|
| 1 | 2 | 3 | 4 |
5 | 6 | 7 | 8 | 9 | 10 | 11 |
12 | 13 | 14 | 15 | 16 | 17 | 18 |
19 | 20 | 21 | 22 | 23 | 24 | 25 |
26 | 27 | 28 | 29 | 30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
หนู...กลั๊ว กลัว...หนู 1
ชีวิตนี้ไม่เค้ย ไม่เคยเลยที่จะรู้สึกกลัวไรเท่านี้มาก่อนเล้ย พี่น้องคาบ
ก็น้องหนู มิคกี้เมาส์อ่ะดิ มีเรื่องตล๊ก ตลกกับอาการกลัวไอ้เจ้าเจอร์รี่เนี่ยมาเล่าให้ฟัง นั่งนึกไปก็ขำไป พอดีมันมีเรื่องมากระตุ้นทำให้กลัว ก็เมื่อวานอ่ะดิ นึกอยากไปเซเว่นตอนประมาณ เที่ยงคืนครึ่งตอนนั้นยังไม่กลับบ้านเลย ไปที่ร้านแม่ แล้วก็ด้วยว่า เซเว่นเนี่ยอยู่ไม่ห่างบ้านมากนัก เดินผ่านตึกแถวไป 5 ห้องแล้วเลี้ยวขวาผ่านร้านทองแล้วก็เจอเซเว่น แต่ว่าไอ้หน้าปากซอยเนี่ยซิ มีสารพัดร้านขายอาหารทั้งอาหารแล้วแต่จะสั่ง หรือ ไม่สั่ง มีหมด อาหารจานเดียว หลายจาน ของหวาน ผลไม้ เครื่องดื่ม กระทั่งยาดองเหล้ายังมีอยู่ในดงเดียวกันหมด...(เพราะเหตุนี้ทำให้ไม่ชอบไปร้านกะแม่เพราะของกินเยอะ...อ้วนตายเลย) ต่อๆๆนะ พอมีร้านอาหารมันก็มีหนู เป็นเรื่องปกติ เหมือนที่ว่าฝนตกแล้วรถติดอ่ะแหละ แต่เวลานั้นอ่ะร้านเค้าปิดหมดแล้ว เหลือแต่หน้าร้านเราที่ให้เค้าเช่าขายผัดไท หอยทอด กำลังทำความสะอาดเก็บร้านอยู่ ตอนจะไปเว่นเนี่ยก็ชวนพี่คนนึงไปด้วย เป็นมันทั้งพี่ทั้งเพื่อนเลย พี่คนเนี้ยก็กลั๊ว กลัวหนูมากกกกกก ไอ้เราก็กลัวแต่ไม่เท่าไรหรอก ...ซะเมื่อไร ตอนเดินไปเนี่ยอยู่ดีดีพี่เข้าก็กระตุกมือแล้วบีบแน่น ไอ้เราก็ตกใจถามว่า "มีไร เห็นหนูหยอ" พี่เค้าก็บอก "ป่าว" ไอ้เราก็โล่งเพราะถ้าพี่เค้าเห็นหนูวิ่งเงี้ยเค้าจะชะงักไง แล้วตามด้วยเสียง...ที่ไม่จำเป็นต้องพึ่งทรโข่ง หรือ เครื่องขยายเสียงเลย เราก็เดินไปเว่นต่อ ซื้อของกลับมาระหว่างเดินเลี้ยวพ้นหน้าปากซอยก็ข้ามฝากมาฝั่งที่ตั้งของร้าน เดินผ่านตึกแถวอีก 3 หลังจะถึงร้าน เราก็ไม่ได้จับมือแล้วแต่แปงเดินข้างหน้าไม่ห่างพี่เค้าหรอก....นาทีนั้นเอง หางตาอันรวดเร็วของแปงก็เห็นหนูที่อยู่อีกฝากวิ่งข้ามฝากมาอย่างรวดเร็ว...(รถไม่มีเพราะดึกแล้ว ซอยก็เล็กนิดเดียวไม่กว้างเลย) มันดันไม่วิ่งป่าวดิ มันวิ่งเฉียงมาทางคนที่เดินอ่ะดิ หลังจากนั้นอาการของแต่ละคนก็แตกต่างกัน
