สงบดีจังค่ะ

.......................................

อย่างคุณไบร์ทต้องทานข้าวเหนียวมะม่วงเยอะๆค่ะ อิอิ

ได้ทราบอะไรแปลกๆเยอะเลย
ขอบคุณค่ะ

สวัสดีค่ะ
ตอนแรกคิดว่าคุณไบรท์จะจบเรื่องที่อินเดียซะแล้วค่ะ
ดีใจจังที่ยังมีอยู่

ขอบคุณนะคะที่แนะนำเรื่องบล็อกหายน่ะค่ะ
และก็จะมาชวนคุณไบรท์ไปเที่ยวปักษ์ใต้ด้วยค่ะ

มีความสุขนะคะ

ที่จริงหนูมีเพลงนึงเหมือนกันนะคะ
เมื่อรู้ว่าคุณไบรท์ไปจำปาสักมา
ไม่ใช่ดวงจำปาค่ะ แต่เป็นเพลงนี้
.. ข้อยไปเว้าสาว หลงฮักเจ้าดั่งดวงใจ
โขงฟากโน้นสุดไกล ข้อยบ่ยั่นผู้ใด
ตั้งใจไปพบเจ้าเอย ข้ามสู่เวียงจันทน์ ใจหมายมั่น....
สาวฝั่งซ้ายค่ะ เพลงโปรดหนูเลยค่ะ

เคยอ่าน "อินเดียใต้ต้นไม้" ของคุณศราดีดี้ ที่พูดถึงศานตินิเกตันทั้งเล่ม
ได้อ่านแล้วก็รู้สึกว่า โรงเรียนหลาย ๆ แห่งในโลก น่าจะเป็นแบบนี้นะ
ยิ่งพอได้มาเห็นภาพประกอบจากบล็อกของคุณ
ก็ยิ่งรู้สึกว่า .. มันเป็นสถานที่ที่สุดยอดมาก ๆเลย ^^

สวัสดียามบ่ายแก่ๆ

คุณโคจิ ขอบคุณครับแต่ขอนิดเดียวพอนะเดี๋ยวจุกแย่เลย

คุณVelez ด้วยความยินดีครับ

คุณรยา คิดว่าจะคงจะเหลืออีกตอนสองตอนอะครับ เกี่ยวกับที่ศานตินิเกตันนี่แหละครับ ส่วนเพลงที่ว่าเป็นเพลงโปรดคุณรยาผมคิดว่าไม่เคยได้ยินอะครับ หรืออาจจะจำเนื้อไม่ได้...

มีความสุขนะครับ ทุกท่านที่แวะมาเข้าชม สัปดาห์หน้าจะเอาภาพถ่ายตอนเที่ยวจำปาสักมาให้ชมนะครับ

คุณมะม่วง...โมเมนต์ ตอนที่ไปไม่ได้เจอคุณนริศราดีดี้ครับ เธอเป็นครูสอนภาษาฮินดีแก่เด็กๆ อยู่ที่โรงเรียนในศานตินิเกตัน(น่าแปลกคนไทยสอนภาษาฮินดี) นอกจากนี้เธอยังลงบทความประจำใน "สารแสงอรุณ"นะครับลองหาอ่านดูนะครับ

เป็นเพลงที่เก่ามากแล้วค่ะ คุณหงา คาราวาน ร้องไว้เพราะมากเลยค่ะ
แถมอีกสักวรรคนึงนะคะ เผื่อคุณไบรท์จะนึกออก
....
โอ้ละเน้อสาว ข้อยและเจ้าใช่คนอื่นไกล
ลาวพี่น้องกับไทย มาเถิดมาฮักอ้าย ฮ่วมใจกันนะเจ้าเอย.

