บ้านผมม่ายไหรยังแตไผกับโหนด  อำเภอระโนด จังหวัดสงขลา

สำนวนนี้มีมานาน  ใช้หยอกล้อกันทั่วไปในหมู่เพื่อนฝูง   ในแทบในทุกจังหวัดภาคใต้ ถือเป็นเอกลักษณ์ของความยิ่งใหญ่ ของชาวระโนด คือยากจนไม่มีอะไรนอกจ่ากต้นไม้ไผ่กับต้นตาล  จึงต้องดิ่นรนกระเสือกกระสนดั่งปลาหมอได้ฝนแรก  แถกเข้าเมืองกรุงฯ  เรียนๆๆหนังสือ หวังเป็นนายคน  แม้ว่ายากจนแต่หนทางมีให้ไป   คือบวชมาเป็นพระอยู่วัด แล้วดึงลูกหลานมาเรียน กรุงเทพฯ

สวัสดีครับเพื่อนพ้องน้องพี่ วางเรื่องดีไม่ดีเอาไว้ก่อน หากเพลานี้เป็นยามเช้าพึ่งตื่นนอน จิบกาแฟ ร้อนร้อน นั่งหย่อนกาย หยิบกับแกล้ม หนมครก กับปาท่องโก๋  หรือ จะเล่นสาโท หวากกระแช่  ตามแต่หา  เหมือนคนบ้านผมแดนดินถิ่นชาวนา    อำเภอระโนดสงขลามหานะคอน  ตื่นแต่เช้ามืดก่อนจะออกไปทำนา  เดินไปหาหวากหายาซดเสียก่อน เสวนากับเพื่อนพ้องในท้องทุ่งนาคอน ก่อนแดดร้อนจะย้อนเยือนมาเลียกาย

เรื่องราวสมัยก่อนตอนผมยังเด็ก   ฤาษีเคยเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนนานนมกาเลมาแล้ว ระโนดคืออาณาจักรกุนตานครโบราณ เมืองเกษตรกรรม ส่งเสบียงเลี้ยงอาณาจักรพรมมาศ  ที่ได้จมหายไปในทะเลสาบสงขลาตามยุคสมัย    บัดนี้ด้วยวัยที่สวยงามยามชะแรแก่แต่ไม่ชรา แม้ว่าจะเหี่ยวยาน ย้อยห้อยไปบ้าง เพราะใจร่มเย็นเป็นสุข

ณ วันนี้ของกระผม   นายกล้วยคนรวยแต่ไม่ให้ยืมตังค์ เล่าความหลังเมื่อครั้งก่อนหลายปี ว่ามีคาถาดีจากปลายโหนด ให้ท่องว่า ไม่โกรธ ไม่เกลียด ไม่เครียด ไม่โมโห ไม่ให้ยืมตังค์ เพื่อความจีรังยั่งยืน สบายอุรา เพื่อภายภาคหน้าได้ผาสุขอยู่ยั้งยืนยง

และก็ขอบอกตรงๆ ว่าภาพทั้งหลายก็เอาของเพื่อนมาทั้งที่รู้จักและไม่รู้จัก  แต่ขอบอกว่านี่แหละแถวบ้านผม ปากลอ สทิงพระ  เชิงแส  ระโนด โหนดด้วน ควนชลิต หัวไทร เชียรใหญ่ บ่อล้อ ชะอวด เลน้อย ลำปำ  กาหรำ เกาะใหญ่ เกาะโคบ เกาะนางคำฯลฯ รอบๆเลสาปสงขลา   อาณาจักรสุดยอดแห่งความเจริญรุ่งเรืองอารยธรรมลุ่มน้ำ อารยธรรมชาวนา หนังลุง โนราเพลงบอก วัวชน ลักวัวฯครับ

ในยุคก่อนผมนี่เกิดทันสมัยที่ชีวิตผู้คนยังไม่ทันใช้สตางค์กันเท่าไหร่  ทอผ้าใช้เอง ต้มเหล้ากินเอง  ปลูกกระท่อม ปลูกกัญชาสูบเอง เจ็บป่วยก็รักษากันเอง  ตระกูลญาติพี่น้องผมนี่หมอพื้นบ้านเกือบทุกแขนง  อยู่ต่อมาเริ่มใช้ตังค์เมื่อครั้งสมัยผมเข้าโรงเรียน มีข้าวแกง น้ำแข็งบอก (ไอติม) ก้วยเตี๋ยวฯมาขาย จานหรือชามหรือแท่งละ 1 สลึง ...

