แบบอย่างที่ดีของชีวิต สองคน สองแบบ





นานแล้วที่ผมไม่ค่อยได้คุยกับพ่อแบบสองต่อสอง เช้าวันนี้ผมเห็นพ่อนั่งมองดอกหน้าวัวซึ่งมีอยู่ดอกเดียวในกระถางเดียวที่พ่อปลูกไว้ ผมจึงเดินเข้าไปนั่งใกล้ๆ เพื่อจะชวนพ่อคุยเรื่องส่วนตัวบางเรื่อง

"ทำไมพ่อไม่ปลูกเยอะๆครับ ได้ออกดอกสวยดี"

"ดอกเดียวก็สวยแล้ว" พ่อตอบ "หน้าวัวเป็นไม้ดอกที่คงทนมาก มีดอกเดียวแต่รักษาให้ยั่งยืน ดีกว่ามีหลายดอกแล้วดูแลไม่ทั่วถึง"

"ครับพ่อ" ผมพยักหน้า "พ่อไม่คิดปลูกเพื่อการค้าบ้างหรือครับ เราจะได้มีรายได้เพิ่ม"

"พ่อก็เคยคิดนะ แต่เวลาที่เราจะให้มันไม่พอ ถ้าปลูกเพื่อค้าขายเราต้องมีเวลา ต้องให้ดอกที่ดีที่สุดแก่คนซื้อ แต่ก็เอาเถอะถ้าครอบครัวเราลำบากกว่านี้ พ่อคงต้องให้ลูกช่วย"

"ผมอยากช่วยพ่อ เห็นพ่อทำงานหนักทุกวัน"

"งานมันเป็นชีวิตของคน คนไม่ทำงานก็ไม่ใช่คน" พ่อสรุปง่ายๆ ทำให้ผมสะดุ้ง

"พ่อครับ คือว่าถ้ามีคนเขาจะช่วยผม อย่างเช่นให้เงินผมเป็นค่าเล่าเรียน" ผมตัดสินใจถามทันที ไม่อยากอ้อมค้อม แล้วก็เล่ารายละเอียดให้พ่อฟัง

"เขามีเงินเยอะหรือ" พ่อมองหน้าผมเหมือนจะค้นหาอะไรสักอย่าง

"ผมคิดว่าเขาคงพอมี" ผมตอบแบบแบ่งรับแบ่งสู้

"คนบางคนเขาก็มีน้ำใจนะ" พ่อพูดเรื่อย ๆ มือก็ถอนต้นหญ้าที่แซมกระถางต้นไม้ไปด้วย

"พ่อเคยเห็นคนที่เขาประสบความสำเร็จในชีวิตแล้วก็ช่วยเหลือคนที่ลำบากกว่า เป็นเรื่องที่ดี น่าชมเชย"

ผมช่วยพ่อถอนหญ้าอีกแรง หูฟังคำพูดของพ่อต่อไป

"ดูอย่างพระพุทธเจ้ายังเสียสละทานอันยิ่งใหญ่ ยกลูกให้กับชูชกได้ แต่คนเราคงไม่ต้องทำถึงขนาดนั้น"

พ่อยังเล่าเรื่องของคนที่คิดดีมีน้ำใจและเสียสละเพื่อส่วนรวมให้ผมฟังอีกมากมาย ผมฟังแล้วก็ประทับใจและรู้สึกรักพ่อเพิ่มมากขึ้น พ่อผมถึงจะไม่ใช่คนรวย ไม่มีตำแหน่งการงานอันมีเกียรติ เป็นคนหาเช้ากินค่ำเหมือนคนทั่วไป แต่พ่อผมก็มีจิตใจดี คิดดี และทำดี

"เรื่องที่เขาจะช่วย ลูกคิดอย่างไรล่ะ" แทนที่ผมจะได้ถามพ่อ พ่อกลับเป็นฝ่ายถามผมเสียเอง

