10 พฤษภาคม 2006

วันนี้มีนัดส่งเอกสารยื่นขอ Green Card,Work process ตอนบ่ายโมง

รู้สึกดี๊ด๊าเป็นพิเศษนานๆทีจะได้ออกจากบ้าน

และวันนี้ก็เป็นวันแรกที่อิฉันจะได้ไปเดิน “เกรียดกราย”

ในเมืองหลวงของนิวเจอร์ซี่ซักทีหลังจากกกดานอยู่บ้านมานาน

เนี๊ย..คิดก่อนเลยจะใส่กางเกงตัวไหนดีน๊า..(ตามประสาคนอยากสวย)

สามีบอกห้าม เอ็กซ์ เซ็ก อึ๋ม นะโว้ย(ไม่งั้นมีเจ็บ)

ตาเหลือบไปเห็นกางเกงผ้าสีขาว เออ..อันนี้ท่าทางจะเรียบร้อยดีนะ

โอ้ววว..แม่เจ้าโว้ย....แค่เสี้ยววินาทีที่ดึงผ่านบั้นท้ายอันงามๆของอิฉัน

เฮ้ย...ขาดการหายใจไปชั่วขณะ “นึกในใจทำไมมันแน่นจังวะ”

แต่เพื่อความสวยพยายามเต็มที่ค่ะแม้ว่ามันติดตะขอยากไปนิดส์

ถึงแม้ว่าความพยายามเป็นเลิศแต่ยังไม่อยากจะส่งกระจก

ดูเงาอันเงาขอไขมันที่ปลิ้นออกมากองลอยหน้าลอยตาอยู่ตอนนี้

ชีวิตหลังแต่งงานได้ของแถมเยอะนะ (เอ๊ะ!!อยากแต่งบ้างละซี้)

ผ่านไปแค่สามเดือนไม่น่าเชื่ออิฉันได้แต่ของหยายๆ...บางอย่างก็ชอบนะ

บางอย่างก็ไม่อยากได้มันหรอก เช่น ไอ้ห่วงยางบ้าเนี๊ย

แต่อย่าง โนตม เนี๊ย...ชอบ (เอาไว้อ่อยสามี อิอิ)

ไอ้อย่างบั้นท้ายเนี๊ยตอนนี้ยังกับกระลามังนะคะใส่กางเกงแน่นเปี๊ย...

(ใครจะยืมไปซักผ้าคงไม่ได้นะ สามีอิฉันจอง)

เอ้ย..เราเนี๊ยเริ่มหมกหมุ่นใหญ่แล้วคิดว่าจะเขียนเรื่องทำอะไรบ้างวันนี้

ดันคิดแต่เรื่องอย่างว่า......( ว่ากันเอาเองเด้อจะเอาเรื่องไหน )

กลับมาพูดเรื่องเมือง Trenton กันดีกว่า Trenton เป็นเมืองหลวง

ที่แสน...ที่เก่าแก่ของนิวเจอร์ซี่อยู่ห่างจากบ้านเราประมาณสัก 20 นาที

เห็นจะได้ค่ะ ไปมาหลายครั้งแล้วล่ะแต่สามีได้แต่พาวนๆอยู่รอบนอก

บริเวณที่ทำงานคุณเธอและก็บ้านเพื่อนๆ แต่ไม่ได้เข้าไปในเมือง

ซึ่งทำให้เราอยาก แล้วก็จากไป

โดยส่วนตัวสามีของอิฉันไม่ถูกกับความศิวิลัยของ Trenton

เพราะ Trenton เป็นเมืองที่เต็มไปด้วยคนดำอาศัยอยู่และค่อนข้างจะน่ากลัว

ในตอนกลางคืน อาชญากรรมเยอะ จี้ ปล้น ยิงกันตายบ่อยมาก

บางคนบอกว่าเป็นเมืองที่เจริญแล้วเสื่อม

ส่วนมากคนขาวมาทำงานในตอนกลางวันแล้วก็รีบกลับบ้าน

หลังจากเลิกงานทันที

ส่วนคนที่อาศัยอยู่ในตัวเมืองหลายต่อหลายครั้งที่รถถูกขโมย

และตำรวจก็ตามกลับมาคืนมาได้

รูปร่างลักษณะตึกที่นี่ค่อนข้างจะเก่าแก่มาก

เป็นอิฐแดงก้อนเล็กๆเป็นลักษณะคล้ายๆอาคารพาณิชย์บ้านเรา

แต่ค่อนข้างทึบ ไม่ใช่มีแต่ตึกเก่าๆนะค่ะ

พวกตึกใหม่สูงๆใหญ่ก็มีหลากหลายเหมือนกัน

สองข้างทางจะเป็นห้างร้านขายพวกเสื้อผ้า รองเท้า เครื่องประดับ

แต่ไม่เหมือนบ้านเราตรงที่เรามีห้างใหญ่ๆหลายๆชั้นเป็นจุดศูนย์รวม

มันอาจะดูแปลกตาสำหรับอิฉัน

อาจเป็นเพราะหน้าตาไม่เหมือนพี่ไทยเรา

แต่งพื้นที่ ต่างวัฒนธรรม ต่างภาษา

ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่หมายความว่า Trenton จะเลวร้ายจนเกินไป

