Bloggang.com : หนูดำน้อยกับหมวก :

เจ้าชายรัตติกาล....อ่านะ

มกราคม 2550

	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

24 มกราคม 2550

น้ำแข็งก้อนใหญ่ กะ นาฬิกาทรายเรื่อนยักษ์

น้ำแข็งก้อนใหญ่ กะ นาฬิกาทรายเรื่อนยักษ์

บทละครที่ต้องดัดแปลงจากเรื่อง น้ำแข็งกับนาฬิกาทราย แต่งดีเปล่าหว่า เฮ้อ..

------------------------------------------------------
น้ำแข็งก้อนใหญ่ กะ นาฬิกาทรายเรือนยักษ์
นานมาแล้ว มาเด็กน้อยๆสองคนชายหญิง ฝ่ายเด็กชายมีนามว่าน้ำ เขาเป็นน้ำแข็งสีฟ้าใส ส่วนเด็กหญิงตรงหน้ามีนามว่าทรายเธอเป็นนาฬิกาทรายเรื่อนสวยสีน้ำตาล หนูน้อยทั้งสองนั่งในสนามเด็กเล่นแต่ทั้งคู่ก็ไม่ได้อยากเล่นอะไร
“น่าเบื่อ”น้ำเปรยขึ้นอย่างเซ็งๆ “นั่นสิ เอางี้มั๊ยมาเล่นทรายในตัวเราก็ได้นะ”ทรายพูดอย่างร่าเริงตามแปนิสัยของเธอ “อืม เอาก็เอา” น้ำพูดอย่างอยากเล่นมากๆ ทรายจึงทำการปลดปล่อยผนึกฝาทรายในตัวเธออกมานิดหน่อย “อย่า งกดีทราย เอาออกมาให้หมด” “เฮ้ย เอาออกหมดเราก็ตายสิรู้มั้ยเค้าไม่ให้เอาออกมาหรอกมาเสี่ยงตายมากๆ” “เอ๊า แล้วเอาออกมาทำไมไม่กลัวตายรึไงเนี่ยะ” “ก็น้ำอยากเล่นนี่นาช่างมันเถอะ” “ยัยบ๊องเอ๊ย”น้ำโพล่งออกมาแบบเสียมิได้
เด็กทั้งสองเล่นอย่างร่าเริง ถึงแม้ตาน้ำยังถือตัวและยังหยิ่งเย็นชาอยู่แต่ไม่เคยเลยที่ยัยทรายจะถือโทษโกรธ
“มืดแล้วกลับกันเถอะ” น้ำเอ่ยชวน “ไปสิไป”ทรายลุกขึ้นแล้วจับมือน้ำพาวิ่งกลับอย่างร่าเริงแต่น้ำหาได้มีความรู้สึกแบบนั้นไม่ “เฮ้ย อย่ามาจับมือเรานะ” น้ำสะบัดมือออก “อ้าวหรอ ขอโทษได้มั้ยหล่ะ” ทรายแกล้งแหย่แบบงอนๆ “ เออๆ ”น้ำพยักหน้าแบบขอไปที
กาลผ่านไปพร้อมหัวใจที่แปรเปลี่ยน เด็กทั้งสองโตขึ้นเป็นน้ำแข็งก้อนใหญกับนาฬิกาทรายเรื่นยักษื หนุ่มสาวทั้งสองต่างมีความรู้สึกแปลกๆให้แก่กันและกันแต่ก็คงจะมีเพียงนาฬิกาทรายสาวเท่านั้นที่แสดงอาการออกมาให้ได้รับรู้ ซึ่งมันเป็นสิ่งตรงข้ามกับน้ำแข็งหนุ่มที่นับวันยิ่งเย็นชา แม้ตัวเองจะรู้สึกเช่นเดียวกันกับหญิงสาวแต่ความรู้สึกนั้นก็มิอาจชนะความเย็นชาของเขาได้เลยแม้เพียงนิดเขาจึงเลือกที่จะปกปิดความในใจตลอดเวลา...
14 กุมภา วันที่ดอกไม้บานสะพรั่ง หญิงสาววางแผนจะพาชายหนุ่มไปชมละครเวทีจึงได้ไปหาที่บ้านน้ำแข็ง
ก๊อกๆๆ “น้ำอยู่รึเปล่า” “เออๆ” “อรุณสวัสดิ์ค่ะน้ำ” “หวัดดี” “ว่างมั้ย ไปดูละครเวทีกันที่ บกว.อ่ะ สนุกมากเลยนะ เนี่ยะเห็นเค้าว่ามีเรื่อง..”ไม่ทันจะพูดจบน้ำก็พูดว่า “ไม่ว่าง ทำงาน” “อ้าวหรอ” ทรายพูดแบบเซ็งๆ “เอางี้ งานไรช่วยเปล่า”หญิงสาวรีบคว้ากระดาษในมือชายหนุ่มไป “เฮ้ย อย่าจับของคนอื่นโดยพลการสิ”น้ำรีบเอาคืนมา “ขอโทษ..” “ไปไหนก็ไปเลยไป” ปิดประตูดังปัง ทรายเดินออกจากบ้านถอนหายใจ เฮือก-------ก
