อาการแพ้ที่แสน....ทรมาน

กลับมาแล้วค๊า...ถึงแม้ว่าอาการจะยังไม่ดีขึ้นเต็มที่นักก็ตาม

เมื่อเช้าตื่นมายังมีอาการมึนหัวอยู่เลย

บางทีหลังทานข้าวเช้ามันอยากจะออกมาซะงั้น

เดือนกว่าที่จมอยู่กับเตียงนอนและโซฟาคู่ใจไม่อยากตื่น

ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากไปไหน ไม่อยากอาบน้ำ

ไม่อยากกินเบื่ออาหารมาก แต่..พอท้องเราไม่มีอาหารมันยิ่ง

ทำให้อาการของเราเพิ่มทวีคูณขึ้น

ก่อนหน้าที่ยังไม่ทราบว่าท้องประมาณหนึ่งเดือน

อาการมันไม่ค่อยแสดงมากนักแค่ง่วงนอน นอนกลางวัน

ยังทานอาหารได้เป็นปกติ แต่หลังจากทราบหนึ่งอาทิตย์ผ่านไปเท่านั้น

อาการต่างๆ มันกระหน่ำมาจากไหนไม่รู้ อะไรที่เขาเป็นกัน

อิฉันรับมาหมดทุกอย่าง (สงสัยจะกลัวน้อยหน้า)

อาการมึนหัวเนี๊ยมาก่อนเพื่อนตามมาติดๆ กับอาการปวดหลัง

จากนั้นก็เบื่ออาหารไปเลยพยายามกินเบื่อลูก แต่...มันกลืนไม่ลง

พะอืดพะอมอยากจะอาเจียนมาก แต่มันก็ไม่ยอมอยากมา

อาเจียนลม บ้วนน้ำลายตลอดเวลา แถม..เหม็นไปเกือบทุกอย่าง

กับข้าวที่เคยทำ ไม่อยากแม้จะแตะมัน

สามีที่เคยหอมๆ กลับกลายเป็นเหม็นแทบจะอาเจียนใส่หน้าไปเลย

เกือบเดือนผ่านไปอาการอาเจียนเริ่มมาเยือน

ทานข้าวยังไม่ทันหมดจานมันขึ้นมาจุกที่คอหอยอย่างรวดเร็ว

แหม..จะให้ย่อยก่อนสักหน่อยก็ไม่ได้

อืม....อาการทั้งหลายเหล่านี้อิฉันรับมาเต็มๆ จากกรรมพันธุ์ทั้งนั้น

แต่ก่อนไม่เคยถามแม่เกี่ยวกับเรื่องพวกนี้เลย

แต่พอมีอาการเลยลองถามท่านดู แม่อิฉันบอกว่าแม่เป็นมากกว่านี้อีก

ถึงขนาด ล้อเล่น ว่าจะน้องชายอิฉันไปปาดคอทิ้ง

สามีอิฉันกลับบ้านมาทีไรเห็นเมียอยู่ในสภาพที่ดูไม่ได้เลย

น้ำไม่อาบ หมกอยู่บนโซฟา งานบ้านไม่ทำ

และหน้าตาที่เหมือนจมอยู่ในความทุกข์ตลอดเวลา

 รีบบอกทันทีเลยว่า “คนเดียวเท่านั้นพอ”

คิดอยู่เหมือนกันค่ะ อาจจะแค่คนเีดียวเท่านั้น ไม่เอาอีกแย้ว

(หรือป่าว กลัวเผลอโผล่มาอีกคนแหงๆ)

แต่สายพันธุ์ที่บ้านบ้านมีฝาแฝดถึงสองครอบครัวลุ้นอยู่เหมือนกัน

ถ้าแฝดนะ อิฉันปิดอู่ซ่อมแซมถาวรเลยค่ะ

ทั้งนี้ทั้งนั้นอาการแพ้ท้องไม่ได้เกิดขึ้นกับทุกคนหรอกนะค่ะ

อาการแตกต่างกันไป แต่อิฉันอาจจะโชคไม่ดีหน่อยที่อาการ

มันค่อยข้างหนัก ใครที่ยังไม่มีลูกอย่าเพิ่งกลัวไปนะค่ะ

อาการแพ้ท้องถึงแม้มันจะทรมาน (ด้วยความสุขใจ)

แต่มันก็ไม่เหมือนโรคร้าย ที่จะต้องเข้าโรงพยาบาลรักษา

ถึงแม้ว่าใครที่เคยท้องแล้วไม่เคยแพ้ก็อย่าได้ถามหามันนะค่ะว่าเป็นเช่นไร

ถือว่าคุณโชคดีที่สุดแล้วแต่ใครที่แพ้มากอย่างอิฉันคงจะ

เข้าใจลึกซึ้งถึงอาการนั้นเป็นอย่างดี

ตอนแพ้มากๆอิฉันคิดถึงเมืองไทยสุดๆ อยากกลับบ้าน

อยากกินน้ำแข็งไสน้ำแดงอยากกินอะไรที่ไม่ต้องทำเอง

และมีอีกอย่างอารมณ์อ่อนไหวสุดๆ ดูทีวีจะสุขหรือทุกข์อิฉันน้ำตา

ท่วมจอตลอด ตอนนี้ร่างกายเริ่มเปลี่ยนแปลง

หน้าอกบวมขึ้นเป็นเท่าตัวชุดชั้นในที่เคยใส่ได้ตอนนี้เก็บเข้าคลัง

ซื้อยางยืดมาใส่ เสื้อตัวเล็กตัวน้อยที่เอาติดมามันหดสั้นเกือบทุกตัว

มาถึงวันนี้ถึงแม้ว่าอาการแพ้จะหลงเหลืออยู่บ้าง

แต่ก็สามารถทานอะไรได้บ้างแล้วถึงแม้จะยังทานไม่ได้มาก

แต่อาการมันก็ดีขึ้นเยอะมากๆเลย

ว่าที่คุณแม่เริ่มส่องกระจกดูท้องตัวเองแล้วน๊า....มันเป็นรูปโค้งนิดๆแล้วล่ะ

ตื่นเต้นค่ะ อืม...เราจะเป็นแม่คนแล้วเหรอเนี๊ยเรา

ส่วนว่าที่คุณพ่อก็เห่อน่าดูเหมือนกันนะค่ะไปห้างทีไร

แวะดูแต่พวกแผนกเด็กๆ ลุ้นอยู่ว่าจะเป็นชายหรือหญิงหรือแฝด

จะได้เตรียมห้องให้ลูกซักที

ไปพักผ่อนแล้วนะค่ะแล้วจะกลับมาอัพเดสบ่อยๆ

ขอบคุณสำหรับสาวๆ ที่ส่งกำลังใจมาทั้งหน้าไมด์และหลังไมด์นะค่ะ

ขอบคุณคุณแม่น้องนารา ที่ส่งกางเกงที่ให้ตั้ง 3 ตัว

ขอบคุณมากๆๆค่ะ