ของแปงหรอ พอเห็นแค่แวบเท่านั้นแหละตัวเกร็งไปหมดเลย แล้วก็เดินจ้ำอ้าว จ้ำอ้าวลูกเดียวไม่หันไปมองและไม่สนใจใครด้วย รู้แต่ว่าใจเต้นแรงมากตอนนั้น ต้องรีบถึงร้านให้เร็วที่สุด เดินแบบหุ่นยนต์เลยนึกภาพแบบว่าแข็งๆ แขนเกร็งตลอดเลย แต่จังหวะนั้นหูก็ได้ยินเสียง กรี๊ดดังมากกกกกกกก สลับกับหนูแล้วก็ กรี๊ด หนู อย่างเงี้ยข้างหลังอ่ะ แล้วก็ได้ยินเสียงเหมือนคนกระโดด พอแปงถึงหน้าร้านปุ๊บก็พูดทันทีเลย แต่ยังไม่หันนะ พี่จุ๊บจะกรี๊ดทำไมเนี่ย หนวกหู ...แบบว่าแก้เก้ออ่ะ... แล้วก็หันกลับไปเห็นพี่จุ๊บมาถึงหน้าร้านแล้วเหมือนกัน แต่สายตาก็สำรวจไปทั่ว เห็นคนที่ทำความสะอาดร้านผัดไทอมยิ้มอยู่ แล้วก็ผู้ชายคนนึงเดินมาจากเซเว่นพร้อมกันก็หัวเราะ แล้วก็มอไซค์คันนึงที่เพิ่งเลี้ยงเข้าซอยเกือบเสียหลักแน่ะ
อาการพี่จุ๊บพี่ที่เดินไปด้วยกัน พี่เค้าเห็นเท่าหนูก็กรี๊ดแล้วก็จะคว้าตัวแปง แต่หันมาหาแปงไม่เจอ ก็แบบ...ตายแน่ ตู ตายแน่แปงมันทิ้ง...แล้วเค้าก็กรี๊ด ผสมกับกับการกระโดดและเดินไปด้วย นึกภาพนะแบบที่เด็กหญิงน่ารักเดินไปกระโดดไปอยู่ในสวนอ่ะ แต่นี่แบบภาพติดขัดมีกระตุก พร้อมกับเสียงกรี๊ด แล้วก็หน้าตาแบบกลัวสุดขีดอ่ะ
พอเข้ามาร้านเท่านั้นแหละยังไม่มีใครทันพูดไรคนในร้านก็พูดขึ้นมาแล้ว "เจอหนูกันอ่ะดิ" งงค่า รู้ได้ไงเค้าบอกว่า "เสียงเจ้าจุ๊บดังขนาดนั้นไม่รู้ได้ไง" อ๋อ เก็ตล่ะ แล้วก็มาเล่ากันกับพี่จุ๊บ พี่เค้าก็ถามว่า "แปงเดินไม่รอเลย ทิ้งกันไปเลย" เค้านึกว่าเราไม่เห็นหนูไง ไอ้เราก็บอกว่า "พี่ ไมหนูจะไม่เห็นเพราะหนูเห็นไง ถึงได้เดินหนี ไม่สนใจเสียงพี่อ่ะ เพราะแค่พี่แหกปากร้องโดยที่หนูไม่รู้ว่าเกิดไรขึ้นหนูต้องหันไปหาพี่แล้ว" พี่เค้าก็ว่าใหญ่ ไอ้เราก็บอก ว่าเราก็กลัวไม่แพ้กันหรอก แต่มันบังคับตัวไม่ได้อ่ะ แล้วซักพักพี่เค้าก็ทำท่าที่เค้าเดินไปกระโดดไปพร้อมแหกปากไปให้เรากะคนในร้านดู เท่านั้นละ ฮากร๊ากเลย แล้วเราก็มานั่งคิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เคยเจอหนูแล้วแต่ละคนมีอาการยังไงกันบ้าง ปกติ แปงเจอหนู อันดับแรก เกร็งอ่ะ ไม่พูด ไม่กรี๊ด ดูภายนอกไม่รู้อ่ะว่าเป็นไร ต่อมาเดินหนีให้ห่างเลย ห่างแบบว่าถ้ามันวิ่งมาหาเราแล้วเราหนีทันอ่ะ ปกติก็ไม่ค่อยเจอหนูบ่อย แต่มีเหตุการณ์หนึ่งจะเล่าให้ฟัง แบบร้องไห้เลย ตอนนั้นยังเรียน ม.ต้นอยู่เลย ที่เกิดเหตุก็ที่ร้านนี้แหละ ที่ร้านแม่จะเลี้ยงแมวตัวนึง มันชื่อ อีทองแดง มีความสามารถพิเศษหลายอย่าง 1. ชอบจับหนูแล้วต้องเอามาอวดด้วยนะว่า...เนี่ย หนูจับได้ เก่งป่ะแม่... 2. ถ้าคนในบ้านคนไหนถูกหวยนะ มันจะเข้าไปอยู่ใกล้ๆแล้วร้องตลอดวันที่หวยออกเลย 3. ถ้าหากว่างานเข้าร้านใครมันจะไปร้านของฝั่งนั้นแล้วไปร้อง นัวเนียกับเจ้าของอ่ะ แล้วงานก็เข้าเต็มร้านเลย
ไอ้ 2 อันหลังเนี่ยดี แต่อันแรกเนี่ยรับไม่ได้เลย ต่อนะ ตอนนั้นหน้าร้านไม่มีคนอยู่เลย มีแปงอยู่คนเดียว แล้วคนที่พึ่งออกไปเค้าเปิดประตูทิ้งไว้ อีทองแดงมันก็สวนเข้ามา ไม่มีใครรู้หรอกว่ามันคาบหนูไว้ในปาก ไม่ตายด้วยนะ...ย้ำ ไม่ตาย...พอมาถึงในห้องมันก็ปล่อยหนูในปากลง หนูก็วิ่งซิคะ แปงหรอ กระโดดขึ้นโต๊ะทำงานแม่เลย(เป็นกระจกด้วยนะที่รองโต๊ะอ่ะ) อีทองแดงก็วิ่งไล่จับหนูใหม่ ขณะนั้นในหัวยังพอคิดได้ สติ ...เราอยู่บนโต๊ะแม่ อีทองแดงเอาหนูเข้ามาเพื่ออวดแม่ โต๊ะแม่ อวดแม่ โต๊ะแม่ อวดแม่_____ด้วยความว่องไวปานสายฟ้าแลบ กระโดดเปลี่ยนโต๊ะทันทีด้วยที่เท้าไม่แตะพื้นเลย ใช้เก้าอี้เป็นตัวเชื่อมไปอีกโต๊ะนึง อันนี้เป็นโต๊ะพี่ไก่ เลขาแม่ (พี่สาวพี่จุ๊บที่กลัวหนู จะบอกคนนี้ก็ไม่ต่างเล้ย) แล้วจิงดังคาดอีนังทองแดง (ตัวผู้นะแต่มันเป็นแมวเกย์ เห็นมันมีไรกะแมวตัวผู้ด้วยกันแหละ) กระโดดขึ้นโต๊ะแม่ไปนอนเล่นหนูอยู่บนโต๊ะ ปล่อยให้หนีแล้ววิ่งตะปบใหม่ สักพักก็มีคนเดินเข้ามาในห้องเค้าก็ถามว่ามีไร เพราะไม่ร้องสักแอะเลยไม่มีใครรู้ดีที่มีคนเดินมา ไอ้เราก็ชี้สิคะ แล้วเค้าก็ ตวาดแมว "อีนังทองแดง" ตอนนั้นแม่มาแล้วก็มาดูว่าเกิดไรขึ้น พี่ไก่ก็เดินมากับเด็กผู้ชายในบ้านอายุประมาณ 6 ขวบอ่ะ แม่ถามมีไร เวลานั้นอยากถามว่าไม่มีใครสังเกตเด็กยักษ์มันยืนอยู่บนโต๊ะง่ะ พอคนที่เข้ามาคนแรกบอกว่าทองแดงเอาหนูเข้าในห้อง เท่านั้นหล่ะ นึกภาพตามคะท่านผู้อ่าน หนังจีนกำลังภายในพระเอกกระโดดที่เดียวขึ้นถึงหลังคา ต่อจากนั้นมาดูกันนะคะว่าเกิดอะไรขึ้น พี่ไก่กะเด็ก(ชื่อหนอน) กระโดดเพียงทีเดียวเหมือนหนังจีนกำลังภายใน ขึ้นไปยืนกอดกันบนเก้าอี้พลาสติกตัวเดียวกัน ...เก้าอี้แบบร้านอาหารข้างทางนั่นแหละแบบกลมนะ...