BlogGang.com : : หากผมรักคุณจะผิดมากไหม : เพื่อนจะอยู่ในใจ...เสมอ

เพื่อนจะอยู่ในใจ...เสมอ

เรา "เฮ้ย..บรูณ์อีกไม่กี่วัน เราก็ต้องจากกันแล้วนะ..ไม่น่าเชื่อเนอะ"

บูรณ์ "เออ..." บูรณ์ตอบสั้นๆแล้วนิ่งไป

เรา "แกจะไปสอบต่อ ม.4 ที่ไหนวะ"

บูรณ์ "ยังไม่รู้เลยวะ...อาจจะไปต่อที่ เทพศิรินทร์ แล้วแกอ่ะ"

เรา "เออ....ก็บ้านแกอยู่แถวนี้หนิหว่า ข้าตั้งใจจะไปลองสอบที่เตรียมฯดูก่อนว่ะ แต่ไม่ค่อยมั่นใจเลย"

บูรณ์ "อืม.....เร็วนะ 3 ปีแล้วที่รู้จักกัน เฮ้ย อย่าลืมเขียนที่อยู่ไว้ใน friendship ให้ด้วยนะโว้ย"

เรา "เออ....แกด้วย...แล้วอย่าลืมติดต่อกันนะ"

นั่นเป็นประโยคท้ายๆที่ข้าพเจ้าคุยกับสมบูรณ์ ที่ยังสามารถจำได้เลือนๆรางๆอะไรประมาณนี้ เรานั่งคุยกันตั้งแต่หัวค่ำที่เก้าอี้หินอ่อนภายในวงเวียน 22 กรกฎาฯ แถวบ้านสมบูรณ์นั่นเอง จนกระทั่งได้ยินเสียงยามเคาะระฆังบอกเวลาตีสามเข้าแล้ว บรรยากาศค่อนข้างเงียบสงัด มีเสียงรถยนต์ที่นานๆจะแล่นผ่านเข้ามาในวงเวียนสักครั้ง น้ำค้างกลางดึกพร่างพรม อากาศช่วงต้นปีของเดือนกุมภาพันธ์เย็นสบาย มีลมเอื่อยๆพัดมาเป็นระยะ

สมบูรณ์เป็นเพื่อนข้าพเจ้าเมื่อตอนสมัยที่กำลังเรียนอยู่ชั้น ม.3 โรงเรียนวัดแห่งหนึ่งแถวสะพานพระปิ่นเกล้า ความจริงเราเรียนกันมา 3 ปี ตั้งแต่ ม.1 แต่เพิ่งมาสนิทกันเมื่อตอน ม.3 สมบูรณ์เป็นลูกคนจีน 100% ผิวขาว ตาตี่ หน้าออกตี๋ 100% ในขณะที่ข้าพเจ้าก็เป็นลูกเชื้อสายจีนเช่นกัน แต่ผิวออกน้ำตาลและตาเข้มกว่า จริงๆแล้วกลุ่มเพื่อนสนิทของสมบูรณ์จะมี ไอ้ดม, ไพบูลย์ และก็สุรชัย ส่วนข้าพเจ้าจะมี ไอ้เกียรติ, กร และก็ไอ้โย เราทั้งสองกลุ่มก่อนที่ข้าพเจ้าจะมาสนิทกะไอ้บูรณ์ก็เคยเขม่นกันมาก่อน ค่าที่ว่าเราเรียนค่อนข้างเก่งกันทั้งสองกลุ่ม เลยแข่งกันในที กลุ่มไอ้บูรณ์จะเป็นอะไรที่หน้าตี๋สุดๆ ขาวและตาไม่มีเหล่าเต๊งกันทุกคน ส่วนนิสัยจะแบบว่าขี้งกหน่อย ไม่ค่อยให้ความร่วมมือ ไม่ค่อยคบใครเอาแต่กลุ่มตัวเอง วิชาที่ถนัดที่สุดจะเป็นคณิตศาสตร์กะอังกฤษ (แต่ไอ้บูรณ์ถนัดศิลปะด้วย วาดรูปและลงสีได้สวยสุดๆ) ในขณะที่กลุ่มข้าพเจ้าจะทำคะแนนได้ดีในวิชาคณิตศาสตร์, วิทยาศาสตร์ และอื่นๆ โดยกลุ่มข้าพเจ้าจะออกแนวเฮฮา สนุกสนาน เมื่อว่างจากการเรียนมักจะไปกระโดดแม่น้ำ, เล่นฟุตบอลหรือเที่ยวตามสถานที่ต่างๆที่มีนิทรรศการให้นักเรียนดูอยู่เสมอ