เพียงแต่เมืองเจริญหลายๆที่ในอเมริกาค่อนข้างจะไม่ปลอดภัย

ดังนั้นถ้าจะเที่ยวที่ไหนควรที่จะเรียนรู้สถานที่นั้นแล้วก็เชฟตัวเองนะค่ะ

ที่พูดไปทั้งหมดนั้นเผื่อใครมาเยือนนิวเจอร์ซี่

อย่าลืมแวะทักทายอิฉันบ้างเด้อ...อิอิอิ

อืม..ไม่ใช่แค่นิวเจอร์ซี่หรอกนะค่ะแต่คิดว่าสหรัฐอเมกา

มีคนหลายกหลายเชื้อชาติ ไม่ว่าจะเป็น แขก จีน ลาว เขมร ฝรั่ง รวมพี่ไทยด้วย

แต่ที่นิวเจอร์ซี่ส่วนมากจะเห็นพวก แมกซิกัน จีน เกาหลี

และพวกคนดำที่มาจากแถบแอฟฟิกาใต้

แต่สำหรับพี่ไทยอย่างอิฉันก็คงไม่มากนักไม่เหมือนนิวยอร์กที่มีคนไทยเยอะ

แต่คนที่นี่มักจะคิดว่าอิฉันเป็นพวก แมกซิกัน

เวลาไปซื้อของ บางคนพูดภาษาแมกซิกันด้วยเลยตอบไทยกลับไปซะ

“ฉันไม่ใช่แมกซิกันนะยะ ไทยย่ะ (รู้จักไหม พี่ไทยนะ)”

บางครั้งไปร้านคนจีน บางคนก็คิดว่าเป็นพวกคนจีน (ดำ)

ไม่หรอกนะค่ะไม่ใช่จีน แต่เป็นพวก “จีนเตี๊ย”

ตอนนี้ใกล้บ่ายสามเต็มที่แล้วข้าวยังไม่ตกถึงท้องสักเม็ดเลยค่ะ

เห็นสามีเบิกตังส์มาสดๆร้อนๆกลัวว่าจะใช้ตังส์ไม่เป็น

เลยอยากช่วยสามีใช้ตังส์ อิอิอิ

ก็แค่จะชวนไปทานบุพเฟ่ต์อาหารจีนด้วยกันเท่านั้นเอง

พอจอดรถปุ๊บอิฉันไม่ฟังหน้าฟังหลังหรอกค่ะคุณพี่ขา

เพราะน้ำหย่อยมันอาละวาดอย่างแรงตอนนี้สามารถกินช้างได้ทั้งตัว

รีบคว้าจานตักอาหารไปหนึ่งจานใหญ่ ฟาดเกลี้ยง

ต่อด้วยจานใหญ่ที่สอง (แหม..ก็กลัวกินไม่คุ้มกับตังส์สามีที่จ่ายนิเนอะ)

และีอีกอย่างเห็นพวกพี่หรึ่งเขากินกันเยอะเหลือเกิน

น้องไทยอย่างอิฉันก็กลัวน้อยหน้าซิค่ะ

คุณสามีเห็นเมียกินได้ ดีใจจนออกนอกหน้า (รู้น่า..จะขุนให้อิฉันอ้วนกว่าลิซิ)

แล้วคุณเธอก็ตักปูมาให้อีกหนึ่งจานใหญ่

แล้วท้ายสุดอิฉันก็ไปกวาดผลไม้เขามาเต็มจาน

(อันนี้ไม่รู้ว่าด้วยความหิว หรือ ตระกะ นะค่ะคุณขา)

และด้วยความไม่ประมาณตนในการกินและด้วยกางเกงที่ใส่วันนี้

ช่างไม่อำนวยกับการกินของอิฉันเหลือเกิน

มันอิ่มจนจุกอยู่ที่คอหอยและเริ่มหายใจไม่ออก

มองซ้ายทีขวาทีขอปลดตะขอทีหนึ่งแล้วกัน โอ้ย...กางเกงเอวต่ำ

แค่ปลดมันไม่ช่วยอะไรเลยแหะ

งั้น...อิฉันขอรีดซิบลงหมดแล้วกันนะค่ะ

ไม่น่าเชื่อว่าอิฉันจะอุบาว์ทแบบนั้นใช่ม๊ะ์?....

ไม่รู้ว่ามีใครแอบเห็นบ้างหรือป่าวนะ แต่ที่แน่ๆสามีอิฉันเห็นเป็นประจำ

(ถ้าจะเปลี่ยนใจคงไม่ทันแล้วละค่ะพี่อลันเอ่ย)

ปล.ขอขอบคุณภาพทั้งหมดนี้จาก phillyskyline.com

Thank you so much for picture from phillyskyline.com

โอ๊ย..อิฉันว่าจะเอาอาหารมาฝากสาวๆก็ดันลืม

เฮ้ย..สงสัยเริ่มจะเป็นโรคประจำตัว

แกงส้มแป๊ะซะปลากระพง

ผัดไทยกุ้งสด