"แต่งงาน" เวลาเหมาะสมของความรัก หรือจุดสูงสุดของความรัก ? ต้องขอออกตัวก่อนนะคะว่า เรื่องเล่าของความรักในครั้งนี้ ข้าพเจ้าจะขอเล่าเรื่องเบาๆ และเบากว่า 2 เรื่องที่เคยเล่ามา แต่ถึงอย่างไร เรื่องนี้มันก็ได้กลายเป็นคำถาม ที่มีคำตอบอยู่ในตัว และทำให้ข้าพเจ้าขบคิดอยู่ไม่น้อยและบางทีอาจจะหนักใจกว่าการหาคำตอบให้ ยิ่งกว่า 2 เรื่องเล่าแรก ๆ นั้นเสียอีก ก่อนอื่นข้าพเจ้ าขอตั้งคำถาม ให้เพื่อนๆ ได้ช่วยหาคำตอบกันก่อนว่า การแต่งงาน ถือเป็นเวลาที่เหมาะสมของความรัก หรือเป็นจุดสูงสุดของความรัก คำถามนี้ สืบเนื่องมาจากในช่วงกลางเดือนมีนาคม ที่ผ่านมา ข้าพเจ้าได้มีโอกาสไปร่วมงานแต่งงานของลูกพี่ลูกน้องที่จังหวัดนครพนม (บ้านเกิด) บรรยากาศในการกลับสู่มาตุภูมิในครั้งนั้น ทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกอบอุ่นใจ สบายใจ เหมือนประหนึ่งได้ปลดแอกแห่งความเครียด ทั้งจากการงาน และการใช้ชีวิตแบบปัจจุบันทันด่วนที่เมืองใหญ่ คนในอยากออกคนนอกอยากเข้า อย่างกรุงเทพฯ นี้ มันเป็นเหมือนวันรวมญาติ เพราะมันเป็นวันมงคลที่ญาติพี่น้อง ที่เหินห่าง ร้างลา จากกันไปไกล ไม่ว่าจะด้วยหน้าที่การงาน หรือย้ายสำมะโนครัวตามสามี-หรือภรรยาไปอยู่ที่อื่น แต่สำหรับวันมงคลวันนี้ ถึงจะอยู่ไกลแสนไกลกันแค่ไหน ญาติทุกคนก็จะจัดสรรเวลา และปลีกตัวมาจนได้ เรียกว่า ครบหน้าตามากที่สุดในรอบปีเลยทีเดียว ทุกคนแข่งกันแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าสีสันฉูดฉาด สดใส ใบหน้าเปื้อนไปด้วยรอยยิ้มอย่างปีติ พูดคุยแต่เรื่องที่บ่งบอกว่ามีความสุข และเป็นสิริมงคล ทั้งที่ในใจบางคนอาจจะระทมทุกข์อยู่ แต่เพราะขึ้นชื่อว่าเป็นวันมงคล ทุกคนก็เลยต้องเก็บความเจ็บช้ำเอาไว้ในใจ ในระหว่างที่กำลังอยู่ในพิธีแต่งงานนั้น ข้าพเจ้าได้ลอบมองสีหน้าของน้าชายและน้าสะใภ้ ด้วยความอยากจะรู้ว่า พวกเขาจะมีสีหน้า และสายตาบ่งบอกความรู้สึกอย่างไร ในวันที่ได้เห็นลูกสาวสุดที่รักกำลังจะแต่งงาน กำลังจะเป็นฝั่งเป็นฝา กับชายหนุ่มคนหนึ่ง คนที่เมื่อในอดีต เขาเป็นใครคนหนึ่งซึ่งไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แต่จากวันนี้และวันต่อๆ ไป ผู้ชายคนนี้แหละ ที่จะกลายมาเป็นคนที่เขาได้มอบชีวิตลูกสาวของตนให้ไปดูแล สายตาที่น้าชายและน้าสะใภ้ มองดูลูกสาวจะมีคำนำหน้าว่า นาง ในไม่กี่นาทีข้างหน้านั้น มันทำให้ข้าพเจ้าอดรู้สึกซาบซึ้ง และน้ำตาซึมไหลออกมาเล็กน้อยไม่ได้ เปล่าหรอกค่ะ ไม่ได้ร้องไห้เพราะนึกอิจฉาอยากแต่งกับเขาบ้างหรอก แต่มันมีความรู้สึกหนึ่งเกิดขึ้นในใจ ความรู้สึกนั้น คือ การได้มองเห็นความอาทรและความรักจากแววตาของผู้เป็นพ่อเป็นแม่ว่าความรักของบุพการีนั้นยิ่งใหญ่ และงดงามมากแค่ไหน ข้าพเจ้าเชื่อว่า มันยิ่งใหญ่อย่างทรนงกว่าทุกความรักที่หนุ่มสาวคนไหนมอบให้กันแน่นอน แม้แต่ความรักของเจ้าบ่าวที่มอบให้เจ้าสาวเองก็เถอะ เจ้าสาวเป็นเพียงหลานสาวของข้าพเจ้า เป็นลูกพี่ลูกน้องที่วิ่งเล่น ไล่จับ โดดน้ำ ปีนต้นไม้ ก่อกองทราย และหนีเที่ยวด้วยกันมาตั้งแต่เด็ก พอโตขึ้นมาก็กลายเป็นพี่น้องลักษณะเพื่อนกันที่พูดคุยปรึกษาหารือกันได้ทุกเรื่อง เมื่อข้าพเจ้าเห็นเธอกำลังจะไปสู่อ้อมอกการดูแลของคนบ้านอื่น กำลังจะมีคนอื่นดูแลแทนพ่อแม่ ญาติพี่น้อง สิ่งเหล่านั้นมันทำให้ข้าพเจ้ารู้สึกใจหายอย่างบอกไม่ถูกแล้วคนที่เป็นพ่อเป็นแม่ล่ะจะรู้สึกถึงความใจหาย ระคนห่วงนั้นซักขนาดไหนกัน ญาติผู้ใหญ่หลายท่านค่ะ ที่พูดคุยกันในวันนั้น ถึงความหมดห่วง โล่งใจ เวลาที่ได้เห็นลูกหลานได้แต่งงานเป็นฝั่งเป็นฝา พวกเขาให้ความเห็นเมื่อข้าพเจ้าถามว่า ทำไม? พวกเขาตอบว่าจะไม่ต้องมาคอยพะวงว่าในอีกไม่กี่ปีข้างหน้า หรือเมื่อวันใดที่มัจจุราชได้คร่าชีวิตพวกเขาไป อาจจะแบบปัจจุบันทันด่วน เสมือนมีมือมาปลิดลมหายใจทิ้ง จะได้มีคนอยู่ดูแลและคอยเป็นเพื่อนลูก ข้าพเจ้าถามต่อว่า แล้วถ้าการแต่งงาน คือ ช่วงเวลาเลวร้าย ที่ลูกหลานต้องเจอล่ะ มันไม่น่าห่วงกว่ากันหรือ ในสิ่งที่เขาไม่รู้ว่าลูกหลาน ต้องเผชิญอะไรบ้าง พวกเขาก็ให้ความเห็นว่า เพราะการแต่งงานที่เกิดขึ้น ถือเป็นช่วงเวลาที่เหมาะสมที่สุดแล้ว สำหรับคนรักกันและ ต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ข้าพเจ้าเองก็ไม่ทราบได้ว่า เวลาที่เหมาะสมนั้น ผู้ใหญ่วัดกันที่ตรงไหน วัดกันที่อายุของคู่บ่าว-สาว วัดกันที่ระยะ เวลาของการบ่มเพะา ความรัก มายาวนานหลายปี ศึกษานิสัยใจคอกันดีพอสมควรแก่เวลาแล้ว และผู้ใหญ่ก็ได้ดูคู่ที่จะแต่งงาน กันลูกหลานแล้วว่าเข้าท่าดีอยู่ข้าพเจ้าอดตั้งข้อสงสัยขึ้นมากมายไม่ได้ว่า แล้วสิ่งเหล่านี้มันจะวัดได้จริงๆ หรือว่า คือ เวลาที่เหมาะสมและเป็นเส้นทางที่ดีที่สุดของคนหนุ่มสาวที่แต่งงานกัน มุมต่างที่ข้าพเจ้าสงสัย ก็คือ มันเป็นเวลาที่เหมาะสมของความรักจริงๆ กระนั้นหรือ แล้วมันเป็นจุดสูงสุดของความรักจริงๆ หรือไม่ มันเป็นที่สุดแล้วแห่งการเริ่มต้นชีวิตคู่แน่ หรือมันเป็นเพียงบทเรียนทดสอบเริ่มต้นของคนสองคนเท่านั้น และข้าพเจ้าคิดว่า ไม่มีใครคาดเดาได้เลย (แม้กระทั่งตัวเจ้าบ่าว-เจ้าสาวเองก็เถอะ)ว่าบทสุดท้ายของความรักครั้งนี้ มันจะลงเอยในรูปแบบใด เพราะความรักไม่มีรูปแบบ ข้าพเจ้ามีความเห็นเช่นนั้น เคยเห็นคู่รักหลายคู่ แต่งงานกันเพราะผู้ใหญ่จัดการให้ เมื่อเห็นว่า มันเป็นเวลาที่เหมาะสมแล้วที่จะให้ลูกหลานได้ใช้ชีวิตคู่ด้วยกันจัดงานแต่งงานแบบใหญ่โต เชิญแขกเหรื่อมามากมาย แต่อีกไม่กี่ปีถัดจากนั้น ความรักของคนคู่นั้นกลับล่มสลาย เลิกร้างแบบไร้เยื่อใย ประหนึ่งเหมือนคนไม่เคยรู้จัก หรือผูกพันกันมาก่อน และก็อีกเช่นกันค่ะ มีคู่รักอีกหลายคู่ ที่ผู้ใหญ่หลายคนลงความเห็นว่า ยังอยู่ในช่วงเวลาที่ไม่เหมาะสม แต่ที่พวกเขาต้องแต่งงานกัน อาจจะเป็นเพราะเหตุผลทางสังคมบางอย่าง เพราะพวกเธอแอบชิงสุกก่อนห่าม ไม่ทันคิดเรื่องป้องกันตัวเองจากการตั้งครรภ์ เรื่องมันแดงขึ้นมา รู้กันทั่วหมู่บ้าน เลยต้องจับแต่งงานให้แล้ว ๆ ไป ไม่ได้หวังว่า พวกเขาจะใช้ชีวิตด้วยกันตลอดรอดฝั่ง เพราะต่างไม่บรรลุนิติภาวะทั้งคู่ ระยะเวลาแห่งการบ่มเพาะความรักนั้นหรือก็น้อยนิด แต่กลายเป็นว่า ผ่านมาแล้วหลายสิบปี มีลูกมีหลานออกมาวิ่งเล่น พวกเขาก็ยังใช้ชีวิตคู่ด้วยกัน ถึงจะกระทบกระทั่งกันบ้าง ก็ถือเป็นเรื่องธรรมดาและสีสันของชีวิตคู่ เพราะต่างคนก็ต่างแม่พ่อ นิสัยใจคอต่างด้าน เมื่อเห็นดังนี้ ก็เลยไม่แน่ใจว่า เวลาที่เหมาะสมของความรักที่จบลงด้วยการแต่งงานนั้น แบบไหนที่ใช้เป็นบรรทัดฐาน อะไร คือ ตัวบ่งวัดถึงความเหมาะสมเหล่านั้น ผู้ใหญ่เห็นสมควรหรือคนสองคนพร้อมและอยากที่จะใช้ชีวิตอยู่ด้วยกัน ร่วมทุกข์ร่วมสุข ร่วมแชร์ปัญหา และอยากคอยเป็นกำลังใจให้กัน? ข้าพเจ้าไม่อาจชี้นำได้ว่า ความเหมาะสมเหล่านั้น แท้จริงต้องมาจากอะไร ต้องมีทฤษฎีมาชี้วัดหรือไม่ เพราะถึงอย่างไร ความรักก็ยังไร้รูปแบบในความรู้สึกของข้าพเจ้า และมีความรู้สึกเป็นคำตอบที่ซุกซ่อนอยู่ในใจลึก