กลุ่มข้าพเจ้ากะกลุ่มไอ้บูรณ์มักทำคะแนนในวิชาเรียนผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะแบบคู่คี่สูสีมาตลอด เลยทำให้เราไม่กินเส้นกันมาแต่ไหนแต่ไร งานไหนมีกลุ่มไอ้บรูณ์เกี่ยวข้อง กลุ่มข้าพเจ้าก็ไม่เข้าไปยุ่ง งานไหนที่มีกลุ่มข้าพเจ้าเข้าไปยุ่ง ก็จะไม่มีกลุ่มไอ้บรูณ์เข้าไปเกี่ยว เรื่องมันมาไคลแมกซ์ก็ตอนนี้แหละ ในงานกีฬาสีของชั้น ม.3 ทั้งชั้น ดูเหมือนว่าคุณครูก็รับรู้มาเลาๆว่าไอ้ 2 กลุ่มนี้ไม่ค่อยถูกกันเท่าไหร่ วันงานกีฬาสีก็เลยจับมาแข่งบาสกัน ไม่รู้ครูแกคิดอะไรอยู่ในใจ เสียงกองเชียร์กระหึ่มเพราะรู้ว่างานนี้มีเฮ มันฟัดกันตายไปข้างแน่เพราะศึกแห่งศักดิ์ศร๊ ไม่มีมวยล้มต้มคนดู ครูหาคนมาเพิ่มให้จนครบทีมทั้งสองข้าง แล้วเริ่มแข่ง บรรยากาศก็สนุกสนานสะใจกองเชียร์คอซาดิสม์ กลุ่มข้าพเจ้าเป็นรองเพราะเล่นบาสกันไม่ค่อยได้เรื่องได้ราว ถนัดแต่ฟุตบอลซะมากกว่า ส่วนกลุ่มไอ้บูรณ์มันชอบบาสกันมาแต่ไหนแต่ไรเลยได้เปรียบ แต้มทีมข้าพเจ้าตามอยู่ห่างๆ จำไม่ได้ว่าสกอร์เป็นเท่าไหร่ แต่เยอะเหมือนกัน จนมาช่วงท้ายเกมตอนนั้นไอ้โยเลี้ยงบอลจะเข้าไปยัดห่วง ปรากฏว่าโดนไอ้ชัยเบียดกระแทกจนล้มลงบนพื้นสนาม กรรมการเป่า ปรี๊ด.....ดังลั่น คนเชียร์ลุกขึ้นฮือฮาแล้วยืนเงียบกริบ เอาแล้ว...ทุกคนนึกว่างานนี้มีมวยหมู่แถมให้ดูแน่ ทุกคนแทบลืมหายใจ นิ่งไปอึดใจใหญ่...แล้วไอ้ชัยก็ทำในสิ่งที่ทุกคนคาดไม่ถึง รวมทั้งข้าพเจ้าด้วย....ชัยเดินไปดึงมือไอ้โยให้ลุกขึ้นและพูด "โทษเว้ย..ไอ้โย..กรูไม่ได้ตั้งใจ"
ส่วนไอ้โย ก็พยักหน้าแล้วตบไหล่เพื่อนเบาๆ เชิงบอกว่าไม่เป็นไร ไม่รุว่าตอนนั้นมันพยายามข่มใจซะขนาดไหน (หลังจากนั้น เคยคุยกะไอ้โย มันว่ามันก็ตั้งใจจะลุกขึ้นมาชกปากไอ้ชัยเหมือนกัน แต่เจอลูกหักมุมของไอ้ชัยมุกนี้เข้าเลยเลิกล้มความตั้งใจ) ภาพช่วงนี้เหมือนโฆษณาเครื่องดื่มชูกำลังยี่ห้อนึงในทีวีเลย ยังนึกอยู่ว่าใครในกลุ่มเอา plot ไปขายหากินหรือป่าว 555555+ ฟาวล์ครั้งนี้กรรมการให้เราได้ลูกจุดโทษ แล้วไอ้โยก็จัดการเสียเรียบร้อย