ถ้าจำไม่ผิด น่าจะอยู่ในชุด "เย้ยฟ้าท้าดิน" น่ะค่ะ
ถ้าคุณไบรท์ชอบคาราวาน ลองหาฟังดูนะคะ

เขียนได้ดีมากๆเลยครับ
ขอชื่นชมด้วยใจจริง โดยเฉพาะรายละเอียดเล็กๆน้อยๆที่นักท่องเที่ยวทั่วไปมักมองข้าม ทั้งที่จริงแล้วมันคือสีสันอันเป็นเอกลักษณ์ของสรรพชีวิต และวิถีแห่งความเป็นไปของแต่ละดินแดน
ภาพถ่ายก็เช่นเดียวกันกับเรื่องที่เขียน ถ่ายทอดความเป็นอยู่อันแท้จริงของที่นั่นได้อย่างดีเยี่ยม ถ้าคุณไบท์อยากจะเป็นนักเขียน ผมว่าไม่ใช่เรื่องยากเลย คุณทำได้ดีแน่ๆ ขอพูดด้วยหัวใจของคนที่ฝากชีวิตไว้กับวงการหนังสือเลยครับ

เจ้าแม่ดูน่ากลัวจังค่ะแต่ทรงเครื่องแบบนี้ก็สวยดีนะคะ ชอบภาพสุดท้าย แบบว่าสวยงามซึ้งๆดี
ปล.โปแป้งเป็นสาวมัณฑณศิลป์ค่ะ มิใช่สาวโบราณ....อิอิ.......

สวัสดีเช้าสีส้มค่ะ คุณไบรท์

สวัสดีวันพฤหัส(สีส้ม)

คุณรยา ชุดเย้ยฟ้าท้าดิน...เดี๋ยวจะไปหามาฟังนะครับ

คุณเก่ง ขอบคุณมากๆ สำหรับคำชมและความคิดเห็นที่เพิ่มกำลังใจให้แก่ผมได้มากๆ ครับ

คุณโปแป้ง เป็นเด็กเด็ค คราวนี้เลยอยากรู้ต่อว่าเอกอะไรครับ..

มีความสุขทุกท่านนะครับ

"ศานตินิเกตัน"เพิ่งเคยได้รู้จักที่นี่เองครับ

โลกร้อนแบบนี้ น่าส่งเสริมให้คนปลูกบ้านดินกันแยะๆ นะครับ ไม่ทำลายสิ่งแวดล้อม ประหยัดพลังงาน ทั้งในกระบวนการผลิต และประหยัดพลังงานหลังจากเข้าอยู่อาศัย ดีแบบนี้ ชักอยากเขียนเรื่องบ้านดินลงวารสารแล้วสิครับ ถ้าจะรบกวนขอรูปบ้านดิน สัก 3 ภาพ ที่เป็นภาพขนาดใหญ่จะได้ไหมครับ

สวัสดีคุณEndless man ได้เลยครับ เขียนลงวารสารอะไรหรือครับ

สวัสดีตอนเย็น ๆ ค่ะ
เอ เหมือนว่ารูปแรกจะเปลี่ยนไปหรือเปล่าคะ
หรือว่าหนูคิดไปเอง

คือจะถามคุณไบรท์อีกครั้งนึงน่ะค่ะ เรื่องบล็อคหาย
ลองเข้าไปที่ webmaster แล้วค่ะ
แต่ไม่ทราบว่าต้องไปแจ้งเรื่องตรงไหนน่ะค่ะ
ช่วยชี้แนะด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ

คุณไบร์ทอักษรเหรอคะ....แน่ๆเลยชิมิเคอะ....ส่วนโปแป้งนั้น.....ไม่บอกค่ะ....อิอิ

...ชุมชนบ้านดินน่าอยู่น่ะค่ะ
แต่เห็นทางเชียงราย...
ต้องช่วยกันขุดจอมปลวกในบ้านออกแล้วแขย่งเลยค่ะ

สวัสดีกับวันสีฟ้า ฟ้า
ที่ศรีราชา น่าจะ Lovely day

สวัสดีวันศุกร์

คุณรยาสวัสดีวันLovely day สีฟ้า รูปแรกยังเป็นรูปเดิมครับ แต่ผมจัดหน้าใหม่นิดหน่อย เพิ่ม---------- ขั้นเข้าไประหว่างตรงนำเรื่องกับเนื้อเรื่อง

คุณโปแป้ง เดาผิดครับ... ผมให้เดาอีกครั้งนึง เอิ๊ก

คุณมัจฉานุ ใช่เลย บ้านดินที่ศานติก็มีปัญหาปลวก ได้ข่าวว่าบางบ้านเขาเอายาฆ่าแมลงรดด้วยครับ

