สวัสดีค่ะคุณลิน ดีใจด้วยนะคะที่สามีรัก และคอยห่วงใยภรรยาและลูก น่ารักมากๆ ค่ะ

การที่ได้สามีดีเป็นลาภอันประเสริฐนะฝนว่า เพราะเค้าจะคอยห่วงใยทุกอย่างในตัวเรา และลูก คอยวางแผนให้ว่าควรทำอย่างไร เพื่ออนาคต

ได้อย่างมันก็ต้องเสียอย่างบ้างล่ะ แต่ว่าก็คุ้มนะกับสิ่งที่ได้ ฝนเองก็ได้อย่างเสียอย่างค่ะ แต่ไม่เสียใจเสียดายกับสิ่งที่เสียไป เพราะฝนได้ในสิ่งที่คุ้มค่ายิ่งกว่า

ทุกคนมีสิทธิ์จะฝันเนอะ ไม่ว่าจะยาวนานแค่ไหน ซักวันก็จะทำฝันให้เป็นจริง ฝนเองก็มีฝันเช่นกันค่ะ

ฝนเองก็เอาปริญญามาจากเมืองไทยเหมือนกันค่ะ แต่ว่าฝนคงไม่เรียนวิชาชีพต่อ เพราะเบื่อเรียน ฮิๆ แค่ภาษานี่ก็จะบ้าแล้วค่ะเนี่ย ฝนก็ไปสมัครงานที่ช็อปไว้ค่ะ ไม่รู้จะได้ป่าวเพราะเป็นเบรนด์ดังด้วย ก็ภาวนาขอให้ได้ เพราะว่าชอบ แห่ะๆ

แต่ถ้าหากว่าไม่ได้จริงๆ ก็คงต้องไปทำกะพ่อบ้านค่ะ เห็นว่าจะฝากให้ ก็ไม่รู้ว่าจะยังไงคงต้องรอลุ้นหลังจากน้องกรานต์เข้าอนุบาลเดือน ธค นี้

ฝนจะเป็นกำลังใจให้คุณลินนะคะ เรียนวิชาชีพก็ดีค่ะ เพราะว่ามันเป็นงานถาวร ดีทั้งในวันนี้และอนาคตค่ะ สู้ๆ เนอะ

แอบเห็นเกี้ยวหมูแดงด้านขวามือ น่าทานมากครับ

ขอเป็นกำลังใจให้คุณลินและครอบครัวค่ะ

ลินเอ๊ย เห็นด้วยล่ะที่ต้องคิดหน้าคิดหลังดีๆ โดยเฉพาะเรื่องค่าใช้จ่ายและก็อนาคตของอลินน่า
ที่บ้อบตัดสินใจจะไปอยู่บ้านเรา มีหลายสาเหตุ อันหลักๆนี่
คือเรื่องเงิน เพราะอยู่ที่นี่เราจะต้องทำงาน เพราะถ้าไม่ทำ ก็ไม่มีเงิน
รู้ๆกันอยู่ว่าค่าใ้ช้จ่ายที่นี่สูงมากๆ เค้าบอกว่าถ้าไปอยู่ไทย ถ้าเค้าทำงาน
ก็เพราะอยากทำ ไม่ใช่ต้องทำเหมือนอยู่ทีนี่ ส่วนพี่ ยังงัยก็ได้
เรื่องซื้อบ้านที่หัวหิน ลินอย่าลืมพี่อีกคนนะ จะไปหาลู่ทางรอลินกะครอบครัว
จ๊ะ มีอะไรปรึกษาได้เรื่องที่ดิน อนาคตพี่ก็คงอยู่กันสองตายายกะบ้อบนั่นแหละ ถ้าเค้าเป็นอะไรไป อย่างน้อยพี่ก็มีบ้านอยู่ บั้นปลายชีวิตก็อยู่คนเดียวโดดเดี่ยว