ตอนนั้นเห็นภาพอยากจะขำบอกตรงๆ แต่ก็อยากร้องไห้อ่ะ พอเค้าจัดการทั้งแมวแล้วหนูตัวป่วนออกจากห้องแล้ว บุคคลที่ยังอยู่ที่สูงก็ยังไม่มีทีท่าจะลง ไอ้คู่ที่ยืนกอดกันก็ยังไม่อยากแยกจาก แม่ก็ว่าแปงทันที "แปงจะอยู่บนโต๊ะอีกนานม่ะ เด๋วกระจกก็แตกหรอก ตัวเราไม่ใช่เล็กๆนะ หนูมันไปแล้ว" เออ ถึงได้ยอมลง พอถึงพื้นเท่านั้นหละ ตัวสั่น แล้วก็ร้องไห้เลย สั่นไม่หยุดควบคุมตัวไม่ได้ ไม่เคยกลัวไรเท่านี้มาก่อนในชีวิต คนคู่นั้นก็ลงมาตาม เท่านั้นแม่ก็บอกเลย ว่าตอนที่เห็นพี่ไก่กะหนอนกระโดดขึ้นเก้าอี้นะ ตลกสุดๆเลย แม่บอกว่าเหมือนหนังจีนกำลังภายในเลย หยั่งกะติดสปริงที่เท้าแน่ะ ทีเดียวถึงเลย นั่นแหละ ถึงได้เริ่มหัวเราะกันออก จากนั้นมานะเลยกลายเป็นเรื่องเล่าของร้านเลยเวลาใครเจอหนูก็จะเอาเรื่องพี่ไก่กะหนอนมาพูดกัน .............................เยอะจัง มีอีกนะ ไว้ว่างๆมาเล่าต่อน้า.............................
Create Date : 04 สิงหาคม 2550 |
Last Update : 4 สิงหาคม 2550 21:26:09 น. |
|
10 comments
|
Counter : 393 Pageviews. |
|
|
|
โดย: MeJayya วันที่: 6 สิงหาคม 2550 เวลา:11:13:00 น. |
|
|
|
โดย: มาดามอุ้ย วันที่: 10 สิงหาคม 2550 เวลา:11:32:24 น. |
|
|
|
โดย: MeJayya วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:10:41:04 น. |
|
|
|
โดย: ann (ดอกฝิ่นสีชมพู ) วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:15:29:35 น. |
|
|
|
โดย: โสมรัศมี วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:15:59:35 น. |
|
|
|
โดย: ธ.ธง ธ.เธอ วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:16:48:49 น. |
|
|
|
โดย: หน่อยอิง วันที่: 16 สิงหาคม 2550 เวลา:20:35:31 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
Newton Massachusetts United States
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]
|
Hello หวาดดีค่า ใครที่เข้ามาเราก็อยากบอกว่า blog ของเราเป็นประสบการณ์ในชีวิตล้วนๆ อยากเอามาแบ่งปันกันแลกเปลี่ยนให้ได้รู้กัน ไม่ได้ดีเด่ไรเล้ย บางเรื่องอาจมีประโยชน์ บางเรื่องอาจเป็นเรื่องน่าเบื่อ บรรยาย บ่นที่เก็บกดในชีวิต(ระบายบ้างจะได้ไม่เครียด) บอกไว้ก่อนนะ เราเขียนในมุมมอง ความคิด ทัศนคติของเรา ก็มันเรื่องของเรานี่หว่า
|
|
|
|
|
|
|