พอสิ้นเสียงนกหวีดลง กลุ่มข้าพเจ้าก็แพ้ไปตามระเบียบ (ไม่รู้จะตามคุณระเบียบไปทำไม....อิอิ) คะแนนจำไม่ได้แล้ว แต่สิ่งที่อยู่ในใจนับแต่นั้นคือ ภาพ...เราสองกลุ่มตรงเข้าจับมือกัน บีบกระชับแน่น ตบหลังตบไหล่และยิ้มแย้มพูดคุยแสดงน้ำใจที่ดีต่อกัน....แล้วมิตรภาพระหว่างพวกเราก็เริ่มต้น ณ. ตรงจุดนั้น วันนั้นกลุ่มข้าพเจ้าไม่ได้รับเหรียญรางวัลใดๆ ยกเว้นรางวัลน้ำใจนักกีฬาดีเด่นร่วมกับกลุ่มไอ้บรูณ์มัน
ตั้งแต่วันนั้น สัมพันธภาพระหว่างคนสองกลุ่มก็กระชับแน่นและสนิทกันมากขึ้นโดยลำดับ เราต่างแลกเปลี่ยนข้อมูลความรู้กัน ช่วยเหลือเอื้อเฟื้อกันมากขึ้น เริ่มไปเที่ยวบ้านกันทั้งที่ถ้าเป็นเมื่อก่อน อย่าได้หวัง

วันนึงก่อนสอบไล่ใหญ่ ไม่กี่สัปดาห์ ข้าพเจ้าได้ไปเยี่ยมบ้านไอ้บูรณ์ตั้งแต่บ่ายๆ นั่งคุยนั่งเล่นและก็กินข้าวเย็นบ้านมัน แม่ไอ้บูรณ์เป็นคนไทยเชื้อสายจีนพูดจาไม่ชัด นิสัยน่ารัก หน้าตาใจดียิ้มแย้ม ชวนคุยและชวนกินนั่นกินนี่ตลอด พอตกดึกก็ออกไปเดินเล่นแล้วนั่งคุยกันที่ม้านั่งหินอ่อนในวงเวียน 22 กรกฎาฯ เราคุยกันหลายเรื่อง จำไม่ค่อยจะได้แล้ว คลับคล้ายคลับคลาจะเป็นเรื่องทำไมเราไม่สนิทกันก่อนหน้านี้มาตั้งนานนะ เรื่อยเปื่อยไปจนกระทั่งเรื่องเรียนเรื่องอนาคต เรื่องชอบใครในห้องเป็นพิเศษรึป่าว (โรงเรียนแบบสห ชาย-หญิงเรียนปนกัน) และเรื่องอื่นๆ

บูรณ์ "จากกันไปแล้ว....แกจะลืมข้าป่าววะ ไอ้แทน"

เรา "เฮ้ย...เพื่อนกันไม่ใช่หรอ...ที่อยู่เด๋วข้าเขียนลง friendship ให้แก แล้วที่อยู่ของแกด้วยนะ...ถ้าย้ายบ้านหรืออะไร อย่าลืมส่งข่าวด้วยนะเว้ย"

บูรณ์ "เออ....เฮ้ยไอ้แทน แกว่าข้าจะเรียนหมอไหวมั๊ยวะ"

เรา "เออ...ทำไมว้า..แกเรียนเก่งหยั่งเงี้ย จากัวไรอีกวะ..ส่วนข้าตั้งใจแล้ววะ ยังไงก็ต้อง วิดวะ..ข้าตัดสินใจแล้ว"

บูรณ์ "อืม...ข้ารู้...แกตั้งใจอะไรแล้วไม่ค่อยล้มเลิกง่ายๆ.....ยกเว้นเรื่องสาวๆนะ แกยอมแพ้เร็วไป"

เรา "เฮ้ย....แซวกันหรอ...5555+"

หลังจากนั้น พวกเราก้อเรียนกันตามปกติ จนกระทั่งวันนึง แปลกใจอยู่แล้ว วันนี้ไอ้บูรณ์มันทำไมไม่มาเรียนหนังสือวะ สายๆคุณแม่ของไอ้บูรณ์ก็เข้ามาแจ้งข่าวร้ายในห้องพร้อมครูประจำชั้นว่า ไอ้บูรณ์เพิ่งเสียชีวิตเมื่อคืนที่โรงพยาบาลด้วยโรคอักเสบและติดเชื้อในช่องท้องเฉียบพลัน เพิ่งรู้จากปากแม่ไอ้บูรณ์ว่ามันมีโรคประจำตัวมานาน ลาก่อนเพื่อน........ขอให้ไปสู่สุขคติ....เพื่อนจะอยู่ในใจเราเสมอ...

