Bloggang.com : aoigata : วันแรกก็โดนสะแล้ว ตายแล้ว ๆ อะไรกันหว่า

วันแรกก็โดนสะแล้ว ตายแล้ว ๆ อะไรกันหว่า

โดนอย่างจัง โดนเต็ม ๆ ว่าแต่โดนอะไร ม๊า จะเม้าท์ให้ฟัง

วันแรกที่มาถึงกรุงปักกิ่งของเราคือ เมื่อวันศุกร์ที่ 20 มีนาคมที่ผ่านมานี่เอง การมาปักกิ่งครั้งนี้ไม่ใช่การมาครั้งแรกของเรา เป็นครั้งที่สองแล้ว ครั้งแรกเมื่อเดือน พฤศจิกายน ปีที่แล้ว ก็ไม่มีปัญหาใด ๆ ทั้งสิ้น ทุกอย่างเป็นไปด้วยความเรียบร้อยสะดวกสบาย

ผิดกันแค่คราวที่แล้วเรามีเพื่อนเดินทางไปด้วยกัน แต่คราวนี้เราต้องเดินทางคนเดียว ทุกอย่างก่อนเดินทางเป็นไปด้วยความราบรื่น และ มีความสุข กล่าวคือ คืนวันที่ 19 มีนาคมที่เราต้องจากบ้านที่พิดโลกมา ตอนหัวค่ำก็มีเพื่อนที่สนิท ๆ กัน 4 คนไปหาถึงที่บ้าน กินข้าวเย็นด้วยกัน เป็นค่ำที่เรามีความสุขมาก รู้สึกอุ่นใจจริง ๆ ปกติเวลาไปไหนมาไหน ก็ไม่เคยมีอย่างนี้สักที อย่างมากก็มีเพื่อนสนิทคนนึงไปส่งขึ้นรถแค่นั้นเอง ครั้งนี้ทุกคนมีเวลามาหาเรา จึงรู้สึกอุ่นใจจริง ๆ

สรุปคืนก่อนเดินทางมีความสุขมาก พร้อมหน้าพร้อมตา จนขึ้นรถไฟ ซึ่งเป็นรถนอน ก็เป็นไปด้วยดี ตอนขึ้นรถไฟ ก็ลากกระเป๋าใบใหญ่มากไปสองใบ แล้วมีพี่คนนึงเห็นว่าเรา ลากกระเป๋าถูลู่ถูกัง พี่เค้าคงสงสารเลยช่วยเราอีกแรง น่ารักมากกก

จนมาถึง กทม ตอนเช้ามืด นัดน้องไว้ที่สถานีรถไฟบางซื่อ ตอนลงจากรถไฟ ก็มีคนส่งกระเป๋าให้ ทีนี้พอจะเอากระเป๋าใบใหญ่ใส่บ่าอีกครั้งตอนลงจากรถไฟแล้ว มันก็เป็นการลำบาก เพราะข้างหน้าก็มีลูกนึง จะก้มลงเอาแขนเกี่ยวกระเป๋าใบใหญ่ก็ไม่ถึงอีก จนมีพี่ผู้ชายคนนึงผ่านมาพอดี และเห็นว่าเรากำลังทำอะไร พี่เค้าเลยช่วยยกกระเป๋าขึ้นใส่บ่าให้เรา น่ารักมากก อีกละ

จนตอนเช็คอิน เราก็กังวลเรื่องกระเป๋านิด ๆ เพราะกระเป๋าสองใบใหญ่จริง ๆ และกระเป๋าใบที่จะเอาโหลดลงใต้ท้องเครื่องบินก็น้ำหนักเกิน 20 กิโลไปนิดหน่อย กังวลสุด ๆ แต่พอถามน้องเจ้าหน้าที่เช็คอินว่าขอโหลดกระเป๋าไป 2 ใบได้ไหม เธอก็บอกว่า ได๊ค่ะ ดีใจสุด ๆ กับคำตอบของน้องเจ้าหน้าที่เพราะนอกจากกระเป๋าใหญ่สองใบนี่แล้ว เรายังมีกระเป๋าโนตบุคใบนึง และ กระเป๋าหนังสืออ่านเล่นอีกหนึ่งใบ ปัญหาเรื่องการพะรุงพะรังตอนขึ้นเครื่องเลยหมดไป