ทรายออกมาที่สวนสาธารณะคนเดียวอย่างเหงาๆแล้วคิดว่าตัวเองทำอะไรไปถึงได้ทำให้น้ำแข็งหนุ่มเย็นชาได้ถึงเพียงนั้น แล้วคิดหาวิธีไปขอโทษที่คาดว่าได้ผล...แต่ก็ยังคิดไม่ออกขณะนั้นเองได้หันไปเจอหนุ่มสาวคู่หนึ่ง
“ข้าวสวยจ๋าอย่าเงียบดิ” “…” “ข้าวสวยมีไรจะบอกอ่า อย่าโกรธนะ น๊า--นา” “...” “โกรธจริงงหรอ งั้นเอานี่ไป”ชายหุ่มหยิบดอกไม้ขึ้นมา “ข้าวสวย ข้าวเจ้าชอบข้าวสวยมากเลยนะ”
หญิงสาวหันมาแล้วตีแขนชายหนุ่มพร้อมบอกว่า “บ้าหรอ อายเค้า”
นาฬิกาทรายเห้นดังนั้นก็ชูกำปั้นพร้อมพูดว่า “คิดออกแล้ว” เธอรีบวิ่งไปร้านขายของใกล้ๆทันที “ป้าตั๊กคะ อยู่รึเปล่า” “อยู่นี่จ้ะ อ้าวทราย เอาไรหล่ะลูก” “ขอกุหลาบแดงค่ะ” “คะขา” “ขอกุหลาบแดงหน้อยสิจ๊ะ” “ขาคะ” “จะเขียนการ์ดว่าไรลูก” “ซุบซิบๆ”
หลังจากนั้นนาฬิกาทรายสาวก็ได้วิ่งไปยังบ้านของน้ำแข็ง ก๊อกๆๆ “น้ำอยู่รึเปล่า” “เออๆ”
“ทำไรอยู่” “ธุระส่วนตัว” “แล้วธุระไรหรอ” “ธุ-ระ-ส่วน-ตัว”เขาเน้นคำ “เออๆช่างมันมีไรให้ด้วยแหล่ะ” “อะไรอีกหล่ะ” “นี่ไง”เธอยื่นดอกไม้มาให้ น้ำรับมาแล้วโยนไว้บนโต๊ะ “ให้ทำไม?”
“ให้ไม่ได้หรอ” “มีไรรึเปล่าเนี่ยะ” “ไม่มีหรอกน่า” “จะไม่มีได้ไง!” “แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงด้วย” หญิงสาวทนไม่ไหวจึงตะโกนกลับไป “อ้าว แล้วมีอะไรเก็บไว้ก็บอกสิเก็บไว้ทำซากไร!!!” “แหม พูดเหมือนตัวเองดีนักมีไรก็ไม่เคยที่จะบอกเหมือนกันแหล่ะ ทำไมหล่ะ เราก็อยากรู้เหมือกันนะ” “เฮ้ย เป็นบ้าไรเนี่ยะพูดงี้ทีหลังอย่าพูดเลย” “เอ้อ ทีหลังจะไม่มาหาอีกแล้ว” “ไม่พอมั้ง ไม่ต้องมาพบหน้ากันเลยดีกว่าถ้างั้นก็” ปัง!!! ชายหนุ่มปิดประตูใส้หน้าหญิงสาวโดยไม่ใส่ใจของความรู้สึกของเธอเลยทั้งคู่ทรุดตัวลงนั่งหันหลังพิงประตูชายหนุ่มเอื้อมมือหยิบดอกไม้ที่โยนทิ้งไว้มาดู
“ชิผู้หญิง เรื่องมาก” “ผู้ชายปากแข็งแค่บอกอะไรกันบ้างไม่ได้รึไง แค่บอกว่ารักไม่ได้หรอ”
กริ๊งๆ เสียงโทรศัพย์ดังขึ้นหญิงสาวกดขึ้นมองดู เป็นเบอร์ของพี่ชายผู้แสนอบอุ่นที่น้ำและทรายมักพึ่งพายามไม่สบายใจตลอดเวลา
น้องทราย : สวัสดีค่ะพี่ฮาร์ท
พี่ฮาร์ท : ไงน้องทรายเป็นอะไรไปครับเสียงเศร้าจังเลย
น้องทราย : ทำไงดีพี่ทะเลาะกับน้ำหน่ะ
พี่ฮาร์ท : แรงมากมั้ย
น้องทราย : มากพี่เขาบอกว่าไม่ขอเจอทรายอีกเลย
พี่ฮาร์ท : โหย แล้วทรายเป็นไงหล่ะ
น้องทราย : มันเหนื่อยๆหน่ะพี่
พี่ฮาร์ท : เอางี้มั้ย มาหาพี่ที่นี่สินี่พี่ก็จะโทรมาชวน ลองมาทำใจสงบๆที่นี่ดีกว่านา
น้องทราย : ก็คิดอยู่เหมือนกันค่ะ
พี่ฮาร์ท : ตกลงนะครับ สวัสดีจ้ะ
น้องทราย : สัวสดีค่ะ