ต่อมาก็ต้องใช้ตังค์เพราะถูกบังคับ ก็ไม่ว่ากัน  ก็ถือว่าเป็นธรรมดาของยุคสมัย  พืชพันธ์ธัญญาหารที่เคยมีเคยกินเคยใช้  เคยประยุกต์ก็เริ่มผิดกฏหมาย  ความเจริญมาเยือน เจริญคือต้องซื้อ  หากไม่ซื้อถือว่ายังไม่เจริญ  เฮ่ออออ... ยุคสมัยเปลี่ยนจากพอเพียงเป็นได้เท่าไหร่ก็ไม่พอ ต้องหาเงินมาใช้  แย่งชิงทรัพยากร  ทำไงได้ มันมีของให้ซื้อเยอะ สุดท้ายปัจจุบันก็ขัดแย้งกันไปทั่ว... ภูมิปัญญาแท้จริงหายไปกับการไหลเข้าของเงินตรา  อนิจจัง...เงินบังตา ปัญญาหาย

ไม่มีปัญญา โบราณว่าไม่รู้จักหวัน หวันคือตะวัน คือแสงสว่าง คือปัญญา  ปัญญามีจะลอยไม่จมลงอบายภูมิ  ไม่จมลงใต้เข้าพระสุเมรุ ใต้ตรีกูฏมหาบรรพต  ยอดเขาสามลูก โลภ โกรธ หลง คืออยากรวย อยากมีอยากเป็น มีปัญญาก็ค่อยๆลอยขึ้นบน เป็นเทวดา เป็นพระพรหม

จะว่าก็ว่าไป ประเทศไทยนี้พี่น้องเราทั้งนั้น  ภาคไหนๆ  ก็คนไทยด้วยกัน   จะบ้านเธอบ้านฉันก็แผ่นดินไทย ประเทศนี้เป็นของเราเมาได้ทุกแห่งหน     เงินไม่มีแต่น้ำใจอย่าให้อับจนเกิดเป็นคนพลั้งพลาดได้เป็นธรรมดา อย่าไปถือสาหาความกันให้มากนัก ให้รู้จักหักห้ามใจไม่ถือสา  จะเครียดกันไปทำไมให้เสียเวลา  เครียดขึ้นมาพระท่านว่าให้ตัดดอ  ท่านบอกว่าเป็นเรื่องจริงตัดดอทิ้งแล้วไม่มีเครียด อ่านว่า เครีย.....เมียไม่มา หาไม่เจอ

เรื่องนี้  แก่แล้วคิดถึงความหลัง  คิดถึงทุ่งนาป่าโหนด ระโนด สงขลา พี่น้องคนที่ชอบพอเล่นหัวอยู่ด้วยกันเช่น.... หลวงแจ้ง หลวงยม หลวงเส้ง หลวงเปี๊ยก หลวงสิท ครูเขี้ยง พี่แดง ฯลฯ และพี่น้องอีกหลายๆ คน ณ ตำบลวัดสน กับคนดนตรีเวียนครก ตำหรับของแท้โบราณ แต่ละท่านที่ยังอยู่ก็แก่ชรา  แต่ส่วนใหญ่ก็จากลาไปหาท่านยม  ส่วนจะไปไหนต่อผมก็ไม่ได้ถาม

ภาพนี้กลับบ้านเมื่อปลายปี  ถ่ายไว้หน่อยช่วงหน้าถนนในตัวอำเภอ ออกไปนอกๆแทบไม่ได้ฝนตกเกือบทั้งวัน  แต่ก็มีอีกหลายภาพ ระโนดบ้านติดถนน ชั้นเดียว ตรงนี้ดีที่เปป็นที่ค่อนข้างสูง ออกไปข้างนอกตัวอำเภอ ถนนจะสูง แต่ตัวบ้านหรือดินที่สร้างบ้านจะต่ำ และเป็นบ้านชั้นเดียว