ลางร้ายเริ่มมานิด ๆ ตอนขึ้นเครื่อง เราเลือกที่นั่งติดหน้าต่าง เจอเพื่อนร่วมทางเป็นชายไทยแท้ ๆ แล้วมันเป็นลางยังไงนะหรอ ก็พี่แกเล่นนั่งไม่เกรงใจกันเลย ที่พักแขนพี่แกคงนึกว่านั่งอยู่คนเดียว กางแขนสะเต็มที่ ไม่คิดเผื่อแผ่ใด ๆ แก่เราทั้งสิ้น เซ็งมาก พยายามนั่งแบบยื่นแขนและตัวไปข้างหน้า พี่แกก็เกิดอยากจะเปลี่ยนแขนไปข้างหน้าบ้าง พอเรากลับมาตำแหน่งเดิม พี่แก ก็อยากทำตัวตามสบาย วางแขนที่เดิมอีก

พูดไม่ออกบอกไม่ถูกไปตลอดทาง

จนเครื่องบินมาถึงสนามบินปักกิ่ง ก็เอ๊ะ นึกได้ ว่าตัวเรายังไม่ได้กรอกเอกสารเข้าเมืองเลยนี่หว่า มองอีตาคนข้าง ๆ อ้าวพี่แกมีตั้งแต่เมื่อไรวะ เลยถามกับแอร์โฮสเตส เธอเลยให้มาสะสองชุดเลย ประชดหรือเปล่าไม่รู้

จนตอนยื่นเอกสารกับ ตม ก็ไม่มีปัญหาอะไร ทุกอย่างเป็นไปด้วยดี เราก็รีบนั่งรถไฟไปเอากระเป๋าต่อทันที ตอนรอรับกระเป๋าก็ใช้เวลาไม่นาน น่าจะสักประมาณ 10 นาที พอได้กระเป๋า ก็รีบเดินไปทางออกทันที เดินคนเดียว กับกระเป๋าใบใหญ่ ๆ สองใบ และกระเป๋าโนตบุค กับ กระเป๋าหนังสือ [กระเป๋าที่ป้าเดซี่ส่งมาให้] อีกสองใบ และตอนนี้แหละ ที่เหตุการณ์ระทึกขวัญได้เกิดกะเรา

ตอนที่เราจะเดินออกประตูอยู่แล้ว เห็นอยู่ร่ำไร ๆ เลยว่าประตูไม่น่าจะเกิน 20 เมตร กระเป๋าเราเกิดไปสะดุดตาเจ้าหน้าที่ศุลกากร ว่าทำไมกระเป๋าใหญ่อย่างนี้ เจ้าหน้าที่เลยเรียกเราให้หยุด และขอตรวจพาสปอร์ต และ กระเป๋าเราทันที โดนขั้นแรก เอ็กซเรย์ กระเป๋า และเปิดดูพาสปอร์ตเรา หลังจากนั้นก็มีเจ้าหน้าที่ผู้หญิงอีกคน เข้ามาค้น ๆ กระเป๋าใบใหญ่สองใบ โดยเธอให้เปิดทีละใบ ๆ ซึ่งก็ไม่มีไรหรอกนอกจากเสื้อผ้า กับของกิน แต่ที่สะดุดตา จนท มากที่สุด ก็ถุงน้ำพริกแกงเขียวหวานนี่แหละ

ก็เราเล่นซื้อจากแถวบ้านมา หนักตั้ง 8 ขีด จนท เอามาดม ๆ แล้วก็ถามว่านี่มันคืออะไร เอาไปทำอะไร และมีส่วนผสมอะไรบ้าง เล่นเอาเราใจหายวาบ พูดภาษาไรใส่มันดีวะ เค้าก็ถามภาษาอังกฤษนี่แหละ แต่กระแดะอยากตอบมันเป็นภาษาจีนไง แต่เวลานั้นแล้ว กรูลืมไปหมดทุกอย่างว่าเรียนอะไรมา มันตื่นเต้น ตกใจไปหมด ไม่เคยเจออย่างนี้มาก่อน ถ้ามันถามตอนนั้นว่าชื่ออะไร ก็คงจะตอบไม่ได้แล้วละ