ๆ ว่า เวลาที่เหมาะสมของความรักนั้น คือ ความเหมาะสมที่เวลาจัดการตัวของมันเอง สิ่งเหล่านี้มันเป็นความคิดและความรู้สึกของข้าพเจ้าคนเดียว และหาได้โต้แย้งหรือบอกว่าความคิดของผู้อื่นนั้นผิด การแต่งงานไม่ว่าจะเป็นเวลาที่ไม่เหมาะสม หรือเหมาะสมนั้น ข้าพเจ้าเห็นว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นของความรัก และเป็นห่วงอันยิ่งใหญ่ของพ่อแม่ ลองคิดเล่นๆ กันดูซิคะว่า เมื่อลูกแต่งงานแล้ว ลูกต้องไปใช้ชีวิตอยู่กับคนอื่น จะทุกข์จะสุขอย่างไรก็ไม่อาจรู้ได้ทุกอย่าง เวลามีเรื่องทุกข์โศกลูกจะยอมเล่าให้เราฟังมั้ย ...ไม่เล่าเพราะไม่อยากให้พ่อแม่ต้องทุกข์ใจไปด้วย หรือจะเหตุผลใดก็ตามแต่ หรือ คู่ชีวิตของลูก วันๆ อาจจะด่าทอทุบตีกันอยู่เสมอๆ ก็ได้ใครจะไปรู้ อาจจะกล่าวคำใดให้ลูกเราช้ำใจก็ได้ เราก็ไม่รู้ไม่เห็นอีกเช่นกัน ภาระเรื่องเงินทองจะเป็นอย่างไร และยังมีเรื่องราวอีกมากมายหลายเรื่องที่เป็นภาระของคนมีครอบครัวต้องแบก จริงอยู่เรื่องเหล่านี้ เป็นวิถีธรรมชาติที่มนุษย์ (เกือบ) ทุกคนต้องได้พบ แต่ข้าพเจ้าก็ยังแย้งในใจอยู่ดี ในสิ่งที่ญาติผู้ใหญ่หลายท่านได้พูดไว้ในวันนั้นและที่ข้าพเจ้าได้เล่าไปแล้วในข้างต้นเพราะสำหรับข้าพเจ้าแล้วเวลาของความรักที่เหมาะสม ไม่ได้จบลงที่การแต่งงานและไม่ใช่จุดสูงสุดของความรัก แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นก็อย่าได้เหมาว่า ข้าพเจ้าชี้นำไม่ให้ใครต้องแต่งงาน ขอเพียงแค่รักกันก็ไปใช้ชีวิตคู่อยู่ด้วยกันได้ ก็คงเพียงพอแล้ว เพราะอีกมุมหนึ่ง การแต่งงงาน คือ การจัดการให้ถูกต้องตามขนบธรรมเนียมประเพณี ถึงแม้จะการันตีไม่ได้ ว่า ....เส้นทางของความรักนั้นจะเดินไปในทิศทางใด จะเป็นจุดสูงสุดของความรัก หรือต่ำสุดของความรัก ก็ไม่มีใครบอกได้ ขอฝากปรัชญาความรักของ พอล แมคคาร์ทนีย์ เป็นการทิ้งท้ายเรื่องเล่าในวันนี้ ?ในโมงยามแห่งความสิ้นสุด ...ความรัก... ที่เธอเป็นผู้ครอบครองอยู่นั้น มากเท่ากับความรัก ...ที่เธอสร้างทำ...? ขอให้ทุกคนโชคดีในความรัก และได้พบกับคนที่รัก ในเวลาที่เหมาะสมนะคะ //www.thaingo.org/writer/view.php?id=51   Create Date : 29 เมษายน 2555 44 comments Last Update : 29 เมษายน 2555 7:16:57 น. Counter : 1153 Pageviews. Share Tweet