หลังจากจบ ม.3 ต่างคนต่างก็แยกย้ายไปตามทางที่มุ่งหวังกัน ไอ้เกียรติได้เรียนคณะพาณิชย์ศาสตร์และบัญชีจุฬาฯ ได้ข่าวว่าอยู่ bank ไทยพาณิชย์ ส่วนไอ้กรจบด๊อกเตอร์ตอนนี้สอนอยู่มหา'ลัยรัฐแห่งหนึ่ง ไอ้โยไปเป็นสัตวแพทย์ และเราก้อได้เรียนวิดวะสมใจ ไอ้ดมจบบริหารและไม่ได้รับข่าวคราวอีกเลย ส่วนไพบูลย์กะไอ้ชัย ไม่ทราบข่าวคราวตั้งแต่จบ ม.3 แล้ว.............ไอ้บูรณ์ไม่ว่าแกจะอยู่ที่ไหนก็ตาม ขอให้ได้รู้ว่าเพื่อนคนนี้จะอยู่ในใจเรา......เสมอ

(ปล. เอื้อเฟื้อเพลง โดย คุณ Vicky ขอบคุณมากคร๊าบ)

Create Date : 19 มิถุนายน 2550

Last Update : 18 กรกฎาคม 2550 10:29:17 น.

17 comments

Counter : 445 Pageviews.

ยินดีที่รู้จักค่ะคุณแทน..
ดีใจค่ะที่ได้ยินเสียงเพลง..บรรเลงเพราะดีค่ะ

เราเลยนึกถึงอดีตที่แสนหวานเลย
สนุกเสมอสมัยเรียนนนนน
เราก็มักจะมีเพื่อนอยู่ในใจเสมอนะ
แต่เรามีความรู้สึกเหมือนถูกลืมเสมอเช่นกัน

แต่เราไม่เคยลืมเพื่อนเราสมัยเรียนเลยละ

ชีวิตถ้าเราเลือกได้เราคงจะมีมากมายให้เลือก
แต่ถ้าชีวิตเลือกไม่ได้เราก็จะดำเนิน
ไปตามเส้นทางที่เราเดินต่อไปข้างหน้าค่ะ
เพราะเราเป็นคนไม่กลัวอุปสรรคค่ะ

มีความสุขในวันดีๆๆนะค่ะ
คุณเป็นคนดีย่อมมีมิตรที่ดีคิดถึง

โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:15:58:19 น.

อิอ อิ รู้แล้วว่าชื่อคุณแทน งั้นต่อไปจะเรียกว่าคุณแทนนะคะ เพราะสั้นกว่าชื่อหากผมรักคุณฯ เวลาพิมพ์ก็ง่ายกว่า

เวลาได้ย้อนไปคิดถึงเรื่องในอดีต โดยเฉพาะสมัยเรียนมัธยมแล้วมีความสุขนะคะ ช่วงนั้นความผูกพันระหว่างเพื่อน ครู ที่โรงรียน จะมีมากกว่าในมหาลัยซะอีก เพราะอยู่ด้วยกันตลอดเวลา น่าเสียดายที่ตอนนี้ไม่ได้เจอกันเลย เพราะแต่ละคนมีทางของตัวเอง แต่เชื่อแน่ว่าเวลาเรากลับมาเจอกันความรู้สึกก็จะยังไม่เปลี่ยน เหมือนได้กลับไปเป็นเด็กอีกครั้งน่ะค่ะ

เสียใจด้วยเรื่องของคุณสมบูรณ์ เชื่อว่าเค๊าก็คงคิดถึงคุณแทนจากบนฟ้าเช่นกันค่ะ

เฮ้อ เพลงเพราะจังค่ะ
มีความสุขมากๆ นะคะ

โดย: the Vicky

วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:16:12:17 น.