ทรายรีบเดินออกจากบ้านของน้ำแข็งเพื่อเตรียมตัวเดินทางไปปารีสกับพี่ที่ทั้งเธอและเขาให้ความเคารพเป็นดั่งพี่ชายที่แสนดี
หลายวันผ่านไปน้ำไม่เจอกับทรายอีกเลยถามใครก็ไม่มีใครรู้เขาจึงเริ่มคิดได้ เมื่อชายหนุ่มทำอะไรไม่ถูกก็ถึงเวลาใช้ทางพึ่งเดียวที่เขามักจะพึ่งเป็นประจำ
น้ำแข็ง : พี่ฮาร์ท ทำไงดีครับผมทะเลาะกับทรายอีกแล้วแต่ครั้งนี้แย่มากเลยนะ
พี่ฮาร์ท : อืมรู้แล้ว
น้ำแข็ง : อ้าว ทรายบอกหรอ
พี่ฮาร์ท : พี่ฮาร์ทใช่ตอนนี้มันก็อยู่นี่นะ สบายใจได้คุยกับมันสิ
น้ำแข็ง : เฮ้ยไม่เอา
ชายหนุ่มรีบวางสาย
ฮัลโหลๆ ทรายกรอกเสียงลงโทรศัพย์แต่ไม่ทันแล้วเพราะน้ำตัดสายทิ้งไปก่อนหน้า
ด้วยความสงใสและเป็นห่วงตัวน้องทั้งสองพี่ฮาร์ทจึงได้เอ่ยถามกับน้องสาวที่มาอาศัยอยู่ด้วย
พี่ฮาร์ท : แล้วไปทำไงถึงได้ทะเลาะกันหล่ะเนี่ยะ
นาฬิกาทราย : ก็พี่ฮาร์ทรู้แล้วอย่าตกใจนะ
พี่ฮาร์ท : ไม่ตกใจหรอกครับ บอกพี่มาเลย
นาฬิกาทราย : ทราย—ทรายชอบน้ำค่ะพี่ ทรายแอบชอบน้ำมานานแล้วด้วย
พี่ฮาร์ท : เฮ้ย...
นาฬิกาทราย : มันน่าตกใจใช่มั้ยคะ ว่าแล้วเชียว
พี่ฮาร์ท : เปล่าที่ตกใจไม่ใช่เรื่องนั้น แต่ตกใจที่ทรายไม่รู้ตัวหรอว่าแสดงอาการขนาดไหน
เค้ารู้กันหมดแล้วครับ
นาฬิกาทราย : จริงดิ่
พี่ฮาร์ท : อื้ม แล้วทะเลาะเรื่องไรหล่ะ
ก็วันนั้นวันวาเลนไทน์ทรายอยากบอกความในใจเลยซื้อดอกไม้ไปให้หวังว่าเขาจะหายโกรธลดความเย็นชาลงบ้าง เขากลับโกรธหนักกว่าเดิมอีกเราเลยมีปากมีเสียงกันค่ะ
พี่ฮาร์ท : อืม พี่จะบอกให้นะ ชอบใครก็รีบๆบอกไปเหอะถึงแม้มีหวังแค่หนึ่งในร้อย แต่อย่าลืมสิไม่ได้หมายความว่าไม่มีหวังซักหน่อยแล้วข้อที่สำคัญสุดนะทราย ถ้ามันไม่มีหวังเลยถ้าเขาไม่ได้มีใจให้แต่อย่างน้อยเวลาผ่านไปเราจะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ ว่าทำไมถึงไม่ยอมบอก ทางที่ดีบอกไปเลยเราทำได้ดีที่สุดแล้วเขาจะชอบเรารึเปล่ามันก็อีกเรื่องหนึ่ง อย่ารอจนถึงเวลาที่เขาไม่อยู่แล้วเพราะมันไม่ทันการ สู้ๆนะครับ
นาฬิกาทราย : จริงด้วยสิ ขอบคุณค่ะพี่ฮาร์ทอยู่กับพี่แล้วสบายใจจัง

