครเจอหนูก็จะเอาเรื่องพี่ไก่กะหนอนมาพูดกัน
.............................เยอะจัง มีอีกนะ ไว้ว่างๆมาเล่าต่อน้า.............................



Create Date : 04 สิงหาคม 2550
Last Update : 4 สิงหาคม 2550 21:26:09 น. 10 comments
Counter : 393 Pageviews.

 
น้องแปงท่าจะกลัวหนูเอามากๆ แต่พี่ก้อไม่รู้ว่าพี่กลัวรึป่าว เพราะไม่เคยเจอใกล้ๆซักที ไม่มีประสบการณ์ตรง แต่พี่กลัวตะขาบมากๆเลย เคยโดนตะขาบไต่หน้าตอนหลับอีกต่างหาก พอลืมตาตะขาบพึ่งเลื้อยลงไปที่คาง คิดดูดิ พี่ปัดกระเด็นเลย แต่รู้มะกระเด็นของพี่ คือไปที่ขาพี่เอง..แป่วว.. ตะขาบกัดขาอีก ตัวใหญ่ด้วย เวรกรรมจริงๆ เจ็บมาก พี่โครตของความกลัวตะขาบเลย กลัวจนร้องไห้ ถ้าเจอใกล้ๆ หรือไกลๆ ก้อแล้วแต่ วิ่งหนีเลย หน้าเกลียดที่สุด ทั้งเกลียดทั้งกลัว เออ เค้าว่ายิ่งเกลียดอะไรยิ่งเจอแบบนั้น ท่าจะจริง พี่เกลียดมันก่อนที่มันจะมีโอกาสไต่หน้าพี่อีก สงสัยมันแอบได้ยิน..แปงกลัวอะไรอีกเอ่ย กลัวผีป่าว พี่ว่าพี่กำลังจะมาอัพประสบการณ์ผีๆของพี่เร็วๆนี้ที่บล็อกแหละ ( มีเยอะ ) แต่ช่วงนี้ยังขี้เกียจๆอยู่ รอให้ออกจากบ้านโฮสก่อนค่อยนั่งพิมสิบเรื่องไปเลย เหอๆ ว่างๆมาอัพเร็วๆนะจ๊ะ น้องแปงนางแบบคนสวยยของพี่ ...คริๆ


โดย: MeJayya วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:11:13:00 น.  

 
น้องแปงๆ Eทองเเดงเคยให้หวยไหมคะ เอิ๊กๆๆ

ท่าทางน้องเเปงจะกลัวนู๋มากเลยอ่ะ มาดามเเนะนำให้ดูหนังเรื่อง เเรททิทุย(เขียนถูกป่าวหว่า) นะคะ น่ารักดีค่ะ


โดย: มาดามอุ้ย วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:11:32:24 น.  

 
น้องแปงหายไปไหนเอ่ย เงียบไปหลายวันเลยนะคะ เรียนหนักหรือป่าว..


โดย: MeJayya วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:10:41:04 น.  

 
มีความสุขมาก ๆ นะคะ



โดย: จ้าวแห่งโชคชะตา วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:13:10:36 น.  

 
มีความสุขมากนะคะ


โดย: ann (ดอกฝิ่นสีชมพู ) วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:15:29:35 น.  

 


โดย: โสมรัศมี วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:15:59:35 น.  

 


โดย: ธ.ธง ธ.เธอ วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:16:48:49 น.  

 


*** สุขสันต์วันเกิดนะจ๊ะ
พรใดที่เป็นของชาวโลก
สุขใดที่ช่วงโชติของชาวสวรรค์
รักใดที่อมตะและนิรันดร์
ขอรักนั้นและพรนั้นจงเป็นของ....จขบ. คะ***



โดย: หน่อยอิง วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:20:35:31 น.  

 
สุขสันต์วันเกิดค่ะ
ขอให้รวยๆ


โดย: This road is mine วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:21:36:52 น.  

 
ขอบคุณทุกคำอวยพรค่ะ ซึ้งมาก ไม่เคยได้รับคำอวยพรเยอะขนาดนี้เลยตั้งแต่เกิดมา มีความสุขจัง ขอบคุณค่า


โดย: ต้นสนสีน้ำเงิน วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:23:58:20 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

ต้นสนสีน้ำเงิน
Location :
Newton Massachusetts United States

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Hello หวาดดีค่า ใครที่เข้ามาเราก็อยากบอกว่า blog ของเราเป็นประสบการณ์ในชีวิตล้วนๆ อยากเอามาแบ่งปันกันแลกเปลี่ยนให้ได้รู้กัน ไม่ได้ดีเด่ไรเล้ย บางเรื่องอาจมีประโยชน์ บางเรื่องอาจเป็นเรื่องน่าเบื่อ บรรยาย บ่นที่เก็บกดในชีวิต(ระบายบ้างจะได้ไม่เครียด) บอกไว้ก่อนนะ เราเขียนในมุมมอง ความคิด ทัศนคติของเรา ก็มันเรื่องของเรานี่หว่า

ค้นหาใน GOOGLE.CO.TH

The Wind Blows - The All-American Rejects
Friends' blogs
[Add ต้นสนสีน้ำเงิน's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.