สวัสดีบีบี สวัสดีความรักที่อบอวลในบลอคนี้ .... ไม่มีใครรู้อนาคต..ความรักของคนสองคนไม่ได้จบลงด้วยการแต่งงานฌสมอไป   โดย: ฝนโปรย 29 เมษายน 2555 7:48:22 น.

ชีวิตคนเรามันควบคู่ไปกับความเสี่ยงทุกวันอยู่แล้ว มันสำคัญตรงที่ เราพร้อมที่จะรับผลที่เกิดขึ้นในวันข้างหน้าแล้วหรือยัง คือรู้ว่าแต่งไปแล้วทุกข์แน่ แต่โอดเคฉันรับได้ หรือรู้ว่าแต่งไปแล้วคงมีความสุขมาก ฉันพร้อมรอรับมัน หรือ.... ไม่ว่าอะไรจะเกิด เราเตรียมตัวเองให้พร้อมรึยัง ถ้าพร้อม...ก็จงตัดสินใจเถิด เพราะไม่สำคัญแล้วว่าอะไรจะเกิดขึ้น   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 เมษายน 2555 8:35:40 น.

MV เพลงนี้ดูแล้วมันเขี้ยวจริง ๆ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 เมษายน 2555 8:36:55 น.

เรื่องความรัก ชีวิตคู่นี่คุยกันกี่ยุคกี่สมัยก็ไม่จบ   โดย: อัสติสะ 29 เมษายน 2555 9:50:40 น.

อาจจะ...มีคำตอบอื่นที่นอกเหนือจาก "เวลาที่เหมาะสม" หรือ "จุดสูงสุดของความรัก" ก็ได้นะบีบี อาจจะเป็น...จุดเริ่มต้นของชีวิตคู่ หรือ...การนับเวลาถอยหลังของความรัก...ได้เช่นกัน คุยกี่ยุคกี่สมัยก็ไม่จบเหมือน คุณ "อัสติสะ" ว่า   โดย: คมไผ่ 29 เมษายน 2555 12:39:45 น.

หายไปไหนมาน๊อ...หนีเที่ยวหรอ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 เมษายน 2555 17:30:01 น.

เจี๊ยบเลย ...นี่ถ้าไม่คิดไปเอง นึกว่าบีบีแอบชอบปายแล้วนะเนี่ย ฮิ้วววววว   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 เมษายน 2555 17:37:46 น.

บอกจะเป็นร้อยรอบแล้ว จำขึ้นใจเลย อย่าย้ำ...เดี๋ยวนอย แบบมันแอบน้อยใจ กาซิก กาซิก   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 เมษายน 2555 17:48:33 น.

ก็นะ...บีบี อาจเป็ํนคำตอบสุดท้ายที่ีเรารอคอยไรเง้อ่ะ เป็นไปได้อยู่นะ ฮิ้ววววว   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 เมษายน 2555 18:20:31 น.