อีกด้านหนึ่ง ณ บ้านของน้ำแข็งหนุ่ม เขานั่งพินิจพิจารณาถึงดอกไม้ที่ทรายเคยเอามาให้ เขาไม่น่าใจร้อนเลยเขาไม่ควรทำเย็นชาตลอดเวลาเลยไม่งั้นเรื่องเช่นนี้คงไม่เกิด
“ไหนลองอ่านการ์ดซิ ยัยบ๊องเขียนมาว่าไงเนี่ยะ”

ถึง ตาน้ำแข็งก้อนใหญ่จอมขี้เก๊ก

สวัสดีจ้ะน้ำ เออ นี่น้ำ น้ำรู้มั้ยตลอดเวลาที่เรารู้จักกันมาทรายมีความสุขมากๆเลย คำพูดน้ำมีอิทธิพลต่อทรายมากเลย นี่ยังจำได้มั้ยตอนเด็กๆหน่ะเรายอมเสี่ยงขนาดเอาทรายออกมาเล่นเพียงแค่เพราะนายบ่นว่าเบื่อ รู้มั้ยว่ามันเพราะอะไร น้ำทรายมีอะไรจะบอกน้ำ ตลอดเวลามานี่ ทรายแอบชอบน้ำมาโดยตลิดเลยนะรู้มั้ย ทรายชอบน้ำ ชอบมามานแล้วด้วยนะ ทรายคงมีเรื่องบอกแค่นี้แหล่ะ

