ผู้ชายกับโยคะ

ทำไมไม่ค่อยเห็นผู้ชายเล่นโยคะกันเลย ? ? ?

สังเกตุไหมว่า ตามศูนย์โยคะต่าง ๆ หรือในคลาสโยคะตามฟิตเนสที่มีกันอยู่ทั่วไป ร้อยละ 90 ของคนที่เล่นโยคะเป็นผู้หญิงทั้งนั้น หรือถ้าผู้ชายไปเล่นก็ต้องเป็นผู้ชายที่ไม่ธรรมดา ประเภทชายเหนือชาย หรือมีคนแอบคิดว่าเกย์หรือเปล่าว่ะ ก็เลยทำให้ผู้ชายแท้ๆ (ที่แม้อยากจะเล่น) ไม่กล้าเฉียดเข้าไปใกล้ คลาสโยคะก็เลยกลายเป็นเมืองลับแลสำหรับผู้หญิงเสียมากกว่า ทั้งที่จริง ๆ แล้วต้นกำเนิดของโยคะนั้นมาจากเพศชาย การเข้าอาสนะต่าง ๆ นั้นเป็นอิริยาบถการผ่อนคลายความตีงเครียดของกล้ามเนื้อจากความปวดเมื่อย ในการบำเพ็ญตบะของนักบวชหรือโยคีนั่นเอง

ผมว่าผู้ชายที่คิดแบบนั้น หรือคนทั่ว ๆ นั่นแหล่ะทั้งหญิงทั้งชาย ยังมีความเข้าใจคลาดเคลื่อนเกี่ยวกับโยคะอยู่มากเหมือนกัน พอพูดถึงโยคะผู้คนก็มักจะคิดถึงการดัดแขนดัดขา บิดร่างกายให้มันผิดแปลกออกไป ยิ่งประหลาดเท่าไหร่ก็ยิ่งแสดงว่าเก่งขั้นเทพ และก็คิดเหมาไปเลยว่าโยคะนั้นเหมาะสำหรับคนตัวอ่อน เราตัวแข็งเล่นไม่ได้หรอก เดี๋ยวเส้นมันพลิกมั่ง กลัวบาดเจ็บมั่ง แก่แล้วมั่ง สุดท้ายก็เลยไม่ได้ลองฝึกสักที ทำให้ขาดโอกาสในการที่จะได้รับสิ่งดี ๆ ที่เป็นผลพลอยได้จากการฝึกโยคะไปอย่างน่าเสียดาย

อย่างผมเอง ตอนแรกก็ไม่เคยคิดจะเล่นเหมือนกัน เพราะคิดว่าโยคะนะ เราเล่นไม่ได้หรอก ยิ่งเป็นผู้ชาย ตัวก็แข็ง ขนาดจะก้มแต่ละทียังก้มไม่ลงเลย ก็คิดเหมือนคนทั่ว ๆ ไปนั่นแหล่ะ แต่บังเอิญว่าหลายปีก่อนโน้น ที่ทำงานเขาจ้างครูแอโรบิกมาสอนให้ฟรีเพื่อส่งเสริมสุขภาพของพนักงาน แล้วก็บังเอิญว่ามีครูคนหนึ่งที่สอนแอโรบิกเขาสอนโยคะด้วย ในช่วงเวลาผ่อนคลายเขาก็ลองให้เล่นกันดู โอ้โห...พวกผู้หญิงเขาจะก้มเงย ก็ตัวอ่อนไปหมด ผมงี้ครูให้นั่งแยกขากว้าง ก็แยกได้แค่ประมาณ 90 องศาแค่นั้นเอง ซ้ำให้ก้มก็ก้มไม่ลง หลังยังตรงเด่อยู่เลย ขณะที่พี่ๆ ผู้หญิงแหวกขาได้ 180 องศา แล้วยังเอาหน้าไปแตะพื้นได้อีก เห็นแล้วก็ยิ่งไม่อยากเล่น เพราะคิดว่าชาตินี้เล่นแบบนั้นไม่ได้แน่ๆ ก็ยิ่งตอกย้ำความคิดยิ่งขึ้นไปอีกที่ว่า ผู้ชายไม่เหมาะที่จะเล่นโยคะหรอก