"ผมว่าพี่เขาเป็นคนดี มีน้ำใจ และหวังดีต่อคนที่ยากไร้กว่า"

"พ่อเห็นด้วย"

"แค่พี่เขาคิดจะช่วยเหลือผู้อื่น พี่เขาก็ได้บุญมากแล้วนะครับพ่อ"

"ใช่ แสดงว่าเขาเป็นคนดี"

"เพราะพี่เขาเป็นคนดีซิครับ ผมจึงเกรงใจพี่เขา แล้วไม่คิดจะรบกวน คนดี ๆ ผมว่าหายากมากในสังคม ผมยังอยากคบกับพี่เขานาน ๆ คบด้วยใจจริงๆ ไม่มีอย่างอื่นแอบแฝง"

"พบคนดีแล้วต้องรักษาไว้ให้นานๆ นะลูก มีเพื่อนดีเพียงหนึ่งคน พ่อว่าดีกว่ามีเพื่อนไม่ดีตั้งร้อยคน" พ่อให้ความคิด ผมจึงพยักหน้า

"ครับพ่อ อีกอย่างหนึ่งผมคิดว่ามีคนที่เขาลำบากกว่าผม อย่างคนพิการ คนช่วยเหลือตัวเองไม่ได้ คนที่เขาต้องการความช่วยเหลือมากกว่าผม อย่างผมนี่ยังพอช่วยตัวเองได้"

ผมหยุดพูด พ่อก็หยุดเช่นกัน เราคงต่างคนต่างคิด ผมไม่รู้ว่พ่อคิดอะไร แต่ผมน่ะคิดถึงน้ำใจและความหวังดีของพี่เขา ในที่สุดผมก็พูดต่อ

"พ่อครับมีพี่คนหนึ่ง ชีวิตเขาต้องดิ้นรนตั้งแต่เล็ก เพราะพ่อเขาแยกกับแม่ เขาต้องทำงานกลางคืน เรียนกลางวัน หาเงินส่งตัวเองเรียน เขาไม่เคยท้อถอยเลย แล้วตอนนี้เขามีอาชีพที่มั่นคง พี่เขาทำงานสายการบินครับ"

ผมเล่ารายละเอียดของพี่คนนี้ให้พ่อฟัง พ่อยิ้มอย่างดีใจ

"เขาเป็นคนดี ลูกโชคดีที่พบคนดี ๆ แบบนี้ ดูเขาเป็นตัวอย่าง แล้วพยายามทำให้ได้"

"ครับพ่อ" ผมรับปากกับพ่อด้วยความเต็มใจ ในใจนึกถึงพี่ทั้งสองคน พี่ที่ผมนับถือเป็นพี่ชาย ไม่เคยเห็นหน้ากันเลยนอกจากตัวอักษรที่เขียนบอกเท่านั้น

คนหนึ่งจิตใจดีมีน้ำใจ ช่วยเหลือผู้อื่นตลอดมา

อีกคนหนึ่งมีความเพียรและอดทนเป็นเยี่ยม ไม่เคยย่อท้อต่ออุปสรรคใด ๆ

พี่ทั้งสองคนเป็นแบบอย่างที่ดีในชีวิตให้กับคนทุกคนได้

พ่อผมยกกระถางต้นหน้าวัวขึ้นมา ผมช่วยถืออีกแรงเพราะกลัวพ่อจะหนัก

"มองดูดอกหน้าวัวเป็นตัวอย่างนะลูก ออกดอกตั้งนานแล้วยังไม่เหี่ยวเฉา ยังยืนหยัดทนสู้ต่อไป ดอกไม้อื่นที่บานพร้อมกันน่ะโรยไปหมดแล้ว"

ทั้งกุหลาบ มะลิ ชบา บานบุรี รวมทั้งพุทธรักษาที่ริมรั้วด้วย

"หน้าวัวมีก้านดอกที่แข็งแรง กลีบดอกหนา บ่งบอกความอดทน หน้าวัวมีสีสันสดใส ดอกเชิดรับแสงตะวันตลอดเวลา บ่งบอกความมีศักดิ์ศรีที่ยิ่งใหญ่ ดังนั้น จำไว้เสมอว่า จงอดทนอย่างหน้าวัว รักศักดิ์ศรีตัวอย่างหน้าวัว"