ความสุนทรีย์ อารมย์ดีๆที่ตีค่าเป็นเงินไม่ได้  หรืออาจเป็นเพราะไม่มีเงินจึงสุนทรีย์  อารมย์ดีๆเป็นสิ่งที่ไหลออกมาจากข้างในของคนสมัยก่อนเก่า ที่โลกยุคใหม่ไม่ไคร่มีให้เห็น แต่ถูกซ่อนไว้อยู่เบื้องหลังนวัตกรรมแห่งยุคสมัย โลกยุคนี้ เป็นยุค ไอที ที่ไม่ต้องจินตนากาล หยิบไอโฟน ไอแพท แอนดรอยด์ขึ้นมา เอานิ้วจิ้ม รูด สบัด ก็ลากฝันปั้นแต่งให้เห็นกันจะๆ เพลิดเพลินเจริญตาอารมย์ใจ แต่....เมื่อครั้งสมัยก่อนเก่าเรื่องราวเป็นยังไง ต้องให้คนแก่คนเฒ่าเล่าให้ฟัง

สมัยก่อนนี่ความสุนทรีย์ของ นักกวี นักกลอน ฯ นักประพันธ์ ศิลปิน ฯ มีให้เห็นเยอะครับ ธรรรมชาติยังไม่ค่อยมีอะไร ก็อาศัยจินตาการปรุงแต่งเอา คนบางคนนี้สามารถพูดเป็นกลอนได้โดยไม่ต้องคิด อย่างท่านสุนทรภู่ ศืลปิน ต้นยุครัตนโกสินทร์    หรือสมัยหลังอย่างศิลปินเพลงบอก       นายหนังตลุง ครูโนราแถวบ้านผม  เยอะแยะ ผมเองรุ่นหลังกยังพอได้เรื่องโคลงฉันท์ กาพย์กลอน กาพตาล ตับจาก

สมัยนี้ โลกเปลี่ยนไปเยอะ เรื่องปกติของกาลเวลา มีสื่อวัตถุอำนวยความบันเทิงมากมายมหาสาร  ศิลปินทำมาหากินไม่ค่อยได้ตังค์เท่าไหร่ หรือทำมาหากินยาก สร้างผลงานมาก็โดนก็อปปี้ได้ง่าย แค่ปลายนิ้วด้วยเทคโนโลยีสมัยใหม่ ทำให้ขายได้ยาก      แต่ความสุนทรีย์ของศิลปินก็ถูกนำไปเขียนลงในเกมส์เยอะ       ผมก็เคยเห็น   ภาษาสมัยใหม่เขาเรียกว่า "มัลติมีเดีย" รูปแบบใหม่ๆแสงสี สวบงาม อลังการณ์ตระการตา   ถ้าไม่เขียนลงในเกมส์ก็อย่าหวังว่าจะสื่อให้เด็กรุ่นหลังได้เห็น ที่เป็นวิดีโอของวอลท์ดิสนี่เดี๋ยวนี้ไม่รู้ยังมีให้ดูกันหรือเปล่า แต่คงเอาไปขึ้นยูทูปจะหมดแล้ว

ระโนดทุกวันนี้เปลี่ยนไป  กลับไปเห็นแล้วใจหาย  มองยังไงก็น้ำท่วม  เพราะน้ำมาจากพัทลุงจากภูเขา ลงทะเลสาบสงขลา   ลำคลองเดิมๆที่สมัยก่อนมีอยู่เยอะหลายหมู่บ้าน เป็นคลองใหญ่ๆเรือวิ่งได้ ใช้ขนส่งของค้าขายมีคลองเยอะ  สมัยนั้นยังไม่มีตึก ไม่มีถนนมากั้นทางระบายน้ำ  สามารถระบายน้ำจากฝั่งทะเลสาบลงอ่าวไทยได้สบายๆ  สมัยนี้โดนถมเกือบหมด  แล้วสร้างถนนมาขวางทางน้ำแทนเต็มไปหมด แล้วมาบ่นเรื่องปัญหาน้ำท่วม

บ้านเรือนก็นิยมสร้างชั้นเดียว ทางระบายน้ำก็แทบไม่มี ทางน้ำไหล สายใหญ่ช่วงปลายทะเลสาปออกอ่าวไทยทางเกาะยอ หัวเขาแดงก็แคบ มีท่าเรือน้ำลึกมาสร้างขวางทางอีก ไม่อยากพูดอะไรให้ขัดแย้ง  แต่อยากให้ปรับปรุงระบบระบายน้ำให้ดีมากๆๆๆๆๆๆ  กว่านี้