ก็ตั้งสติตอบ จนท ไปว่ามันเอาไว้สำหรับทำอาหาร เค้าก็ดม ๆ ดู สักพักก็ให้เราปิดกระเป๋า ไอ้เราก็นึกว่าเรียบร้อยแล้ว ไม่มีอะไรแล้ว

ที่ไหนได้ มันให้เราขนกระเป๋าตามมันไปอีกห้องนึง โอ้ แม่เจ้า ทีนี้ละ หัวใจแทบจะหยุดเต้น ตกใจ มันจะทำไรกรูเนี่ย มันจะตรวจอะไรกรูนักหนา หวังว่ามันคงไม่คิดว่ากรูขนยาเสพติดหรือสิ่งผิดกฏหมายนะ

จนท อีกชุดนึงก็ถามเราอีกว่ามีอะไรในกระเป๋า ให้เราเปิดกระเป๋าอีกรอบ ถามอีกละ คิดในใจ แม่ม ตอนที่เค้าถามตอนแรก มรึงทำไมไม่มาฟังพร้อม ๆ กัน ให้กรูมาตอบคำถามเดิมอีกทำไม ห่าเอ๊ย

แต่ในใจด้วยความกลัว ก็พาลคิดไปต่าง ๆ นา ๆ มันจะเอากรูไปสอบสวนอะไรลึกลับกว่านี้หรือเปล่าวะ อย่าง แก้ผ้า สวนทวาร อะไรประมาณนั้น

อันนี้ก็เวอร์ไปนิด ดูหนังมากไปหน่อย แถมตาขาววาบ ๆ กลัวจริง ๆ นะอารมณ์นั้น

ถามเหมือนเดิม ตอบเหมือนเดิม แล้วมันก็ให้เราไปได้ สาดดดดด

ทำเอาตกใจแทบแย่ หัวจงหัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ พอออกมาจากห้อง เจอหน้าคนมารับ เลยค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย คิด ๆ อยู่นะ ว่าถ้าออกไปข้างนอกแล้วไม่เจอคนมารับอีกละก้อ ร้องไห้ในสนามบินแม่มมันนี่แหละ ก็มันตกใจ และ กลัวนี่หว่า

และนี่ก็คือเหตุการณ์ระทึกขวัญวันแรกที่มาถึงกรุงปักกิ่ง โดนไปสะหนึ่งดอกเพื่อน ๆ คนไหนมีประสบการณ์คล้าย ๆ เราก็เอามาเม้าท์กันฟังบ้างนะ

ปล หรือมันเห็นหน้าตาเราเหมือนผู้ก่อการร้ายวะ ถึงได้เรียกตรวจ

ปล อ๋อยเอ๊ย บล็อกหน้าเจอกันแน่เรื่องห้องน้ำ

น้องรีเควสมา พี่ก็จัดให้

Create Date : 31 มีนาคม 2552

Last Update : 31 มีนาคม 2552 23:53:56 น.

35 comments

Counter : 841 Pageviews.

เย้ๆๆๆ เจิม

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:3:59:03 น.

ฮ่าๆ ขอเจิมก่อนแล้วค่อยเม้นท์ แอบสงสัยว่าใครเป็นคนคิดไอ้คำว่าเจิมเนี่ย เราไม่ใช่พระซะหน่อย

ตอนหนูจะมาที่อังกิดมีพ่อมาส่งที่สนามบินด้วย แต่แกแอบชิ่งหนีก่อนคงกลัวน้ำตาจะท่วมสนามบิน ตอนมาอยู่ใหม่มันจะตื่นเต้นไงเจออะไรใหม่ๆต้องปรับตัวให้เข้ากับสถานที่ใหม่ กว่าอ๋อยจะเป็นโฮมซิกกะเค้าก็ปาเข้าไปครึ่งปี แบบว่าพึ่งนึกได้ว่านี่เราจะต้องมาอยู่ที่นี่ถาวรนะเนี่ยไม่ได้แค่มาเที่ยว

คนที่จะทำงานที่สนามบินได้นี่ต้องมีจินตนาการสูงและต้องดูหนังฮอลลีวู้ดอย่างเยอะเพราะพี่เธอแพนิกโคตรๆ ดูซิกะอีแค่น้ำพริกแกงเขียวหวานยังปฏบิติได้ขนาดนี้ ถ้าวันหลังเจออีกพี่พลบอกเลยนะ เนี่ยชั้นมีกะทิอีกจะพิสูจน์มั๊ยแกงเขียวหวานบันลือโลกจากไทยแลนด์อ่ะ

รักพี่พลจริงๆจ้านานแค่ไหนก็รอได้อยู่แล้ว(บล๊อคมันงานอดิเรกพี่ แต่หนูอ่ะใช้เวลากะมันจนลืมงานหลักเลี้ยว)

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:4:09:19 น.