ลิน ออยก้อคิดเหมือนลินนั้นแหล่ะว่าถ้ามีลูกขึ้นมาจะทำยังงัย
อาจจะเปลี่ยนใจอยู่ที่อังกฤษต่อก้อได้เนาะใครจะไปรู้
การศึกษาของที่นี้ดีกว่าเมืองไทยจริงๆนั้นแหล่ะ
ค่ารักษาพยาบาลก้อดีกว่าเยอะ
มันก้อพูดยากนะ ได้อย่างก้อต้องเสียอย่างจริงๆ
คุณอลันน่ารักนะ วางแผนอนาคตให้ลูกให้เมียอย่างนี้
ออยก้อเข้าใจนะว่าเพื่ออลินน่า ลินสามารถอาศัยอยู่ต่างบ้านต่างเมืองได้
แต่ออยว่ามีบ้านสวยๆ ครัวสวยๆ แบบนี้น่ะ
หายคิดถึงเมืองไทยแน่นอน
ขอให้ฝันเป็นจริงนะลิน สู้สู้ ออยเป็นกำลังใจให้เน้อ

จริงเลยค่ะถ้ามีลูกไม่ควรกลับไปอยู่เมืองไทย รร. อินเตอร์ก็แพง ค่ารักษาพยาบาลก็แพง ยิ่งเป็นโรคเบาหวานอย่างนี้น่ะค่ะ
็ต้องรักษานานเลยค่ะ
คุณแม่ที่เมืองไทยก็เป็นโรคเบาหวานค่ะ ไปหาหมอแทบจะทุกเดือนเลยค่ะ
เห็นทานยาทีก็หลายตัวอยู่ แล้วยาก็แพงจังเลยค่ะ

เอาใจช่วยคะ ให้ฝันเป็นจริงคะ แวะมาทักทายคะ ก่อนจะลา ชั่วคราวคะ

แวะมาส่งกำลังใจช่วยให้ความฝันเป็นความจริงครับ

เคยคิดเรื่องส่งลูกเรียนอืนเตอร์เมืองไทยแล้วก็ยอมแพ้ไปเหมือนกันเลย ลิน เลยมาอยู่อเมริกา แต่ตอนนี้ชีวิตชักจะไม่แน่นอนอีกแล้ว ดีนะเนี่ยที่ยังไม่มีลูก

อ่านบล็อกนี้ของลินแบบซีเรียสมากเลยนะ แต่พอย่อหน้าสุดท้ายฮาอีกแล้วอ่ะ ครัวไวกิ้ง เห็นด้วยว่าของเขาน่าใช้จริงๆ

แวะมาเยี่ยมค่ะ มาเป็นกำลังใจ แหมรูปที่เห็นนั่นครัวในฝันของคุณแม่บ้านทุกๆคนเลย...

คุณสามีดีมากเลยค่ะ
ห่วงใยถึงอนาคตโน่น

ชอบครัวเหมือนกัน
ถ้าได้อย่างนี้จะอยู่แต่ในครัวทั้งวัน

เห็นด้วยอย่างยิ่งเลยค่ะคุณลิน คุณภาพชีวิตที่นู่นดีมากกว่าที่นี่จริงๆ สามีคุณลินน่ารักมากๆ เลยค่ะ มีการวางแผน การเตรียมตัวในอนาคตที่ดี คุณลินเป็นผู้หญิงที่โชคดีมากๆ เลยค่ะ
แบบครัวเห็นแล้วอิตต๋าจุง อยากได้มั่งอ่า....ขอให้ฝันเป็นจริงนะคะ

ป.ล.1 วันนี้ไม่เห็นอลินน่าเลยคิดถุงน๊า... ^^
ป.ล.2 คุณลินวันนี้ปุ๊มาให้เบอร์ค่ะ เผื่อคุณลินมาเมืองไทยมีเวลาพอจะนัดเจอกันจะได้โทรมาหานะคะ 08-1612-5722 ค่ะ

ให้กำลังใจพี่ลินนะคะ วันนี้เรามีทุกอย่างพร้อม แต่วันนึงเราเสียคนที่เรารักไปอะไรมันจะเกิดขึ้นก็ไม่รู้เนอะ
ได้อย่างต้องเสียอย่างจริงๆนะคะ ไกลจากบ้านและคนที่เรารัก แต่มามีชีวิตที่มันคงกว่าในถิ่นที่เรียกว่าต่างบ้านต่างเมือง..