รักเธอเสมอ
จาก
นาฬิกาทรายเรื่อนยักษ์ผู้แอบหลงรักเธอ

ทันทีที่น้ำอ่านจบ เขาอึ้งและรู้สึกผิด ถ้าหากเพียงแต่เขาจะทำตัวดีๆไม่เจ้าอารมณ์ไม่เย็นชาไม่หยิ่งยโสหล่ะก็ เรื่องคงไม่เป็นเช่นนี้ บัดนี้เขารู้แล้วว่าหญิงสาวที่เขาก็แอบรักมีใจให้ ไม่รอช้าเขารีบเขียนจดหมายเพื่อจะนำมันไปให้หญิงสาวด้วยตัวเองเมื่อทำอะไรเรียบร้อยเขาเตรียมจะออกจากบ้านเดินทางไปยังกรุงปารีส แต่.....

“ข่าวด่วนค่ะ ขณะนี้เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงถึงที่สุดโลกเรากำลังแตกเป็นสองส่วนขอให้รีบอพยพและล่ำลาญาติพี่น้องที่อยู่คนละซีกโลกด้วยค่ะ จบข่าว ดิฉันทาทาวาสิกันรายงานข่าวจากสำนักข่าวคิงส์นิว”

น้ำแข็งตใจรีบโทรไปหาพี่ฮาร์ท
น้ำแข็ง : พี่ๆทำไงดีเห้นข่าวยัง
พี่ฮาร์ท : รู้แล้ว แต่ที่สำคัญยัยทรายมันถลาไปตรวรอยแยกแล้วหน่ะสิ
น้ำแข็ง : ไปทำไมพี่
พี่ฮาร์ท : มันบอกจะไปหยุดรอยแยกเองเพราะมีแต่มันทนั้นที่จะมีทรายพอเพียง
น้ำแข็ง : เฮ้ยพี่ ถ้างั้นทรายก็ตายสิ
พี่ฮาร์ท : ก็เออหน่ะสิ ตอนนี้พี่กำลังวิ่งไปห้ามอยู่แต่ตามไม่ทัน

นาฬิกาทรายกลับมาไม่ทันเธอจึงได้ทำการปลดผนึกกระเปาะทรายในตัวเธออก ถึงเวลาที่เธอจะเสียสละเพื่อความรักอันบริสุทธิ์แล้ว รักที่เธอทุ่มเททำทุกสิ่งทุกอย่าง รักที่เธอหวังสิ่งตอบแทนแค่ให้เขาไม่ความสุขหาใช่ให้ตัวเองสุขแต่คนรักทุกข์ใจแทนเหมือนคู่รักคู่อื่นๆไม่
เวลาไม่นานน้ำแข็งก้อนใหญ่ก็ได้วิ่งมาแล้วแต่...ช้าไปเสียแล้วทรายกำลังจะหมดลมหายใจ เม็ดทรายสุดท้ายร่วมโรยพร้อมคำพูดของหญิงสาวที่มาพร้อมรอยยิ้ม
“โอ้...น้ำ ฉันรักเธอ”
“ไม่.......................”
เขารีบวิ่งไปประคองเธอมอบความอบอุ่นแต่สายไป เขาคลี่จดหมายที่เตรียมมาอ่านให้เธอฟังว่า

เมื่ออาทิตย์สาดส่องบนท้องทะเล ..... ผมคิดถึงคุณ
เมื่อจันทร์สาดแสงในฤดูใบไม้ผลิ ..... ผมคิดถึงคุณ

มองไปนอกหน้าต่างหากเห็นกิ่งไม้ไหวโยกไปมาตามแรงลม
โปรดจงรับรู้ว่าคนที่คุณรักเขา รักคุณเช่นกัน