ประสบการณ์แบบนี้ยังไม่เคยเจอค่ะ กังวลเหมือนกันนะแบบนี้ถ้าเดินทางคนเดียวเนี่ย แต่ผ่านมาได้ด้วยดีก็ดีแล้ว ... จะรอเรื่องห้องน้ำค่ะ จะดูว่าจะเหมือนกับประเทศอินเดียรึเปล่า เหอ เหอ

โดย: book (pimsararn

) วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:7:03:55 น.

ประสบการณ์ตื่นเต้นดีพล.. ชีวิตจะได้มีรสชาด.. หุหุ

ป้าน่ะ ไม่เคยโดนที่ ตปท แต่เจอเปิดกระเป๋าที่เมืองไทยนี่แหละ.. รอบนั้นไปฮ่องกง (เสียดายตอนนั้นยังไม่รู้จักป้าเดซี่) ไปงาน เอ็กซิบิชั้น นั่นแหละ.. กระเป๋าลาก ที่ลากกลับมาน่ะ มีแต่ catalogue ล้วนๆ หนัก 20 กว่ากิโล.. เกือบ 30 โลอ่ะ

ตอนเช็คกระเป๋าโหลดเนี่ย.. ไม่โดนน้ำหนักเกินด้วย.. น่ารักสุดๆ แต่ตอนที่กลับมาถึงดอนเมือง (ตอนนั้นสุวรรณภูมิยังไม่เสร็จ) เครื่องลง เที่ยงคืนกว่า..

กว่าจะได้กระเป๋า ทำอะไรเสร็จ ก็เกือบตี 1 แต่ป้าหน้าบาน เดินลั้ลลามากเลย อยากกลับบ้าน ไปหาลูกน่ะสิ.. อี ตม. มันคงนึกว่าป้าขนของกลับมาขาย.. มันเลยบอก.. ขอเปิดกระเป๋า

ป้าเลยบอกมันว่า.. เชิญ .. แต่ยกเอง เปิดเอง แล้วปิดให้เรียบร้อยด้วย เพราะฉันไม่ยกแล้ว.. หมดแรง.. หนักจะตาย.. ตม.มันก็มองหน้าป้านะ แล้วก็ยกกระเป๋าไปวางบนโต๊ะ

พอมันออกแรงยกแค่นั้นแหละ.. มันมองหน้าป้าว่า.. เอามาได้ไงเนี่ย.. แล้วใส่อะไรมากมาย กระเป๋าก็ใบไม่ใหญ่.. พอเปิดกระเป๋า ยิ่งงง มีแต่แคทตาล๊อกสินค้า.. เอามาทำบ้าไรฟระ..

แล้วมันก็ปล่อยกลับ.. แม่ม.. เสียเวลาจริงๆ

เอ.. แล้วป้ามาบ่นอะไรบล๊อกพลเนี่ย..

อ้อ.. ไม่ได้บ่น.. เล่าให้ฟัง.. หุหุ

โดย: ป้าแก่ (elastigirl

) วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:8:26:47 น.

กางเสื่อรอ... ห้องน้ำปักกิ่ง (ทำท่าระลึกชาติ) อุ๊บส์ สยองจนเหงื่อกาฬแตก

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:8:57:34 น.