คิดถุงหน้าหวานๆของอลินน่าจังเลยค่ะ

มอร์นิ่งค่ะคุณลิน

มาช้าอีกตามเคยเลยหวาน

ความคิดคล้ายหวานเลย เราต้องคิดเยอะๆ ตัดสินทันด่วนไป อาจจะทำให้ตัดสินใจผิดไป เราจะเสียดาย ยิ่งเรามีลูกที่ต้องรับผิดชอบด้วย

ที่นี้เค้าแพงก็จริง แต่สวัสดิการก็อย่างที่คุณลินว่า ได้อย่างก็ต้องเสียอย่างไป

เอาใจช่วยนะคะ

หวานก็คงออกมาทำงานตอนน้องเข้าโรงเรียนแล้ว จะได้ช่วยๆกันเก็บ

ห้องครัวสวยมากๆ

หวานกำลังจะถามพี่ลิน (เรียกพี่ดีกว่าไม๊เอ่ย) ว่าให้น้องกินอาหารเสริมยัง หวานเพิ่งเริ่มเมื่อวานนี้เอง แต่ให้นิดเดียว แต่ดูแล้วเค้าชอบอ่ะ อลินน่าชอบใจใหญ่เลยซิค่ะ น่ารักเน๊อ เวลาเบ๋บี๊ อ้าปากรอกินข้าว น่ารักอ่ะ

ไว้มาใหม่นะคะ

ความฝันแม้จะดูแสนไกล และยากแตะต้อง แต่มุ่ยเชื่อเสมอค่ะว่า หากเราตั้งใจจะทำมันแล้ว ไม่มีอะไรไกลเกินความจริงค่ะ

ขอเป็นกำลังใจให้พี่ลินนะคะ ขอให้สมหวังดั่งปรารถนาทุกประการ และสุขภาพแข็งแรงทั้งกายและใจค่ะ

โห....พี่ลิน มามะมากอดคอกันร้องไห้

เห็นพี่ลินเคยเกลิ่นๆไว้ ว่าเรื่องพี่มันเศร้า

คุณอลันเป็นเหมือนโฮสม้มอุ้ยเลย ทำไรทีก้อเจาะตัวเองตรวจตลอด

สู้สู้นะคะพี่ลิน

Have A Nice Day Ka

แวะมาเยี่ยมคะ และเป็นกำลังใจให้ครอบครัวคุณลินนะคะ ขอบคุณนะคะที่แวะไปเยี่ยมแล้วจะมาอีกน๊า

ลิน ฟังแล้วซึ้งจังเลยอะจ๊ะ คุณอลันนี่น่ารักมากๆเลย คิดวางแผนการไกลขนาดนั้น แต่จริงๆมันก็เป็นเรื่องสำคัญเนอะ ถึงจะไม่ได้มาอยู่ที่เมืองไทย แต่ก็ไปๆมาๆก็ยังดีเนอะ อย่างน้อยที่นู๊นก็ได้อยู่กะคนที่ลินรักนี่นา ยังไงกว่าจะถึงตอนนั้นคงปรับอะไรต่ออะไรให้ได้ลงตัวอะเนอะ

แวะมาเป็นกำลังใจค่ะ ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้มีเหตุและมีผล ควบคู่กันไป คิดให้ดี แล้วทำ เคารพในการตัดสินใจของตัวเอง แล้วจะไม่รู้สึกเสียใจที่ได้ทำในสิ่งที่ตัวเองเลือกนะค่ะ ขอให้มีความสุขนะค่ะ

น้องลินหัวข้อวันนี้ดูซีเรียสนะคะ พี่อ่านตั้งแต่ต้นจนจบเข้าใจว่าบางอย่างที่เราหวังกับความเป็นจริงที่เราเจออยู่ทุกวันบางครั้งมันก็สวนทางกันแต่ใช่ว่าเราจะไม่มีทางเลือก สิ่งที่น้องลินเลือกนั่นคือครอบครัวเป็นอันดับ1 ของชีวิตพี่เห็นด้วยมากมายเลยค่ะ เพราะถ้าเป็นพี่ก็คงจะเลือกเหมือนอย่างน้องลิน และ ก็ขอครัวไวกิ้งด้วยคนค่ะ

ดูสิขนาดเมนต์ก็ยังแนวคล้ายหัวข้อที่โพสวันนี้เลยคือเริ่มด้วยความซีเรียสและจบด้วยความหวังแบบน่ารักปนตลก แต่ยังไงก็ตามขอให้ความหวังความฝันทั้งหมดของน้องลินเป็นจริงในเร็ววันด้วยนะคะ

พี่ไปแระ..น้องลินเทคแคร์นะคะ

อยากเห็นอลินน่าที่ว่าอวบขึ้นจังเลยคะ

เห็นด้วยจ๊ะ พอมีลูกเรื่องย้ายกลับไทยนั้น ต้องคิดมากๆหน่อยน๊ะ