พ่อกับผมวางกระถางหน้าวัวลง แล้วยิ้มให้แก่กันอย่างอบอุ่นและมีความสุขในเช้าของวันเสาร์วันนี้






Create Date : 09 มิถุนายน 2550
Last Update : 9 มิถุนายน 2550 13:39:59 น.
Counter : 662 Pageviews.

20 comments
  
แวะมาเจิมเลยน้องบาส อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกดีนะคับ มันอิ่มเข้ามาข้างใน
โดย: frank3119 วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:13:42:47 น.
  
บาสคับ...มาแล้วคับ
พี่เอ่อ....
...
พี่จุกเลยอ่ะ
...
ขอบคุณมากๆคับ
ขอบคุณจากใจจิงๆ
...
นี่คือเหตุผลหลักเลยที่พี่คิดจะเขียนบล๊อกขึ้นมา
ปกติเป็นคนที่ชอบแต่อ่านเท่านั้น
...
หวังไว้ว่าสักวันนึง
จะมีคนที่เข้าใจ(แก่นของพี่ที่มีน้อยมากจากเรื่องเล่าทั้งหมด)
...
และยินดีที่จะเป็นพี่ชายคับ...อย่างเต็มใจเด้อ...
มีอะไร...คิดถึงผมนะ...(พูดจิงๆนะ)
...
ขอบคุณอีกทีคับ

ปล...อยากบอกว่าบาสโชคดีมากคับ...มีปะป๋าที่น่ารักอย่างงี้...หวังว่าวันนึงจะไมโอกาสไปไหว้ท่านนะคับ
โดย: Kurt Narris วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:15:55:54 น.
  
อ่านแล้วรู้สึกคุ้น ๆ สำหรับพี่ที่ดีของน้องบาส

พอเห็น คห 2 ด้านบน
ถึงบางอ้อว่าคนนี้นี่เอง

ชื่นชมน้องทั้งสองคนนะจ้ะ
โดย: ทาสบอย วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:18:48:33 น.
  
พี่อ่านแล้วอึ้งเลยน้องบาส

น้องอายุเท่านี้ยังมีความคิด รู้จักเกรงใจ รู้จักสิ่งใดดีไม่ดี

น่าดีใจไปกับน้องบาสด้วยที่พบคนดี ๆ แบบนี้

คนดีหายากยิ่งในสังคมจริงค่ะ
โดย: ซออู้ วันที่: 9 มิถุนายน 2550 เวลา:21:02:25 น.
  



ตอนนี้ป้าอัพบล๊อกแล้วว...
ชื่นใจ..ชื่นใจ..ได้บุญกันถ้วนหน้า


โดย: ป้าหู้เองจ่ะ (fifty-four ) วันที่: 10 มิถุนายน 2550 เวลา:19:48:17 น.
  
เวลาเห็นคนที่เขาพยายามทำอะไรแล้วสำเร็จเราก็รู้สึกดีใจไปกับเขาด้วย รู้สึกว่าสิ่งที่เขาทำ เราไม่รู้จะไปมีปัญญาทำแบบนั้นได้รึเปล่า
โดย: BaLL182 วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:14:03:02 น.
  
เห็นด้วยว่าเราต้องพึ่งตัวเองก่อนครับ
โดย: Pichsud วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:20:02:38 น.
  
เล่าเรื่องได้น่าติดตามมากๆ
โดย: ต่อตระกูล วันที่: 11 มิถุนายน 2550 เวลา:23:42:48 น.
  
พี่คนที่สองคือลุงหนุ่ม แล้วพี่คนแรกล่ะ ใครเอ่ย?
โดย: coming soon (The Yearling ) วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:10:39:03 น.
  