- จงรักด้วยสมอง แต่อย่ารักจนขึ้นสมอง - ที่ใดมีรัก (อย่างขาดสติ) ที่นั่นมีทุกข์ - ที่ใดมีรัก (อย่างมีสติ) ที่นั่นมีสุข -ความรัก ควรถูกนำมาใช้เป็นแรงบันดาลใจในการสร้างอนาคตที่ดีร่วมกัน ไม่ใช่เป็นตัวทำลายอนาคต ญาติโยมบี ติดกัณฑ์เทศน์ ได้เลยจ๊ะ อิอิ ปล.ไปหาหมอ เครียดน้า ก็ต้องหาตัวช่วยนิส นุง อะ555   โดย: multiple 29 เมษายน 2555 18:22:32 น.

แรว๊งงงงงง....เบรคทีหน้าทิ่มเชียวเพื่อนเลิฟ   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 29 เมษายน 2555 19:08:12 น.

โหๆ เรื่องอารายล้า เดี๋ยวมีตบตีกันอีก555   โดย: multiple 29 เมษายน 2555 20:05:30 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี งานแต่งงานเป็นสัญลักษณ์ของการเริ่มต้นชีวิตคู่มากกว่าครับในความรู้สึกของพี่ก๋า   โดย: กะว่าก๋า 30 เมษายน 2555 6:56:17 น.

สวัสดีบีบี   โดย: ฝนโปรย 30 เมษายน 2555 8:54:18 น.

บีบี..   โดย: คนที่ใช่ ในวันที่ผิด 30 เมษายน 2555 9:12:23 น.

มาอ่านจบแล้วครับผม ^^ ส่วนใหญ่แต่งงานกันเพราะความเหมาะสม เช่นคบกันมานานแล้วสักสามปีขึ้นไป ความรักน่าจมีพีคอยู่ไม่เกินสามปีนะครับ แล้วนิสัยที่ปิดไว้ก็ค่อยๆเปิดออกมา 555++ คบกันนานผู้หญิงเสียเปรียนะครับ บางคนคบกันสิบปี ผู้หญิงไม่เลิกแต่ผู้ชายเจอคนที่เด็กกว่าซะแล้ว เขาว่าความรักของผู้ชายเข้าทางตา ความรักของหญิงเขาทางหู ถ้าตาเห็นว่าไม่สวยแล้วแล้วความผูกพันธ์น้อยลง ก็เสียงที่จะเลิก การอยู่ก่อนแต่งไม่ช่วยอะไรได้เลยครับเรื่องพวกนี้ อิอิ คร่าวๆนะครับ   โดย: วนารักษ์ 30 เมษายน 2555 16:36:58 น.

ฝันดีนะจ๊ะบีบี   โดย: คมไผ่ 30 เมษายน 2555 23:34:24 น.

อรุณสวัสดิ์ครับ   โดย: กะว่าก๋า 1 พฤษภาคม 2555 6:12:55 น.

มอร์นิ่งจ๊ะ บีบี อ้อมก็ชอบทานแกงส้มนะ อิอิอิ   โดย: ฝนโปรย 1 พฤษภาคม 2555 7:50:27 น.

โห ตื่นแล้วเหรอ อิอิ ปายเที่ยวไหนเปล่าละ หรือนอนอยู่บ้านจ๊ะ   โดย: multiple 1 พฤษภาคม 2555 9:27:45 น.

ฮ่าๆๆ สวัสดีตอนสิบโมงเล็กๆ จ้าบีบี ไผ่ไม่ได้ฉลาดขนาดอ่านสามก๊กจนจบได้สักหน่อย แค่บังเอิญว่าจับจุดคุณลูกค้ารายนี้ได้เท่านั้นเองว่าเขากลัวเสียหน้าถ้าบ้านทำไม่เสร็จตามกำหนดนั่นโน่นนี่หน่ะ เลยกล้าเล่นมุขนี้ด้วย แหม๋ๆๆ แอบคิดนะเนี๊ยะว่าถ้าอำบีบีว่าอ่านสามก๊กจบสามรอบ บีบีจะคุยกับไผ่อยู่ไหมเนี๊ยะ คริๆ วันนี้ได้หยุดหรือเปล่าเอ่ย ยังไงก็ขอให้สดชื่นทั้งวันนะจ๊ะ   โดย: คมไผ่ 1 พฤษภาคม 2555 10:23:24 น.