ซึ้งอีกแล้ว

เพื่อนในวัยเด็ก เป้นความทรงจำที่ดีเสมอค่ะ
เพราะคบกันเป็นเพื่อนจริงๆ ไม่ได้มีผลประโยชน์ หรือเงื่อนไขใดๆมาเกี่ยวข้อง

ทุกวันนี้ดาวก็ยังไปกินข้าวกับเพื่อนสมัย ม.ต้น ม.ปลาย อยู่เป็นประจำค่ะ บางครั้งแค่นั่งอยู่ด้วยกัน ไม่ต้องพูดคุย ก็รับรู้ได้ถึงความห่วงใยที่เพื่อนมีให้ค่ะ

ยินดีกับคุณแทนด้วยนะคะ ที่มีเพื่อนดีๆที่อยู่ในใจเสมอค่ะ

ปล. แล้วตอนนี้ เรื่องสาวๆนะ ยอมแพ้เร็วไป อยู่หรือเปล่าคะ

โดย: ดาว (Sirinut

) วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:17:18:03 น.

..เพื่อนอยู่ในใจเสมอ..
..ฝันดีค่ะ..

โดย: นู๋ญ่า (kayook

) วันที่: 19 มิถุนายน 2550 เวลา:23:14:15 น.

เศร้าอ่ะพี่....
.
..
...
ผมก็มีเพื่อนแบบนี้เหมือนกัน
มันมีความสุขทุกครั้งที่ได้นึกถึง
แต่ก็เคลือบด้วยความเศร้าอยู่ทุกครั้งที่ระลึกถึง
.
.
.
.
แต่อย่างน้อยก็ยังดีใจที่ชิวิตยังได้สัมผัส.....คำว่าเพื่อน
เพื่อนแท้ๆที่แม้ความตายยังพรากเพื่อนจากไปที่ไหนๆไม่ได้ ....นอกจากอยู่ในหัวใจเรา

โดย: สันดานเสีย

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:1:27:38 น.

วิ้ววว....
สายลมแห่งรักที่โอบล้อมอยู่รอบๆตัวเรา

เป็นถ้อยคำที่ไพเราะมากๆ ได้ยินแล้วรู้สึกตัวลอยเพราะรอบๆตัวดาวขณะนี้มีพายุแห่งรัก (สายลมมันเพิ่มกำลังความแรงเป็นพายุหงะ) พัดผ่านหัวกระเซิง เรือเล็ก งดออกจากฝั่ง

ขอให้คุณแทนมีสายลมที่อ่อนโยนอยู่รอบๆตัวนะคะ

have a nice day ka

โดย: Sirinut

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:9:06:50 น.

เชื่อใน Platonic Friendship เหรอคะ ?

พิมเป็น หลานสาว พลาโต ค่ะ
เชื่อค่ะ

ความเป็นเพื่อน เป็น ความผูกพัน ที่สอนให้ คนเป็น คนค่ะ
ประกายดาว ว่า คนเรา เรียนรู้ความรัก
ครั้งแรก จาก พ่อ แม่
ต่อมาก็จากเพื่อนนั่นแหล่ะ
แต่ หนู ไม่ชอบอไร ที่ Dramatic เกินไป
บางคน พูดได้ คิดได้ ฟังดูแสนดี
แต่ทำอะไร พิกล พิกล ก็มี นะคะ
มันอาจเป็น idealistic สำหรับ บางคน
แต่ พิมก็ หวังว่า เมื่อมันดี สำหรับ ใจแล้ว
ถ้ามันมาจาก within

0tfumujl6f.oF]d8jt

โดย: ประกายดาว

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:9:15:40 น.

Hiii..อัศวินคนเก่ง..หากผมรักคุณ..
แม้แต่แบคแมน..!!!..ยังแพ้..เสน่ห์
cat-woman...ที่แพรวพราวเลยท่าน
แล้วไงรอบิน..แสนน่ารัก..จะมีเหลือให้พ้นสายตาเราได้ไง
อิๆๆๆๆๆ...ล้อเล่น..ชิวววนะ

เพื่อนสุดเลิฟฟ..คุณหากผมฯ
เราก็คงบอกได้แค่ว่า..
**ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกนี้..
ไม่มีอะไรหนีพ้นความคิดตัวเราเองได้หรอกค่ะ
เราย่อมรู้ดีเสมอว่าเราคิดเราทำอะไร
เราคิดดีย่อมได้รับสิ่งดีเสมอค่ะ
และ..cattleya.ดอกนี้ก็เป็นเช่นนี้ค่ะ
คุณมิตรที่รักยิ่งของเราเสมออออ