ภาพนี้ วัวใครไม่รู้อยู่ข้างสวนน้องดอน ข้างบ้านผม น้องดอนถ่ายตอนน้ำท่วม มกราคม ใหญ่ 2560 ถนนเส้น เจดีย์งาม - กระแสสินธ์ครับ

ยังจำได้สมัยก่อน แถวบ้านผมมีคลองมีเรือวิ่งไปอำเภอ  ชาวบ้านนำของไปขายท่าเรืออยู่หน้าวัดสน  มีคลองที่มีเรือวิ่งเชื่อมต่อกับอำเภอ กับหมู่บ้านฝั่งทะเลสาป   คุณแม่ผมเอาสิ่งของผลิตภันณ์เกษตรกรรมไปขายอำเภอ  รับของจากอำเภอมาขายที่บ้าน  เห็นบ้านเรือนริมคลองระโนด ยังใช้ถังน้ำมันหนุนเรือนผูกกับเสา  น้ำมากบ้านก็รูดเสาขึ้นมา  สมัยนี้ไม่มีแล้วมีแต่บางระกำโมเดลที่พิษณุโลก  สร้างเมื่อปี 2554 ปีต่อมาน้ำไม่ท่วมก็ลืมและทิ้งอีก  คงเดือดร้อนกนต่อไป

พูดแล้วก็ให้นึกย้อนไปถึงสมัยที่ยังเรียนอยู่สงขลา อยู่ใกล้ชายหาด เดิน ขี่จักรยานไปเที่ยว ไปนั่งเล่น ค่ำๆก็ไปตั้งวงกินเหล้า ชายหาดกว้างขวาง สุดลูกหูลลูกตา ป่าสนเขียวขจี อากาศดีมาก สดชื่น เดี๋ยวนี้โดนคลื่นซัด พังจะหมดแล้ว  ต้องเอาหินมาถมชายหาด .... ทำไมรุ่นผมไม่อยู่แล้วถึงได้ตกต่ำขนาดนี้  หรือว่านี่คือการหมุนเงิน

สมัยผมยังเด็ก ซึ่งก็นานมาแล้ว คุณแม่ คุณป้า พาไปฟังพระเทศน์ที่สำนักสงฆ์หาดทรายแก้ว ริมทะเลแสนสะอาด อากาศแสนสดชื่น ร่่มรืนเย็นสบาย เดี๋ยวนี้วอดวาย พื้นทีสูญหาย จาก 8 ไร่เหลือ 2 ไร่แล้วครับ

หลายฝ่ายว่าเกิดจากโลกร้อน โลกวิปริต ลมแรงพายุแรง ฯลฯ

แต่นักวิชาการระดับดอกเตอร์ส่วนหนึ่ง และชาวบ้านส่วนหนึ่งว่าเกิดจากท่าเรือน้ำลึกสร้างขวางทางน้ำ ทางคลื่น ทางฯ...

ทะเลใกล้บ้านก็เหมือนกัน  สมัยก่อนคนเฒ่าให้สร้างบ้านห่างจากทะเลลอย่างต่ำ 100 เมตร 150 เมตร สมัยนี้ สร้างติดทะเล  พอถึงหน้าฝน คลื่นลมแรงโดนซัด  ก็ตื่นกลัวกันว่าโลกวิปริตแปรปรวน  ทั้งที่โบราณก็บอกเรื่องปีน้ำเล็กน้ำใหญ่ไว้  ว่าศกไหนน้ำมากน้ำน้อยในรอบ 120ปี สมัยนี้นอกจากยันทำให้โลกร้อนแล้ว  ระบบนิเวศน์จากสิ่งก่อสร้างต่างๆขวางทางน้ำ ทางดินตะกอน ทรายจากแม่น้ำ ที่มาถมชายฝั่งมีเยอะ   มีแต่ขยะกับน้ำเน่ามาแทน  ...กว่าจะผ่านการไม่รู้จักหวันไปได้  ไม่รู้อีกกี่ปี หนอมนุษย์

อัปเดท..18 มค.61 ปรับตัวหนังสือให้โตขึ้น font 12 ไป 14 

อัปเดท..19 มค.61 ปรับตัวหนังสือให้เล็กลงน font 14 มา 12 

Create Date : 12 มกราคม 2561
Last Update : 22 มกราคม 2561 14:42:49 น.		11 comments
Counter : 2051 Pageviews.
Share Tweet