อ้าวไปปักกิ่งเองหรือพล น่าตื่นเต้นจัง เค้าก็เพิ่งไปเมื่อ ธ.ค. ก็เจอ จนท.หญิง ตรวจแบบประชิดตัว โดนลูบๆ คลำๆ เสียวเลยอ่ะ เพราะแอบพกเครื่องราง ของขลังที่เป็นโลหะไปด้วยนะซิคะ ...เค้าแค่ไปเที่ยว ...แต่ว่าพลไปอยู่ที่โน่นเลยใช่มะ

โชคดีนะพล ส่วนเรา ตอนนี้ ติดภารกิจ ...ยาวววว เลยไม่ได้อัพบล็อก วันนี้พอดีน้องๆที่ทำงานมันขอหวยเลยเข้ามาดูบล็อกพล คริ คริ โชคดีนะพล มีอะไรฝากหลังไมค์ได้นะคะตัวเอง จุ๊ฟๆ คิดถุงๆ

โดย: นางฟ้าในโลกไซเบอร์

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:9:08:48 น.

โหยบล็อกนี้ มีโฆษณาแฝง "กระเป๋าที่ป้าเดซี่ส่งมาให้" ด้วย อีป้าปลื้มมาก ยิ้มแก้มตุ่ยเลย

พลเดินทางได้น่าเหนื่อยมากเลยอ่ะ ทั้งหมดกี่ชั่วโมงอ่ะเนี่ย

เดินทางมาเหนื่อย ๆ แล้วเจอขอเปิดกระเป๋าปลิ้น ๆ เนี่ย คงจะเซ็งเป็ดเลยเนอะ พลโดนเปิด sing ไปแล้วนี่ คราวหน้าถ้าโดนอีก คงจะสนุกไปกับมันหละ

เรื่องห้องน้ำเนี่ย ป้าไม่ต้องนึกให้ไกลไปถึงห้องน้ำเมืองจีน แค่ห้องน้ำในออฟฟิศชั้นเนี่ยก็ดูแทบไม่ได้ ขนาดมีแม่บ้านทำความสะอาดกันทุกชั่วโมงนะ

สาวไทยน่าร๊ากที่สุด ขอบอก..... (เกี่ยวกันมั้ย ??)

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:13:08:23 น.

สวัสดีค่ะคุณพล เจอแบบนี้ก็ทำเอาหัวใจจะหล่นไปตาตุ่มเหมือนกันนะคะ
ถ้าเป็นป้าคงแย่แน่ๆ เพราะภาษาอังกฤษหลวยถ้วยมากๆ 555 ภาษาจีนก็ไม่ต้องพูดถึงไม่เป็นเลย 555
ดังนั้นจะไปเที่ยวไหนก็คงต้องอาศัยเที่ยวเป็นกลุ่มๆ
ไปเดี่ยวตายแน่ๆ 555

อ่านๆ ดูแล้ว ท่าทางคุณพลจะตัวเล็กหุ่นผอมเพรียวแน่ๆเลยนะคะ
และแน่นอนต้องหน้าตาดี จึงมีคนคอยช่วยยกกระเป๋าให้ด้วย
ถ้าเป็นป้า คงไม่มีใครช่วยยกกระเป๋าแน่ๆ 555

โดย: แป๋วภูเก็ต

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:13:09:14 น.

ดีใจยัง พูดถึงน้องสาวคนนี้ด้วย คิดถึงที่สู้ดดดดด..จ๊ะ

โดย: milo&makok IP: 203.147.41.190 วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:16:45:43 น.

ว้ายตาย อกอีแป้นจะระเบิด อ่านไปก็ใจตุ๊มต่อมไปด้วย
มาวิเคราะห์กันดีก่า ชั้นว่า...

เธอขนไม่มากนะ(ขนในที่นี้เป็นคำกริยานะ ไม่ใช่คำนาม

) ไม่น่าค้นเลย
ที่เดาว่าขนไม่มากเพราะเธอบอกเกินนิดหน่อยเอง เค้าเลยอนุโลมไม่ต้องโดนปรับ ดังนั้น ปัญหาเรื่องขนาดของกระเป๋าก็ตกไป เหลือแค่ประเด็นเดียวตามที่เธอสงสัยมา ว่าหน้าตานั่นแหละคง....ใช่เลย แก๊งลูกหมู ....อ๊ะ...อ๊ะ...ล้อเล่งจ้า

โดย: anchesa

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:20:40:20 น.

อ่านแล้ว ผมว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตนะครับ

สนุกดี มาเล่าให้ฟังอีกนะครับ

ยังไงก็รักษาสุขภาพครับผม

โดย: Mega-Batt

วันที่: 1 เมษายน 2552 เวลา:22:04:02 น.