หลังจากนั้นก็ไม่ได้เล่นอีกเลย และก็ไม่ได้สนใจอะไรด้วย แต่เรื่องออกกำลังกายผมมักจะจ๊อกกิ้งบ่อย ๆ แต่วิ่งแล้วมันก็ปวดเข่า บางทีไปวิ่ง ๆ แล้วแอบเต้นแอโรบิกตามชาวบ้านเขามั่งตามสวนสาธารณะอยู่สักพัก พี่ๆ ผู้หญิงที่ทำงานก็กลุ่มเดิมนั่นแหล่ะ ที่ซี้ ๆ กันชวนไปสมัครที่ฟิตเนสแห่งหนึ่งซึ่งกำลังจะเปิดใหม่ เป็นฟิตเนสเล็กๆ แบบว่าสะดวก เพราะเดินจากที่ทำงานไปได้ ก็ลองไปสมัครดู เพราะมีครบเครื่องเลย พวกลู่วิ่ง เวท จักรยาน คลาสต่าง ๆ เรียกว่าครบเครื่อง...คุ้มค่าเงินว่างั้นเถอะ

พอไปเล่นฟิตเนส พวกพี่ๆ ผู้หญิงที่ทำงานด้วยกันก็ชวนเข้าคลาสโยคะ (อีกแล้วเหรอ) บอกให้เข้าเป็นเพื่อนหน่อย ตอนแรกก็อิดออดไม่อยากเข้า เพราะว่ามีแต่พวกผู้หญิงเต็มห้องเลย ไม่มีผู้ชายสักคน หนำซ้ำเราก็เล่นไม่ได้ด้วย ดีที่ว่าครูที่สอนเป็นครูผู้ชาย (ชายจริงแท้แน่นอน) ก็เลยเอาละว่ะ ลองดูสักตั้ง อีกอย่างที่ฟิตเนสนี้เป็นฟิตเนสเล็ก ๆ พวกผู้หญิงที่มาเล่นก็พอจะคุ้น ๆ หน้ากัน ไม่รู้สึกกระดากกระเดิดมาก ก็เล่นขำ ขำ ไปงั้นๆ แหล่ะ ซึ่งก็เป็นคลาสโยคะร้อน ครั้งแรกทีเข้าไปกว่าจะหมดชั่วโมง โห...แทบเป็นลมตั้งแต่ 5 นาทีแรกแล้ว หายใจก็ไม่ออก แต่เหงื่อออกเยอะมาก ถอดเสื้อออกมางี้บิดเป็นน้ำเลย เหนื่อยโคตร ๆ ร้อนก็ร้อน แต่ก็รู้สึกตัวเบาสบายตัวดีนะ

กลับมาถึงบ้าน กินข้าวเสร็จ หลับเป็นตาย พอรู้สึกตัวตอนเช้าจะขยับตัวลุกขึ้น เฮ้ย....ทำไมมันปวดยังงี้หว่า ประมาณว่าเมื่อวานโดนช้างกระทืบมาหรือเปล่าหว่า ??? เหมือนโดนบิดตัวน่วมเลย จะขยับตรงไหนก็ปวดไปหมด ชักไม่อยากเล่น (อีกแล้ว) เพราะทั้งเจ็บตัว ทำท่าก็แข็ง ๆ ทื่อ ๆ แต่ก็ต้องเข้าไปเป็นเพื่อนพวกพี่ๆ อีกหลาย ๆ ครั้ง แลกเปลี่ยนกับการที่เขาต้องเข้าคลาสปั่นจักรยานจะได้มีเพื่อนให้ครึกครื้น