เงี่ยหูฟังซิ...
หากคุณได้ยินเสียงหัวใจคุณเต้น
โปรดจงรับรู้ว่าคนที่คุณรัก....
เขารักคุณเช่นกัน
...หลับตาซิ
หากมีรอยยิ้มบนริมฝีปาก
โปรดจงรับรู้ว่า...
คนที่คุณรัก
...เขารักคุณเช่นกัน

นอกจากรักคุณแล้ว
ผมไม่เก่งอะไรเลย

หมดแล้ว ทิฐิในตัวเขาหายไปหมดก้อนน้ำแข็งก้อนใหญ่ละลายกลายเป้นทะเลแสนงามนอนเคยงข้างกับผืนทรายที่เกิดจากหญิงสาวไป ตราบชั่วนิจนิรนดร .-
อวสาน
------------------------------
เครดิตจดหมายของพระเอกอ้างเป็นบทจากเรื่อง TheClassicทั้งหมดเลยครับป๋ม

อืม....อ่านะ

Create Date : 24 มกราคม 2550

8 comments

Last Update : 24 มกราคม 2550 1:13:40 น.

Counter : 4013 Pageviews.

โดย: STAR ALONE (STAR ALONE ) 24 มกราคม 2550 2:23:24 น.

bg กับ txt สีกลืนกันมากจนอ่านไม่ได้เลยค่ะ
แหง๋ม ๆ ๆ อยากอ่าน

โดย: viji (viji ) 24 มกราคม 2550 11:46:30 น.

อ่านยากจริง ๆ ด้วย

โดย: ทาสบอย 24 มกราคม 2550 18:10:58 น.

มาทักทายก่อนนอนจ้า ฝันดีน่ะค่ะ

โดย: icebridy 24 มกราคม 2550 22:51:50 น.

สุขสันต์วันวาเลนไทน์นะครับ

โดย: bite25 14 กุมภาพันธ์ 2550 9:44:46 น.

คุณชายตั้งใจให้อ่านยากๆใช่ปะ

แบบว่าจะได้ตั้งใจอ่าน

โดย: Reaper's raspberry 4 มิถุนายน 2550 18:28:59 น.

ยาวเกินขี้เกียจอ่าน

ล้อเล่นจ้า

โดย: ผุ๋งผิ๋ง 25 มิถุนายน 2550 4:34:46 น.

...อ่านไม่ได้เลยค่ะ...

...เงี่ยหูฟังซิ...อะไรซักอย่าง???

โดย: เพลินพิศ คิดถึงคุณ 25 ตุลาคม 2550 22:52:53 น.

หนูดำน้อยกับหมวก

Location :

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์

Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]

เจ้าชายรัตติกาล
เจ้าชายปริศนา
หรือคนธรรมดา
ที่ไม่มีค่าอันใด..

ผมก็คนธรรมดาครับ มีอารมณ์ มีความรู้สึก
อย่าทำเหมือนผมเป็นของเล่น เพราะฉะนั้น
ขอปกปิดข้อมูลส่วนตัว

อายุ-อย่ารู้เลย เด๊่ยวจะตกใจกัน(แก่ไปหรอ ไม่หรอก)
อาชีพ-รู้แค่ว่าเกี่ยวกับการศึกษา แค่นั้นก็พอครับ
ความสนใจ-คอมพิวเตอร์-อินเตอร์เน็ท แล้วก็แฮร์รี่ พอตเตอร์
*แต่เป็นแค่ความสนใจ หาใช่ความสามารถใดๆทังสิ้น

ความฝันอันอยากทำได้
-ลูซิดดรีม
-ฝันเปียก *O* !!!
-สะกดจิต
-เป็นโปรแกรมเมอร์
-และมีแฟน [YoY]

ความฝันเหล่านี้ ใครมีข้อแนะนำ บอกผมมั่งนะครับ

อืม....อ่านะ

Webmaster - BlogGang

[Add หนูดำน้อยกับหมวก's blog to your web]

Bloggang.com