หวัดดีคับบาส
ตอนนี้เฮียอยู่ที่เมกานะคับ
เขียนอะไรยาวๆไม่ค่อยได้
ไว้กลับไปฮ่องกงพรุ่งนี้
จะมาหาใหม่เด้อ

ลป
เออแล้วใครคือคนแรกอ่ะ....
โดย: Kurt Narris วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:12:08:36 น.
  

ขอบคุณนะคะ...สำหรับคำอวยพรและความรู้สึกดีๆที่ได้รับ..
คุณพ่อของคุณน่ารักจังเลย...ถ้าพ่อทุกคนเป็นอย่างนี้...
วัยรุ่นสมัยนี้คงน่ารักเหมือนคุณหมด...สังคมคงน่าอยู่กว่านี้อีกเยอะ...
ขอให้คุณและคุณพ่อของคุณมีความสุขเช่นกันค่ะ...
โดย: ratana_sri วันที่: 12 มิถุนายน 2550 เวลา:17:45:40 น.
  
ขอเป็นน้องชายที่คอยตามบทความพี่ชายคนนี้เสมอ
โดย: ดนย์ วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:9:56:46 น.
  
ชีวิตยังอีกยาวไกล...แต่ก็ไม่แน่นัก

สู้ครับ บาส


โดย: bite IP: 202.44.135.34 วันที่: 13 มิถุนายน 2550 เวลา:10:25:10 น.
  
เขียนได้น่าอ่านมากๆ เลยค่ะ รู้สึกเหมือนอ่านเรื่องสั้นเลย
โดย: KungGuenter วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:3:04:39 น.
  
บาสอย่าเครียดมากนะคับ...เป็นห่วงอ่ะ
ลป...ตอบหลังไมค์แล้วน้า
โดย: Kurt Narris วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:9:48:45 น.
  
สวัสดีค่ะ...

ดีใจจังเลย...ได้พบเหตุการณ์ที่ทำให้พ่อ-ลูกผูกพันธุ์กันมากขึ้น...ไม่เหมือนกับเราตอนนี้ ความผูกพันธุ์กันมานานเริ่มจางหายไป...
โดย: คนผ่านทางมาเจอ วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:16:48:04 น.
  
เป็นอย่างไรบ้างค่ะ สบายดีหรือเปล่าค่ะ อาการของแฟนผลออกมาดีขึ้นจากเมื่อครั้งก่อนอีก 10% ขนาดของเซลเล็กลง บางทีก็หายไปเลย แต่จะเป็นเรื่องของน้ำบริเวณช่วงหัวใจมากผิดปกติเล็กน้อย หมอขอเวลาอีก 3 อาทิตย์เพื่อดูอาการว่าจะทำอย่างไร

ขอให้มีความสุขมากๆนะค่ะ และขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้นะค่ะ

เทคแคร์
โดย: สักกะนิด วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:19:09:31 น.
  
มาทักทายและเอาความคิดถึงมาฝากค่ะ

ช่วยรับไว้ด้วยนะคะ
โดย: เพียงแค่เหงา วันที่: 14 มิถุนายน 2550 เวลา:20:26:48 น.
  
คุณพ่อของคุณบาสมีแง่คิดชีวิตที่ดีมากๆ อ่านแล้วซื้อและรู้สึกดีนะคะ นำเรื่องดีๆแบบนี้มาเล่าสุ่กันฟังบ่อยๆนะคะ
โดย: shin chan (alei ) วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:1:38:08 น.
  
มาหวัดดีน้องบาส ตอนดึกคับ
โดย: frank3119 วันที่: 15 มิถุนายน 2550 เวลา:2:09:17 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

basbas
Location :
กรุงเทพ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]



สนใจเรื่องทั่วไป
ใจชอบเล่นกีฬา
แต่เรียนไฟฟ้าครับ
มิถุนายน 2550

 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
MY VIP Friend