สวัสดีค่ะคุณไบรท์

คือมันหายไปตอนสร้าง blog ใหม่น่ะค่ะ พอเอารูปลง แล้วเขาแจ้งว่ามีผู้เข้าใช้มากให้รอ
หนูก็กด back หลังจากนั้นเขาขึ้นเตือน แล้วกรุ๊ปบล็อกนั้นก็หายไปทั้งหมดค่ะ
หนูจะลองดูอีกครั้งนึงค่ะ แต่ถ้าไม่ได้ก็คงไม่เป็นไรค่ะ

ขอบคุณในความกรุณานะคะ

ค้นดูเค้าบอกตัวเดียวกันค่ะ
สายกระจิบ vs สายล่องแล่ง
เพิ่งรู้น่ะเนี้ยะ..เอื้อกๆ

สวัสดีค่ะคุณไบท์
มีความสุขกับวันหยุดนะคะ

ดีจังครับที่ได้ไปบ้านบ้านฐากูร ปัญญาชนในยุคก่อนของเรามีโอกาสอ่านงานของท่านหลายเรื่อง

สำหรับภาพเชื้อเพลิงขี้วัวตากแห้ง เพิ่งเห็นชัดๆวันนี้เองครับ

บ้านดินก็ดูสมถะดีครับ อยู่บ้านดินเหมือนได้ใกล้ชิดกับพื้นโลกอย่างไม่มีอะไรมาขวางกั้นเลยครับ

สวัสดีค่ะ

ถามนิดนึงสิคะ ทริปนี้คุณไบท์ได้ไปบ้านของท่านมหาตมะ คานธี หรือเปล่าคะ
คือหนูคิดว่าท่านมีความสำคัญกับอินเดียมากทีเดียวน่ะค่ะ
เลยอยากเห็นว่าคุณไบท์คิดยังไงและได้ถ่ายภาพมาบ้างหรือเปล่าน่ะค่ะ
ขอบคุณนะคะ

In pic no.3 is Glass Temple, the place for praying or sing Rabindranath Tagore's songs every Wednesday morning{in Santiniketan, Wednesday is holiday}. There is no religion for this temple anybody can join.

ขอบคุณน้องวิเน้อ... เอาข้อมูลไปใส่ด้านบนภาพ 3 แล้วนะครับ

ผมชอบเจ้าแม่กาลีมากครับ ไม่สวย ไม่น่ากลัว แต่น่ารักครับ เหมือนเด็กมายืนแลบลิ้นไห้ดูเล่นๆ

บรรยากาศดีครับ หมู่บ้านดินเหมือนพวกมาไซมาร่ามากกว่าครับ มีขี้วัวเต็มฝาบ้านไปหมด สวยดีครับ

กลิ่นดอกตีนเป็ตคลุ้งไปทุกที่เลยครับแรกก็หอมดีแต่พอหลังๆชักอย่าจะ อว... ปวดหัวมากครับ

บรรยากาศน่าอยู่มากเลยครับ

คุณเหวยbadboy สงสัยป่าว เราเดินเข้าไปในหมู่บ้านดิน... ไม่ยักกะเจอสาวๆ ชาวอินเดียออกมาเดินเล่น

วัน ที่เข้าไปในหมู่บ้านอยู่ในช่วงงานกาลีบูชา มีงานแสดงดนตรีไม่ยักกะมีสาวๆ ออกมาเที่ยวงานเห็นมีแต่หนุ่มๆ อดสงสัยไม่ได้ว่า สังคมในหมู่บ้านที่เราเข้าดู เขาคงจะให้สาวๆ อยู่กับบ้าน... หรือไม่ก็ยังไม่ได้เวลาที่สาวๆจะออกมาเที่ยวก็ไม่ทราบ

แม่หนูบอกว่าหนูเป็นลูกเจ้าแม่กาลี หนูดีใจมาก ๆ ค่ะ

อยากไปศานติค่ะ แต่ยังไม่รุจะพักที่ไหนเลย มีที่พักที่ไหนแนะนำบ้างมั้ยคะ กำลังจะไปอาทิตย์หน้าแล้ว