หลงรักเลห์ ตอนที่ 9 กลับสู่เลห์ เช้านี้ตื่นขึ้นเก็บข้าวของทานอาหารเช้าแล้วเราก็ออกเดินทางกลับ โดยเดินไปตามกระแสน้ำซันสการ์เพื่อกลับสู่แค้มป์ที่เราพักในคืนแรก ผ่านน้ำตกริมทาง  เป็นเส้นทางสายเก่าที่เรามาแต่ด้วยมุมมองของแสงเงาใหม่เพราะแสงแดดและทิศทางที่เรามุ่งไปทำมุมกลับทิศกลับทางต่างจากวันที่เรามา ความรู้สึกในใจบางอย่างกระตุ้นเตือนว่าการเดินทางจะจบลง---จะสิ้นสุดแล้ว  เราต้องปีนไต่ไปตามตลิ่งหินสูงชันเพราะผิวน้ำบางช่วงที่ไม่แข็งตัวพอ น้ำตกที่ยังไหลรินในอุณหภูมิติดลบ รอยเท้าจิ้งจอก(บน) และรอยเท้าเสือดาวหิมะ(ล่าง)ยังมีให้เห็นอยู่ไม่ขาด การสนทนาระหว่างนักท่องเที่ยวกับชาวซันสการ์เป็นกันเองในวันท้ายๆ  ริมทางเรามักจะเห็นธงสายมนตราโยงไว้กับต้นสนที่ยังคงสีเขียวไว้ได้ท่ามกลางความเหน็บหนาว แวะทานข้าวเที่ยงซึ่งคือบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปท่ามกลางไออุ่นของแสงแดด บางช่วงที่ผิวแม่น้ำน้ำแข็งเปิดออก พร้อมเผยให้เห็นสายน้ำที่เชี่ยวกราดแลดูน่ากลัว สักบ่าย 4 ผมกับกานต์ซึ่งรั้งท้ายสุดก็ถึงจุดหมาย กานต์บอกว่าอยากตั้งกล้องถ่ายเมฆที่เคลื่อนตัวบนฟ้าคราม เราจึงหยุดอยู่ตรงฐานของเนินที่ตั้งแค๊มป์ ผมดูกานต์ตั้งขาตั้งกล้องเซ็ตกล้องกุกกัก  ยังไม่ทันได้ถ่ายภาพ "ล็อบซัง" หนุ่มน้อยชาวซันสการ์ก็วิ่งมาหาพวกเราพร้อมถามว่าผมกับกานต์จะกลับไปยังเลห์พร้อมกับเพื่อนอีกสามคนในตอนนี้เลยไหม? ผมกับกานต์มองหน้ากันงงๆ คุยกันเองได้ความว่าคงหมายถึงเปิ้ล เหมียว ซ้ง คงแอบติดต่อหาทางจ้างรถมาพาพวกเราออกไปเลห์กันโดยไม่นอนพักที่แค๊มป์ในคืนนี้ ได้ความตามนั้นก็บอกว่าใช่ครับ ล็อบซังบอกให้พวกเราไปเอากระเป๋าเพราะรถมารับพวกเราแล้ว กานต์รีบเก็บกล้อง พวกเรารีบขึ้นไปบริเวณแค๊มป์ เห็น เปิ้ล เหมียว ซ้ง กำลังหอบข้าวของ จัดแจงให้ลูกหาบช่วยขนลงจากแค๊มป์ ข้ามแม่น้ำและขึ้นไปบนถนน พอผมหากระเป๋าเป้ใบใหญ่ผมเจอ ลูกหาบก็รับไปสะพายขึ้นบ่า พร้อมบอกผมและกานต์รีบเดินตาม  รีบปีนขึ้นไปบนถนนเลย เพราะรถกำลังรออยู่ พวกเรารีบเดินออกมาท่ามกลางสายตาดำๆ ของเพื่อนร่วมทริปที่มองอย่างไม่วางตา (แอบรู้สึกผิดนิดๆ ที่ทิ้งกลุ่มเขามาเหมือนกัน)  คนอื่นปืนตลิ่งสูงชันล่วงหน้าไปแล้ว ผมกับกานต์ปีนตามรั้งท้ายไป ผมไม่รู้ว่าทำไมพวกเราต้องรีบขนาดนี้ ยิ่งรีบก็ยิ่งเหนื่อย  ทั้งเหนื่อยทั้งหอบแต่อดทนปีนขึ้นไป พอขึ้นไปถึงบนถนนเห็นพวกเราคนอื่นยืนรออยู่ ผมหอบหายใจอยู่พักใหญ่ ครู่หนึ่งกานต์ก็ตามขึ้นมายืนหอบแฮ็กๆ ข้างๆ ผม แล้วเราก็เดินไปหาพลพรรค เก็บข้าวของขึ้นรถ ถ่ายภาพกับพวกลูกหาบที่พาเราและข้าวของขึ้นมาส่งเป็นที่ระลึก พอพร้อมก็ออกเดินทางโดยมีล็อบซังติดรถตามไปช่วยดูแลด้วย รถวิ่งไปบนสภาพถนนยังมีหิมะปกคลุม บางช่วงรถต้องหยุดและขับไปได้ช้าๆ เพราะกำลังอยู่ในช่วงซ่อมถนน พอถึงถนนสภาพดีพวกเราก็ออกมาได้โดยฉลุย  เรามาโดยรถขนาดเล็กยังรู้สึกว่าลำบากและอันตราย แอบนึกเป็นห่วงพวกที่จะกลับพรุ่งนี้ที่จะต้องโดยสารพร้อมกันด้วยรถมินิบัส คงลำบากและอันตรายน่าดู  นั่งรถชมวิวพูดคุยอย่างสบายอารมณ์ คนอื่นที่มีประสปการณ์ในการเที่ยวเลห์แล้วก็ชวนกันบอกคนขับให้แวะจุดถ่ายรูปชมวิวสำคัญ จุดที่แม่น้ำซันสการ์ไหลมารวมกับแม่น้ำสินธุ สภาพภายในรถที่พาพวกเราออกจากแค๊มป์ ภาพจากถนนริมน้ำซันสการ์ แม่น้ำซันสการ์เส้นที่มีสีขาวของน้ำแข็งปกคลุมไหลมารวมกับแม่น้ำสินธุ ดีเจสามคน เอ่ย! ไม่ใช่ เจดีย์สามองค์ พอเข้าเขตเมืองเลห์ ลอบซัง ก็ชวนพวกเราไปดื่มชาพี่บ้านพักของเขา เราตอบรับ เหมือนกับว่าถ้าชาวเลห์ชอบพอถูกใจกับใครเขามักจะชวนให้ไปดื่มชาที่บ้าน เป็นธรรมเนียมที่น่ารักดี  ชานมอุ่นๆ แกล้มกับขนมปังกรอบ ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นมากๆ ขอบคุณล็อบซังและญาตินะครับ เสร็จจากดื่มชาแวะเข้าซื้อของที่ร้านชำในเมืองเลห์จากนั้นก็มุ่งหน้าสู่บ้านโฮมสเตย์ของลามะเจมส์ พี่สาวของท่านลามะจัดแจงให้พวกเราได้อาบน้ำอาบท่า โดยบอกว่าถ้าพวกเราไม่อาบจะไม่ยอมให้กินข้าว พวกเราจึงต้องจัดแจงตัวเองให้สดชื่นทีละคน ทีละคน แล้วจึงกินข้าวได้อย่างอิ่มอร่อยมีความสุข คืนนั้นได้นอนใต้ผ้าห่มหนาๆ อันอบอุ่น พร้อมเตาผิงถังน้ำมัน ช่างสุขจังครับ ญาติและเพื่อนของล็อบซังต้อนรับพวกเราเป็นอย่างดี ร้านชำที่มีสินค้ามากมาย จะเอาอะไรให้บอกเดี๋ยวคนขายไปหยิบให้ หมาจิ้งจอกแดงที่พบในเลห์ ญาติพี่น้องของพระลามะเจมส์กำลังดูคลิปวีดีโอที่ถ่ายมา ขอบจบตอนนี้แต่เพียงเท่านี้  ขอความรักและสันติสถิตในดวงใจทุกท่าน จบตอนที่ 9  โปรดติดตามตอนต่อไป ขอขอบคุณ ExitSong.com Leh Crazy ชุมชนคนรักเลห์ ขอความรักและสันติ สถิตในดวงใจทุกท่าน ไปตอนที่ -1-/-2-/-3-/-4-/-5-/-6-/-7-/-8-/-9-   Create Date : 30 เมษายน 2557 7 comments Last Update : 30 เมษายน 2557 18:56:43 น. Counter : 3155 Pageviews. Share Tweet

