คลิปอุนโดไก-กีฬาสีที่ร.ร.ญี่ปุ่น..เพิ่งได้ฤกษ์เอามาอัพค่ะ
จนหมดงานกีฬาสีไปนานแสนนานแล้ว ด้วยความอับอายเล็กๆ กลัวว่าจะค้างเติ่งไปถึงปีหน้า เลยได้ฤกษ์เอามาอัพก่อนผ่านปีนี้ไป
งานกีฬาสีของร.ร.ที่ญี่ปุ่น นิยมจัดกันในช่วงฤดูใบไม้ร่วง เพราะหน้าร้อนก็ร้อนจัด หนาวก็หนาวเกิน ฤดูใบไม้ผลิก็เป็นช่วงเปลี่ยนปีการศึกษาใหม่ เดือนที่ค่อนข้างนิยมจัดกีฬาสีก็คือเดือนตุลาคมซึ่งเป็นช่วงกลางๆของฤดูตามปฏิทินฤดูกาล อากาศกำลังสบายๆ สำหรับที่ร.ร.ประถมไดเซ็นจิที่เจ้าตัวเล็กเรียนอยู่นี่ จัดในวันที่ 4 ตุลาคม ที่ผ่านมานู้นนน..ค่ะ
ที่เขาให้จัดวันอาทิตย์ ก็เพื่อทั้งครอบครัวพ่อแม่พี่น้องปู่ย่าตายายจะได้ไปร่วมกิจกรรมเชียร์ลูกหลานตัวเองเย้วๆได้ เป็นกิจกรรมที่ถือปฏิบัติกันต่อๆมาน่ะค่ะ นอกจากกีฬาสีตามร.ร.แล้ว บางท้องถิ่นก็จัดกีฬาสีประจำท้องถิ่นด้วย ก็จะมีการไล่ล่ารายชื่อตามชุมชนว่าใครจะลงเล่นกีฬาอะไรได้บ้าง แต่ก่อนนี้จะนิยมไปกันคึกคักแต่ปัจจุบันยุคผู้คนหนุ่มๆสาวๆทำมาหากินตัวเป็นเกลียวหัวเป็นน็อต วันหยุดก็อยากพักผ่อนอยู่กับบ้านส่วนมากเขาก็จะไม่ร่วมกิจกรรมประจำท้องถิ่นนี้ละค่ะ ตอนป้าโซย้ายมาอยู่ปีแรกก็ไปร่วมกับเขาอยู่ปี สนุกพอประมาณมีกีฬาสำหรับเด็ก ผู้ใหญ่วัยทำงาน และคนแก่ๆปู่ๆย่าๆ ซึ่งนิยมเล่น Gateball เพราะไม่ต้องออกเรี่ยวแรงมากนัก เคยเห็นแก๊งคนแก่เขานัดไปซ้อมมือเล่นกีฬาประเภทนี้กันเนืองๆ เห็นแล้วก็เอ๊อออ.. ถึงแก่แล้วแต่ก็ยังมีไฟยู้..