แหมน้องบีบีครับ ไม่น่ากลัวหรอกครับ เหมือนผลไม้ที่ปลูกไว้เก็บตอนไหนมันถึงจะเหมาะสมและหวานหอมที่สุด อาจไม่ใช่ตอนที่สุขเต็มที่แล้วครับ ธรรมชาติก็คือธรรมชาติให้เราเรียนรู้และยอมรับ ความรักก็ต้องเรียนรู้เขาเหมือนกันนะครับ อ้อ ถ้าแต่งกับคนที่แก่กว่าเขาก็จะเห็นว่าเราเด็กกว่าตลอดๆ 555++ แล้วอีกวิธีนึงที่ได้ผลก็คือเขาให้แปลงความรักเป็นความผูกพันธ์ ให้แปลงฉันและเธอเป็นเรา บ้านของเรา รถของเรา เงินของเรา ครอบครัวของเรา ชีวิตคู่ของเรา แล้วเราก็ขาดกันและกันไม่ได้อีกต่อ ไป ดีไหมครับแบบนี้   โดย: วนารักษ์ 1 พฤษภาคม 2555 10:52:04 น.

โห ได้ไปเที่ยววัดมาด้วย ไม่ชวนเราเล้ย กะจะ ขึ้นสวรรค์คนเดียวใช่ม้า อิอิ อนุโมทนา สาธุด้วยจ๊ะ ปล.ถ้าตัวละลายให้รีบปีนเข้าช่องฟรีซ แต่มะรับรองว่าจะคืนรูปเหมือนเดิมหรือเปล่าน้า 555   โดย: multiple 1 พฤษภาคม 2555 13:13:10 น.

ฮ่าๆ ถามไปงั้นแหละบีบี ไผ่อ่ะ แค่เห็นหนังสือเล่มหนา ๆ ก็วิ่งหนีแล้ว สามก๊กมีตั้งหลายเล่ม ถอยดีกว่า สมาธิสั้นอ่านอะไรเยอะๆ แล้วหงายเงิบพอดี   โดย: คมไผ่ 1 พฤษภาคม 2555 14:27:15 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี   โดย: กะว่าก๋า 2 พฤษภาคม 2555 6:36:52 น.

สวัสดีสาย ๆ บีบี   โดย: ฝนโปรย 2 พฤษภาคม 2555 10:22:56 น.

มาตอบศิราณ๊ครับ 555++ แฟนพี่เด็กกว่า 2 ปี 4 เดือนครับ จบมารุ่นเดียวกันแต่พี่เรียนเยอะกว่าเลยจบช้ากว่าครับ ฟังเพลงน่ารักดีนะครับน้องบีบี   โดย: วนารักษ์ 2 พฤษภาคม 2555 16:21:49 น.

มันคือจุดสุงสุดของกราฟล่ะครับ   โดย: เป็ดสวรรค์ 3 พฤษภาคม 2555 1:40:28 น.

สวัสดีบีบี งานยุ่งเหรอช่วงนี้ ^^   โดย: ฝนโปรย 3 พฤษภาคม 2555 7:51:53 น.

สวัสดีจ้า บีบี แน่ะๆๆๆๆ จะมาให้เราอัพบลอก แบบนี้แสดงแว้ ไม่รู้ กฏ กติกา มารยาท ของพันติ๊บ เค้าห้ามอัพบลอก ไม่เกิน 5บลอก ต่อปีนะจ๊ะ เกินเกินโควต้าขึ้นมา ใครจะรับผิดชอบ กร๊ากก กินหนมกันดีกั่ว   โดย: multiple 3 พฤษภาคม 2555 18:47:46 น.