ไม่ได้อ่านครับพี่ -*-

โดย: เก๋ 555+ IP: 117.47.91.181 วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:0:05:19 น.

เรื่องอารัยให้มันตรวจ วิ่งหนีไปเลย คริคริ

โดย: n' kob IP: 117.47.2.165 วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:0:10:44 น.

โอ๊ะ โอ๊ะ โอ...เอนทรี่นี้ยาวจัง

ตอนนี้คงอ่านไม่ไหวเพราะง่วงนอนแล้ว

เดี๋ยวไว้ค่อยกลับมาอ่านดีกว่า
----------------------------------------------------------

แงๆๆ

เรื่องถูกป้าเดซี่หลอก หนูช้ำใจจะแย่อยู่แล้ว
พี่พลยังจะซ้ำเติมให้หัวใจดวงน้อยของน้องสาวตัวเล็กๆคนนี้ช้ำเพิ่มอีกแน่ะ

โดย: Khun_Pitta

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:1:28:25 น.

me:ไม่ทราบว่าคุณอ๋อยรู้สึกยังไงที่โดนป้าแก่สารภาพรักกลางอากาศอย่างนี้
อ๋อย:.......พี่พลเจอป้าแก่มามุขนี้หนูก็ขนคิงลุกสิคะ

วันนี้พี่พลโกหกกะใครมั่งป่าว นี่หนูออกไปข้างนอกกลับมาบ้านค่ำพอเจอบล๊อคป้าเดงี้เอานิ้วจิ้มหน้าผากหนูก็ล้มแล้ว(อึ้ง ช็อค) ยังลุ้นๆอยู่ว่าพี่จะมาไม้ไหน

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:2:59:29 น.

อ๊ายยยย พี่พลเมื่อกี้หนูเม้นท์แล้วบอกว่ามีคำไม่สุภาพอ่ะ คำไหนหว่า ช่วยดูหน่อยนะคะ

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:3:00:33 น.

quote ตรงหัวบล็อกเนี่ย เอาไว้เตือนสติตัวเองเหรอพล

worry มั่ง happy มั่ง ชีวิตจะได้ไม่น่าเบื่อนะ

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:8:41:44 น.

จริง ๆ แต่ก่อนผมทำบล็อกแบบนี้ล่ะ

คนอ่านหลายคนชอบนะยามผมมีสาระ แต่เขียนไปเขียนไปความเครียดทะลุจุดเดือด เลยถอยมาเขียนอะไรเพลิน ๆ อ่ะครับ

แต่ถ้าชอบ จะจัดให้เรื่อย ๆ เนอะ

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:12:04:19 น.

แวะมาเยี่ยม..

ส่วนเรื่องส้วม.. มีวีรกรรมเรื่องนึง..

ตอนป้าไปเที่ยวจิ่วไจ้โกว.. ขณะเดินเข้าห้องน้ำ มีห้องนึงว่าง แต่ว่า มันอยู่หน้าประตูเลย แถมไม่มีประตูปิดห้องด้วย.. กำลังคิดอยู่ว่า เอาไงดีฟระ..หันมามองหน้ากับแม่สามี ชีก็ไม่กล้าเหมือนกัน..

ขณะยืนลังเล ก็มีสาวจีนคนหนึ่ง.. ดิ่งมาปานจรวด พรวดผ่ากลางเรา 2 คน เข้าห้องนั้นไป แล้วถลกเตี่ยวลงอย่างรวดเร็ว จนป้ามองไม่ทัน. แล้วชีก็นั่ง

พลางจ้องหน้าเราเป๋ง.. จนป้าอาย ไม่กล้ามองมันหรอก..

ไอ้หยา...

โดย: ป้าแก่ (elastigirl

) วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:15:50:20 น.

เดินทางคนเดียวไปต่างบ้านต่างเมือง...ใจมันก็แป้วอยู่นิดๆแล้วเนอะ
ยังมาเจอผู้คนแถวนั้นพูดภาษาต่างดาวใส่เป็นชุด บวกกับดันคิดว่าเรามีของต้องห้ามอีกแน่ะ
เหตุการณ์แบบนี้มันระทึกใจดีแท้

พี่พลค่ะ สำหรับเอนทรี่นี้...พิตต้าขอตั้งชื่อเองว่า

"พิษ(รัก)น้ำพริกแกง"

โดย: Khun_Pitta

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:16:02:16 น.