เป็นเหมือนประเพณีที่เวลาไปดูกีฬาสี ทุกบ้านจะต้องนำปิ่นโตไปทานกลางวันล้อมวงร่วมกันในครอบครัว บางบ้านก็ซื้อไปแต่ส่วนมากจะทำไปเองมากกว่า นอกจากถูกปากแล้วยังประหยัดสตางค์อีกด้วย ช่วงก่อนวันกีฬาสีนี่ ต้องรีบไปจับจ่ายซื้อวัตถุดิบมาแต่เนิ่นๆ เพราะทุกบ้านมีเป้าหมายเหมือนกันหมด ถ้าไปช้านี่ของหมดอดกินของชอบกันเลยทีเดียวค่ะ
สำหรับคนทำกับข้าวขนาดหมาเมินอย่างป้าโซ ก็ทำไปกับเขาเหมือนกัน แต่พยายามใส่ภาชนะที่บังสายตาชาวบ้านเขาหน่อย เพราะเขาทำกันมาสวยๆทั้งนั้น กินไปก็ชะเง้อมองบ้านอื่นเขาเอาไอเดียไว้ทำปีหน้า แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ แค่อิ่มก็พอ จะอะไรกันนักหนา เหนื่อยนะเฟ้ยยย.. ลุกมาแต่เช้า ทำกับข้าวสำหรับห้าหกคน เพราะปู่กับคุณยายไปด้วยช่วยดูหลาน ผันตัวเองเป็นโรงงานข้าวปั้น ปั้นกันมือระวิง ขนาดลุงลงมือช่วยแล้วก็ตาม ไหนจะต้องเตรียมของเสื่อปูนั่ง ขนมขบเคี้ยว น้ำขวดที่ซื้อเตรียมไว้กับน้ำชาที่ต้มใส่ขวดไว้ เรียงๆในถังแช่ที่มีน้ำแข็งแช่ไว้ บางปีนึกครึ้มก็แช่เบียร์กระป๋องสำหรับพ่อแม่นักกีฬาไปด้วยหน่อยนึง เพราะที่ร.ร.ห่างจากบ้านแค่เดินเจ็ดนาทีเองค่ะ ไม่ต้องขับรถไปให้หาที่จอดลำบาก และวันนั้นทางร.ร.เขาก็ห้ามจอดรถด้วย เอาของใส่ที่ลากเดินลากปุเลงๆไปแป๊บเดียวก็ถึง
พอเช้าก่อนเริ่มงาน ลุงก็เอาเสื่อปูนั่งสองผืนโตไปจับจองพื้นที่นั่งปิคนิค เอ๊ย.. ..พื้นที่สำหรับจะนั่งพักผ่อนตามอัธยาศัยรวมถึงทานอาหารกลางวัน เราได้เปรียบเพราะบ้านใกล้ ไปเลือกจับจองได้ตามใจชอบ ลุงเลือกที่นั่งด้านนอกใกล้ห้องประชุมใหญ่ซึ่งมีห้องน้ำห้องท่าเสร็จสรรพในนั้น วันนั้นอากาศกำลังสบายเลยค่ะ ปีที่ผ่านๆมาสองปีนั่นเจอฝน แข่งไปครึ่งนึงที่เหลืออีกสองสามรายการต้องเลื่อนไปในวันจันทร์ ซึ่งเป็นรายการของเด็กโตประมาณชั้นป.ห้า ป.หก พ่อแม่ติดทำงานไม่ไปดูก็ไม่เสียใจนักไม่เหมือนเด็กเล็ก
ป้าโซไปตอนพิธีเปิดผ่านไปแล้ว ระหว่างทางเดินไปนั่นก็ได้ยินเสียงตีกลองเชียร์กันตึงๆๆ ทำเอากระชุ่มกระชวยหัวใจดีเหมือนกัน แม้.. ก็เสียงกลองเสียงเชียร์มันเร้าใจออกปานนั้นนี่คะ