พอถึงที่หมายแล้วก็เป็นสัญญาณว่าการเดินทางใกล้จะสิ้นสุด ฟังแล้วก็ดีใจปนเศร้ายังไงก็ไม่รู้... รอยเท้าเสือดาวฯกับจิ้งจอกที่เห็นเขาฝากรอยเดินเอาไว้นี่ ได้บรรยากาศการเดินทางเหมือนกันนะ แสดงว่าพื้นที่นี้ยังเป็นธรรมชาติอยู่มากๆ   โดย: wachi (กาบริเอล ) 1 พฤษภาคม 2557 9:29:38 น.

ง่า ใช่ครับคุณwachi ตอนจะกลับนี่มันรู้สึกดีใจปนเศร้าๆ อะครับ ผมเองก็นึกดีใจครับที่ในเลห์ยังมีสัตว์ป่าให้ได้เห็นร่องรอยอยู่ ขอบคุณครับ   โดย: bite25 1 พฤษภาคม 2557 14:48:03 น.

ประสบการณ์แบบนี้หาไม่ได้จริงๆนะคะ คงต้องไปเองอ่ะถึงจะเข้าใจ แต่ว่า โอกาสที่จะได้ไปถึงคงยากมากแน่ๆ กลัวไปแล้วเป็นภาระเพื่อนร่วมทริป^^ ดูภาพจากบล็อคคุณไบร์ทก็แล้วกันค่ะ เพลินดี   โดย: coji IP: 171.5.171.250 3 พฤษภาคม 2557 21:32:34 น.

ตอนนี้สั้นจัง แต่ก็จะรอตอนต่อไปนะพี่   โดย: ไผ่ IP: 192.99.14.36 5 พฤษภาคม 2557 9:04:47 น.

กลับจากอินเดียเรียบร้อยค่ะคุณไบร์ท พอไม่ได้กินมาซาล่ามาอาทิตย์นึงเต็มๆเริ่มคิดถึงอาหารที่นั่นซะงั้น   โดย: wachi (กาบริเอล ) 19 มิถุนายน 2557 9:52:56 น.

ตลกดีค่ะ มีขู่ด้วย ถ้าไม่อาบน้ำไม่ให้กินข้าว แปลว่า กลิ่นนี่ต้องไม่ธรรมดาจริงๆ   โดย: VELEZ 20 กรกฎาคม 2557 20:30:34 น.

นึกแล้วยังหนาวไม่หาย..บร์้ออออออส์ส์ส์   โดย: K IP: 115.87.118.126 28 สิงหาคม 2557 16:59:23 น.