คุณก็มีนิสัยไม่ต่างกับเรานะ..
ถ้ารู้จักสร้างสรรค์..แต่คุณมีการสร้างสรรค์เสมอนะ
เพราะคุณเป็นคนฉลาดนะค่ะ
ท่านจู่ลงผู้ซื่อสัตย์

มีความสุขนะค่ะ..
โชคดีเป็นของคุณเสมอ

โดย: catt.&.cattleya.. วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:10:33:57 น.

..หุ หุ..เด๋วนู๋ญ่าของของออกมาประมูลจริงๆ..

แล้วช่วยประมูลจริงๆนะคะ..อิอิ

..เพราะก็ว่าจะเอาไปช่วยมูลนิธิเด็กอยู่..

โดย: นู๋ญ่า (kayook

) วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:12:39:23 น.

เพื่อนสมัยเรียนมัธยม
มันเป็นอะไรที่ผูกพัน
กันมาก มาก และมีมา
จนทุกวันนี้ค่ะ

โดย: akojajaa

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:12:54:56 น.

หวัดดีตอนเช้าค่ะ

ไม่ค่อยรู้เรื่องผลงานของคุณประภาส แต่เคยอ่านประวัติ หรือสัมภาษณ์ตามนิตยสารน่ะค่ะ ชอบตรงที่เค๊ารักภรรยาและครอบครัวมาก และเก่งจริงๆ ที่ใช้สมอง(และคงดวงด้วยล่ะ) สร้างตัวมาจากที่ไม่มีอะไรเลย

มีความสุขมากๆ ค่ะ

โดย: the Vicky

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:16:00:16 น.

เม้นท์ตั้งยาวหายเกลี้ยง ..

เอาไว้ว่างๆมาใหม่ค่ะคุณแทน

โดย: ดาวทะเล

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:16:46:39 น.

อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนมัธยมจังค่ะ...
มีเพื่อนคนนึงที่จากไปก่อนวัยอันควร เฮ้อ

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:19:15:14 น.

อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนเก่า + เพื่อนที่เจอกันทุกวัน
ตอนนี้กำลังIn กับเรื่องเพื่อนค่ะ เพราะอยู่ม.6 แล้วก็กำลังทำงานกีฬาสีด้วยกัน

เค้าบอกว่าคุณมีเพื่อนเยอะได้ แต่คุณมีเพื่อนแท้เพียงไม่กี่คนเท่านั้น

อ่านบล๊อคแล้วทำให้คิดถึงสมุดFriendship ตอนม.3
"แกอย่าลืมเรานะโว้ย"

"ใครจะลืมเพื่อนกันได้ลงคอว่ะ"

ปล.ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมที่บล๊อคนะค่ะ ไม่ได้หายไปไหน
เพียงแต่ชีวิตนักเรียนมันวุ่นวายจังค่ะ

รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ

โดย: pangz

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:21:46:16 น.

ว่างๆ แวะเข้าไปดู นกน้อยๆ ที่บล็อคนู๋ญ๋านะคะ..

ฝันดีค่ะ..

โดย: นู๋ญ่า (kayook

) วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:21:54:26 น.

ตกลงชื่อคุณแทนเหรอคะ ^^

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ อิอิ

เพื่อนน่ะดีนะ จะร้ายจะดีก็เพื่อน

อ่านแล้วคิดถึงเพื่อนดีๆ ที่มีในชีวิตจังเลยค่ะ

โดย: jengly

วันที่: 20 มิถุนายน 2550 เวลา:23:11:49 น.

มิตรภาพเป็นสิ่งงดงามเสมอนะครับคุณแทน
ในยามเรากำลังทุกข์ใจ เศร้าใจ
เพียงแค่หวนคิดถึงอดีตบางช่วงเวลา
โดยเฉพาะช่วงเวลาของคำว่า "มิตรภาพ"
เมื่อนั้นเราจะยิ้มได้ และจะสุขใจเสมอ

โดย: สะเทื้อน

วันที่: 21 มิถุนายน 2550 เวลา:11:02:57 น.