ก่อนวันงาน แต่ละชั้นเรียนก็จะแจกรายละเอียดมาให้ว่าเริ่มพิธีกี่โมง ไล่ไปแต่ละรายการว่าเป็นของชั้นปีไหนเล่นบ้าง พักทานข้าวกลางวันเวลากี่โมงและปิดพิธีกี่โมง โดยจะมีรายละเอียดของแต่ละชั้นปีแจ้งมาว่าลูกของเราจะเล่นกิจกรรมไหนบ้าง อยู่ตรงไหนของแถว เจ้าตัวซึ่งเป็นผู้เล่นจะรู้ดีว่าตัวเองจะยืนในตำแหน่งไหนก็จะทำเครื่องหมายให้พ่อแม่คอยดักดู เพราะในวันจริงนั้นเด็กแต่งตัวเหมือนๆกัน สัดส่วนพอกันๆ ยากจะเล็งค่ะ
ขนาดรู้ตำแหน่งนะคะ ป้าโซยังเล็งซะตาแทบเล็ด ยิ่งปีที่แล้วนี่มหาโหด เพราะฝนตกพรำๆด้วย เม็ดฝนก็เป็นอุปสรรคต่อการเล็งอยู่แล้ว ยังจะน้ำจากร่มคนข้างๆหยดแหมะๆมาที่หัวร่วงใส่ตาป้าโซอีก ต้องเกร็งเบิกตาไว้เพราะคลาดสายตาไม่ได้เลย เนื่องจากคนเต้นๆไปก็เปลี่ยนที่ไปบางครั้ง ต้องจับตามองไว้ตลอด แสบตาก็แสบ กระนั้นก็ยังพลาดได้ ไปถ่ายเอาลูกใครเขาก็ไม่รู้ ภาพที่ได้ก็ไหวไปไหวมาตามการส่ายโฟกัสหาลูก
พอบ่นๆเข้า เจ้าตัวเล็กเขาว่าปีนี้จะดีหน่อยแม่ เพราะเขาจะใส่เสื้อคลุมที่เขียนชื่อเขาไว้ตัวเบ้อเริ่ม แต่.. เป็นภาษาคันจินะแม่
กับเพื่อนสนิทเค้าค่ะ
นั่งร้องเพลงเชียร์ในเต๊นท์ค่ะ
ที่ดูเหมือนทุกร.ร.จะขาดไม่ได้ ก็คือการแข่งกลิ้งบอลยักษ์ของเด็กป.1 ค่ะ บอลสูงท่วมหัวเด็ก มองทางข้างหน้าไม่เห็น ต้องมีค่อยๆวิ่งผลักบอลไป เพื่อนที่วิ่งไปด้วยก็คอยดูต้นทางไป ผลักบอลอ้อมแล้วนำบอลมาวางในห่วงกลมๆ ซึ่งเด็กส่วนมากก็จะเข็นบอลโย้ไปโย้มาเพราะมองไม่เห็นข้างหน้านี่แหละค่ะ น่ารักดี..
จะเป็นธรรมเนียมทุกปี ที่ร.ร.ชั้นประถมต้อนรับเด็กอนุบาลที่ปีหน้าจะเข้ามาเรียนป.1 ก็จะมีให้เด็กอนุบาลเหล่านี้ร่วมกิจกรรมมวิ่งแข่งกัน โดยมีพี่ๆมาคอยนำพาเดินออกไปนอกสนามส่งตัวให้ผู้ปกครอง เจ้าตัวเล็กชอบมากที่จะได้ทำหน้าที่เป็นซีเนียร์พี่เบิ้มนำน้อง
เจ้าตัวเล็กเขามีการละเล่นอยู่สามรายการ มีกระโดดเชือกพร้อมๆกันกับเพื่อนอีกสี่คน วิ่งผลัด แล้วก็เต้นๆนี่แหละค่ะ ป้าโซสนใจไอ้เรื่องเต้นๆนี่ที่สุด เพราะเพลงเร้าใจดี ฟังแล้วดูแล้วอยากทำท่ายึกยักตามไปเหมือนกัน ถ้าไม่ห่วงสังขาร
ลองดูนะคะว่าเร้าใจอย่างไร นี่เป็นการตัดตอนแล้วค่ะ เวลาเต็มๆน่ะเขาวิ่งไปทางโน้นทีทางนี้ที แถมหันก้นให้กล้องเลยตัดฉับมาซะ
ขอบคุณที่เข้ามาเยี่ยมชมครับ
Create Date : 17 ธันวาคม 2552 |
|
8 comments |
Last Update : 3 กันยายน 2554 13:49:49 น. |
Counter : 1223 Pageviews. |
|
|
|
ลูกบอลใหญ่ๆ เนี่ย ท่าทางน่าหนุกดีเนอะ