ว้ายตาเถร ปากอย่างชั้นเค้าไม่เรียกเม้านะ เรียกว่าหมา..หรือมอมไปเลยดีกว่า...แฮะ แฮะ

อันที่จริงต้องขออภัยอย่างแรงถ้าทำให้คุณพี่กริ้ว ...

อย่าโกรธเคืองกันนะตะเอง คนอ่านบลีอกชั้นยิ่งมีไม่มากอยู่ เสียเธอไปชั้นเหงาแย่ ....

อันที่จริงนะ เธอทั้งน่ารักและนิสัยดี ไม่งั้นจะมีคนข้างกายน่ารักได้ขนาดนั้นเหรอ

แค่แซวเล่นตามประสาคนชอบแกว่งปากหา....เพื่อนหน่ะ

โดย: anchesa

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:19:21:16 น.

หนีห่าว .. สวัสดีครับ ..พล..

วันนี้เป็นไงบ้างครับ ไปเที่ยวไหน หรือ มีประสบการณ์สนุกๆ อย่าลืมมาเล่าสู่กันฟังนะคร๊าบ

รักษาสุขภาพด้วยครับผม

โดย: Mega-Batt

วันที่: 2 เมษายน 2552 เวลา:23:29:21 น.

พล...

ถ้าคุยไม่ได้แล้วอยากคุย

เราขอแนะนำ

ส่งกระแสจิตก็เป็นอีกทางเลือกที่น่าจะดีนะ

แฮ่...

โดย: พยัคฆ์ร้ายแห่งคลองบางหลวง

วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:2:00:40 น.

สวัสดีค่าพี่พล วันนี้กินข้าวกะอะไรเอ่ย

โดย: มารน้อยไร้สังกัด

วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:2:43:30 น.

พี่พลเล่าเรื่องน่ารักตามเคย

เดี๋ยวหนูหยุดติดกัน 3 วัน คงไม่ได้แชทกันอ่ะ

คิดถึงหนูบ้างนะ 555

โดย: อีชีส (ladycake

) วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:15:04:35 น.

ช่วงบ่าย อารมณ์ดีขึ้นแล้วหละพล เจ้าที่ฮ่องกงนี่แรงจริง ๆ ว่ะ 5555

ตอนนี้ทริปญี่ปุ่นของนายได้คอนเฟิร์มเรียบร้อยหมดทั้งห้องพักทั้งไฟลท์ รอดตัวไป หายเครียดเลย

ที่เราคุยเรื่องบล็อกกันเมื่อเช้าจะเอาเลยมั้ย เสาร์-อาทิตย์นี้เจ๊อยู่บ้านคนเดียว ว่างโลด ขอเจ๊เริ่มก่อนเลยละกันเนอะ

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:15:07:16 น.

ขี้หดตดหายเลยอ่ะเด๊คุณพล คริคริ

เคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆ กันไปประเทศคาซัคสถาน ด้วยความที่ประเทศมีผลิตผลจากธรรมชาติเยอะมากกก ข้าพเจ้าก็เลยกว้านซื้อตั้งแต่ ช็อคโกแล็ต น้ำผึ้ง ไปจนถึงว้อดก้า แล้วก็เอาเสื้อยืดห่อๆ เป็นม้วน เพราะกลัวเหล้าแตก (555) ปรากกฏว่าขากลับสแกนไม่ผ่าน หรือสุ่มตรวจก็ไม่ทราบได้ ยัยป้าหน้าโหดที่สนามบิน เดินมาพูดว่า @#$$455#$%&^ ตกใจนิดหน่อย แต่ในใจก็ได้แต่พูดว่า กรูจะเข้าใจไหมล่ะ แสรดดด..เมิงพูดภาษารัสเซียกัน ยืนนิ่งเป็นตุ๊กตาหินอยู่ 5 วิ หลังจากนั้นชีค่อยทำภาษาใบ้ว่าให้เปิดกระเป๋า พอเปิดแล้วก็ค้น ใช้คำว่าคุ้ยจะสะดวกปากว่า พอเจอได้ที่เราห่อๆ ไว้มันก็หัวเราะแล้วตอบสั้นๆ ว่า OK! คิดในใจว่า แม่ม...คุ้ยแล้วไมไม่ห่อคืนให้กรูวะ แสรดดด

โดย: นะโม (ทานะ

) วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:15:07:49 น.