พอเข้าหลาย ๆ ครั้งเข้า บางทีครูสอนก็ชมว่า เออ...วันนี้ทำได้ดีกว่าวันก่อนนะ รู้สึกก้าวหน้ามาอีกนิด ไอ้เราก็มีแอบปลื้มนิดหน่อย แต่เข้าคลาสแบบนี้มันดีที่ว่า มีคนนำ เราต้องทำตาม ครูก็บอกให้บิดอีกนิด หายใจออกบิด ๆ ๆ ๆ มันเป็นการบังคับกลาย ๆ ก็ทำให้ได้เหงื่อ ได้ออกกำลังกายจริง ๆ จัง ๆ ผิดกับตอนที่เข้าไปเล่นเวท ยกมั่ง พอหนักก็อู้มั่ง บางวันขี้เกียจก็เดินมั่ง คุยมั่ง ห้องแอร์ก็เย็น ก็ไม่ได้อะไร เหงื่อก็ไม่มี รู้สึกเสียเวลา ก็เลยเข้าไปเล่นโยคะบ่อย ๆ

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว เฮ๊ย...เล่นมาเป็นปีแล้วเหรอเนี่ย เออ..เราก็เล่นได้นี่หว่า ถึงแม้ไม่ค่อยมีผู้ชายเล่นก็เหอะ แต่ได้เหงื่อดี จากที่ก้มไม่ได้ก็เริ่มก้มลง ดีกว่าแต่ก่อน ร่างกายยืดหยุ่นได้ดีขึ้น รู้สึกกลับไปบ้านนอนหลับสบาย แล้วก็ได้ซึมซับหลาย ๆ อย่างจากคลาสโยคะ ก็ทำให้รู้ว่า การเข้าอาสนะนั้นจริง ๆ แล้วก็เป็นการทำสมาธิอย่างหนึ่ง แต่เป็นสมาธิเคลื่อนไหว การกำหนดรู้ความตึงเกร็งของกล้ามเนื้อ ความสำคัญของลมหายใจ ก็เลยทำให้อยากเรียนรู้ให้ลึกๆ ขึ้นไปอีก เพราะว่าโยคะนั้นไม่ใช่แค่การทำอาสนะหรือการดัดแข้งดัดขาอย่างที่คนทั่ว ๆ ไปเข้าใจหรือให้ความสำคัญ อาสนะเป็นแค่หนึ่งใน 8 เส้นทางของโยคะเท่านั้น เป้าหมายสูงสุดไม่ใช่การเล่นเพื่อแข่งขัน เพื่อวัดว่าใครเก่ง ความอ่อนของร่างกาย แบบนั้นก็ไม่ต่างอะไรกับการเล่นยิมนาสติก แต่โยคะนั้นมีเป้าหมายอยู่ที่สมาธิ ความว่าง การปล่อยวาง และจิตวิญญาณที่บริสุทธิ์ ซึ่งก็สอดคล้องกับหลักธรรมในพระพุทธศาสนา เพียงแต่คำพูดที่เรียก หรือศัพท์แสงอาจจะแตกต่างกันบ้างแค่นั้นเอง เราอาจจะฝึกโยคะการเข้าอาสนะให้ร่างกายแข็งแรง แล้วค่อยต่อยอดในหลักธรรมของพระพุทธเจ้าก็ได้ เพราะพระพุทธเจ้าเองก่อนออกบวชก็เคยศึกษาศิลปวิทยาในศาสนาพราหมณ์มาก่อน ก่อนที่พระองค์จะตรัสรู้ ก็เลยเป็นที่มาของความอยากรู้เกี่ยวกับโยคะที่แท้จริง ทำให้ผมไปเรียนโยคะอย่างจริงจังในหลักสูตรโยคาจารย์ หรือผู้นำการฝึกโยคะในเวลาต่อมา ซึ่งก็ไม่ผิดหวังได้เรียนรู้ทั้งในภาคปรัชญาโยคะ ภาคปฏิบัติตั้งแต่ ปราณยาม กริยา และอาสนะอย่างถูกต้องเพื่อช่วยให้ผู้อื่นเข้าใจและปฏิบัติให้เกิดประโยชน์ทั้งต่อสุขภาพกาย และสุขภาพจิตต่อไป

Create Date : 24 สิงหาคม 2552 Last Update : 26 สิงหาคม 2552 16:32:50 น. Counter : 4114 Pageviews.		10 comments
Share Tweet