กลับถึงบ้านหรือยังจ๊ะ บีบี หวังว่าคงทานอะไรเรียบร้อยแล้วเน๊อะ คิดถึงนะจ๊ะ   โดย: คมไผ่ 3 พฤษภาคม 2555 19:43:15 น.

บีบี สำหรับอ้อมนะอ้อมชอบต่างกันนะ ไม่จำเจดี มีอะไรให้เราได้เรียนรู้ตลอด ....ฝันดีจ๊ะ   โดย: ฝนโปรย 3 พฤษภาคม 2555 20:53:13 น.

มันก็ดีทั้งสองอย่างนะครับ ถ้าเหมือนกันก็ไม่ขัดกัน แต่เวลาเราต้องการความเห็นคนละแง่ก็คงจะไม่มี ถ้าต่างกันก็ขัดกันบ้างเป็นธรรมด แต่เวลาแสดงความเห็นแล้วแจ๋วเลยครับ ได้มุมมองที่ต่างกันสนุกดีครับ ว่าไปแล้วหญิงและชายก็ต่างกันมากนะครับ ที่รักกันก็เพราะว่าความต่างนี่แหละ เขาว่าไว้อย่างนั้น ถ้าชอบเหมือนกันก็จะไม่แต่งงานกันครับ ราตรีสวัสดื์นะครับน้องบีบี มีอะไรถามอ๋าราณีได้ครับ 5555+++ ^^   โดย: วนารักษ์ 3 พฤษภาคม 2555 21:58:14 น.

ว่าจะนั่งปั่นตะพาบก่อนไปเกาะเหมือนกันครับ   โดย: เป็ดสวรรค์ 4 พฤษภาคม 2555 0:26:00 น.

อรุณสวัสดิ์ครับน้องบี   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤษภาคม 2555 5:41:39 น.

สวัสดีจ๊ะบีบี   โดย: ฝนโปรย 4 พฤษภาคม 2555 8:16:41 น.

ซาหวัดดีจ้า บีบี แอบหลับอยู่ เปล่า หรือแอบกินหนมอยู่ แบ่งกันๆน้า   โดย: multiple 4 พฤษภาคม 2555 14:50:09 น.

บีบีกินหนมหรา แบ่งบ้างสิ ^^ อิอิ แซวตามอาจารย์ ... ปายเห็นบอกว่าถึงอุตรดิตถ์อ่ะจ้า ^^   โดย: ฝนโปรย 4 พฤษภาคม 2555 16:02:30 น.

ตอนนี้อยากกลับบ้าน ง่วงนอน   โดย: ฝนโปรย 4 พฤษภาคม 2555 16:24:22 น.

โห หนมไรอะ เราคนโบราณ มะรู้จัก กินเป็นแต่ขนมครก อิอิ   โดย: multiple 4 พฤษภาคม 2555 17:15:04 น.

การคิดเปลี่ยนตัวตนของคนที่รารัก พี่ก๋าคิดว่าเป็นวิธีทำลายความรักได้รวดเร็วมากเลยครับ   โดย: กะว่าก๋า 4 พฤษภาคม 2555 18:33:16 น.

วันพรุ่งจะไปทะเล แล้วจะเอารูปสวยๆมาฝากนะคะ   โดย: โสมรัศมี 4 พฤษภาคม 2555 21:41:23 น.

หวัดดียามเช้าครับน้องบี เมื่อเช้าพี่ก๋าเข้าบล้อกเราไม่ไ่ด้ ตอนนี้ทางสะดวกแล้วครับ   โดย: กะว่าก๋า 5 พฤษภาคม 2555 7:36:41 น.

คุณบี สวัสดีเช้าวันเสาร์ที่ 5 เดือน 5 ปี 2555 วันนี้วันดีที่เค้าว่ากัน ยังไงก็ขอให้เจอแต่สิ่งดีๆนะคะ   โดย: maitip@kettip 5 พฤษภาคม 2555 8:37:30 น.