5 5

คิดถึงพี่พล ค่ด ๆ เลยอ่ะ

แมร่ง หนีกันไปซื่อ ๆ ไม่ทันล่ำลา

โห่ย กลับมาเร็ว ๆ เต้อ คิดถึงจะแย่

โดย: หลิน IP: 118.172.143.240 วันที่: 3 เมษายน 2552 เวลา:17:16:13 น.

ตอนที่ปู่ลงจากเครื่องบินครั้งแรก ยืนเก้ๆกังไม่รู้จะทำยังไงต่อ จน จนท.สาว ต้องมาสะกิดแล้วบอกว่า "คุณค่ะ เดินออกไปทางโน้น ค่ะ ตั๋วชุดที่ซื้อมา ขึ้นเครื่องบินประจัญบานได้ครั้งเดียว ค่ะ รถไฟเหาะ ต้องเดินไปอีกหน่อยค่ะ" เซ็งเป็ด

โดย: naydin

วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:10:37:57 น.

^
^
^
มุขนี้สุดยอดอ่ะปู่ ขอคารวะ 55555555

ทำงานบ้านเสร็จไปแล้วหนึ่งหย่อม เดี๋ยวแพคกระเป๋าเสร็จ แล้ว คงได้ออกปฎิบัติการถ่ายรูปแถวบ้านกับน้องเดซี่ (อิอิ ชื่อของนังหัวโตตัวใหม่ของเจ๊เอง)

คืืนนี้กลับมาโพสท์แน่นอน

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:12:01:44 น.

หนีห่าว .. น้องพล

แวะมาส่งข่าวเรื่องไฟไหม้ใจกลางเมืองจังหวัดพิษณุโลก //76.nationchannel.com/playvideo.php?id=32854

หวังว่าไม่ใกล้บ้านพลนะครับ

ตอนนี้ที่ กทม ฝนตก ไม่รู้ว่าจะได้ไปปั่นจักรยานรึเปล่า กะว่าจะไปตอนเย็นนี้ครับผม

โดย: Mega-Batt

วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:15:36:59 น.

เอ่อ 30 ยังแจ๋วครับ....
คริคริ....

โดย: peeradol33189

วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:18:17:43 น.

สวัสดีค่ะคุณพล อ่านเม้นต์ที่คุณพลไปเม้นต์ที่บล้อคป้าแป๋วเรื่องทำแกงส้ม เก่งจังค่ะ
ป้าแป๋วเพิ่งหัดทำแกงก็ตอนมีลูกคนที่สามแล้วค่ะ 555
ก่อนหน้านั้นทำได้แต่ผัดผัก กับอาหารทอดๆ
ถ้าเมนูแกงปกติไปซื้อเค้ากินเอาค่ะ 555
แกงที่ทำได้ก็แกงส้มแถวๆ อุตรดิตถ์ที่ใส่ปลาร้าด้วยอ่ะค่ะ
ต้องตำน้ำพริกเอง แต่ตำก็ไม่ค่อยละเอียดค่ะ อาศัยเอาแต่กลิ่นพอ 555
ที่ต้องหัดทำเพราะอยากกินน่ะค่ะ อยู่ไกลอุตรดิตถ์ไปหน่อย
ก็เลยต้องหัดทำกินเอง แต่ก็ไม่ได้ขยันทำกับข้าวนะคะ
นานๆ ทำที เพราะป้าทำอาหารไม่เก่ง และไม่อร่อยอ่ะค่ะ แหะๆ

โดย: แป๋วภูเก็ต

วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:22:45:54 น.

ตอนนี้เชอรี่อาบน้ำไม่ได้เพราะยังไม่ได้ตัดไหม กลิ่นแรงมากเลยไม่สามารถกอดได้นะคร๊าบ

โดย: Mega-Batt

วันที่: 4 เมษายน 2552 เวลา:23:13:47 น.

พลดาวน์โหลดโปรแกรมนี้ไว้ใช้นะPhotoscape คลิกเลย

โดย: Oops! a daisy

วันที่: 5 เมษายน 2552 เวลา:10:50:19 น.